رمزگشایی از نزدیک شدن دوباره ناطقنوری به اصولگرایان
تاریخ انتشار: ۲۹ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۷۰۳۷۲۰
روزنامه اعتماد نوشت: مراسمی که در عین عزاداریها فرصتی برای تعامل و گفتوگوی بین شخصیتهای سیاسی فراهم میکند. هیبت سیاسی این نوع عزاداریهای سیاسیون را نباید از نظر دور داشت. فرصتی که بعضا دیدار بین اصلاحطلبان و اصولگرایان یعنی رقبای دیرین سیاسی را هم فراهم میکند و گفتوگوها و مذاکراتی که در حاشیه این دست از روضه خوانیها صورت میگیرد، به آن اهمیتی ویژه میدهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
دهه آخر ماه صفر امسال دو مراسم روضهخوانی از سوی حزب موتلفه اسلامی و غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران برگزار شد که در هر دو مراسم علیاکبر ناطقنوری چهرهای که بسیاری از کنشگران سیاسی دو جناح در انتظار بازگشتش به عرصه سیاست هستند، حضور پیدا کرد. باید دید که این حضور در معادلات سیاسی امروز چه معنا و مفهومی میتواند داشته باشد.
نقطه آغاز مهجوریت ناطقنوری
شخصیتی که زمانی رقیب انتخاباتی سید محمد خاتمی بود و به عنوان چهرهای اصولگرا در مقابل جریان اصلاحات قد علم کرده بود، حالا مدتها است که هم روابطش با اصولگرایان کمرنگ شده است و هم کمرنگ شدن همکاریاش در اصولگرایان فعالیتهای سیاسیاش را کم کرده است. همان اختلافات با اصولگرایان بر سر حمایت از کاندیداتوری محمود احمدینژاد در سال ٨٤ کافی بود تا این پیشکسوت اصولگرا دست از فعالیت سیاسی بکشد.
اگر چه همچنان اصولگرایان بر سرموضع خود مبنی بر درستی حمایت از محمود احمدینژاد در آن مقطع ماندند اما اتفاقات پسینی در جغرافیای سیاست و رفتارهای شخص احمدینژاد سبب شد تا این پیوند گسسته شود. آن زمان بود که حامیان دیروز به نقادان تند و تیز امروز تبدیل شدند. حالا هر جا نامی از محمود احمدینژاد به میان میآید اصولگرایان نقدهای تیز و برندهای در جیب دارند. به هر حال آن هشدار و توصیه ناطقنوری آن زمان که باید مورد توجه قرار نگرفت و حتی پشیمانی اصولگرایان در حمایت از احمدینژاد نیز نتوانست این رابطه تیره و تار را اندکی سامان دهد.
جای خالی هاشمیرفسنجانی
درست است که حضور ناطقنوری به عنوان رییس دورههای چهارم و پنجم مجلس شورای اسلامی، وزارت کشور و دیگر مسوولیتهایش به عنوان چهرهای اصولگرا بود اما او همیشه سعی میکرد تا ارتباطش با اردوگاه اصلاحطلبی را هم حفظ کند. از سال ٨٤ اما ورق کاملا برگشته است. هر روز هر چه بیشتر پیوند ناطقنوری با اصولگرایان گسسته شده است. در عین حال او چهرهای است که سعی دارد تا خود را به عنوان پیری سیاستمدار ورای دو جناح اصلاحطلب و اصولگرا تعریف کند. نقشی که هاشمی رفسنجانی در سپهر سیاسی کشور داشت.
از زمانی که هاشمی درگذشت، هم روزه سکوت ناطقنوری رفته رفته شکسته شد تا بیشتر خود را در لباس این نقش فراجناحی بپیراید. سالها همراهی و دوستیاش با هاشمیرفسنجانی در سالهای قبل از انقلاب و پس از آن او را در این امر مصممتر میکند. همین بود که امروز هم او را در روضه خوانیها و مراسمهای اصولگرایان میتوان یافت و هم اصلاحطلبان.
