به نقل از «ایرنا»

ماموریت آقای دیپلمات در نیویورک

تاریخ انتشار: ۴ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۵۴۴۶۶۷

تهران- ایرنا- «آرام، فکور، پخته، قابل اعتماد، محجوب، باسابقه و حرفه ای»؛ شاید این کلمات، رساترین تعابیری باشند که بتوان از مجید تخت روانچی داشت؛ مردی که در نخستین ساعات بامداد - چهارشنبه - به وقت تهران، استوارنامه خود را به دبیرکل سازمان ملل ارائه داد و از امروز کار خود را در کسوت سفیر و نماینده دائم ایران آغاز می کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش ایرنا، «مجید تخت روانچی» دیپلماتی است عینکی، آرام و کم حاشیه که به سه زبان انگلیسی، فرانسوی و آلمانی آشنایی و تسلط دارد. آهسته آهسته اما دقیق و واضح سخن می گوید و وقتی از او نام می برند، ذهن همگان به مذاکرات هسته ای ایران و گروه 1+5 و برجام جلب می شود.
تخت روانچی در حالی از امروز کار خود را در نیویورک آغاز کرده است که با تغییرات ساختاری رخ داده در وزارت امور خارجه، دی ماه 96 میدان مشق را به مقصد پاستور و تصدی معاونت سیاسی دفتر ریاست جمهوری ترک کرد.با تصویب قانون منع بکارگیری بازنشستگان در مناصب دولتی و بعد از این که غلامعلی خوشرو سفیر و نماینده سابق ایران در سازمان ملل متحد به استناد این قانون مجبور به بازگشت از نیویورک شد، بهرام قاسمی سخنگوی وقت وزارت امور خارجه در یکی از آخرین موضع گیری های خود در بیستم فروردین خبر داد که مجید تخت روانچی به پیشنهاد محمدجواد ظریف و موافقت حجت الاسلام والسلمین حسن روحانی جانشین غلامعلی خوشرو شده است. روند اعزام نیز به سرعت طی شد. او تنها چند روز پیش (29 فروردین) میهمان جلسه ای با رئیس جمهور شد و توصیه ها و نکات مورد نظر رئیس شورای عالی امنیت را دریافت کرد.

**تخت روانچی کیست؟
مجید تخت روانچی در بیست و سوم مهر ماه 1337 در تهران به دنیا آمد. او نیز به مانند بسیاری از بچه درس خوان های آن دوران در اواسط دهه 50، به آمریکا رفت تا تحصیلاتش را در یکی از رشته های فنی ادامه دهد. روانچی تحصیلاتش را در دانشگاه کانزاس در رشته عمران آغاز کرد؛ دانشگاهی که احمد غفوری فرد، وزیر اسبق نیرو و نماینده ادوار مجلس هم دکتری اش را در رشته فیزیک در آنجا اخذ کرده است. تخت روانچی به مدت شش سال در دانشگاه کانزاس تحصیل کرد و لیسانس و فوق لیسانس خود را در آنجا کسب کرد. او البته در آن دوران، تنها در کسوت تحصیل علم مشغول نبود و در انجمن اسلامی دانشجویان آمریکا و کانادا فعالیت می کرد و در آنجا با محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه آشنا شد. تخت روانچی مدرک کارشناسی ارشد اقتصاد سیاسی از دانشگاه فوردهام آمریکا نیز داراست؛ دانشگاهی که دونالد ترامپ رئیس جمهور کنونی ایالات متحده و جان برنان، رئیس اسبق آژانس مرکزی اطلاعات آمریکا (سیا) هم در آنجا تحصیل کرده اند. با این وجود تخت روانچی مدرک دکترای علوم سیاسی خود را چند سال قبل از دانشگاه برن سوییس دریافت کرده است.

