جزئیات تازه از بازداشت سعد حریری در ریاض/ دلیل مسافرت نخست وزیر مستعفی به امارات/ احتمال بررسی وضعیت حریری در شورای امنیت

به گزارش خبرگزاری ها، سعد الحریری روز شنبه 13 آبان (4 نوامبر) در حالی که در عربستان بود از مقامش کناره گیری کرد. در روزهای اخیر حرف و حدیث های زیادی درباره دلایل و چگونگی اعلام استعفای الحریری مطرح شده است و برخی معتقدند این استعفا با فشار عربستان سعودی و با هدف به تعطیلی کشاندن فرایند سیاسی در لبنان و فشار به حزب الله برای خروج از دولت صورت گرفته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به دلیل ابهام های موجود، میشل عون رئیس جمهوری لبنان یک روز پس از اعلام استعفای الحریری گفت که منتظر بازگشت وی به بیروت است و تا آن زمان فرایند پس از استعفای نخست وزیر (اعلام تشکیل دولت اداره امور و رایزنی ها برای معرفی نخست وزیر جدید) را آغاز نخواهد کرد. اما مشخص نیست وضعیت سعد حریری در ریاض چگونه می باشد.

در این راستا «هیتر نوئرت» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا روز پنج‌شنبه از دیدار کاردار این کشور در عربستان با «سعد الحریری» نخست‌وزیر مستعفی لبنان خبر داد. نوئرت که در نشست خبری روزانه در جمع خبرنگاران صحبت می‌کرد، با «خوب» توصیف کردن وضعیت حریری، از بیان محل اقامت وی و محل برگزاری دیدار خودداری کرد. وی گفت: «کاردار ما در عربستان، دیروز با آقای حریری دیدار کرد. ما نمی‌توانیم متن مذاکرات آنها را منتشر کنیم ولی وی را دیده‌ایم.»

اگر چه عادل الجبیر وزیر خارجه عربستان سعودی دعای بازداشت سعد الحریری را رد کرده و گفته است: وی آزاد است هر وقت می‌خواهد عربستان را ترک کند اما «ایندیپندنت» در گزارشی جزئیاتی تازه از نحوه بازداشت و استعفای اجباری نخست‌وزیر لبنان منتشر کرده است.

جزئیات تازه از نحوه بازداشت سعد حریری

«رابرت فیسک» خبرنگار و تحلیلگر برجسته انگلیسی در امور خاورمیانه روز پنج‌شنبه با انتشار گزارشی جزئیاتی جدید از بازداشت و استعفای اجباری «سعد حریری» نخست‌وزیر لبنان منتشر کرده است.

«وقتی که سوم نوامبر هواپیمای سعد حریری در ریاض به زمین نشست، اولین چیزی که او دید نیروهای پلیسی بودند که هواپیما را محاصره کرده‌اند. آن‌ها سوار هواپیما شدند و تلفن همراه او و محافظانش را ضبط کردند. به این ترتیب نخست‌وزیر لبنان ساکت شد.»

فیسک با این مقدمه، در روزنامه «ایندیپندنت» نوشته است که «محمد بن سلمان» ولی‌عهد عربستان با این اقدام و همزمان با بازداشت چندین شاهزاده و مقام کنونی و سابق در تلاش است تا مسیر رسیدنش به پادشاهی را هموار کند.

وی با بیان اینکه عربستان تلاش می‌کند با تخریب دولت لبنان، حزب‌الله را از کابینه خارج کرده و در لبنان جنگ داخلی به راه بیاندازد، نوشته است: «اما این روش نتیجه‌بخش نخواهد بود. لبنانی‌ها، هرچند به اندازه سعودی‌ها ثروتمند نیستند، اما به مراتب از آن‌ها هوشمندتر هستند. تمام گروه‌های سیاسی در این کشور، از جمله حزب‌الله تنها یک درخواست را مطرح کرده‌اند: حریری باید بازگردد.»

