Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «ایرنا»
2024-05-05@21:25:35 GMT

با بچه چی ببینیم چی نبینیم؟

تاریخ انتشار: ۲۰ آذر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۹۰۵۸۹۶

با بچه چی ببینیم چی نبینیم؟

تهران- روزنامه خراسان در گزارش امروز (سه شنبه) خودبه بهانه روز جهانی کودک و تلویزیون به بررسی تناسب برنامه‎های پرطرفدار تلویزیونی برای کودکان پرداخته است.

چند سالی می‌شود تلویزیون به یکی از نیازهای اولیه و اساسی هر خانواده‌ای تبدیل شده است و اگر نباشد یا خدای ناکرده خاموش باشد، فقدانش با تمام وجود احساس می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تلویزیون کاربردهای فراوانی دارد و به عنوان اولین تفریح شناخته شده در دسترس کودکان به شمار می‌آید. به‎ویژه حالا که دیگر از حیاط‎‏ بزرگ خانه‌های ویلایی و بازی‌های گروهی بچه‎ها خبری نیست، تلویزیون و برنامه‌های متنوع‌اش به‎عنوان دوست همیشگی کودکان اهمیت زیادی دارد. این محبوبِ خانواده‎های ایرانی، نقش مهم و تعیین‎کننده‌ای در تربیت، رشد ذهنی و اجتماعی، نوع برخورد و تصویر آینده کودکان دارد بنابراین برای همین باید به نیازهای کودک مثل افزایش آگاهی در زمینه‎های گوناگون، تشویق به کارهای خوب با نمایش دادن مهربانی، سخاوت، ترویج و آموزش ارزش‎های اجتماعی، معرفی روش‎‏های دوست‎یابی و حفظ دوستی، ایجاد حس مسئولیت در کودکان و جلوگیری از رفتار خودخواهانه آن ها پاسخ مناسب بدهد اما آیا واقعا همه برنامه‌های تلویزیون در کشورمان به این نیازها پاسخ می‌دهند؟ در پرونده امروز، به کمک یک روان‎شناس محتوای چند برنامه تلویزیونی را برای مخاطب کودک بررسی کرده‎ایم.

گفت‎وگو با «هانیه وزیرپناه» مشاور کودک، درباره کودک و برنامه‎های تلویزیون ایران
تماشای تلویزیون به‎شرط همراهی والدین
وزیرپناه، کارشناس‎ارشد روان‎شناسی تربیتی و متخصص سایکودرام (هنر درمانی)، پنج برنامه پرمخاطب تلویزیونی را مرور می‎کند؛ او با نگاهی مختصر به هر برنامه، توضیح می‎دهد که برای مخاطب کودک مناسب است یا خیر؟

چه برنامه‎ای؟ خندوانه
بچه‎ها ببینند؟ ببینند ولی با حضور والدین
خندوانه برای مخاطب بزرگ سال، طراحی و برنامه‎ریزی شده‎است، هرچند سازندگانش می‎دانند مردم خندوانه را خانوادگی می‎بینند.
برنامه خیلی خوبی است اما وقتی فرض مخاطب بزرگ سال وجود دارد، حرف‎ها و موقعیت‎های نامناسب برای کودکان ناگزیر است. به همین دلیل حتی نشستن کودکان پای چنین برنامه‎ای که تاثیر مثبت آن در روحیه فرد انکارشدنی نیست، به حضور والدین نیاز دارد. منظورم از همراهی پدرومادرها با کودکان هنگام تماشای تلویزیون این است که مثلا اگر کمدین‎ها در این برنامه شوخی کردند که مناسب بچه ها نبود یا حرف نامربوطی زدند یا کسی را مسخره کردند، لازم است والدین درباره‎اش با فرزندشان حرف بزنند. باید یادآوری کنم که خندوانه، برنامه تاثیرگذاری است؛ در برهه‎ای که همه‎جا پر از موج منفی است، انرژی مثبتی را وارد خانه‎ها می‌کند. خانواده‎ها می‎خواهند شب‎ها یکی دو ساعتی کنار هم، پای تلویزیون استراحت کنند و در میان سریال‎های پر از درد و غم، شادی خندوانه غنیمت است.


