قدیمیترین تایرساز کشور در آستانه تعطیلی
تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۱۱۳۴۹۴
قدیمیترین کارخانه تایرسازی ایران سالهاست که با مشکلات متعدد مالکیتی و مدیریتی روبروست. در این میان با وجود مدیریت ۱۰ساله هیأت دولتی حمایت از صنایع، تصمیمی برای تعیین تکلیف این واحد اتخاذ نشده است.
خبرگزاری فارس: نوع خصوصیسازی کیان تایر و واگذاری آن به مالک جدید طوری بوده که کیانتایر در معرض ورشکستگی قرار گرفت تا اینکه در سال ۱۳۸۷ و با اعتراضات گسترده کارکنان نسبت به روند اداره کارخانه و تعطیلی آن، هیأت حمایت از صنایع به دستور دولت، مدیریت کیانتایر را در اختیار گرفت و همچنان نیز توسط این هیأت اداره میشود.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
طی ۱۰ سال اخیر با اداره کارخانه توسط هیأت حمایت از صنایع نیز تحول خاصی در این واحد تولیدی ایجاد نشد. صرفاً با همت کارکنان کیانتایر، تولید تایرهای خاص کشاورزی و راهسازی که در سایر کارخانههای تایرساز تولید نمیشوند، در دستور کار این واحد قرار گرفت که با این کار توانستند به فعالیت کارخانه ادامه دهند.
باید این نکته را در نظر گرفت که کیانتایر از سال ۱۳۳۷ تایر تولید میکند، بسیاری از ماشینآلات این کارخانه قدیمی هستند و فناوری تولید تایر به کار رفته در این واحد به چندین دهه گذشته برمیگردد؛ بنابراین تولید با حداکثر ظرفیت در این کارخانه منوط به انجام سرمایهگذاریهایی در ارتقای کیفی هر یک از موارد فوق است که این تحول از مدیریت هیأت حمایت از صنایع با توجه به نوع مأموریت آن بر نمیآید. با توجه به مشکلات فوق، کیانتایر طی ۳ سال ۱۳۹۳، ۱۳۹۴ و ۱۳۹۵ به ترتیب ۹.۴، ۹.۵ و ۱۱.۱ هزارتن تایر تولید کرده در حالیکه ظرفیت اسمی تولید در این شرکت ۳۰ هزار تن است. همچنین تأمین مواد اولیه جهت تولید در این شرکت با مشکلاتی مواجه است و هزینه تولید به شدت بالا رفته و موجب زیاندهی کارخانه شده است.
دولت و وزارت صنعت، معدن و تجارت باید مستحضر باشند که کیانتایر با این نحوه مدیریت با سرنوشت تلخ تعطیلی مواجه خواهد شد. اتفاقی که شاید میتوانست سالهای قبل اتفاق بیفتد، ولی با عزم کارگران و مهندسان شرکت، محقق نشد. این کارخانه نیازمند آن است که سرمایهگذاری جدیدی در آن صورت گیرد، خطوط تولید آن بازسازی شود و از فناوریهای جدیدتر تولید بهرهمند شود. این مهم جز با واگذاری کارخانه به بخش خصوصی با اهلیت مناسب و علاقمند به تولید تایر محقق نخواهد شد.
لازم است دولت تصمیم قطعی خود را نسبت به وضعیت این کارخانه اتخاذ کند. در صورتی که مالک اصلی کارخانه صلاحیت لازم برای اداره این واحد را ندارد (که به زعم کارکنان شرکت ندارد و با هدف بهرهبرداری تجاری از موقعیت جغرافیایی بسیار مناسب کارخانه اقدام به خرید آن نمود)، نسبت به خلع ید کامل آن اقدام شود و کارخانه طی شرایطی مناسب به سرمایهگذار جدید واگذار شود. در غیر این صورت عواقب تعطیلی قدیمیترین واحد تایرساز کشور که از قضا به سبب تولید تایرهای خاص در بازار نیز خوشنام است و همچنین بیکاری بیش از هزار نفر از کارکنان این کارخانه بر عهده دولت است.
منبع: فردا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۱۱۳۴۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دو هزار،۶ هزار، هشت هزار....فهرست کارخانههای احیا شده را منتشر کنید/ هر بار هزار تا زیادتر میشود!
عصر ایران؛ مهرداد خدیر- از ابتدای روی کار آمدن دولت آقای رییسی هر بار که جشن یا مناسبت اقتصادی برگزار میشود و ایشان شرکت میکند از راه اندازی کارخانههای تعطیل شده خبر میدهند و نکته جالب این که هر چند ماه یک بار هزار واحد اضافه میشود.
