تفاسیر مختلف درباره انفجارهای الفجیره/ از نزاع بین سران اماراتی تا کینه‌توزی بر سر تصاحب برخی بنادر یمن
تاریخ انتشار: ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۷۴۷۰۴۹
انفجارهای بندر الفجیره در امارات باعث مطرح شدن تفاسیر مختلفی درباره علل وقوع این حادثه شده است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از شبکه تلویزیونی العالم، موضع‌گیری مبهم مقامات اماراتی درباره انفجار چند فروند نفتکش در بندر الفجیره و همزمان وقوع آتش‌سوزی در اطراف فرودگاه دبی باعث ارائه تفاسیر مختلفی درباره این حوادث و ارتباط آن با نزاع بین سران امارات شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
۱۶ ساعت پس از انتشار خبر‌هایی درباره انفجار و آتش‌سوزی در تعدادی نفتکش در بندر الفجیره امارات، وزارت خارجه این کشور از اقدامات خرابکارانه علیه چهار کشتی تجاری در این بندر خبر داد.
گزارشگر العالم با اشاره به وقوع انفجار در بندر الفجیره امارات افزود: شاهدان ضمن انتشار خبر‌های اولیه درباره این حادثه اعلام کردند شاهد پرواز هواپیما‌های آمریکایی و فرانسوی در آسمان منطقه بودند که همین مسئله پرسش‌های زیادی درباره اتفاقی که در این بندر افتاد، مطرح می‌کند. مقامات اماراتی ظرف ۱۶ ساعت سه بار خبر وقوع چنین حادثه‌ای را تکذیب کردند، اما بالاخره وزارت خارجه این کشور اعلام کرد چهار کشتی تجاری هدف اقدامات خرابکارانه قرار گرفتند.
در ادامه گزارش آمده است: مقامات اماراتی در حالی موضعی مبهم در قبال این حادثه اتخاذ کرده اند که تصاویری که نشان دهنده خرابکارانه بودن این حوادث باشد در دست نیست. متهم نشدن هیچ شخص یا طرف خاصی به دست داشتن در این حوادث تردید‌ها را افزایش می‌دهد، این در حالیست که گزارش‌ها نشان می‌دهد بندر الفجیره که در مجاورت یک پایگاه نظامی دریایی است، تحت نظارت شدید قرار دارد و علاوه بر این، هواپیما‌های فرانسوی و آمریکایی به شکل گسترده بر فراز آن پرواز می‌کنند.
گزارشگر این شبکه ادامه داد: هنوز علت اصلی این حوادث مشخص نیست، اما مخالفان اماراتی و فعالان می‌گویند نزاعی پنهان بین امارات و عربستان سعودی بر سر مناطق نفوذ و سیطره بر بنادر در یمن وجود دارد. تلاش برای گسترش نفوذ به سمت سواحل جنوبی یمن و نیز سواحل آفریقا، به خوبی نزاع بین امارات و عربستان سعودی را نشان می‌دهد.
در پایان این گزارش آمده است: همزمان با سخنان مبهم مقامات امارات درباره حمله به کشتی‌های تجاری، چند آتش سوزی نیز در اطراف فرودگاه دبی اتفاق افتاد و طی آن چند خودرو و انبار در نزدیک این فرودگاه طعمه حریق شد و باعث شد تفاسیر مختلفی درباره این حوادث و ارتباط آن با نزاع بین حکام امارات و تلاش برخی از آن‌ها برای بر هم زدن اوضاع منطقه، ارائه شود.
انتهای پیام/
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۷۴۷۰۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کریدور عراق-اردوغان- اروپا / چالش‌های فنی و زیرساختی
علی آهنگر- روزنامه اعتماد-وقتی در ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ بایدن در دهلی‌نو توافق بر سر کریدور عرب-مد را اعلام کرد، تنها صدای مخالف رجب طیب اردوغان بود. بیست کشور ثروتمند جهان که عنوان جی۲۰ را با خود یدک می‌کشند، دو روز شهریور گذشته را در دهلی‌نو به سر بردند. جهان و آنچه در او هست در این دو روز چشم به خیابان‌های نه چندان پر زرق و برق دهلی‌نو دوخته بود. همه می‌دانستند که چکش‌های نارندرا مودی بر میز ریاست اجلاس نمادی بیش نیست و توافق‌های اساسی همه از پیش صورت پذیرفته است. اما جهان بی‌تاب از اعلام توافقی بود که هندوستان را از یک کریدور به امارات و عربستان و از آنجا به دریای مدیترانه و اروپا متصل می‌کرد. کریدوری که از آن پس در ادبیات ژئوپلیتیک به کریدور عرب- مد شهرت یافت. معلوم بوده و هست که این کریدور به این سادگی‌ها به سرانجامی نخواهد رسید. اما نکته این بود که رجب طیب اردوغان با صدای بلند مخالفتش را با این کریدور اعلام کرد و بیان داشت ترکیه باید از این معامله سهمی داشته باشد. امارات متحده عربی از سوی رهبران گروه ۲۰ ماموریت یافت تا رضایت خاطر این صدای بلند و پرغوغای آناتولی را کسب کند. نتیجه این سر و صدا و آن لابی‌های پشت پرده با امارات و قطر در سفر روز دوشنبه سوم اردیبهشت ۱۴۰۳ اردوغان به عراق نمایان شد. وقتی اردوغان در فرودگاه بغداد با استقبال محمد شیاع السودانی بر فرش قرمز گام نهاد تا از یگان استقبال سان ببیند، وزیران راه و حمل و نقل امارات و قطر هم در هتل‌های بغداد جا خوش کرده بودند. همه چیز مهیا بود تا رجب طیب اردوغان و شیاع السودانی در پشت میز‌های سالن بزرگ تشریفات کاخ نخست‌وزیری بایستند و وزیران راه ترکیه، عراق، امارات و قطر امضاهای‌شان را پای یادداشت تفاهمی برای ایجاد کریدوری جدید بگذارند که چهره ژئوپلیتیک منطقه را تغییر می‌دهد.