بازگشت به کنشگری فعال
اصولگرایان اما از سال ٨٤ به این سو فراز و فرودهای زیادی را تجربه کردهاند. شکستهای اخیرشان در انتخابات سبب شده است تا نتوانند در میدان عمل چیزی نصیب اردوگاهشان کنند و همین است که در پی چارهجویی هستند. شاید همین شرایط از عرش فروافتادن است که این روزها نام ناطقنوری را بر سر زبان اصولگرایان انداخته است. ناطقنوری به عنوان شخصیتی که در افکار عمومی محبوبیت بیشتری دارد، برای برخی اصولگرایان پازل گم شده این روزهای اصولگرایان است. بنابراین به نظر میرسد که استقبال از بازگشت ناطقنوری به فعالیت سیاسی از سوی برخی فعالان سیاسی اصولگرا در دستور کار قرار گرفته است. محمدرضا باهنر اخیرا به «اعتماد» گفته بود که «بعضی میگویند دعوت کنیم آقای ناطق به عالم سیاست بازگردد. من بارها و بارها در رسانههای عمومی گفتم از آقای ناطق خواهش میکنیم برگردد به عالم سیاست. بعضی میگویند اگر بیاید، فکر نمیکنید به نفع اصلاحطلبان باشد؟ من میگویم نه. خاستگاه آقای ناطق و فلزش، اصولگرایی است. ممکن است از بعضی رفتارهای ما و امثال ما دلخور باشد، اما آقای ناطق، اصلاحطلب نیست به معنای عرفی آن. بعضی فکر میکنند نه، مثلا آقای ناطق، آقای روحانی، آقای لاریجانی و آقای هاشمی، مواضعشان با آقای خاتمی یکی شده است.»
باهنر در مورد خاستگاه سیاسی ناطقنوری میگوید: «خاستگاه ناطقنوری از اصولگرایی است و هیچگاه از اصولگرایان جدا نمیشود اما در جریان دولتهای نهم و دهم دلخوریهایی از مجموعه نیروهای فعال اصولگرا پیدا کرد و عملا پایش را از میدان سیاست کنار کشید. بنده همواره گفتهام که تلاشمان این است ناطقنوری به میدان سیاست بازگردد، برخی برای او شرط میگذارند که اگر برگردد باید در جناح ما قرار گیرد. ما از این شرط و شروطها نداریم. اگر وی به جریان سیاسی برگردد، از ظرفیت اصولگرایی است... ما با او در تماس هستیم، آقای ناطقنوری مدت زیادی است که میگوید من برای ورود به میدان سیاست احساس تکلیف نمیکنم، تلاش ما این است که او احساس تکلیف کند و فعال سیاسی شود... البته بعضی از تندرویها را قبول ندارند و معتقد است کشور باید معتدلتر اداره شود.»
با این حال موضوع حضور ناطقنوری در مراسم روضهخوانی حزب موتلفه به عنوان حزبی اصولگرا و همچنین حضورش در مراسم روضهخوانی کرباسچی نشان از این دارد که او نمیخواهد خود را در دایرههای محدود اصولگرایی و اصلاحطلبی تعریف کند. در واقع موضع معتدل ناطقنوری بین فعالان سیاسی دو جناح ثابت شده است. همین هم هست که آنها طالب بازگشت ناطقنوری به سیاستورزی فعال در کشور هستند.
منبع: آخرین نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت akharinnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آخرین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۷۰۳۷۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کیومرث صابری؛ چگونه «گلآقا» و بعد «گلآقای ملت ایران» شد؟/ "بنویسید خاتمی، بخوانید ناطق"؛ ناراستی که راست تلقی شد!
عصر ایران؛ مهرداد خدیر- امروز 11 اردیبهشت بیستمین سالگرد خاموشی کیومرث صابری فومنی است؛ نام ماندگار طنز در ایران بعد از انقلاب 57 که از حسن اعتماد رهبران جمهوری اسلامی به خود و سابقه دوستی با شهید رجایی بهره برد و در فضای جنگ جسارت کرد و با حمایت سید محمود دعایی ستون «دو کلمه حرف حساب» را در روزنامه اطلاعات به راه انداخت و بعد از چند سال در ادامۀ آن مجلۀ «گل آقا» را منتشر کرد که برای خیلیها یادآور دوران «توفیق» بود.
