یقه‌گیری ترامپ از بابانوئل

خرداد: دونالد ترامپ در گوشه‌ای از کاخ سفید زانوی غم بغل کرده است. رئیس‌جمهوری آمریکا که در کازینوداری با شکست غریبه بود این روزها به شدت منزوی شده است.
علی ودایع در سرمقاله ای در روزنامه مردم سالاری، نوشت: در روزهایی که کاخ سفید با اتهامات کشنده رسوایی «راشاگیت» درباره ارتباط با کرملین و رسوایی «تعرض» و جنش اعتراضی «من- هم» مواجه است‌؛ بابانوئل برای دموکرات‌ها در ایالت آلاباما یک پیروزی شیرین هدیه آورده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 
نکته‌ای که همه در واشنگتن می‌دانند این است که ترامپ از نارسیسیسم رنج می‌برد و شکست‌های اخیر روانپریشی رئیس جمهوری آمریکا را تشدید کرده است. مصیبت‌های او محدود به ایالات متحده نیست زیرا بنیامین نتانیاهو در تل‌آویو با اتهامات رنگی فساد و شورش مخملی دست به گریبان شده است. 
ترامپ که در عرصه داخلی آمریکا تاکنون هیچ دستآوردی نداشته است ؛ می‌خواهد بابانوئل را خفه کند. رئیس جمهوری آمریکا همانند نخست وزیر رژیم صهیونیستی برای فرار از وضعیت فعلی نیازمند جنگ و درگیری است تا پرستیژ خود را حفظ کند. کره شمالی و ایران اهدافی برای جبران سرخوردگی‌های ترامپ هستند اما فعلا پنتاگون نمی‌خواهد با پیونگ یانگ وارد جنگ اتمی ‌بشود. ترامپ که وعده پاره کردن برجام را داده بود تا امروز به این وعده عمل نکرده و عقده آن را هنوز در گلو دارد.
اگرچه چیزی از روح برجام باقی نمانده ولی برهم خوردن آنچه که وجود دارد نیازمند بهانه است. دولت آمریکا براساس نقشه سعودی‌ها تلاش می‌کند به بهانه مقابله با عامل بی‌ثباتی علیه جمهوری اسلامی‌وارد عمل شود. «نیکی‌هیلی» به عنوان نماینده آمریکا با اجرای نمایش در سازمان ملل متحد خواهان اقدام جهانی علیه ایران شده است. واشنگتن تلاش می‌کند ایران را به عنوان «عامل بی‌ثباتی در خاورمیانه» معرفی کند. این واژگان شاید برای برخی در تهران معنی و مفهومی‌نداشته باشد اما در عرصه دیپلماتیک برای واشنگتن و دشمنان ایران بهانه ای جذاب و دلچسب محسوب می‌شود.بنا به روایت خبرگزاری فرانسه آمریکایی‌ها هیچ مستندی علیه ایران در ماجرای حمله موشکی یمن به عربستان در دست ندارد اما واشنگتن با ذره بین دنبال موضع گیری‌هایی است که این اتهام را تایید کند.
ترامپ تنها در صورتی یقه بابانوئل را رها خواهد کرد که بتواند بهانه‌ای برای لغو برجام یا در نهایت ایجاد اجماع برای حمله به منافع تهران در خاورمیانه را فراهم کند. به هر میزان که بحث رسوایی «راشاگیت» و «تعرض » در آمریکا پررنگ شود بر حجم رفتارهای غیرعقلانی ترامپ علیه ایران افزوده می‌شود.
برچسب ها: ترامپ ، بابانوئل ، کاخ سفید

منبع: خرداد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۰۷۴۰۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

واردات کالا بهانه است؛ هدف اصلی خروج ارز از کشور است

روزنامه شرق در یادداشتی نوشت: معمولا بعد از رسانه‌ای‌شدن پرونده شرکت‌هایی که دارای تعهدات ارزی ایفانشده هستند، این سؤال در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد که چگونه امکان دارد شرکت‌ها، اعم از تولیدی یا بازرگانی برای واردات کالا از بانک مرکزی ارز دریافت کنند و نسبت به واردات کالاهای ثبت سفارش شده خود اقدام نکنند؟

از گذشته‌های نه‌چندان دور و قبل از تشدید تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپا و قطع سیستم سوییفت و محدودشدن روابط کارگزاری بانک‌های ایرانی با بانک‌های خارجی، اکثر قریب به اتفاق واردکنندگان کالا، پس از اخذ پیش‌فاکتور از فروشنده خارجی و ثبت سفارش ورود کالا، برای اطمینان از دریافت کالای خود از فروشنده به بانک‌ها مراجعه و درخواست صدور اعتبارات اسنادی به نفع ذی‌نفع خارجی اعتبار می‌کردند.

بانک‌ها نیز پس از دریافت اسناد حمل کالای مطابق شرایط اعتبار اسنادی، اقدام به خرید ارز از بانک مرکزی و پرداخت آن به فروشنده از طریق بانک کارگزار خارجی می‌کردند.