کریدوری که از این پس کریدور عراق-ترکیه-اروپا نام دارد که ما بحق آن را در این نوشتار کریدور عراق- اردوغان-اروپا نام نهادیم، چراکه برپایی این کریدور بیش و پیش از هر چیز قاچ بزرگی از کیک تجارت و اقتصاد آینده اقیانوس هند-اروپا را نصیب ترکیه می‌کند و نقش رجب طیب اردوغان را در به دست آوردن این قاچ بزرگ ژئوپلیتیکی برای ترکیه روشن می‌دارد. با برپایی این کریدور که ظاهرا علاوه بر ارتباط با هند، تجارت و البته رضایت چین را نیز به همراه دارد، عراق و بندر فاو در جهان برجسته می‌شوند. فاو شهر بندری کوچکی در دهانه اروندرود است که برای رزمجویان آن سال‌ها خاطرات عمیقی را به همراه دارد. مگر می‌شود فاو را بگویی و از آن همه درگذری؟!
آن فاو بی‌قرار با آن مسجد با نمازگزار‌های مخلص بی‌شمار حالا تبدیل به یک بندر بزرگ می‌شود. بندری فخر جبل علی در امارات. اگر بندر جبل علی امارات با ۶۷ اسکله کانتینری لقب بزرگ‌ترین بندر خاورمیانه را به خود داده، حالا قرار است تا سال ۲۰۲۵ در برابر بندر ۹۰ اسکله‌ای کانتینری فاو کلاه از سر بردارد. می‌گویند با راه‌اندازی فاز نخست این کریدور در ۲۰۲۸ که ترکیبی از بزرگراه‌ها، راه‌آهن، انتقال خطوط نفت و گاز و خطوط ارتباطات است، زمان رسیدن بار‌ها به اروپا از ۴۵ روز دماغه امیدنیک و ۳۵ روز دریای سرخ، به ۲۵ روز کاهش می‌یابد. یعنی کالا‌های ساخت چین و هند ده روز زودتر به دست مشتریان سیری‌ناپذیر اروپایی می‌رسد. اما این تمام مطلب نیست. آن‌گونه که میدل ایست‌ای می‌گوید؛ عراق چشم دارد در قالب این قرارداد، ۱۷ میلیارد دلار سرمایه جذب کند، ۱۲۰۰ کیلومتر راه‌آهن خود را از فاو به ترکیه و از آن طریق به اروپا برساند، قطار‌هایی با ۳۰۰ کیلومتر سرعت در ساعت در ریل بگذارد، سالانه ۴ میلیارد دلار درآمد کسب کند و برای ۱۰۰ هزار نفر از جوانان عراقی کار و شغل بسازد. اینها همه خوب است، اما یک نقص عمده و یک عیب بزرگ دارد. نقص عمده داستان پیش گفته این است که از دو مبدا اصلی تجارت امروز و آینده کریدور‌هایی که قرار است از خلیج فارس بگذرد، یعنی چین و هند کسی در بغداد نبود تا در کنار وزیران راه چهار کشور عراق، ترکیه، امارات و قطر، به عنوان تضمین‌کننده اصلی دادن کالا و کانتینر پای قرارداد را امضا کند. و، اما عیب بزرگ و بسیار بزرگش این است که هیج سهمی برای نقش ژئوپلیتیک ایران در منطقه قائل نشده است. مگر می‌شود ابرکشتی‌های کانتینری با میلیون‌ها تن کالا از جلوی چشمان بندر چابهار و آن پهنه بیکران دشت مکران بگذرند، برای لنج‌های ماهیگیری کنارک دست تکان دهند و در شمالی‌ترین نقطه خلیج فارس، در بندر فاو پهلو بگیرند؟! آقای رجب طیب اردوغان لابد فکری کرده‌اند که چنین چیزی تحقق یافتنی نیست. پس تا دیر نشده، چهار کشور ترکیه، عراق، امارات و قطر خوب است به تهران بیایند؛ وزیرانی از چین و هند هم در پایتخت ایران حضور یابند و بر نقش تاریخی ایران و بندر مکران و چابهار انگشت تایید بگذارند.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»