کمتر از دو سال پیش و ۳۰ مهر ۱۴۰۱ در روز ملی صادرات اعلام شد دو هزار کارخانه احیا شدند. این را خود رییس جمهور اعلام کرد. یک سال و دو ماه هم در اواخر آذر و هم اوایل دی ۱۴۰۲ و هم از زبان خود رییس جمهور و هم منصوبان دولت عدد ۶ هزار اعلام شد و مشخصا در برنامه «صف اول» تلویزیون. ( قبلا در دوره قوه قضاییه هم گفته بودند ۲۰۰۰ کارخانه احیا شده و طبعا این آمار دوران قوه قضاییه را دربرنمی گیرد.)
دو ماه بعد از و در اواخر سال گذشته و دقیقا ۲۱ اسفند ۱۴۰۲ خود آقای رییس جمهور باز آمار داد و هزار فقره اضافه کرد و شد ۷ هزار. این نوبت در جشن ملی توانمندسازی بود.
قابل پیشبینی بود که مدتی بگذرد هزار کارخانه بیشتر میشود و جالب این که واحد افزایش هم هزار است. معمولا وقتی قرار بر اعلام عدد دقیق نباشد برای این که بگویند زیاد است از عدد هزار استفاده میشود مثل هزار پا که یعنی پاهای زیادی دارد نه این که هزار تا باشد. یا وقتی شخص میگوید هزار مرض دارم منظور این است که خیلی بیمارم. یا این شعر ضربالمثل شده: هزار وعده خوبان، یکی وفا نکند که یعنی این همه وعده داده و معلوم است که نشمردهاند.
بعد از ۲۱ اسفند عملا مملکت تعطیل بوده و از نیمه فروردین کارخانهها و کارگاهها و کسب و کارها شروع به کار کردند و هنوز یک ماه نگذشته در جشنواره کارگران نخبه به مناسبت روز کارگر عدد ۸۰۰۰ اعلام شده است.
به عبارت دیگر از ۲۰۰۰ کارخانه احیا شده در ۳۰ مهر ۱۴۰۱ به ۸۰۰۰ کارخانه احیا شده در ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳ و در فاصله کمتر از دو سال رسیده ایم.
طبیعی است که اگر این آمار درست و دقیق و واقعی باشد جای خوشحالی است و به همین خاطر جا دارد در این همه رسانه و سایت برخوردار از انواع و اقسام بودجههای رسمی و حمایتی اسامی این ۸ هزار واحد تولیدی و صنعتی و کارخانه و کارگاه احیا شده منتشر شود. چون با این روند هر ماه هزار واحد اضافه میشود و اگر دی ماه ۱۴۰۳ جشنواره کارآفرینی یا صنعت یا کار برگزار و آقای رییس جمهور دعوت شود قاعدتا در آن زمان عدد ۱۶ هزار را اعلام خواهند کرد.
شخصا مایلم این آمار درست و دقیق باشد چون هر چه چرخ تولید بچرخد به سود اقتصاد ملی است و در هر کارخانه کارشناسان و کارگرانی مشغول به کارند و اگر هر واحد ۵۰ نیرو داشته باشد ۸ هزار سر به ۴۰۰ هزار می زند و با احتساب خانوار یک میلیون و دویست هزار شغل از بین نرفته است.
مشکل اما جای دیگر است و این که دستگاه تبلیغاتی در حال تولید این آمار باشد و هر بار هزار تا اضافه کند و همان گونه که از دو هزار دو سال قبل به ۸ هزار رسیدیم ناگاه سال دیگر بگویند ۲۰ هزار و هیچ نام و نشانی هم منتشر نشده باشد.
مشکل تبلیغاتی از این دست این است که ممکن است آمار نهایی از کل موجودی هم بالاتر برود. در نیمه دوم سال ۵۹ که تجاوز وحشیانه عراق به ایران شروع شده بود هر روز اطلاعیه هایی صادر می شد که مثلا فلان تعداد تانک و هواپیما و نیروی انسانی عراق را از بین بردیم و روزنامه اطلاعات در همان نیم صفحه پایین جمع میزد. بعد از چند ماه تعداد هواپیماها و تانک های نابود شده عراق به قدری بالا رفته بود که ممکن بود از کل موجودی ارتش عراق هم بیشتر شود!
جنگ بود و باید روحیه می دادند و مادام که اطلاعیه های جداگانه صادر می شد مشکلی نبود چون مردم در ذهن خود مدام جمع نمیزدند ولی این جدول اسباب درد سر شد و دیگر ادامه ندادند.
حالا حکایت کارخانههای احیا شده است. این جور که هزار تا هزار تا احیا می کنند بلا تشبیه عیسی مسیح هم مرده زنده نکرده بود و بیم آن می رود که اعداد را آن قدر بالا ببرند که باور آن از حالا هم مشکل تر باشد.
پس اگر راست است که ان شاءالله هست فهرست ۸ هزار کارخانه مرده زنده شده را منتشر کنند و اگر بخشی از تبلیغات بوده جایی متوقف کنند چون همین جوری که بالا می رود چهار تا نطق و مراسم دیگر به ۲۰ هزار می رسد و آن وقت اثبات صحت آن مشکل تر خواهد شد.