ایران، غایب بزرگ بازارهای گاز اروپایی
تاریخ انتشار: ۲۳ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۰۴۴۶۴۵
ساعت24 -هفته گذشته اروپا از مذاکرات با ترکمنستان برای واردات گاز خبر داد. قزاقستان نیز کارگروهی مشترک با آذربایجان برای صادرات گاز به اروپا از مسیر آذربایجان و ترکیه تشکیل داد.
روزنامه اعتماد نوشت: هفته گذشته اروپا از مذاکرات با ترکمنستان برای واردات گاز خبر داد. قزاقستان نیز کارگروهی مشترک با آذربایجان برای صادرات گاز به اروپا از مسیر آذربایجان و ترکیه تشکیل داد.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
صادرات گاز ترکمنستان و قزاقستان به غرب
هفته گذشته نماینده ارشد اروپا در امور ترکیه و ترکمنستان اعلام کرد که مذاکراتی با دولت عشقآباد برای صادرات گاز به اروپا از طریق آذربایجان آغاز شده است. روسیه و ایران به ترتیب در ابتدای سالهای ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ خرید گاز ترکمنستان را متوقف کردند و اکنون تنها چین (حدود ۳۰ میلیارد مترمکعب در سال) و آذربایجان به مقدار اندکی مشتری گاز این کشور هستند. ماه گذشته سایت رسمی ریاستجمهوری ترکمنستان اعلام کرد که این کشور آماده صادرات گاز به کشورهای عضو سابق اتحادیه جماهیر شوروی و اروپای شرقی است.
مراد آرکایف، رییس شرکت «ترکمن گاز» نیز گفته که این کشور قبلا نیز صادرکننده گاز به روسیه و برخی کشورهای عضو شوروی بود. روسیه در سال ۲۰۰۸ مشتری سالانه ۴۰ میلیارد مترمکعب گاز ترکمنستان بود که طی سالهای بعد این رقم را به صورت چشمگیر کاهش داد و در سال ۲۰۱۵ به حدود ٥/٤ میلیارد مترمکعب رساند و نهایتا در ابتدای سال گذشته متوقف کرد. ایران نیز سالانه ۹ میلیارد مترمکعب از گاز ترکمنستان را در سال ۲۰۱۶ میخرید که از ابتدای سال جاری به خاطر بدهی ٨/١ میلیارد دلاری به ترکمنستان، دولت عشقآباد فروش گاز به ایران را متوقف کرد. ترکمنستان هماکنون سالانه ٦/١ میلیارد مترمکعب گاز در قالب سوآپ (معاوضه) به مناطق شمال شرق ایران تحویل میدهد و ایران نیز به همین میزان گاز تحویل آذربایجان میدهد. برای صادرات گاز ترکمنستان به غرب یا باید ساخت خط لوله از دریای خزر به طول ۳۰۰ کیلومتر آغاز شود، یا اینکه این گاز از طریق خاک ایران حمل شود. در هر دو مورد ایران مخالفت خود را اعلام کرده و روسیه نیز با ساخت خط لوله دریایی در خزر مخالف است. راه سوم، صادرات گاز مایع «الانجی» یا گاز فشرده «سیانجی» است. عمده تولید گاز ترکمنستان از مناطق شرقی است که با ساحل خزر حدود ۷۰۰ تا ۸۰۰ کیلومتر فاصه دارد و با در نظر گرفتن عرض دریای خزر، باید راهی ۴۵۰۰ هزار کیلومتری طی کند تا به بازارهایی مانند ایتالیا برسد. در این میان هفته گذشته وزیر انرژی قزاقستان اعلام کرد که گزینه صادرات «الانجی» و «سیانجی» از طریق آذربایجان به اروپا در حال بررسی است و در این راستا کارگروه مشترکی با دولت باکو تشکیل شده است.