نسل تازه شاید نداند کیومرث صابری فومنی (که بر خلاف خیلیهای دیگر نام شهرستان زادگاه را حذف نمیکرد و کامل میآورد) چه نقشی بر جای گذاشت و در تمام دهۀ 70 یکی از تأثیرگذارترین چهره های فرهنگی و مطبوعاتی بود و از خشکی و زُمُختی و عبوسیِ سیاست در دهۀ 60 هم میکاست چه رسد به دهۀ 70 که حال و هوا تغییر کرده بود.
روزنامۀ اطلاعات نزد برخی به عنوان روزنامهای خنثی شناخته میشد و میشود اما همین روزنامه کارهایی کرده کارستان که از هر کسی برنمیآمده و یکی هم ستون «دو کلمه حرف حساب» با محتوای طنز در این روزنامه است. آن هم در چه سالی؟ 23 دی 1363 بود. در گرماگرم جنگ که روزنامهها و خود سیاست عبوس بود و رابطۀ مردم با طنز در برنامه "صبح جمعه با شما"ی رادیو خلاصه میشد و شوخی با گوشت 75 تومانی (75 تا تک تومان و نه 75000 یا 500 هزار تومان!) و کمی دیگر از این دست؛ پس از اتفاقات سال 60 همه دست به عصا شده بودند.
«دو کلمه حرف حساب» یک اتفاق بزرگ در تاریخ مطبوعات بعد از انقلاب است که طنز ژورنالیستی و مکتوب را احیا کرد و اگر سابقۀ نویسندۀ آن در دوستی با شهید رجایی چه در دبیرستان کمال و چه دوران وزارت آموزش و پرورش و نخستوزیری و ریاست جمهوری او و بعد هم دوران کوتاهی در دورۀ ریاست جمهوری آیتالله خامنهای نبود این امکان هرگز فراهم نمیآمد و نقش مرحوم سید محمود دعایی هم از این نظر ستودنی است.
او ستونهای روزنامه را به نویسندگان منتقدی داد که با اصل انقلاب و نظام مشکل نداشتند هر چند که در صفحات لایی نویسندگانی چون سعیدی سیرجانی و باستانی پاریزی یا اسلامی ندوشن و چهرههای کلاسیک دیگر نیز مینوشتند.
از آن پس تا روزنامۀ اطلاعات را میخریدیم اول و قبل از آن که کاملا باز کنیم گوشه سمت راست صفحۀ 3 را کنار میزدیم تا ببینیم "دو کلمه حرف حساب" دارد یا نه و گاه در همان حالت میخواندیم. مثل حالا نبود که در گوشی تلفن همراه به هر سو سرک بکشی و تازه در این روزگار هم نویسندگان صاحب سبک همچنان متفاوتاند.
کیهان هم البته بعدها یک ستون را در صفحۀ ماقبل آخر به طنزنویسی داد که ارزش کار صابری را بیشتر نشان میداد و گویا نویسندۀ آنها وفاداری خود را به طرقی دیگر نشان داده بود و البته دلی نمیربود.
این که در اوج جنگ و در روزنامهای که سرپرست آن را امام خمینی تعیین کرده طنز سیاسی بنویسی کاری نبود که از هر که برآید ولی صابری فومنی انجام داد و «گل آقا» فراتر از آن که خاطره توفیق را زنده می کرد یادآور امضای دهخدای بزرگ بود: "دخو" در دورانی که «چرند و پرند» را در روزنامۀ "صوراسرافیل" مینوشت.
خیلیها نمیدانستند نام اصلی «گلآقا» چیست و لو هم نمیداد مگر مواقعی که در همان ستون جدی مینوشت و لوگو نداشت اما مشخص شد که او کیست.