**از حضور در نیویورک تا معاونت وزارت امور خارجه
تخت روانچی پس از آنکه در اوایل سال های دهه 60 تحصیلاتش را در آمریکا به پایان رساند، به تهران بازگشت و از سال 1364 به جمع دیپلمات ها پیوست. وی در آن سال ها به عنوان کارشناس و سپس معاون اداره مجامع بین المللی، فعالیت می کرد و تا سال 67 در این سمت باقی ماند. در سال 1367 به عنوان رییس اداره سازمان ملل وزارت امور خارجه منصوب شد و یک سال در این سمت فعال بود. در آن مقطع ظریف معاونت نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد را برعهده داشت و از همین مقطع ارتباط کاری ظریف و تخت روانچی آغاز شد.
حضور مشترک این دو نفر در هیات مذاکره کننده 598 نیز بر عمق همکاری و دوستی ها میان وزیر امروز امور خارجه و سفیر جدید ایران در سازمان ملل متحد افزود. با پایان جنگ، تخت روانچی در سال 1368 پس از هفت سال بار دیگر به آمریکا رفت و این بار، نه در کانزاس بلکه در نیویورک و در قالب رایزن نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد به مدت سه سال فعالیت کرد و سپس، به مدت شش سال معاونت نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد را در اختیار گرفت،زمانی که سید کمال خرازی، مسئولیت سفارت و نمایندگی دائم ایران در سازمان ملل متحد را برعهده داشت.
پس از انتخاب سید کمال خرازی به عنوان وزیر امور خارجه در دولت اصلاحات، تخت روانچی از نیویورک به تهران کوچ کرد و به عنوان دستیار ویژه وزیر از سال 77 تا سال 81 فعالیت کرد. تخت روانچی پس از آن تا سال 85 سفیر ایران در سوییس و لیختنشتاین بود. البته او در آن دوران، در نخستین تیم مذاکره کننده هسته ای که ظریف یکی از اعضای اصلی آن بود، نیز عضویت داشت. با این وجود، با آمدن دولت نهم، او دیگر در این مسئولیت نماند و از سال 85 تا 88 به عنوان مشاور وزیر امور خارجه فعالیت می کرد. او در دولت دهم هم سمتی در وزارت امور خارجه نداشت. تا اینکه با پیروزی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری 92 و انتخاب محمدجواد ظریف به عنوان وزیر امور خارجه از او دعوت به کار شد و مسئولیت حساس معاونت اروپا و آمریکای وزارت امور خارجه را تا دی ماه 1396 برعهده داشت.

**مرد مذاکره های حساس
تخت روانچی در سه مقطع حساس عضویت در تیم های مذاکراتی ایران را تجربه کرده است. او در نخستین مقطع، عضو هیات دیپلماتیک ایران در مذاکرات 598 بود؛ مذاکراتی که هم حسن روحانی و هم محمدجواد ظریف از اعضای اصلی آن بودند که در نهایت به توافق 598 رسید. دومین مقطع، زمانی بود که تخت روانچی به تازگی مسئولیت سفارت ایران در سوئیس را پذیرفته بود و بحران اتمی ایران تازه آغاز شده بود. در آن زمان، تیم مذاکراتی ایران به ریاست دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی یعنی حسن روحانی و با عضویت افرادی همچون سیدحسین موسویان، سیروس ناصری، محمدجواد ظریف، امیرحسین زمانی نیا، علی ماجدی و محمدرضا البرزی و... تشکیل شده بود و تخت روانچی نیز در آن جمع حضور داشت. با تغییر دولت هشتم و روی کار آمدن دولت نهم، تخت روانچی تنها به مشاورت دادن به وزیر وقت امور خارجه بسنده کرد اما پس از آنکه ظریف در دولت یازدهم، مسئولیت پرونده مذاکرات هسته ای را برعهده گرفت، تخت روانچی به یکی از اعضای هیات ایران درآمد؛ عضویتی آنقدر پراهمیت که بسیاری او را عقل منفصل ظریف و مهندس توافق هسته ای می دانند.
ویلیام برنز، دیپلمات کهنه‌کار و عضو ارشد تیم مذاکره‌کننده دولت سابق آمریکا با ایران، در کتابی که اخیرا به شرح تجربیات دیپلماتیک خود از جمله سیر مذاکرات هسته‌ای با ایران پرداخته است، در مورد مذاکره کنندگان ایرانی از جمله عراقچی و تخت روانچی نکاتی را مطرح کرده و با بیان اینکه میان طرفین «احترام دیپلماتیک» و نه اعتماد حاکم بود، نوشته است که «آن‌ها دیپلمات‌هایی حرفه‌ای و نه ایدئولوگ بودند، اما به همان میزان به ایران متعهد، به همان میزان به انقلاب خود مفتخر و به همان میزان مصمم بودند که می‌توانند موضع دیپلماتیک خود را حفظ کنند».