قرار است خط لوله ۳۵۰۰ کیلومتری «دهلیز جنوبی» از سواحل باکو تا ایتالیا در اواخر سال ۲۰۲۰ افتتاح شود و ظرفیت ابتدایی این خط لوله برای انتقال گاز، سالانه ۱۶ میلیارد مترمکعب است که تمامی گاز توسط فاز دوم میدان شاه دنیز جمهوری آذربایجان تامین خواهد شد. اما با نصب ایستگاههای تقویت فشار با هزینه چندین میلیارد دلار، قابلیت حمل گاز این خط لوله میتواند به ظرفیت نهایی آن، یعنی ۳۱ میلیارد مترمکعب در سال برسد. برای راهاندازی فاز اول این خط لوله نزدیک ۴۰ میلیارد دلار سرمایهگذاری لازم است که بیشتر آن انجام و تا قلب ترکیه کشیده شده است. بخش اروپایی این خط لوله نیز بیش از ۵۰ درصد ساخته شده است.
صادرات گاز روسیه به غرب
در این میان روسیه، به عنوان بزرگترین تامینکننده گاز اروپا، صادرات خود به این اتحادیه را بهشدت افزایش داده و به رقم تاریخی نزدیک ۱۸۰ میلیارد مترمکعب طی ۱۱ ماه سال جاری رسانده است که معادل کل صادرات گاز روسیه به اروپا در ۱۲ ماه سال گذشته است.
روسیه همچنین ساخت دو خط لوله موازی با ظرفیت ۳۳ میلیارد مترمکعب از دریای سیاه به ترکیه را آغاز کرده و اخیرا ساخت این خط لوله در آبهای تحت مالکیت خود را به اتمام رساند و وارد آبهای ترکیه شد. این کشور همچنین آماده ساخت «خط لوله دوم جریان شمالی» با ظرفیت ۵۵ میلیارد مترمکعب انتقال گاز از طریق دریای بالتیک به آلمان میشود. هر دو پروژه قرار است تا سال ۲۰۱۹ تکمیل شود. در این میان، روسیه چند روز قبل فاز اول کارخانه تولید گاز مایع «یامال» را راهاندازی کرد و فازهای دوم و سوم آن نیز سال آینده یا اوایل ۲۰۱۹ راهاندازی خواهد شد. ظرفیت تولید گاز مایع این کارخانه ٥/١٦ میلیون تن در سال (نزدیک ۲۳ میلیارد مترمکعب) است. این پروژه بیشتر برای صادرات گاز به آسیا در نظر گرفته شده است. روسیه همچنین ساخت خط لوله «قدرت سیبری» را تا نیمه تمام کرده و انتظار میرود که تا سال ۲۰۱۹ فروش سالانه ۳۸ میلیارد مترمکعب گاز به چین را از طریق این خط لوله ۴۰۰۰ کیلومتری آغاز کند.
صادرات گاز ایران
ایران فعلا صادرات گاز به ترکیه و عراق را انجام میدهد و بنا بر قراردادهای موجود، متعهد به صادرات سالانه ۲۸ میلیارد مترمکعب به این دو کشور است. البته فعلا ایران نیمی از این گاز را صادر میکند و تا دو سال آینده و تکمیل خط لوله ششم سراسری در ایران و خط لوله بصره در عراق، به میزان یاد شده خواهد رساند. به هر حال، ایران یک تفاهمنامه صادرات گاز به عمان به میزان ۱۰ میلیارد مترمکعب در سال را نیز دارد که فعلا نه نهایی شده و نه مسیر دقیق خط لوله دریایی برای اتصال ایران به عمان مشخص شده است. خرداد ماه سال جاری مرکز پژوهشهای مجلس ایران گزارشی منتشر کرد که به هزینه و سود صادرات گاز ایران میپرداخت. بر اساس این ارزیابی، فعلا صادرات گاز ایران به اروپا یا از طریق گاز مایع صرفه اقتصادی ندارد. این گزارش هزینه تولید و صادرات گاز مایع را برای بازارهایی با فاصله ۳ هزار تا ۱۲ هزار کیلومتر با ایران، حدود ٣/١٣ تا ٣/٢٠ سنت برای هر مترمکعب برآورد کرده است. این رقم برای صادرات گاز با خط لوله تا فاصله ۴ هزار کیلومتری کمتر از گاز مایع و برای فواصل دورتر، بالاتر از گاز مایع برآورد شده است.