با این حال تصویری از او منتشر نمیشد و فراموش نمیکنم که اول بار وقتی در یکی از جلسات ماهانۀ خانۀ عمویم او را از نزدیک دیدم مدام آن جثۀ کوچک با ظاهر غیر حزباللهی و ریش تراشیده و با لهجۀ گیلکی را ورانداز میکردم و نمیتوانستم باور کنم گلآقا هم او باشد و بعدتر که به خاطر فعالیتی که در کار گل و گیاه داشتم به خانۀ او بالای پل صدر در خیابان شریعتی رفتم او را صمیمیتر هم یافتم و وقتی دانست نه به اندازۀ او اما اهل ادبیات هم هستم حرفهامان بیشتر گل انداخت خاصه درست در یکی از روزهای عید نوروز 1368 که هر دو از خبر استعفا یا برکناری آیتالله منتظری شوکه شده بودیم و کار به سخن گفتن از سیاست هم کشید و با این که 24 سالی بزرگتر بود اختلاف سنی زیادی حس نمیکردم. از گل و گیاه و فضای سبز به شعر و ادبیات تا مطبوعات و روزنامهنگاری و البته سیاست و انطباق تصویر گلآقایی که در نوشتهها میشناختم با آن کاراکتر ذهن مرا درگیر کرده بود.
گلآقا اما بیش از آن که یادآور آن ستون باشد به خاطر «مجلۀ گلآقا» بر سر زبانها افتاد. نشریه ای با حال و هوای "توفیق" که 6 سال بعد از راهاندازی آن ستون و اول آبان 1369 با شمارگان صد هزار نسخه به قیمت 15 تومان روی دکه رفت و به سرعت به فروش رسید و به چاپ دوم و شاید سوم رسید و تجدید چاپ شد. صابری البته مجله را با همکاری مرتضی فرجیان راه انداخت اما چنان با صابری شناخته میشد که پایان همکاری آن دو چندان که تصور میشد سر و صدا نکرد. هر چند به خاطره ای تلخ بدل شد و برخی معتقدند در حق مرحوم فرجیان جفا شد.
غم بزرگ زندگی او البته از دست دادن فرزند جوان خود -آرش- در سانحۀ رانندگی بود و نمی دانم چرا بزرگان ادبی ما که به سوگ فرزند نشسته اند کم نیستند. با این حال همین که ذوق او در پی این سوگ مرد افکن نخشکید و دوباره نوشت، کاری ساده نبود و حالا زندگی او بیش از پیش «پوپک» بود که برای روشن نگاه داشتن چراغ گل آقا پس از پدر کوشید اما او هم یک جا متوقف کرد چون زمانه، دیگر شده بود.
گلآقا در تمام دهۀ 70 نشریهای مهم و خواندنی و تأثیرگذار بود که مطالب آن نقل میشد و از توقیفهای 1379 نیز جان به در برد اما دو سال بعد در دوم آبان 1381 و در دوازدهمین سالگرد تولد مجله خود صابری تصمیم به توقف انتشار گرفت و این بار امضای نوشتۀ او نه گلآقا بود نه شاغلام و نه غضنفر (شخصیتهایی که خلق کرده بود تا نمایندگان تیپهای مختلف اجتماعی باشند) بلکه امضا کرد: صابری فومنی. یعنی پایان و خداحافظ!
او هیچگاه دلیل توقف انتشار نشریهای را که به یک نهاد تبدیل شده بود اعلام نکرد اما همان موقع برخی حدس زدند پس از دوم خرداد 76 و در پی ظهور طنزنویسانی چون سید ابراهیم نبوی ذائقۀ مردم تغییر کرده بود و نه میتوانست مانند آنها باشد و نه شکل گذشته مخاطبان را سیراب می کرد ولی دلیل اصلی چیز دیگری بود. این که انتظار داشت نه تنها تحمل شود بلکه او را قدر بدانند که توجه مردم را به داخل جلب کرده ولی حاکمیت و سلیقه ها چندان دوپاره شده بود که اعتماد سابق به او هم زایل شده بود.
انکار نمیکرد که ایفای نقش سوپاپ برای جلوگیری از انفجار اجتماعی بد نیست ولی وقتی آدمی با مشخصات سعید مرتضوی به جان مطبوعات افتاده بود نه میشد با او در افتاد و نه نادیدهاش گرفت و ادامۀ انتشار عملا ممکن نبود. اگر از نهادهای غیر دولتی انتقاد میکرد چه بسا سراغ او میآمدند و اگر از خاتمی با اقتدارگرایان همسو میشد. در این فضا گویا حسن حبیبی که حامی و در عین حال سوژۀ گلآقا بود توصیه کرد فتیله را پایین بکشد.