فیسک نوشته است حتی کسانی که معتقد بودند که خاندان حاکم در عربستان بالاخره روزی دچار جنگ داخلی می‌شود، تحولات این روزهای این کشور را با «شوک و نگرانی» دنبال می‌کنند.

او در ادامه جزئیات بیشتری در مورد دلیل سفر حریری به عربستان افشا کرده است: «روز جمعه 3 نوامبر، او در بیروت در جلسه کابینه بود که تماسی دریافت کرد که در آن از او خواسته شد به ملاقات پادشاه عربستان سعودی برود. سعد مانند پدر ترورشده‌اش "رفیق" به صورت همزمان تابعیت لبنانی و سعودی دارد. شما هم مانند حریری درخواست یک پادشاه را رد نمی‌کنید، حتی اگر همین چند روز قبل او را ملاقات کرده باشید. به خصوص وقتی که عربستان 9 میلیارد دلار به شرکت "اوگر" متعلق به حریری بدهکار باشد.»

فیسک با بیان اینکه ساعاتی بعد وزرای دولت لبنان با شنیدن بیانیه استعفای حریری شوکه شدند، نوشته است: «حریری هرگز از چنین عباراتی استفاده نمی‌کرد. به عبارت دیگر، این بیانیه را او ننوشته بود. یکی از کسانی که او را به خوبی می‌شناسد، این هفته گفت "این او نبود که صحبت می‌کرد." به عبارت دیگر، سعودی‌ها به نخست‌وزیر لبنان دستور داده بودند که استعفا دهد و این استعفا را از ریاض اعلام کند.»

به گزارش فارس، وی می‌افزاید: «همسر و خانواده حریری اکنون در ریاض هستند تا اگر او به بیروت بازگشت، آن‌ها گروگان بمانند. حالا که یک هفته از این دغل‌کاری سیاسی می‌گذرد، در بیروت این بحث هست که از بهاء برادار بزرگ سعد حریری خواسته شده که جای او را در کابینه بگیرد. اما سعد حریری چه؟ کسانی توانسته‌اند با خانه او در ریاض تماس بگیرند، اما او فقط چند کلمه صحبت کرده است. یکی از افراد مطلع می‌گوید او فقط گفته برمی‌گردم یا حالم خوب است. اگر حریری برگشت چه؟ ایا او ادعا خواهد کرد که استعفایش اجباری بوده؟ آیا سعودی‌ها جرأت چنین ریسکی را دارند؟»

به نوشته فیسک «او انتظار آنچه اتفاق افتاد را نداشت. در واقع حریری برای روز دوشنبه جلساتی با صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی و ملاقات‌هایی در مورد ارتقا کیفیت آب هماهنگ کرده بود. کسی که قرار باشد از نخست‌وزیری کناره‌گیری کند چنین کاری نمی‌کند.»

این تحلیلگر انگلیسی در پایان با اشاره به سفر حریری به امارات هم نوشته که این سفر با این هدف انجام شد که عربستان وانمود کند نخست‌وزیر مستعفی لبنان در بازداشت نیست. به گفته فیسک اکنون چشم‌انداز بروز بحرانی بزرگ در لبنان واقعی به نظر می‌رسد.

احتمال طرح وضعیت سعد الحریری در شورای امنیت

«الکساندر زاسپکین» سفیر روسیه در بیروت گفت: در صورت ادامه ابهام در وضعیت «سعد الحریری» شاید این موضوع را در شورای امنیت سازمان ملل متحد مطرح کنیم. این خبر را تارنمای وابسته به حزب «جریان ملی آزاد» به ریاست «جبران باسیل» وزیر خارجه لبنان منتشر کرد.