**ماموریت تخت روانچی در نیویورک چیست؟
پس از انتصاب تخت روانچی به عنوان نماینده ایران در سازمان ملل متحد، تحلیل های متفاوتی در این باره منتشر شد؛ برخی این انتصاب را عادی و معمولی تحلیل می‌کنند. در مقابل گروهی معتقدند انتخاب تخت ‌روانچی برای حضور در نیویورک حاوی پیامی به طرف مقابل است. روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز در گزارشی تحلیلی، انتخاب تخت روانچی به عنوان نماینده ایران در سازمان ملل را نشان دهنده خواست تهران برای حفظ توافق هسته‌ای دانست.
حسین الله‌کرم که یکی از مخالفان مشهور توافق هسته ای و دولت است، درباره علت انتخاب مجید تخت روانچی برای مسئولیت نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد گفته است: «تیم برجام متشکل از افراد مختلفی از جمله آقای تخت روانچی بود. این تیم درصدد حرکتی است که آثار این حرکت در آینده برای تداوم برجام بروز و ظهور می‌کند. پیام انتخاب تخت روانچی نه فقط برای سازمان ملل، آمریکا و سایر کشورهاست بلکه برای جریانات داخلی هم نماد تداوم خط برجامی محسوب می‌شود. گرچه شاید برخی بگویند برجام در ابعادی ضربات سختی خورد و ادامه برجام منوط به مسائل متعددی خواهد بود. مسائلی که آمریکایی‌ها مرتب در راستای تضعیف آن گام برمی‌دارند.»
با این وجود، سید محمود واعظی، رئیس دفتر رئیس جمهور درباره انتخاب تخت روانچی توضیحاتی را ارائه داد و به همه گمانه زنی ها پایان بخشید. او در این باره گفت: «نمایندگی ما در سازمان ملل همیشه اهمیت داشته و این هیچ ربطی به آمریکا ندارد. ما از اول انقلاب همیشه به دنبال این بودیم، سفیری را که برای حضور در سازمان ملل انتخاب می‌کنیم مورد اعتماد و دارای تجربه و پختگی باشد. آقای دکتر ظریف از همان ابتدا دنبال چنین فردی بود.» رئیس دفتر رئیس جمهور یادآور شد: «کسی که می خواهد به عنوان نماینده ایران انتخاب شود، باید یکسری شاخصه‌هایی داشته باشد؛ رسیدن به آقای تخت روانچی در عمل برای ما بسیار سخت بود چون یکی از همکاران بسیار خوب ما در ریاست جمهوری هست و از زمانی هم که در نهاد ریاست جمهوری مسئولیت گرفت توانست به خوبی این کار را انجام دهد.» واعظی تأکید کرد: «{رفتن آقای تخت روانچی از نهاد ریاست جمهوری} برای ما خیلی سخت بود اما با توجه به این که سازمان ملل برای کشور و وزارت امور خارجه بسیار مهم است، قبول کردیم که یک دیپلمات پخته و مورد اعتمادمان که امتحانش را پس داده، به آنجا برود بنابراین هدف از انتخاب ایشان همین است.»
با این وجود، مجید تخت روانچی درباره اولویت‌های مأموریت خود در سازمان ملل یادآور شده است: «سازمان ملل درگیر مسائل مختلفی است. هم مسائل مربوط به صلح و امنیت بین‌المللی و هم اقتصادی، اجتماعی و تبیین حقوق بین‌الملل. ما در همه این مباحث حرف داریم. ما اعتقاد داریم که از ظرفیت‌های دیپلماسی چندجانبه می‌توانیم به نحو بهتری استفاده کنیم. طبیعتا این فعالیت‌ها را ادامه خواهیم داد. در هر حوزه‌ای که بتوانیم ایفای نقش کنیم، حتما نقشمان را بازی می‌کنیم.
وی تأکید کرد: «در زمینه منطقه‌ای، مسائلی مورد توجه سازمان ملل است. ما در مسائل منطقه‌ای فعال هستیم. مخصوصا در مبارزه با تروریسم. سازمان ملل هم در این زمینه فعالیت دارد. در زمینه همکاری با فعالیت اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل و موضوعاتی همچون مبارزه با مواد مخدر و جنایات سازمان یافته فعالیت داریم که ان شالله این فعالیت ها تشدید خواهد شد.»
سیام*م ا ت*2021**

منبع: ایرنا

کلیدواژه: سياسي مجيد تخت روانچي برجام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۵۴۴۶۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۷ اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوری‌ها، کشف‌ها و حتی زادروزها و درگذشت‌های دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمی‌گیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز 7 اردیبهشت برابر 26 آوریل را ورق می‌زنیم.

