بیستون تکان خورد و صدای تنبور در حنجره دالاهو لرزید
تاریخ انتشار: ۲۲ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۵۹۲۲۵۲
دوباره ایران، دوباره سوگ، دوباره بلای طبیعت و تکرار اندوهی که انگار پایانی ندارد. هر فصل سوگواره‌ای نو با دردهای کهنه مان برگزار می‌کنیم. پاییزی را با سوختن زائران امام رضا در قطار، بهاری را با فروریختن معدن بر سر کارگران معدن و خانه هایی که به سیلاب می‌سپاریم.
به گزارش «تابناک»، هنوز داغ مصیبت‌های دیروز سرد نشده داغی نو در پاییزی دیگر بر قلب مان می‌نشیند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
طبس، رودبار، بم، آذربایجان و این بار کرمانشاه و ایلام. می‌گویند بلای طبیعی است. این بلا چرا در کشورهای دیگر با شدتی بیشتر این قدر قربانی نمی‌گیرد؟ مردممان قربانی خشم طبیعتند یا بی تدبیری ما؟ قربانی سیل و زلزله اند یا ناکارآمدی مدیریتی در بخش‌های مختلف؟
ملت سوگواری هستیم. قصر شیرین، مهران، کرمانشاه، ایلام، سرپل ذهاب و ثلاث این اسم‌ها بلاخیزند. هنوز زخم موشک‌ها و ترکش خمپاره‌های جنگ تحمیلی ۸ ساله را بر پیکر خود دارند. هنوز در روستاهای مرزی مین و سیم خاردارهای آن دوران زدوده نشده، هنوز خاک ریزگرد‌ها و غبار چندین ساله نشسته بر سر و صورت این شهر‌ها پاک نشده بود. هنوز خبر رنج جوانان بیکار کرمانشاه با بالاترین آمار بیکاری در کشور کهنه نشده بود که شامگاه پاییزی ۲۱ آبان زخم‌های غرب کشور دوباره نو شد. زمین لرزید و خانه‌ها خراب شد. مردمان غرب هنوز خستگی میزبانی از زائران اربعین را در نکرده بودند که خانه هایشان بر سرشان آوار شد.
بیستون تکان خورد و صدای تبور در حنجره دالاهو لرزید. صدای شیون از زنان کرد بلند شد و بعض در گلوی کودکان پدر از دست داده ترکید؛ و مردهایی که در به در دنبال زن و بچه خود زیر آوار ماندند. این اندوه نو نیست. این زخمی است که هر چند سال یک بار در بخشی از تن وطن نو می‌شود.
تصاویر سرپل ذهاب و ایلام و دالاهو تکان دهنده است. خانه‌های شهری نوسازی که به شدت تخریب شده اند. بر سر روستاهای دورافتاده از مرکز شهر‌ها چه بلایی آمده است. آنها که از کمترین امکانات برخورداند. نه ساختمان هایی مقاوم دارند و نه جاده هایی امن و امکاناتی که آنها را از زیر آوار زلزله بیرون بکشد. تا کی باید ببینیم توسعه نامتوازن بخش‌های این سرزمین شهر‌ها و روستاهایی داشته باشد که هیچ مقاومتی در برابر هر بلایی طبیعی نداشته باشد. تا کی باید جز غم فقر و محرومیت و بیکاری و آسیب‌های باقی مانده از جنگ غرب مظلوم حتی بیمارستان هایی کافی برا مداوای مجروحینش نداشته باشد. ایلامی که سینه سترگ ایران بود در برابر دشمن بعث. کرمانشاهی که مردانه سپر تجاوز صدام بود اکنون پهلوانی زیر آوار مانده است.
اکنون باید همه ملت ایران آنچنان که شایسته این مردم نازنین است، همه مدیران و مسئولانی که تا دیروز برای کم کردن رنج بیکاری و حل مساله ریزگرد و ترمیم جراحات جنگ در غرب کشور کاری نکردند و یا کم کاری کردند با تمام وجود بشتابند و از آلام و رنج بازماندگان و بی پناهان زلزله بکاهند
منبع: تابناک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۵۹۲۲۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پاکسازی غزه از آوار و بمب، ۱۴ سال طول می‌کشد
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما روزنامه گاردین در پایگاه اینترنتی خود در تحلیلی به قلم، اما گراهام هریسون نوشت: یک مقام ارشد امور مین زدایی سازمان ملل گفت: جنگ اسرائیل در غزه ۳۷ میلیون تن آوار ایجاد کرده که بخش زیادی از آن با بمب‌های منفجر نشده همراه است که پاکسازی آنها ممکن است بیش از یک دهه طول بکشد.
پهر لودمار، رئیس سابق سرویس مبارزه با مین گذاری سازمان ملل در عراق در یک کنفرانس خبری گفت: تقریباً هفت ماه از این جنگ می‌گذرد و به طور متوسط ۳۰۰ کیلوگرم آوار در هر متر مربع زمین در غزه ایجاد شده است.
وی گفت: بر اساس [مقدار] فعلی آوار در غزه، برای پاکسازی آنها، با ۱۰۰ کامیون ۱۴ سال کار لازم است.
او افزود: با ادامه این جنگ، تخمین زدن مدت زمان پاکسازی غیرممکن است.
لودمار گفت: اسرائیل به دلیل شدت بمباران غزه که بخش‌های وسیعی از نوار غزه را به ویرانه تبدیل کرده است، متهم به «غیرقابل سکونت کردن یک منطقه» شده است.
۶۵ درصد از ساختمان‌های ویران شده در غزه مسکونی بودند.
به دلیل خطر وجود خمپاره، موشک یا سایر سلاح‌های مدفون شده در ساختمان‌های فروریخته یا آسیب دیده، روند پاکسازی و بازسازی آهسته و خطرناک خواهد بود. به طور متوسط حدود ۱۰ درصد از سلاح‌ها در زمان شلیک منفجر نشدند و باید توسط تیم‌های مین زدایی از میان برداشته شوند.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»