منبع: الف

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۵۲۹۳۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گزینه‌های آمریکا در برابر بلندپروازی‌های اتمی عربستان

عربستان سعودی هنوز زیرساخت هسته‌ای قابل‌ توجهی ندارد، اما در حال ساخت یک رآکتور تحقیقاتی هسته‌ای کوچک در حومه ریاض و ساخت موشک‌های بالستیک با کمک چین است. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از میدل ایست نیوز، سال گذشته میلادی(2023)، کمتر از یک ماه پیش از عملیات طوفان الاقصی در  7 اکتبر همه چیز تغییر کرد، اسرائیل و عربستان سعودی در حال مذاکره برای عادی سازی روابط بودند. پس از دهه‌ها روابط سرد، هزینه‌ای که اسرائیل باید برای صلح با عربستان پرداخت می‌کرد مسلماً بالا بود: علاوه بر تضمین‌های امنیتی ایالات متحده آمریکا و حداقل امتیازات نمادین اسرائیل در مورد حاکمیت فلسطین، مذاکره‌کنندگان سعودی خواستار دستیابی به فناوری هسته‌ای غیرنظامی بودند.

با ادامه جنگ اسرائیل و مقاومت فلسطین، در حالی که افکار عمومی عرب، از جمله خود سعودی‌ها، از کشتار مردم فلسطین به دست رژیم صهیونیستی خشمگین هستند، حتی اگر مقامات سعودی علاقه‌مند به گفت‌وگو با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل باشند، به احتمال زیاد مذاکره برای صلح پایدار غیرممکن خواهد بود.

از آنجایی‌ که ایالات متحده به‌ چگونگی ارتقای ثبات در خاورمیانه، چه در طول جنگ غزه و چه پس از آن، می‌اندیشد، موضوع برنامه هسته‌ای عربستان سعودی مسئله مهمی است. اگر واشنگتن امیدوار است که روابط عربستان سعودی را با اسرائیل عادی کند، باید به خواسته‌های ریاض برای همکاری هسته‌ای غیرنظامی تن بدهد – تحولی که می‌تواند به طور چشمگیری تصویر امنیت منطقه را تغییر دهد.

اگرچه عربستان سعودی هنوز زیرساخت هسته‌ای قابل‌ توجهی ندارد، اما در حال ساخت یک رآکتور تحقیقاتی هسته‌ای کوچک در حومه ریاض و ساخت موشک‌های بالستیک با کمک چین است.

اگر چه عربستان سعودی ممکن است در شرایط کنونی به توسعه هسته‌ای غیرنظامی پایبند باشد، اما با توجه‌ به تهدیدهایی که در منطقه حس می‌کند، ممکن است وسوسه شود که در آینده به سمت برنامه‌های هسته‌ای نظامی حرکت کند. ایالات متحده باید برای کاهش این خطر تلاش کند که خط‌مشی دشواری برای واشنگتن است: چرا که اگر واشنگتن همکاری زیادی با سعودی‌ها نداشته باشد ممکن است حمایت عربستان برای عادی‌سازی روابط با اسرائیل را از دست بدهد و آمریکا نفوذ خود را به رقبایی مانند چین واگذار کند.

اما اگر آمریکا از برنامه غنی‌سازی هسته‌ای عربستان سعودی، بدون قید شرط ،حمایت کند آن وقت ریاض می‌تواند از این فرصت برای توسعه یک برنامه تسلیحات هسته‌ای استفاده کند؛ لذا به نظر می رسد، واشنگتن باید جاه‌طلبی‌های هسته‌ای مسالمت آمیز عربستان سعودی را بپذیرد، اما بر اقدامات قوی و مقررات سخت‌گیرانه برای جلوگیری از اشاعه تسلیحات هسته‌ای از سوی سعودی‌ها و جلوگیری از یک مسابقه تسلیحاتی منطقه‌ای پافشاری کند.