***

واپاشی ماهواره امید

چنین روزی در اردیبهشت ۱۳۸۸ خورشیدی، ماموریت ماهواره امید، اولین ماهواره ساخت کشور که کل تجهیزاتش در صنایع الکترونیک ایران طراحی و تولید شد به پایان رسید. ساخت این ماهواره از ۱۵ اسفند ۱۳۸۴ آغاز و ظرف مدت ۲ سال برای انجام آزمایش‌های مشترک آماده شد و در شب ۱۴ بهمن ۱۳۷۸ در مدار قرار گرفت. «امید» دومین ماهواره ایران در مدار بود. اولین ماهواره ایرانی، سینا ۱ نام داشت که سال ۲۰۰۵ از روسیه و برای ایران به فضا پرتاب شد. پس‌از پرتاب امید، سازمان فضایی آمریکا- ناسا- موفقیت‌آمیزبودن این پرتاب را تایید کرد. امید ماهواره‌ای مخابراتی با ابعاد کلی سازه ۳۸ در ۳۸ سانتی‌متر در حالت بسته و وزن ۲۷ کیلوگرم بود که هر ۲۴ ساعت، در ارتفاع مداری ۲۴۶ تا ۳۷۷ کیلومتر، ۱۵ بار دور زمین می‌چرخید و گزارش‌های دورسنجی را به مرکز فضایی ایران می‌فرستاد. این ماهواره پس‌از ۸۲ روز ماموریت، با جو غلیظ مناطق غربی آمریکای جنوبی و اقیانوس آرام برخورد کرد و کار خود پایان داد.

پرتاب تلسکوپ فضایی هابل

چنین روزی در آوریل ۱۹۹۰ میلادی شاتل فضایی دیسکاوری از پایگاه کیپ کاناروال پرتاب شد تا محبوب‌ترین و تاثیرگذارترین تلسکوپ‌ فضایی جهان را به مدار برساند. دیسکاوری در این ماموریت حامل تلسکوپ فضایی هابل بود که نامش را از ادوین هابل، اخترشناس آمریکایی گرفته است. به‌ اعتقاد بسیاری از دانشمندان و علاقه‌مندان نجوم، تلسکوپ فضایی هابل که حاصل همکاری سازمان‌های فضایی اروپا و آمریکا (اسا و ناسا) است مهم‌ترین ابزار ساخته‌شده در کل تاریخ علم است. هابل نخستین تلسکوپ نوری بود که موفق شد از یک سیاهچاله تصویربرداری کند. این سیاهچاله جرمی معادل چندمیلیارد برابر خورشید دارد. همچنین برای اولین‌بار توانست تصاویری واضح از تولد و مرگ ستارگان ارائه کند.

اندرو اسمیت هالیدی

اندرو اسمیت هالیدی، مهندس و مخترع انگلیسی‌آمریکایی که سامانه تراموا را برای اولین‌بار در تپه‌های شیب‌دار خیابان‌های سانفرانسیسکو ساخت و آن را در اول آگوست ۱۸۷۳ راه‌اندازی کرد درگذشت. ترامواهای روی ریل مجهز به وسیله‌ای مکانیکی بودند که کابل متحرک بی‌انتهای زیرزمینی را برای حرکت می‌گرفت و رها می‌کرد تا متوقف شود. کابل از اطراف قرقره‌ها عبور می‌کرد و با چرخ بزرگی در موتورخانه به حرکت در می‌آمد. او قبل از نقل مکان به ایالات متحده در سال ۱۸۵۳ شغل ساخت طناب سیمی را از پدرش آموخته بود. هالیدی ساخت طناب سیمی تراموا را در سال ۱۸۵۷ آغاز کرد. او همچنین روشی را برای جابه‌جایی بار روی دره‌ها بااستفاده از یک طناب سیمی بی‌پایان و اختراعاتی برای انتقال نیرو با طناب سیمی ابداع کرد که منجر به ساخت تله‌کابین‌ها و ترامواهای امروزی شد.

ولادیمیر کاماروف

ولادیمیر میخائیلوویچ کاماروف، فضانورد شوروی در چنین روزی درگذشت. او را به‌عنوان اولین انسانی می‌شناسند که طی یک ماموریت فضایی جان باخت. کاماروف در دو ماموریت فضایی پرواز کرد. نخستین‌بار، در ماموریت یک‌روزه، ۱۲ تا ۱۳ اکتبر ۱۹۶۴، فرمانده وسخود-۱ بود. در این ماموریت، بوریس بوریسوویچ یگوروف، اولین پزشک شاغل در فضا و کنستانتین فئوکتیستوف مهندس فضاپیما حضور داشتند. برای این فرود، چترهای فضاپیما در ارتفاع ۷ کیلومتری باز شدند و در پی آن، سامانه فرود نرم که از جریان گازهای نازل‌ها برای کاهش سرعت تماس نزدیک به صفر با زمین استفاده می‌کرد فعال شد. کاماروف، طی فرود پس‌از دومین ماموریت فضایی‌اش وقتی فرمانده سایوز-۱ بود، در روزهای ۲۳ و ۲۴ آوریل ۱۹۶۷ در پروازی که حدود ۲۷ ساعت به‌طول انجامید جان باخت. در مرحله بازگشت، فضاپیمای او در چتر اصلی خودش گیر کرد و چندین مایل بعد به زمین سقوط کرد.

()

انتهای پیام/