طبق این گزارش، میزان سود خالص صادرات گاز ایران به بازارهای اروپای شرقی در هر دو سناریو خط لوله یا «ال ان جی» حدود ۳ تا ۱۳ سنت به ازای هر مترمکعب (بسته به قیمت ۵۰ دلاری یا ۱۰۰ دلاری نفت در بازارهای جهانی) برآورد شده است. این گزارش میافزاید که در هر دو مورد، سود بسیار اندکی به دست ایران میرسد و بهتر است کشور تمرکز خود را به بازارهای منطقهای مانند خاورمیانه و ترکیه معطوف کند. البته این گزارش نمیگوید چرا برای نمونه صادرات گاز نیجریه به ترکیه با گذشتن از مسیر دریایی به فاصله بیش از ۱۰ هزار کیلومتر یا صادرات گاز قطر به ژاپن با گذشتن از همین میزان فاصله توجیه اقتصادی دارد، اما برای ایران ندارد. با این وجود، ایران اخیرا قرارداد ۶۰۰ میلیون دلاری با شرکت نروژی برای مایعسازی سالانه ۵۰۰ میلیون تن گاز فرآوری شده پارس جنوبی در عرشه کشتی الانجی ساز (FLNG) امضا کرد که انتقادهایی را در داخل ایران به خاطر عدم صرفه اقتصادی آن متوجه دولت کرد.
تزریق گاز به میادین نفتی
گزارش مرکز پژوهشهای مجلس به توجیهی درباره عدم صرفه اقتصادی صادرات گاز اشاره میکند که بسیار معقول است. این نکته، نیاز به تزریق سالانه ۹۰ میلیارد مترمکعب گاز به میادین نفتی برای جلوگیری از افت فشار مخازن و تولید نفت است. حدود ۸۵ درصد از میادین نفتی فعال ایران در نیمه دوم عمر خود قرار دارند و سالانه حدود ۸ درصد از تولید آنها به صورت طبیعی کاهش مییابد. ایران برای جلوگیری از این افت، سالانه تنها ۲۵ میلیارد مترمکعب تزریق گاز انجام میدهد. این گزارش میگوید که سود خالص ایران از صادرات گاز به بازارهای منطقه با توجه به قیمتهای فعلی نفت، معادل ۳۵ درصد از قیمت گاز در بازارهای مقصد است. اما سود خالص صادرات خود نفت حدود ۸۰ درصد از قیمت نفت در بازارهای جهانی است؛ لذا تزریق گاز به میادین نفتی و افزایش تولید نفت بسیار سودمندتر از صادرات گاز است. تولید روزانه نفت ایران از حدود ۶ میلیون بشکه در قبل از انقلاب به حدود ٨/٣ میلیون بشکه در سال جاری رسیده است. ایران با تزریق گاز نه تنها میزان تولید روزانه نفت از میادین یاد شده را افزایش میدهد، بلکه ضریب بازیافت (میزان نفت قابل استخراج) این میادین را ۶-۷ درصد افزایش میدهد. برای نمونه ۱۷ میدان عمده نفتی ایران در قبل از انقلاب روزانه ٧/٣ میلیون بشکه تولید نفت داشتند که اکنون به نصف کاهش یافته است. در قبل انقلاب، متوسط بازدهی روزانه هر چاه نفتی ایران حدود ۱۲۵۰۰ بشکه بود، اما اکنون به ۱۶۰۰ بشکه کاهش یافته است که علت آن، افت فشار میادین کهنه است. اگرچه در گزارش مرکز پژوهشهای مجلس اشارهای به این ارقام و واقعیتها نشده است، اما توجیه برتری تزریق گاز به گزینه صادرات بسیار معقول است. نمودار