مراکز دی.آی.سی شیراز؛ کمک به کاهش یا اشاعه‌دهنده اعتیاد
تاریخ انتشار: ۲۱ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۵۶۱۱۴۸
اختلاف نظر درباره مراکز دی.آی.سی سبب شده که برخی وجود این مراکز را مهم بدانند و در مقابل برخی ان را وسیله‌ای برای اشاعه اعتیاد اعلام کنند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، جوان با سر و رویی که مثل زندگی‌اش سیاه و زخم خورده بود، در خرابه‌های تاریخی شیراز به دنبال دیوار ریخته‌ای بود که از خودش سرپاتر باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دی ای سی یا مراکز کاهش آسیب‌های اجتماعی پاتوقی برای تجمع معتادان و زنان خیابانی است. این مراکز از سال 1373 در کشورمان راه‌اندازی شد و در یک سال تعداد آن به 19 مرکز در 7 شهر بزرگ رسید و اکنون در هر منطقه‌ای که بیش از 100 معتاد وجود داشته باشد این مراکز راه‌اندازی می‌شود.
این مراکز چه تاثیری در کاهش خطر مصرف مواد مخدر و کمک به افراد خیابانی داشته است؟ سوالی که عبدالطیف باقری، کارشناس کاهش آسیب دانشگاه علوم پزشکی شیراز در پاسخ به آن می‌گوید: با انقلاب صنعتی در انگلستان تحولی بزرگ در زندگی بشر به وجود آمد که گسترش شهرنشینی یکی از آن پیامد‌ها بود. کار سخت روزانه، زندگی در آپارتمان‌های کوچک، تنهایی و دوری بشر از نیازهای فطری از مهم‌ترین عوامل گرایش انسان‌ها به مصرف مواد مخدر شد.
وی می‌افزاید: با افزایش بحران فزاینده بیماری ایدز در دهه 80 توجه به کاهش آسیب‌های اجتماعی یک نیاز جهانی شد و هدف آن کمک به افرادی بود که هنوز قصد ترک مصرف مواد مخدر را ندارند یا هنوز به این باور نرسیده بودند که می‌توانند مصرف مواد را کنار بگذارند.
باقری که اعتقاد دارد کاهش آسیب به زبان ساده مجموعه‌ای از استراتژی‌ها و تدابیر عملی است که پیامد مصرف مواد را کاهش می‌دهد، اضافه می‌کند: ضروری است خطرات بیش مصرفی، ابتلا به عفونت‌های منتقله از راه تماس خونی مانند اچ. آی. وی و هپاتیت سی در شیوه تزریق مشترک کاهش یابد.
وی با اشاره به اینکه مصرف مواد بخشی از واقعیت شهر است ادامه می‌دهد: انتخاب راهکار برای به حداقل رساندن آثار زیان بار اعتیاد نباید به سادگی نادیده نگرفته شود.
در قانون برنامه چهارم توسعه کشور براساس مواد 86 و 97 دولت به اجرای برنامه‌های کاهش آسیب در معتادان و گروه‌های آسییب پذیر مکلف شده است. همچنین براساس ماده 26 همین قانون دولت برای متقاضیان ارائه خدمات به گروه‌های پر خطر مانند معتادان، زنان آسیب‌پذیر و کودکان خیابانی پروانه فعالیت صادر می‌کند.
با تشکیل کمیته کشوری کاهش آسیب، تیم‌های سیار یاری‌رسان، مراکز گذری دی. آی. سی، مراکز مشاوره رفتاری و همچنین تقویت و تجهیز مراکز بهداشتی - درمانی شهری و مراکز بهزیستی نزدیک به محله‌های پر خطر راه‌اندازی شد. اکنون در شیراز این مراکز در شهرک سعدی، کوزه‌گری، مهدی آباد، دباغی، محله بیات و بازارچه فیل که مخصوص زنان است، فعالیت می‌کنند.
مسئول مرکز مشاوره بیماری‌های رفتاری دانشگاه علوم پزشکی شیراز در این باره می‌گوید: با پیدایش و گسترش بیماری اچ. آی. وی به ویژه در محیط‌های سربسته مانند زندان‌ها، مسئولان کشور به فکر راه‌های پیشگیری و کاهش آسیب‌های مصرف مواد مخدر بودند.
علیرضا حسن آبادی اضافه می‌کند: بر اساس خوشبینانه‌‌ترین آمارها تنها 10 تا 15 درصد افراد معتاد موفق به ترک می‌شوند پس در مرحله اول گروه‌های منتشرکننده بیماری شناسایی و در مرحله بعد راه‌های کمک‌رسانی به این افراد مشخص شدند.
