فرصت طلبی اصلاحات در زمین روحانی

به گزارش گروه سیاسی ایسکانیوز؛بدون شک مردم ایران انتخابات سال 96 را به یاد دارند. زمانیکه اسحاق جهانگیری به صراحت گفت: «من نماینده اصلاح طلبان هستم.» همچنین مردم حمایت های بی دریغ اصلاح طلبان از دولت را هرگز از ذهن خودفراموش نخواهند کرد. برای همین موضوع می توان نگاهی به نقل قول های اصلاح طلبان در ایام انتخابات ریاست جمهوری 96 انداخت در این ارتباط علی صوفی فعال سیاسی اصلاح طلب اظهار داشت: «اصلاح طلبان قطعاً همانند سال 92 از آقای روحانی به عنوان کاندیدای جریان اصلاحات حمایت خواهند کرد و هیچ تردیدی در این خصوص وجود ندارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

»

دولت حسینقلی خان :

ناگفته پیداست همین حمایت ها بود که باعث شد تا کاندیدای مورد نظر اصلاح طلبان در انتخابات ریاست جمهوری راهی پاستور شود و در پی آن دیگر فرد مورد نظر اصلاحات در کابینه دولت جای بگیرد .حسن روحانی رئیس جمهور و اسحاق جهانگیری معاون اول او شد. هنوز زمان زیادی نگذشته بود که اصلاح طلبان دولتی را که خودشان به پاستور رسانده بودند را با تعابیری چون «رحم اجاره‌ای اصلاح‌طلبان»، «فرزند خوانده اصلاحات»، «دولت تصادفی»، «دولت یک میلیونی»، «دولت پوپولیستی»، «دولت قرضی»، «دولت حسینقلی خان »و «بی شناسنامه ترین دولت» خواندن که باعث توجه فعالان سیاسی شد. اما با اظهار نظراتی که طی چند وقت اخیر از سوی اصلاح طلبان سر زده است باعث می شود این شائبه صورت بگیرد که آنها در حال فاصله گرفتن از روحانی هستند به طوری که محمدرضا عارف رئیس شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان گفت: «از مردم هم بابت مشکلات عذر خواهی می کنیم چون دولتی را روی کار آوردیم که نمی‌خواهد یا نمی‌تواند منویات اصلاحات را پیاده کند؛ البته منطقی هم نیست رو در روی آن بایستیم. مجبوریم صورت‌مان را با سیلی سرخ کنیم.»

اما انتقاد های اصلاح طلبان و فاصله گرفتن آنها از روحانی تازه ابتدای راه است به همین دلیل شاهد هستیم که نظرات مختلفی در این خصوص بیان شده است. اما یکی از اظهار نظرهای جالب برمی‌گردد به مصطفی کواکبیان نماینده لیست امید در مجلس شورای اسلامی. کسی که روزی در قامت حامی رئیس جمهور برآمده بود اما حالا در اظهار نظری گفته است: «به عنوان نماینده مردم، خدا را شاهد می‌گیرم با توجه به وضعیت اقتصادی خجالت می‌کشم بگویم از این دولت حمایت کردم.»

پشیمان نیستم!

اما چنین انتقادهایی در کنار حمایت های اصلاح طلبان از روحانی جای سوال دارد. به طور مثال مصطفی کواکبیان که نظر او در نقد دولت از نظر گذرانده شد در مواردی دیگری گفته است: «عده‌ای گفتند ما اصلاح طلبان از اینکه به روحانی رأی داده‌ایم پشیمان هستیم اما باید بگویم که ما همچنان از این دولت حمایت می‌کنیم و از رأی خود هم پشیمان نیستیم.»

اگر از تناقضی که در سخنان کواکبیان وجود داردبگذریم شاید به این نتیجه برسیم که اصلاح طلبان در حال تنظیم فاصله خود با روحانی هستند و به نوعی فرصت طلبی را در پیش گرفته اند تا به واسطه کارنامه بد دولت اشتباهات کابینه دوازدهم به پای جریان اصلاحات نوشته نشود.

به همین خاطر است که عباس عبدی فعال سیاسی صلاح طلب گفته است: «اصلاح‌طلبان هیچ دلیلی ندارد که سرنوشت خود را با دولت یا هر پدیده دیگر پیوند بزنند!»

با این اوضاع به نظر می‌رسد اصلاح طلبان که حامی اصلی روحانی در انتخابات ریاست جمهوری سال های 92 و 96 بوده اند حالا از زیر بار حمایت های خود شانه خالی کرده اند. به طوری که نمی خواهند اشتباهات دولت را بپذیرند و با فاصله گرفتن از روحانی می خواهند هنوز فضای تنفسی برای خودشان در عرصه سیاسی کشور داشته باشند تا بتوانند به فعالیت های خود ادامه دهند.