نمونه‌های گذشته مانند کره شمالی، و لیبی نشان داد که برنامه هسته‌ای غیرنظامی کشورها می‌تواند راهی برای توسعه سلاح‌های هسته‌ای باشد و این موضوع در مورد عربستان سعودی هم صدق می کند. برخورداری از فناوری‌های با کاربرد دوگانه در یک برنامه غیرنظامی، مانند قابلیت‌های غنی‌سازی، می‌تواند عربستان سعودی را قادر کند تا از طریق انحراف و پنهان‌کاری، قابلیت‌های هسته‌ای خود را به سمت کاربردهای نظامی ارتقا دهد. این قابلیت هسته‌ای نهفته می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای چانه‌زنی یا رفتار خصمانه مورداستفاده قرار گیرد.

تعدادی از عوامل؛ از جمله تمایل به تقویت امنیت ملی، بازدارندگی از دشمنان احتمالی، و افزایش نفوذ ژئوپلیتیکی می‌تواند عربستان سعودی را به‌ دستیابی به تسلیحات هسته‌ای سوق دهد، اما انگیزه اصلی احتمالاً می‌تواند رقابت‌های منطقه با همسایگان از جمله ایران باشد؛ اما در حال حاضر، به نظر می‌رسد ایران تصمیم گرفته است که گام بعدی را برندارد و برنامه هسته‌ای خود را به نظامی شدن سوق ندهد.

واشنگتن می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در اینکه آیا عربستان سعودی به سلاح هسته‌ای دست ‌یابد یا خیر، ایفا کند، اما یک سؤال اساسی باقی می‌ماند: ایالات متحده آمریکا تا کجا حاضر است از عربستان سعودی محافظت کند؟ آیا ایالات متحده به ریاض ضمانت‌های امنیتی قاطعانه‌ای مانند تعهد به‌ قرار دادن عربستان سعودی زیر چتر هسته‌ای خود می‌دهد؟ آیا آمریکا حاضر است یک اتحاد امنیتی رسمی مشابه آنچه که در اروپا یا شرق آسیا دارد با عربستان امضا کند؟ اگرچه گفت‌وگوهای مداوم در مورد یک رابطه دفاعی رسمی وجود دارد، اما توافق امنیتی بین ایالات متحده آمریکا و عربستان سعودی هنوز قطعی نیست و با نقطه نهایی فاصله زیادی دارد. به‌ویژه اینکه احتمال پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری وجود دارد.

فراتر از یک اتحاد امنیتی، آمریکا می‌تواند ریاض را به امضای «توافقنامه 123» برای همکاری هسته‌ای وادار کند. این قراردادها نام خود را از بخشی از قانون انرژی اتمی آمریکا گرفته است که بر اساس آن امکان دسترسی به فناوری هسته‌ای غیرنظامی آمریکا در ازای تعهد صریح طرف مقابل به خودداری از تولید تسلیحات فراهم می‌کند. ایالات متحده در خصوص این توافقات به صورت موردی با 47 کشور از جمله برزیل، ژاپن و ترکیه مذاکره کرده است. این توافق نامه‌ها معمولاً یک کشور را ملزم می‌کند که به پادمان های آژانس بین المللی انرژی اتمی پایبند باشد، سطح غنی‌سازی را محدود کند و سوخت هسته‌ای مصرف شده را به ایالات متحده بازگرداند تا از بازفرآوری مواد تسلیحاتی جلوگیری کند. شاه بیت طلایی توافقنامه 123 ممنوعیت کامل غنی‌سازی است.

با این‌حال، یکی از موانع چنین توافقی، تمایل ریاض به غنی‌سازی اورانیوم در داخل برای تولید برق هسته‌ای، به‌جای تکیه بر اورانیوم غنی شده در خارج است. اگر ایالات متحده قادر به مذاکره در مورد ممنوعیت کامل غنی‌سازی نباشد و تمایلی به دادن امتیازات دیگر نداشته باشد، ممکن است عربستان سعودی برای کمک به فناوری هسته‌ای به کشورهای دیگر مانند چین متوسل شود که منجر به ازبین‌رفتن شفافیت در مورد فعالیت‌ها و تأسیسات هسته‌ای این کشور و ازدست‌رفتن نفوذ ایالات متحده خواهد شد.