این پزشک معتادان و افراد خیابانی را عاملان اصلی گسترش بیماری ایدز می‌داند و می‌گوید: افزایش آسیب‌های اجتماعی مشکلات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی را در پی دارد و موجب فرو پاشی کانون خانواده می‌شود.
حسن آبادی با اعلام اینکه هر بیمار مبتلا به اچ. آی. وی سالانه 500 میلیون ریال یا 16 هزار دلار برای دولت هزینه دارد می‌افزاید: در ایران 30 هزار نفر به این بیماری مبتلا هستند که 5 هزار نفر از آنها در فارس سکونت دارند اما از این تعداد تنها 2600 بیمار در این مراکز تشکیل پرونده داده‌اند.
وی ادامه می‌دهد: هدف ما در مراکز دی. آی. سی جذب افراد پر خطر برای آموزش و کاهش خطر مصرف مواد مخدر است که امید داریم این آموزش‌ها به تغییر رفتار در شیوه مصرف مواد و در نهایت تغییر در رویه زندگی منجر شود.
مسئول مرکز مشاوره بیماری‌های رفتاری دانشگاه علوم پزشکی شیراز در پاسخ به پافشاری برخی مسئولان دولتی برای تعطیلی این مراکز می‌گوید: با تعطیل شدن این مراکز معتادان پر خطر در شهر پراکنده می‌شوند و با افزایش شدید آمار بیماران اچ. آی. وی مواجه خواهیم شد.
مدیر داخلی مجموعه دی. آی. سی محله بیات نیز درباره فعالیت این مرکز می‌گوید: یک معتاد جدید پس از ورود ابتدا نام نویسی می‌شود و پس از استراحتی کوتاه و مصرف مواد در حیاط به حمام می‌رود و لباس او را می‌شوییم. سپس خدمات مشاوره آغاز و در صورتی که معتاد در خواست کمک برای ترک داشته باشد به مراکز دیگر معرفی می‌شود.
حسن شجاعی‌فرد می‌افزاید: تست‌های سریع اچ. آی. وی، سل، هپاتیت سی و بیماری‌های مقاربتی از این افراد گرفته می‌شود تا میزان آلودگی آنها مشخص شود. سپس براساس میزان آلودگی در صورت درخواست برای آنها برنامه‌ریزی می‌شود.
وی اضافه می‌کند: لباس تمیز اهدایی افراد خیر، چای در ساعت 10 و یک وعده ناهار گرم برای معتادان در نظر گرفته شده است. همچنین توزیع سرنگ و تعویض سرنگ مصرف شده، مشاوره فردی و ارتباط با خانواده معتادان از دیگر خدماتی است که به صورت رایگان در اختیار این افراد قرار داده می‌شود.
شجاعی‌فرد با تاکید بر اینکه در این مراکز تمامی خدمات داوطلبانه بوده و تنها خرید و فروش مواد در این مراکز ممنوع است می‌گوید: خرید سرنگ در این مراکز تبدیل به فرهنگ شده است و حتی این افراد با جمع آوری سرنگ‌های آلوده از سطح شهر و تحویل به مراکز، سرنگ نو دریافت می‌کنند.
فعالیت در مراکز زنان سخت و پیچیده‌تر است. دختران فراری، زنان بد سرپرست، زنان معتاد و خیابانی نیاز به حمایت‌های روحی و روانی خاصی دارند. مسئول مرکز ویژه زنان با اعلام اینکه تاکنون در این مرکز برای هزار زن پرونده تشکیل شده است، می‌گوید: برای اینگونه زنان محیطی مناسب در نظر گرفته شده است سپس خدمات مشاوره و آموزشی به آنها داده می‌شود.
رنجبر می‌افزاید: تنها تفاوت مراکز زنان و مردان در این است که ما از کارشناس بیماری‌های زنان نیز بهره می‌گیریم و تیم‌های مشاوره‌ای و حمایتی برای آنان در نظر خواهیم داشت.
وی درباره دشواری مراقبت از معتادان می‌گوید: معتادان با اینکه می‌دانند به خطا رفته‌اند حاضر به ترک رفتار خود نیستند در نتیجه هیچگونه نصیحتی را نمی‌پذیرند و لجاجت می‌کنند. رنجبر با بیان اینکه یک تغییر کوچک در مصرف مواد نیازمند 8 ماه کار مداوم است می‌گوید: معتاد تا خودش نخواهد هیچ تغییری را نمی‌پذیرد. باید توجه داشت زنان آسیب‌دیده با دنیایی از مشکلات و آسیب‌های روانی به این مراکز مراجعه می‌کنند.