نگاه ساندیسی :

البته ناگفته نماند چنین استفاده ابزاری از دولت در صحبت های اصلاح طلبان وجود داشت. به طور مثال عضو سابق دفتر تحکیم و انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر، 6 تیر 92 ، تحلیلی درباره رویکرد مزوّرانه و دوگانه مدعیان اصلاح طلبی با روحانی مطرح کرد که گذشت زمان، درستی آن را نشان داد. عابد توانچه گفته بود :«اصلاح‌طلبان نگاه ابزاری دوگانه به رئیس جمهور منتخب دارند. از یک طرف او را پس می‌زنند تا هزینه‌ای پرداخت نکنند. از طرف دیگر تأیید می‌کنند و دو دستی به روحانی چسبیده‌اند. دست از سر روحانی برنمی‌دارند مگر مطمئن شوند چیزی به آنها نمی‌ماسد... اصلاح‌طلبان به روحانی مثل ساندیسی نگاه می‌کنند که تا زمانی که آخرین قطره ممکن در او را میک نزنند، لوله ساندیس را از آن بیرون نخواهند کشید. احتمالاً چند نوبت هم حباب و هوای خالی با طعم آبمیوه باید مکیده شود تا مطمئن شوند که دیگر نمی‌توانند از روحانی استفاده‌ای کنند. بعد همان کاری را که با هاشمی رفسنجانی کردند با او می‌کنند. اصلاح‌طلبان در وضعیت بدی گرفتار شده‌اند. از یک طرف باید به حسن روحانی بچسبند چون تنها شانس بقا و حیات آنان است. آنان به دلیل رفتارهای متناقض خود به شدت به جایگاهی که سابق بر این داشته‌اند، آسیب زده‌اند.»
او می افزاید « اصلاح‌طلبان می‌خواهند فاصله لازم از روحانی را حفظ کنند تا به‌عنوان آلترناتیو روحانی دوباره وارد عرصه شوند. می‌خواهند از حسن روحانی نهایت استفاده را بکنند اما جوابگوی کارنامه او نباشند. برای همین است می‌گویم اصلاح‌طلبان به روحانی به چشم ساندیس نگاه می‌کنند.»

با این اوصاف نباید از اصلاح طلبان باز هم همان حمایت های داغ سال های 92 و 96 را انتظار داشت زیرا دفاع از روحانی و عملکردش تا زمانی برای آنها سودمند خواهد بود که به نفع خودشان تمام شود در غیر این صورت به حفظ فاصله با روحانی ادامه خواهند داد تا در بزنگاه های مهم بتوانند خود را نجات دهند.

خبرنگار: مجید فاضلی

انتهای پیام

171 / 156 عارف کواکبیان روحانی اصلاح طلبان

منبع: ایسکانیوز

کلیدواژه: عارف کواکبیان روحانی اصلاح طلبان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۸۹۰۹۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عباس عبدی خطاب به نواصولگرایان: آی‌ کیوتان در اندازه گنجشک هم نیست