چه برنامه‎ای؟ سریال‎ها
بچه‎ها ببینند؟ نه
بیشتر سریال‎هایی که اکنون از تلویزیون پخش می‌شود برای مخاطب کودک افتضاح‎اند و دیدن‎شان حتی کنار بزرگ ترها هم توصیه نمی‎شود. یا موضوع‎شان طلاق، خیانت، دزدی و اختلاس است یا رفتارهای بدی نشان می‎دهند؛ در سریال‎های کمدی، شخصیت‎ها راحت به هم فحش می‎دهند و به شوخی یا جدی همدیگر را کتک می‎زنند. اگر گزینه در دسترس بودن اطلاعات و امکانات، وجود نداشت با قاطعیت می‎گفتیم دیدن سریال‎ها برای بچه‎های زیر 15سال ممنوع است اما حالا اگر فرزندمان، آن‎ها را در خانه نبیند ممکن است در مدرسه درباره‎شان چیزهایی بشنود؛ پیشنهاد من این است که پدرومادرها در ساعت پخش سریال‎ها، برنامه سرگرم‏کننده جایگزینی داشته‎باشند. اگر فرزندتان، درباره سریالی کنجکاو شد می‎توانید بگویید«اگه وقت شد با هم می‎بینیمش». بازخورد آنی والدین هنگام دیدن سریال‎ها هم مثل بقیه برنامه‎های بزرگ‌سالانه کمک‎کننده است. اگر پدرومادرها خودشان اصرار به دیدن آن‎ها دارند، در غیاب فرزندشان این کار را بکنند. آموزش‎های تصویری مخرب در سنین پایین، با شدتی ته‎نشین می‎شود که جبرانش زمان و انرژی زیادی می‎برد.


چه برنامه‎ای؟ مسابقه برنده باش
بچه‎ها ببینند؟ بدون حضور والدین اشکالی ندارد
برنده ‎باش، برنامه‌ای مخصوص بزرگ سالان است. دیدنش برای بچه‎های 6-5 ساله، نه لزومی دارد و نه اصلا جذابیتی اما تفکر اشتباهی در جامعه ما رایج شده‎است که فکر می‎کنیم باید از بچه‎ها، دانشمندان همه‎چیزدان بسازیم و از کودکی شروع می‎کنیم به یاد دادن و یاد دادن. در چنین جوی، بعضی پدرومادرها، فرزندشان را به دیدن برنامه‎هایی مثل برنده‎باش، تشویق می‎کنند. لازم است از خودمان بپرسیم اطلاعاتی مثل این‎که رئیس‎جمهور فلان کشور چه کسی است، به چه درد بچه‎ها می‎خورد؟ برای آموزش دادن به بچه‎ها، به‎جای پر کردن ذهن‎شان با اطلاعات عمومی به‎دردنخور می‎توانیم بازی‎های خلاقانه طراحی کنیم. برای کودکان‎ در سن دبستان تا حدود 12سالگی، آموزش اطلاعات عمومی، موضوعیت پیدا می‎کند. کودکان در این سن می‎توانند مسابقه‎هایی مثل برنده‎باش را ببینند؛ البته براساس اشتیاق خودشان نه اصرار والدین. چون سوالات این برنامه، از نوع سوالات بسته است و تا جایی که من دیده‎ام محتوای حساسیت‎برانگیزی هم ندارد و برای دیدنش به حضور والدین نیازی نیست.

چه برنامه‎ای؟ محله گل‎وبلبل
بچه‎ها ببینند؟ بله، با نظارت دورادور والدین
بین برنامه‎های‎ کودک امروز، «محله گل‎وبلبل» برنامه جالبی است، بار آموزشی دارد و خوشبختانه به شیوه ایرانی ساخته شده‎است. این برنامه، ذهن کودکان را به سمت مفاهیم مثبتی هدایت می‎کند اما از یک اصل مهم، غفلت کرده و آن «توضیح چرایی» است. بچه‎ها با جمله‎هایی مثل «با دوستت دعوا نکن» یا «دروغ گفتن، بد است» قانع نمی‎شوند و نیاز به استدلال دارند. به همین دلیل، حتی در برنامه‎ای که برای کودکان ساخته شده‎است هم به حضور والدین نیاز داریم؛ با این تفاوت‎که در برنامه‎های بزرگ‌سالانه، واکنش لحظه‎ای پدرومادرها را لازم داریم و این‎جا حضور والدین باید از نوع نظارت از راه دور و جلب همفکری کودک باشد. بچه‎ها بعد از دیدن برنامه‎ای، در فاصله پنج تا 10 روز علایم تاثیرگذاری از آن را نشان می‎دهند؛ مثلا در رفتارشان می‎بینیم که از شخصیت کارتونی تقلید می‎کنند بنابراین اگر هنگام یا بعد از دیدن برنامه‎ای، علایم گنگ یا تاثیرپذیری در فرزندمان دیدیم باید با او درباره‎‎اش گفت‎وگو کنیم و این گفت‎وگو بهتر است از نوع سوال‎های جهت‎دار باشد؛ «چی شد که فلانی این کار را کرد؟ به نظرت چه حسی داشت؟». توپ را توی زمین خودش می‎اندازیم و در درگیری ذهنی‎اش به او کمک می‎کنیم.