بنابراین، برای جلوگیری از چرخش عربستان به چین، ایالات متحده آمریکا ممکن است نیاز به مصالحه داشته باشد. واشنگتن می‌تواند پیشنهاد ساخت تأسیسات غنی‌سازی اورانیوم در عربستان سعودی را بدهد که به ریاض اجازه می‌دهد تا کنترل بیشتری بر زنجیره تأمین سوخت هسته‌ای خود و کاهش وابستگی آن به تأمین‌کنندگان خارجی داشته باشد. ایالات متحده همچنان می‌تواند بر تدابیر محکم برای جلوگیری از توسعه برنامه نظامی عربستان سعودی پافشاری کند. برای مثال، می‌تواند تقاضا کند که هر تأسیسات غنی‌سازی، توسط متخصصین آمریکایی اداره شود یا سازوکار خاموش‌کردن از راه دور را نصب کند. اما واشنگتن باید در مورد چنین مفادی چشم‌انداز روشنی داشته باشد: این اقدامات مطمئناً خطر گسترش سلاح‌های هسته‌ای عربستان را کاهش می‌دهد، اما آنها را از بین نمی‌برد.

ضرورت دارد که آمریکا از همان ابتدا برای محدودکردن توانایی عربستان سعودی برای توسعه برنامه تسلیحات هسته‌ای، تلاش کند. واشنگتن نمی‌تواند تأخیر را تحمل کند.

به‌عنوان جایگزینی برای غنی‌سازی عربستان، واشنگتن می‌تواند عرضه مطمئن اورانیوم غنی‌شده را برای رآکتورهای عربستان تضمین کند و نیاز این کشور به تأسیسات غنی‌سازی داخلی را از بین ببرد. احتمالات؛ از تعلیق طولانی‌مدت غنی‌سازی داخلی عربستان تا فعالیت تأسیسات غنی‌سازی زیر نظر متخصصین ایالات متحده به‌جای پرسنل سعودی، همچنین تا مکانیسم‌های خاموش‌کردن از راه دور در صورت تصاحب احتمالی، متغیر است.

واشنگتن می‌تواند ممنوعیت غنی‌سازی را به‌عنوان بخشی از همکاری دفاعی دوجانبه شرط کند. این می‌تواند به شکل یک ممنوعیت رسمی امضا شده توسط ریاض، یا یک سند تکمیلی غیرالزام‌آور همراه با یک توافق رسمی باشد که حاوی یک ماده اضافی است که در آن عربستان سعودی موافقت می‌کند زیرساخت چرخه سوخت را ایجاد نکند.

این رویکرد به ریاض اجازه می‌دهد تا حق فنی غنی‌سازی را حفظ کند، اما از قبل موافقت می‌کند که از آن استفاده نکند. با توجه‌ به تهدیدها در منطقه، تقویت توافق امنیتی ایالات متحده و عربستان سعودی همچنان اولویت اصلی عربستان و عاملی برای محدودکردن جاه‌طلبی‌های هسته‌ای آن خواهد بود.

سیاست‌گذاران آمریکایی باید به همتایان سعودی خود بر مزیت‌های فناوری رآکتورهای آمریکایی نسبت به فناوری چین و روسیه تأکید کنند و بر مزایای فنی و پایبندی به استانداردهای ایالات متحده آمریکا برای برنامه‌های هسته‌ای و تقویت شفافیت، تأکید کنند. آنها همچنین باید از عربستان بخواهند تا به حفظ نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین ،که مشخصه آن هنجارها و همکاری است، متعهد باشد. اگر واشنگتن نتواند به ریاض پیشنهادی قانع‌کننده بدهد، خطر ازدست‌دادن هرگونه نفوذ بر توانایی‌های هسته‌ای عربستان سعودی وجود خواهد داشت.

انتهای پیام/