بالا اختلاف میان گاز مورد نیاز برای تزریق و گاز تزریق شده به میادین نفتی ایران طی سالهای گذشته (بر حسب میلیون مترمکعب در روز) را نشان میدهد که بر اساس آمارها و ارزیابیهای وزارت نفت انجام شده است. این آمارها نشان میدهد که ایران باید طی دو دهه منتهی به سال ٢٠١٥ کلا ٨٣٠ میلیارد مترمکعب تزریق گاز به میادین نفتی انجام میداد، اما در عمل حدود یک سوم این میزان را تزریق کرده است. برای سالهای ٢٠١٦ تا ٢٠٢٤ نیز سالانه نیاز به تزریق بیش از ٩٤ میلیارد مترمکعب گاز به میادین است، در حالی که طی سال گذشته و جاری این رقم سالانه حدود ٢٥ میلیارد مترمکعب بوده است.
منبع: ساعت24
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۰۴۴۶۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دستگیری ۲۵ نفر از داوطلبان متقلب کنکور/ حدود ۱۲ درصد داوطلبان غایب بودند
عبدالرسول پورعباس در خصوص میزان سلامت و امنیت برگزاری نوبت اول کنکور ۱۴۰۳ اظهار کرد: این آزمون علیرغم پیچیدگیهایی که داشت و فشاری که از جانب فضای تبلیغاتی شبکههای متقلب به سازمان سنجش وارد میشد، خوشبختانه در نهایت سلامت برگزار شد و ما یکی از بینظیرترین و سالمترین آزمونهای خود را برگزار کردیم.
بیشتر بخوانید: ۸۸ هزار داوطلب آزمون دکتری سال ۱۴۰۳ انتخاب رشته کردندوی در ادامه از تقلب ۲۵ داوطلب نوبت اول ۱۴۰۳ خبر داد و گفت: تمامی این ۲۵ افراد متقلب بازداشت و به پلیس امنیت کشور تحویل داده شدند و در مراحل انجام بازجویی هستند.
رئیس سازمان سنجش آموزش کشور خاطرنشان کرد: در برگزاری نوبت اول کنکور امسال تمامی دستگاههای امنیتی کشور با تمام قوا برای تامین امنیت آزمون پای کار آمدند و توانستیم امنیت، آرامش و سلامت آزمون را تامین کنیم.
پورعباس خاطرنشان کرد: ۲۵ نفر از افرادی که به عنوان داوطلب متقلب در جلسه آزمون بازداشت شدند از مناطق مختلف کشور اعم از تهران، غرب، شرق کشور بودند و این افراد در همان دقایق اول آزمون شناسایی و دستگیر شدند.
معاون وزیر علوم خاطرنشان کرد: نحوه تنظیم سوالات آزمون و شخصی سازی دفترچههای داوطلبان از دیگر عواملی بود که توانستیم کنکور بینظیری را در امسال برگزار کنیم و خوشبختانه امسال نسبت به سوالات رضایت داشتند و سوالات امسال از تعادل خوبی برخوردار بود.
پورعباس در پایان با تاکید بر اینکه حدوداً ۱۲ درصد داوطلبان نوبت اول کنکور غایب بودند، گفت: معمولاً تعداد غایبین آزمون در گروههای مختلف حدود ۱۲ درصد تخمین زده میشود؛ اما اگر بخواهیم میانگین را در نظر بگیریم در آزمون نوبت اول نیز همان ۱۲ درصد داوطلبان غایب بودند.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/
مریم شمسایی نیا کد خبر: 1229058 برچسبها کنکور