چه برنامه‎ای؟ آگهی‎های تلویزیونی
بچه‎ها ببینند؟ ببینند ولی با حضور والدین
عناصری مثل موسیقی، استفاده از رنگ و تنوع در آگهی‎های تبلیغاتی، حتی نوزادها را هم جذب می‎کند بنابراین علاقه کودکان به دیدن آن‎ها طبیعی است. ویژگی بارز آگهی‎های بازرگانی، تشویق به مصرف‎گرایی است هرچند بعضی‎های‎شان این‎روزها پیام‎های مثبت رفتاری و اخلاقی را هم منتقل می‎کنند. جذابیت و گوناگونی‎‎ تبلیغات خلاقیت بچه‎ها را درگیر می کند و سوالاتی هم در ذهن آن‎ها شکل ‎می‌گیرد: «ما چرا این وسیله رو نداریم؟» و این سوال، گاهی به اصرار برای داشتن چیزی خاص منجر می‎شود. پدرومادرها معمولا برای این‎که فرزندشان را از این موضوع منصرف کنند، می‎گویند «پول نداریم» یا «الان نمی‎تونیم بخریمش». ما اجازه نداریم کودکانِ زیر هشت‎سال را قاطی زندگی بزرگ سالانه‎مان کنیم. آموزش صرفه‎‎جویی به‎صورت غیرمستقیم به بچه‎ها خوب است اما جملاتی مثل «پول نداریم» بچه را وارد فضای استرس‎زایی می‎کند؛ او فکر می‎کند پس «ما بدبختیم. از خونه‎ می‎اندازن‎مون بیرون. ما می‎میریم»! درعوض والدین می‎توانند مثلا دربرابر اصرار فرزندشان به داشتن اسباب‎بازی جدید، به او بگویند: «برو اسباب‎بازی‎هات رو بشمار. خب به نظرت کدوم یکی شبیه چیزیه که توی تلویزیون دیدی؟ چرا باید اون رو داشته‎باشیم؟ چی کار می‎کنه؟». والدین همچنین به‎دلیل مشغله‎های فراوان، بعضی وظایف‎شان را فراموش کرده‎اند؛ قبلا پدرومادرها خیلی از اسباب‎بازی‎ها را با کاغذ، چوب و مقوا برای فرزندشان می‎ساختند. حباب‎سازِ امروزی، همان ظرف آب و مایعی است که با آن حباب درست می‎کردیم.
روزنامه خراسان
7247/

منبع: ایرنا

کلیدواژه: فرهنگي روزنامه خراسان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۹۰۵۸۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درمان رایگان کودک با داشتن بیمه پایه

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مرکز اراک؛ رئیس اداره اقتصاد درمان دانشگاه علوم پزشکی اراک گفت: براساس دستوالعمل ارائه خدمات ارائه خدمات رایگان به کودکان زیر هفت سال و ابلاغیه وزارت بهداشت در اجرای قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت همه خدمات بستری و سرپایی کودکان زیر هفت سال در مراکز دولتی دانشگاهی و بیمارستان‌های دولتی موظف به ارائه کلیه خدمات بستری رایگان هستند.

دکتر طباطبایی افزود: وزیر بهداشت اسفند سال گذشته از خدمات درمانی رایگان برای کودکان زیر هفت سال خبرداد که این طرح در استان از اول اردیبهشت به طور کام در حال اجرا است.

او گفت: در اجرای این طرح بیمارستان‌های دولتی موظفند این خدمات را ارائه دهند و هیچ گونه دریافتی از از بیماران زیر هفت سال نداشته باشند.

به گفته طباطبایی دارندگان بیمه پایه مشمول این طرح هستند و چنانچه بیماری فاقد بیمه پایه باشد، می‌تواند با مراجعه به سازمان بیمه سلامت برای بیمه خود اقدام کند و از مزایای این طرح بهره‌مند شود.

والدین کودکان زیر هفت در صورت مشاهده تخلف در روند اجرای این طرح می‌توانند از طریق تماس با سامانه ۱۹۰ وزارت بهداشت موضوع را در میان بگذارند. 

دیگر خبرها

  • اختلال اوتیسم؛ نشانه‌ها، علل و راه‌های درمان آن
  • جزئیات جدید از پیدا شدن دختر صحرا؛ پشت‌پرده دزدیده شدن «یسنا» فاش شد!
  • آموزش حلقه مفقوده حریم خصوصی در اینترنت
  • کتاب «خانه زیر آب و جوجه لاک پشت ها» منتشر شد
  • کشور‌های مختلف برای محافظت از کودکان چه کردند؟
  • گزارش سازمان‌های بین‌المللی از وضعیت غم‌انگیز کودکان غزه
  • درمان رایگان کودک با داشتن بیمه پایه
  • والدین دارای نوآموز بخوانند
  • چگونه کودک باهوش‌تری داشته باشیم؟
  • آموزش حلقه مفقوده حریم خصوصی در اینترنت/ کشورها برای محفاظت از کودکان چه کردند؟