با توجه به اینکه این مراکز مخالفانی نیز دارد، کسانی که معتقدند باید برای ترک معتادان سرمایه‌گذاری کرد و افرادی که مواد مخدر مصرف می‌کنند، لایق این خدمات نیستند.یکی از کارشناسان آسیب‌های اجتماعی که نخواست نامی از او برده شود، می‌گوید: فلسفه ایجاد مراکز دی. آی. سی حضور 100 معتاد تزریقی در یک محل است که به تصویب کمیته کشوری پیشگیری و کنترل ایدز رسیده است.
به گفته وی همانگونه که حضور زنان خیابانی و معتادان تزریقی ما را مجبور به راه‌اندازی مرکز زنان آسیب‌دیده کرده است، فعالیت این مراکز نیز برای جلوگیری از به خطر افتادن سلامت مردم همان منطقه و شهر ضروری است چراکه معتادان در همین محلات زندگی می‌کنند و حاضر به ترک نیستند.
گزارش از محمد شبیری
انتهای پیام/
R41382/P1361/S6,61/CT7منبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۵۶۱۱۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
داروهای سوزش معده خطر میگرن را افزایش می دهند
به گزارش خبرنگار مهر به نقل از هلث دی نیوز، نتایج نشان می‌دهد که تمام دسته‌های داروهای کاهش‌دهنده اسید معده موسوم به مهارکننده‌های پمپ پروتون، مسدودکننده‌های H۲ و حتی آنتی‌اسیدها، به نظر می‌رسد خطر ابتلاء به میگرن و سردرد را افزایش می‌دهند.
«مارگارت اسلاوین»، محقق ارشد و دانشیار تغذیه دانشگاه مریلند، گفت: «با توجه به استفاده گسترده از داروهای کاهش دهنده اسید و این پیامدهای بالقوه میگرن، این نتایج مستلزم بررسی بیشتر است.»
اسلاوین افزود: «این داروها اغلب بیش از حد تجویز می‌شوند و تحقیقات جدید خطرات دیگری را در استفاده طولانی مدت از مهارکننده‌های پمپ پروتون نشان داده است، مانند افزایش خطر زوال عقل.»
به گفته محققان، رفلاکس اسید زمانی رخ می‌دهد که اسید معده به مری برگردد. معمولاً بعد از غذا یا هنگام دراز کشیدن رخ می‌دهد و می‌تواند باعث سوزش سر دل و زخم معده شود. در موارد شدید، می‌تواند منجر به سرطان مری شود.
برای این مطالعه، محققان داده‌های نزدیک به ۱۲۰۰۰ نفر را که از داروهای کاهش‌دهنده اسید استفاده می‌کردند، بررسی کردند تا ببینند که آیا در سه ماه گذشته دچار میگرن یا سردرد شدید شده بودند.
مهارکننده‌های پمپ پروتون تولید اسید را مسدود کرده و به بهبود مری کمک می‌کنند.
مسدود کننده‌های H-۲ باعث کاهش تولید اسید می‌شوند.
و آنتی اسیدهای ساده حاوی کربنات کلسیم هستند که اسید معده را خنثی می‌کنند.
پس از تعدیل سایر عوامل مؤثر بر خطر میگرن، محققان دریافتند که:
• افرادی که از مهارکننده‌های پمپ پروتون استفاده می‌کنند، ۷۰ درصد بیشتر از افرادی که این دارو را مصرف نمی‌کنند، به میگرن مبتلا می‌شوند.
• مسدودکننده‌های H۲ خطر میگرن را تا ۴۰ درصد افزایش می‌دهند.
• آنتی اسیدها افراد را ۳۰ درصد بیشتر در معرض ابتلاء به میگرن قرار می‌دهند.
اسلاوین تأکید کرد که افراد نباید بدون مشورت با پزشک مصرف داروهای کاهنده اسید خود را قطع کنند.
اسلاوین گفت: «توجه به این نکته مهم است که بسیاری از افراد برای مدیریت رفلاکس اسید یا سایر بیماری‌ها به داروهای کاهش‌دهنده اسید نیاز دارند، و افرادی که دچار میگرن یا سردرد شدیدی هستند که از این داروها یا مکمل‌ها استفاده می‌کنند باید با پزشک خود در مورد اینکه آیا باید ادامه دهند یا خیر صحبت کنند.»
کد خبر 6090454
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»