این احتمال هم جدی است که وقتی شنید به سرطان مبتلاست نمیتوانست ادامه دهد و کمتر از دوسال بعد درگذشت. جالب این که مشهورترین جمله دربارۀ گلآقا سخنی است که هرگز نگفت و ننوشت: "بنویسید خاتمی، بخوانید ناطق!"
در آستانۀ دوم خرداد 1376 این شایعه به شکلی بسیار گسترده پیچید که گلآقا نوشته "بنویسید خاتمی بخوانید ناطق" یعنی قرار نیست آرا درست شمرده شود حال آن که چنین جملهای را ننوشته بود اما ضربالمثل و به گلآقا منتسب شد.
در دوران "دو کلمه حرف حساب" روزنامۀ اطلاعات و بعد از آن که رهبران نهضت آزادی را افراد مسلحی ربودند و گویا شبه تیربارانی دروغین به قصد ترساندن برای آنان ترتیب دادند این خبر در رسانه ها قابل نقل نبود و از اینترنت و کانال تلگرامی و شبکۀ ماهوارهای هم البته خبری نبود اما گلآقا در قالب طنز نوشت که "شاغلام پیشنهاد داد دسته جمعی به بهشتزهرا برویم و زیارت اهل قبور کنیم و گفتیم: نه! خطرناک است. مگر نشنیدهای که میزنند؟ شاغلام پاسخ میدهد ولی ما پنج نفریم در حالی که آنها 9 نفر بودند. گل آقا هم میگوید: درست است ولی آنها اول میزنند بعد میشمرند!"
از ویژگیهای صابری این بود که نثری بسیار فاخر داشت و با ادبیات کلاسیک و معاصر نیک آشنا بود و بیشک برخی از نوشتههای او در کتابهای درسی به عنوان نمونۀ نثر پیراسته قابل درج و تدریس است اگر ذوقی مانده باشد. کافی است اشاره شود که وجه ادبی منحصر به خود صابری هم نبود.تا جایی که ابوالفضل زرویی نصرآباد یکی از بالیدگان گل آقاست که او هم ناباورانه چشم از جهان بست و از بیشتر ویژگیهای صابری برخوردار بود و راز توقف انتشار گل آقا را هم او فاش کرد وقتی صابری رفته و خود نیز با مرگ دست و پنجه نرم می کرد.
الگوی اصلی گلآقا اما نه توفیقها که علی اکبرخان دهخدا بود. مشروطهخواه، اهل ادبیات، نویسنده، ملی، روزنامهنگار و البته فرهنگنویس و صابری فومنی فرصتی برای انجام این آخری پیدا نکرد.
از خاطرات قابل توجه کیومرث صابری یکی این بود که چند ماه مانده به درگذشت امام خمینی همراه با مرحوم دعایی به دیدار رهبر فقید انقلاب میرود. در حالی که بعد از قبول قطعنامه 598 و تعبیر جام زهر تمام دیدارهای عمومی امام لغو شده بود و به خاطر آن و نیز بیماری سرحال نبود و صابری میگوید بسیار خسته و حتی افسرده به نظر میرسید و نگاهمان نمیکرد و دعایی گفت: پس ما برویم چون شما نگاه مان هم نمیکنید ولی آقا! این آقا گلآقاست ها و تا امام نام او را شنید نگاهی کرد و لبخند زد و خندید.
آدمهایی چون کیومرث صابری فومنی در گذر زمان بیشتر شناخته میشوند و در این 20 سال عیار او روشنتر شده است و نثر او همچنان گواه است. نثری که جا دارد در کتاب های درسی بیاید بلکه دانش آموزان هم از این همه ملولی کتاب های درسی به درآیند.
---------------------
* طرح نمایه از هادی حیدری کارتونیست برجستۀ مطبوعات که خود از دست پروردگان و همکاران گل آقا بوده و در این 20 سال هیچ گاه از یاد او فرونکاسته.