به گزارش عصر ایران عباس عبدی در اعتماد نوشت: ماجرا این است که آقای مهدی نصیری اعلام کرده که برای یک سفر خانوادگی مدتی را عازم کانادا شده‌ است. وی در چند سال اخیر مواضع به نسبت رادیکالی علیه ساختار موجود داشت و آشکارا هم بیان و تبلیغ می‌کرد.   اتفاقا مواضعی که داشت بخش اصلی اصلاح‌طلبان با آن همراهی نمی‌کردند، هر چند از این نظر که وی منسوب به جناح اصولگرا بود و این حرف‌ها را می‌زد، غیرمنتظره نیست که برخی اصلاح‌طلبان هم مثل اغلب مردم استقبال می‌کردند، چون این مواضع از سوی خود اصولگرایان یا منشعبین آنان زده می‌شد، ولی آقای نصیری هیچ نسبتی با اصلاح‌طلبی به عنوان یک مجموعه‌ای با پیشینه‌ای فکری و سیاسی نداشت و هنوز هم به لحاظ مبانی فکری به مجموعه اصولگرایان نزدیک‌تر است.   البته این فقدان نسبت را نه به عنوان نقطه قوت ایشان می‌گویم و نه به عنوان نقطه ضعف، بلکه یک واقعیت است. ایشان تا زمانی که ایران بودند مواضع رادیکال خود را اظهار می‌کردند، مواضعی که اگر یک نفر از اصلاح‌طلبان اندکی از آن مواضع را می‌گرفت، در چشم به‌هم زدنی بازداشت و بازجویی می‌شد و جایش در زندان بود.   اتفاقا بهترین دلیلی که وی منسوب به اصلاح‌طلبان نیست، همین مصونیت سیاسی و قضایی ناگفته و نانوشته‌ای است که در عمل، مجموعه اصولگرایان از آن بهره‌مندند.   البته آقای نصیری ارتباطات گوناگونی داشت، با اصلاح‌طلبان هم نشست و برخاست داشت، همچنان که با دیگران داشت ولی هیچ‌گاه به عنوان یک فعال اصلاح‌طلب نه خودش را معرفی می‌کرد و نه کسی به چنین صفتی او را می‌شناخت. شاید هم سعی می‌شد که با چند تن دیگر از دوستان خودشان، جریانی به جز اصلاح‌طلبان و اصولگرایان راه بیندازند که نمی‌دانم چرا نشد یا شاید هم از ابتدا در پی آن نبودند.   حالا و پس از طرح رویکردی سیاسی از جانب او، یک روزنامه وابسته به جناح نواصولگرایان نوشته است که «مهدی نصیری «باطن» اصلاح‌طلبان است که «ظاهر» شده است و حالا اصلاح‌طلبان که سال‌هاست با باطنی غیر از شخصیت متظاهرشده خود با مردم و نظام روبه‌رو شده‌اند، از اینکه یک تازه‌وارد قواعد بازی را رعایت نکرده (یا هنوز نیاموخته) و باطن آنان را آشکار کرده است، به‌شدت دلخور و هراسان شده‌اند و در اقدامی سیستماتیک هر روز یکی از آنان، تکذیب و رد و تکفیر نصیری را برعهده می‌گیرد.   غافل از آنکه وقتی چندین سال است تریبونی برای اظهارات او شده‌اند، حالا که یک‌باره نصیری به صحرای سلطنت و براندازی و ضدانقلابی‌گری محض زده است، دیگر کسی از اصلاح‌طلبان نمی‌پذیرد که نصیری را از خود ندانند.»   ابتدا بهتر بود که پیش‌تر با دوستان خود هماهنگ می‌کردند، زیرا اغلب کسانی که موضع مطلوب رسمی گرفته‌اند به درخواست دوستان همان روزنامه بود. مگر آنان که نقدی بی‌طرفانه داشتند. علت نیز روشن است.   من در گفت‌وگویی با خبرآنلاین در همین مورد گفتم که چرا جناح حاکم در این موضوع سکوت کرده است؟ در درجه اول چون حرف‌های خودشان در نقد آقای نصیری را موثر نمی‌دانند. به علاوه نمی‌خواهند شرمندگی حضور وی در جناح متبوع را یادآور شوند و مسوولیت افکار و رفتار متضاد خود را بپذیرند، افکار و رفتاری که موجب این‌گونه ریزش‌ها شده است. اگر آقای نصیری جایی در میان اصلاح‌طلبان برای خودش می‌یافت احتمالا به آن سوی آب نگاه نمی‌کرد.   گرچه این نحوه نوشتن ناشی از بی‌صداقتی و دورویی است، ولی بی‌عقلی نیز در آن موج می‌زند. چرا؟ فرض کنیم که ادعای نویسنده درست باشد. آیا یک لحظه پیش خود فکر نکرده که اگر اصلاح‌طلبان هم سلطنت‌طلب شده باشند، حتما افراد با گرایش‌های فراتر از اصلاح‌طلبی هم شده‌اند، پس چه کسی برای سیاست رسمی می‌ماند؟ شما که حداکثر ۱۵درصد (با ارفاق) بیشتر نیستید، آن‌هم ۱۵درصد که به لحاظ متغیرهای اصلی جامعه جزو بخش‌های ضعیف‌تر و کم‌اثرتر است.   اگر اندکی، فقط اندکی درایت بود، حتی باید آقای نصیری را هم به نحوی توجیه و اصرار می‌کردید که وی هم طرفدار سلطنت نیست، حالا یک حرفی زده، وقتی دید که نظراتش درست نیست برمی‌گردد و... ولی به جای اینها یک مجموعه اصلی انقلاب که بسیار فراتر از کل اصولگرایان هستند را نیز باطن‌شناسی می‌کنید و نصیری را باطن آنها می‌دانید. آی‌کیو، در اندازه گنجشک هم نیست. کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: انتقاد تند ابطحی از مهدی نصیری: پوست خربزه زیر پایت انداخته اند مهدی نصیری و توهم اتحاد