با توجه به اینکه فرایند یادشده تحت قوانین منتشرشده اتاق بازرگانی بین‌المللی (یوسی‌پی، اینکوترمز و…) انجام می‌شد، احتمال قصور طرفین در ایفای تعهدات خود به طور معناداری کاهش می‌یافت.

با توجه به اینکه تا اواخر دهه ۸۰ شمسی اختلاف نرخ ارز در بازار آزاد و بانک‌ها وجود نداشت، خروج ارز از کشور مطلوبیت چندانی برای واردکنندگان کالا نداشته و در مواردی صرفا اقدام به گران‌نمایی کالای خود و کسب سود بیشتر می‌کردند که در نهایت این گران‌نمایی نیز قیمت تمام‌شده کالا را افزایش می‌داد و متأسفانه ضمن اینکه واردکننده مالیات کمتری به جهت کمترشدن فاصله قیمت تمام‌شده خرید کالا و فروش آن در بازار و شناسایی سود ریالی کمتر در اظهارنامه مالیاتی خود، پرداخت می‌کرد، مصرف‌کننده نهایی نیز قیمت بالاتری بابت خرید کالا پرداخت می‌کرد. در واقع به علت گران‌نمایی، علاوه بر سود ریالی، بخشی از سود ارزی نیز بدون پرداخت مالیات نصیب واردکننده می‌شد.

در شرایط اقتصادی آن سال‌ها بیشترین خطر موجود در فرایند یادشده متوجه بانک‌ها بوده و زمانی پدید می‌آمد که واردکننده کالا در سرسید پرداخت اعتبار اسنادی، نسبت به تأمین وجه ریالی، برای خرید ارز از بانک مرکزی اقدام نمی‌کرد و بانک عامل به اجبار اقدام به خرید ارز از محل منابع خود کرده و موجب افزایش مطالبات معوق و رشد شاخص «ان‌پی‌ال» در بانک‌ها می‌شد.

از سال‌های آغازین دهه ۹۰ شمسی تا به امروز به علت تشدید تحریم‌ها و همچنین محدودشدن روابط کارگزاری با بانک‌های خارجی و در مقاطعی قطع سیستم سوییفت، شرکت‌ها به آرامی روی به واردات کالا از طریق حواله بازرگانی آوردند که ریسک بیشتری دارد.

بخش کوچکی از واردکنندگان به خاطر تفاوت نرخ ارز موجود در بازار آزاد و بانک‌ها (درحال‌حاضر سامانه نیما) و دیگر خلأهای کنترلی و راستی‌آزمایی موجود در کشور و همچنین انتفاع بسیار زیاد ناشی از تفاوت نرخ ارز و رانت‌های موجود در اقتصاد دولتی، اقدام به ایجاد شبکه‌ای از ذی‌نفعان واحد در داخل و خارج کشور کرده و ارز را تحت عنوان واردات کالا از کشور خارج کرده و کالایی وارد نمی‌کنند و بخشی از شرکت‌ها نیز پس از واردات از تفاوت نرخ ارز ناشی از گران‌نمایی خود استفاده می‌کنند. البته لازم به ذکر است که دراین‌میان، افراد و شرکت‌هایی نیز هستند که در هیچ‌یک از این دو گروه جای نگرفته و به طور کاملا سالم و قانونی اقدام به واردات کالاهای بازرگانی و مواد اولیه تولید می‌کنند.

در یک دهه اخیر دولت‌های مختلف به دلایل متعدد مانند کنترل قیمت کالاهای اساسی، جلوگیری از افزایش تورم کالاهای اساسی و دارو، کنترل قیمت ارز و… اقدام به تخصیص ارز ترجیحی (۱۲۲۶۰.۴۲۰۰۰ و ۲۸۵۰۰۰ ریالی) و ارز سامانه نیما برای واردات کالا می‌کردند که با وجود صحیح‌نبودن از نظر اقتصادی و تدوین مقررات نظارتی متعدد به دلایل یادشده مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد.

در واقع به علت گران‌نمایی کالا بخشی از ارز کشور به طور مستتر و تحت عنوان واردات کالا از کشور خارج شده و باعث نمایش غیرواقعی‌تر ارز تجاری کشور شده و برنامه‌ریزی سیاست‌گذاران اقتصادی کشور را تحت تأثیر می‌گذارد؛ اما با ابراز تأسف فراوان یکی از دلایل نامشهود گسترش خروج مستتر ارز، رعایت‌نشدن حلقه گم‌شده این روزهای جامعه یعنی «اخلاق» از طرف برخی از واردکنندگان کالا است.

بسیاری از این اشخاص که به نظر خودشان افراد باهوشی هستند، در این دوران سخت اقتصادی که سفره مردم به علت تورم روزبه‌روز کوچک‌تر می‌شود، فقط به فکر انتفاع خود بوده و در واقع بخشی از درآمد خود را به طور غیرمستقیم از سفره مردم برداشته و ادعای هوش بالا در بازرگانی را دارند؛ درحالی‌که دست‌شان دیگر برای همه رو شده است.

نویسینده: یونس اکبری