کمی بعد از دوازدهم آذر روز جهانی معلولان
تاریخ انتشار: ۱۹ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۹۸۳۲۳۴
ایران اکونومیست - سوم دسامبر سال 1992 روزی که به مدد تلاشگران اجتماعی یا شاید فزونی شمار آسیب دیدگان جنگهای جهانی سازمان ملل متحد برنامه ای ویژه افراد معلولین تصویب کرد و از آن سال بسیاری از کشور ها این روز را در تقویم خود آوردند.
کنوانسیون بین المللی حقوق معلولین، قانون جامع حمایت از حقوق معلولین و مانند اینها همگی ثمره کوششهای فعالانیست که به این روز های ما منتقل کرده اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دور از انصاف نیست اگر به روند تداوم این دستآوردها خرده بگیریم.
می‌خواستیم در حد اقلهای زیست اجتماعی با دیگر اعضای جامعه برابر باشیم، می‌خواستیم نقش‌های مفیدمان را همپای سایرین به بهترین نحو ایفا کنیم، می‌خواستیم هنگام تضییع حقوقمان، چشم های حقیقت جو تشخیصمان دهند، گوشهای عدالت، صدای شکستنهایمان را بشنوند و دستان مسؤولیت یاری‌گرمان باشند.
ولی ماحصل گذشتگان و خواسته‌هایمان مدتهاست میان مقررات در انتظار تصویب به خواب فرو رفته یا بین بروکراسی اداری به نفس نفس افتاده است.
سلیقه گرایی قویتر از دستان عدالت عمل می‌کند و در میزگرد خودیها جایی برای حقطلبی و حقیقتجویی نمی‌ماند.
ایمیلهایمان پشت آدرسهای جعلی سازمان برگشت می‌خورند و اینجاست که مکرر به ذهن می‌آید:
کاش پای خصوصی سازی هیچ گاه به وزارت کار رفاه و تأمین اجتماعی نمی‌رسید یا حداقل به سازمان بهزیستی... یا حداقل به حوزه توانبخشی... یا حداقل....
یا حداقل ما را مقابل همنوع خود قرار نمی‌دادند که برای کمبود بودجه ها، به خاطر ناکارآمدی متولیان امر، به دلیل نقص اجرای مجریان قانون:
اتحاد و دوستیمان خدشه بردارد.
کاش آزمون و خطاها را روی قشر آسیب پذیر امتحان نمی کردند.
اقشاری که برای ایفای نقش خود در جامعه خود، نیاز به اثبات خود دارد.
قشری که برای زندگی برابر باید به اندازه یک زندگی اثبات شود.
قشری که در برابر مطالبه حد اقلهایش، اکثریت‌های مسؤول شانه خالی می کنند.
کاش ویران نمی کردند که برای باز سازی مجبور باشند امیدواری تلقین کنند
کاش تجربه و تخصصمان را در شورای تعهد خود می‌گنجانند و تصمیمات تصمیم‌گیران با پیشنهادهای مشورتی تخصصی مستحکم می‌شد.
و باز روز جهانی معلولین عبور کرد،
روزی که برای ماندگاریش خیلیها خیلی کوشیده اند،
روزی که برای ایجادش خیلی ها از خیلی موانع و ساختارها گذشتند.
روزی که فلسفه اش را فراموش کرده ایم
اگر روز جهانی معلولین ارزشمندتر از روز دانشجو، روز کارگر، روز معلم و.... نباشد کم ارزشتر هم نیست.
دانشجویان، کارگران، معلمان و... همه و همه اگر چه اقلیت نیستند، اگر چه آسیبپذیر نیستند ولی روزشان را در راستای بهبود ارج مینهند:
نه تنها برگزاری مراسم، بلکه با یادآوری فلسفه آن!
فراموشمان نشود روز خاص برای مطالبه گری و احقاق حقوق تضییع شده است
از حمیده روحی نامقی
منبع: ایران اکونومیست
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۹۸۳۲۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اقلام مورد نیاز معلولان خانواده یاسوجی تامین شد
با مساعدت اعضای هیات مدیره یکی از بانک‌ها اقلام مورد نیاز معلولان خانواده یاسوجی تامین شد.
به گزارش خبرنگار استان‌ها خبرگزاری دانشجو،با مساعدت مدیر عامل و هیات مدیره یکی از بانک ها، یک دستگاه ویلچر برقی، تخت بیمارسانی برقی، یک دستگاه پردازشگر و مانیتور برای این خانواده برای رفع مشکلات این خانواده خریداری شد.
بنا به این گزارش این قلام با حضور مدیر کل بهزیستی و مدیر شعب بانک رفاه استان کهگیلویه و بویراحمد به این خانواده یاسوجی تحویل شد.
شایان ذکر است همه اعضای این خانواده شامل پدر، مادر، دو برادر و خواهر به ترتیب به بیماری‌های ضربه مغزی، سرطان سینه، قطع نخاع و بیماری نادر سخت درمان پوستی و سرطان تیروئید مبتلا هستند.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت