رمضان بهار آیه های زندگی/ انس با قرآن آسیب های اجتماعی را خنثی می کند

ماه رمضان فرصتی مناسب است که بیش از پیش به آیات الهی تدبر داشته و در طول زندگی این آیات را سرلوحه زندگی قرار دهیم.

خبرگزاری شبستان_رشت؛ سمیه بشارتی، در این روزهای پرفضیلت ماه مبارک رمضان از هر سو، صوت قرآن به‌گوش می‌رسد و فضای شهر آکنده از صوت دلنشین قرآن است.

 

گیلانی استانی با نخبه‌های بسیار در امور قرآنی است که توانسته‌اند در سطح مسابقات استانی و کشوری مقام‌های ارزنده‌ای کسب کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

به مناسبت ماه مبارک رمضان به سراغ دو نخبه گیلانی رفته ایم و گفتگویی با رضا جانی پور حافظ کل قرآن و عاطفه ناصح قاری و حافظ 10 جزء کلام الهی انجام داده که در زیر می‌خوانید:

 

*مسابقات سطح کشوری بسیار کمرنگ شده است

«رضا جانی پور» با اشاره به اینکه از سن 21 سالگی حفظ قرآن را آغاز کردم اظهار کرد: در طول ۲ سال با یاری خداوند متعال توانستم حافظ قرآن شوم.

 

این حافظ کل قرآن تصریح کرد: انس با قرآن، باعث آرامش شده و بستر ساز پیشرفت‌های بسیاری در بخش‌های مختلف زندگی است.

 

وی که مدرک کارشناسی تربیت‌ بدنی و علوم ورزشی را دارد و به‌عنوان معلم ورزش در آموزش پرورش فعالیت می‌کند اظهارداشت: به لطف الهی در مسابقات متعدد استانی و کشور شرکت کرده و در این مدت کوتاه توانستم 15 مقام استانی و سه رتبه کشوری کسب کنم.

 

جانی پور با اشاره به اینکه دشمنان از طرق مختلف ارزش‌های دینی و اسلامی را هدف توطئه‌های شومشان قرار داده‌اند، افزود: با گرایش جوانان به سمت قرآن و مکان‌های مذهبی می‌توانند در برابر فرهنگ بی‌بند و بار غرب واکسینه شوند.

این حافظ کل قرآن اضافه کرد: در انس با کلام الهی پیشرفت و آرامش قلبی و روحی انسان بیش از پیش مهیا می‌شود.

 

جانی پور با تاکید بر اینکه با گرایش جوانان به کلام الهی می‌توان از بسیاری از آسیب‌های جدی اجتماعی جلوگیری کرد افزود: بی‌توجهی به این مهم ضربات جبران ناپذیری بر جامعه وارد خواهد کرد.

 

وی به مسابقات قرآنی پرداخت و گفت: با افزایش برنامه ها و مسابقات قرآنی می‌توان گرایش جوانان و نوجوانان را در این مسیر مهیا کرد، متاسفانه مسابقات سطح کشوری در جامعه بسیار کمرنگ شده و از مسئولان امر خواستارم که مسابقات کشوری را بیش از پیش گسترش دهند.

 

این حافظ کل قرآن خاطرنشان کرد: از کلام وحی در لحظه لحظه زندگی بهره گرفتم و با قرآن تمام رفتار و کردار روزمره را می‌توان تطبیق داد.

 

*از نخبگان قرآنی در آموزش و پرورش بهره گرفته شودرامش آرامش

«عاطفه ناصح» اظهار کرد: مادرم مربی قرآن بود بدین سبب با همکاری و تلاش مادرم از پنج سالگی مأنوس به کلام وحی شدم.

 

وی با بیان اینکه در حال حاضر توانستم 10 جزء از قرآن کریم را حفظ کنم گفت: از دوران دبستان قرائت قرآن را آموختم.

 

ناصح تصریح کرد: در 12 سالگی بود که موفق شدم نخستین رتبه کشوری را کسب کنم و از آن به بعد جدی‌تر و مصمم‌تر به قرائت قرآن روی آوردم.

 

این قاری قرآن خاطرنشان کرد: در این مدت به لطف الهی توانستم در مسابقات بسیج دانشجویی، مسابقات دانش آموزی، اوقاف، جهاد کشاورزی و مدهامتان شرکت کرده و رتبه‌های نخست کشوری را کسب کنم.

 

وی با اشاره به اینکه در مسابقات استانی هم شرکت کرده و مقام های بسیار را کسب کردم افزود: در حال حاضر 17 رتبه کشوری را با لطف الهی و همکاری اساتید مربوطه به‌دست آورده‌ام.

ناصح با بیان اینکه هر انسانی در مدت کوتاه زندگی‌اش به‌دنبال آرامش است و آن آرامش فقط در کلام الهی نهفته است ادامه داد: همگان به خصوص جوانان و نوجوانان سعی کنند در روز یک آیه از قرآن را تلاوت کرده و در آیات الهی تدبر کنند به طور قطع تاثیراتش را در زندگی خواهند دید.

 

این قاری و حافظ قرآن به روایتی از امام صادق (علیه السلام) اشاره و اذعان کرد: ایشان فرموده‌اند: آرامش را در هر جایی غیر از قرآن پیدا کنید از فتنه‌ها در امان نمی‌مانید.

 

وی به پیشنهادات و خواسته‌هایس از مسئولان امر اشاره و اظهار کرد: مسئولان امر سعی کنند از نخبگان قرآنی در امر آموزش و پرورش بهره گیرند چرا که این خلاء در مدارس کشور احساس می‌شود.

 

ناصح خاطرنشان کرد: توجه به آموزش قرآن در مدارس، نخبه های قرآنی کشور را افزایش و در نتیجه از بسیاری از آسیب‌های جدی اجتماعی و بزهکاری‌ها جلوگیری می‌کند.

 

مسئولان امر با افزایش مراکز قرآنی و مهیا کردن آموزش‌های رایگان و برپایی مسابقات گسترده می‌توانند زمینه انس با قرآن کریم را برای جوانان و نوجوانان فراهم کنند، با نهادینه کردن کلام الهی در جامعه از بسیاری از آسیب های جدی و ناهنجاری‌ها جلوگیری شده و تاب آوری در برابر مشکلات را افزایش می‌دهد.

 

پایان پیام/383

منبع: شبستان

کلیدواژه: شب قدر ماه رمضان خبرگزاری شبستان مراسم شب قدر نماز جمعه مجلس کانون های فرهنگی هنری مساجد اردبیل ماه مبارک رمضان کاهش آسیب های اجتماعی جوانان قرآن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۹۴۷۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

از دلبری بهارنارنج تا اردیبهشتِ عاشقی در بهارِ شیراز

حتی شنیدن نام «شیراز» هم حال آدم را خوب می‌کند، چه برسد به اینکه قرار باشد به این شهر سفر کنید. سفری که البته می‌تواند مصداق بارزی از مصرع معروف «که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها» باشد! شاید قبل از حضور در شیراز، صرفا با دیدن تصاویر و شنیدن تعریف‌های دیگران مشتاقِ‌ دیدن این شهر باشید اما احتمالا بعد از بازگشت از سفر مدام زیر لب زمزمه کنید: «گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق/ ساکن شود بدیدم و مشتاق‌تر شدم»

به گزارش ایسنا، بعد از پاییز که ردپایی عمیق در شعر شاعران و خاطرات عاشقان دارد، اردیبهشت وقت دیگری است که می‌گویند عاشقی در آن حال و هوای دیگری دارد. حال فکر کنید بخواهید در این فصل به دیاری سفر کنید که عاشقانه‌ترین شعرها از آنجا به گوش جهان رسیده. جایی که مدفنِ لسان‌الغیبی است که هنوز هم عاشقان مستاصل او را به شاخه‌نبات‌اش قسم می‌دهند تا بلکه برای این درد، التیامی پیدا کنند.

شیراز را با الِمان‌های مختلفی می‌شناسیم که شعر یکی از مهم‌ترین آنهاست. شما می‌خواهید به شهری سفر کنید که مدفن حافظ و سعدی‌ است؛ دو شاعری که در کمتر خانه‌ای کتاب شعر آنها پیدا نمی‌شود و نسبت به برخی شاعران گمنام، کسی نیست که نام این دو شاعر را نشنیده باشد. شاید حتی بتوان علت گره خوردن نام این شهر کهن با «عشق» را در همین موضوع جست‌وجو کرد که سرچشمه اشعار عاشقانه بوده است. اتفاقی ادامه‌دار که حتی شاعران و ترانه‌سرایانِ‌ امروزی هم از آن وام می‌گیرند. 

روزبه بمانی، شاعر و خواننده‌ای است که بیش از آنکه با ترانه‌های انتقادی‌اش شناخته شود، مردم او را به واسطه عاشقانه‌هایی که سروده می‌شناسند. کسی که ردِ پای شیراز در ترانه‌ای کوتاه که خودش آن را خوانده دیده می‌شود؛ ترانه‌ای که حتی در مصرع پایانی آن تاکید کرده است این عشقِ شیرازی حتی پایتختِ او را تغییر داده است!

چرا «بهارِ شیراز» معروف است؟

شیراز به بهارش معروف است و اصلا به همین خاطر است که دقیقا در میانه این فصلِ سرسبز، روزی با عنوان «شیراز» نام‌گذاری شده. هر چند اگر قرار باشد با هر وسیله دیگری به جز خودروی شخصی به شیراز سفر کنید، احتمالا پیدا کردن بلیت کاری کارستان باشد اما با این حال سفر به این شهر در بهار به یک دلیل ساده، رکورد می‌زند: آب و هوای مطبوع. 

به محض اینکه از فرودگاه، ایستگاه راه‌آهن یا ترمینال خارج شوید، با طی مسافتی اندک، یکی از اولین چیزهایی که توجه شما را به خود جلب می‌کند درخت‌هایی هستند که تازگی و سبزی برگ‌هایشان، چشمانتان را به آرامش دعوت می‌کنند. در این شرایط فقط کافی‌است چند نفس عمیق بکشید تا آن‌وقت بهتر متوجه شوید ترکیبِ «بهارِ شیراز» چرا تا این حد سر زبان‌ها افتاده. ترکیب عطر تازگی گیاهان و بهارنارنج (شکوفه‌های درخت نارنج) هوش از سر هر کسی می‌برد. 

اصلا شیراز به بهارنارنج‌اش معروف است؛ حتی وقتی در بازار وکیل به دنبال خرید سوغاتی باشید، کافی است از جلوی یک مغازه خشکبار فروشی یا عطاری رد شوید تا این بار از عطر بهارنارنج خشک شده مست شوید؛ هرچند که سهم شما از این همه عطر، نهایتا چند پَر بهارنارنجی باشد که قرار است در قوری چایی بریزید که در خانه دَم می‌کنید تا خستگی یک روز شلوغ را از تن‌تان دور کند. 

شکوفه‌های بهارنارنج در مجموعه شاهچراغ

اینجا دَم را غنیمت می‌شمارند!

خستگی و بی‌حالی شیرازی‌ها موضوعی است که دستمایه شوخی‌های زیادی می‌شود! شوخی‌هایی که البته خودِ شیرازی‌ها مقاومتی در برابر پذیرش آن ندارند. با این وجود اما شیراز شهر سرزنده‌ای است، شهری توریستی که جریانِ زندگی در آن شاید به پای تهران نرسد، اما قرار هم نیست با روندی کُند، حوصله‌سربر شود.

چیزی که در شیراز به وضوح به نظر می‌رسد این است که مردمِ این شهر به خوبی فهمیده‌اند که باید دَم را غنیمت شمرد. وقتی حتی از یک لحظه بعدمان هم خبر نداریم، چرا باید استرس بیهوده بکشیم؟ پس دور از انتظار نیست که در شبی بهاری مقابل فالوده‌فروشی‌های خیابان ناصرخسرو و کنار ارگ کریمخانی، شیرازی‌هایی را ببینید که با چنان شوری کنار هم آوازهای محلی می‌خوانند که مسافرانِ عجول برای تمام کردن فهرستِ دیدنی‌های شهر را هم ترغیب می‌کنند تا قدم آهسته کرده و برای دقایقی با جریانی از زندگی همراه شوند که احتمالا در روزمرگی‌هایشان آن را گم کرده‌اند.

با این حال اگر مسافری باشید که زمان کوتاهی می‌توانید در شیراز بمانید، باید کارهایتان را روی دور تند انجام دهید! شیراز علاوه بر هر آنچه که تاکنون درباره آن نوشتیم، به مکان‌های دیدنی خاصِ خود معروف است؛ اماکنی که دیدنِ همه آنها شاید در یک سفر کوتاه مقدور نباشد و همین هم دلیلی می‌شود تا مسافران تصمیم بگیرند با یک برنامه‌ریزی دقیق به شیراز سفر کنند.

هرچند گاهی دلبریِ آب‌وهوا معادلات شما را به گونه‌ای به هم می‌ریزد که ممکن است از برنامه قبلی عقب بمانید! مگر می‌شود عصرِ یک روز اردیبهشتی هنگام قدم زدن در باغ عفیف‌آباد، نمِ باران بزند و شما بتوانید به راحتی از این فضا دل بکنید؟ در این شرایط فرقی نمی‌کند مقصد بعدی تا چه ساعتی باز است، این شمایید که تصمیم‌ گرفتید لحظه به لحظه‌ای را زندگی کنید که شاید تا آخر عمر، امکان تکرار آن وجود نداشته باشد. 

باغ عفیف‌آباد شیراز

سفری در زمان با پای پیاده 

شیراز یک کلانشهر است؛ پس طبیعی است که اگر از بافت مرکزی و تاریخی مانند مجموعه وکیل (مسجد، حمام، آب‌انبار و بازار)، نارنجستان قوام،‌ باغ دلگشا، موزه نظر، مسجد نصیرالملک، شاهچراغ و... فاصله بگیرید با خیابان‌ها و اتوبان‌هایی نظیر آنچه که در پایتخت می‌بینید مواجه شوید. با این حال همه آنچه که در این شهر وجود دارد در اماکن تاریخی یا مدرن خلاصه نمی‌شود.

یک پَرسه کوتاه در کوچه‌ها و پس‌کوچه‌های این شهر می‌تواند شما را تا شیرازِ دوره صفویه عقب ببرد. شیرازی که در آن خبری از ساختمان‌های بلندمرتبه و پاساژهای بزرگ نیست، زنان و مردان مسن در یک عصر بهاری جلوی در خانه، زیر سایه گل‌های کاغذی صورتی رنگ نشسته‌اند و با لبخندی گرم از مسافران پذیرایی می‌کنند و کافی‌ است کمی کنجکاوی کنید و درباره خانه‌شان و آن قدیم‌ها از آنها بپرسید تا هم سرِ دردِ دلشان باز شود و هم اصرار کنند که حتی شده برای صرف یک استکان چای تازه دم مهمان‌شان شوید.

شاید اکنون دیگر زندگی در این نقطه از شیراز به اندازه خاطراتی که قدیمی‌های محل تعریف می‌کنند، جاری نباشد، اما اصالت محل و معماری خانه‌هایی که هنوز از گزند تخریب در امان مانده‌اند، حتیِ در پسِ دیوارهای مخدوش، سردرهای به سرقت رفته و کاشی‌های هفت‌رنگ‌ِ تَرک خورده نمایان است. بافتی محلی که می‌تواند نشان‌دهنده بخشی از زندگی اجتماعی مردمی باشد که این روزها حتی آخرین نفری که آنها را می‌شناخته هم از دنیا رفته است.

وقتی یک پلو، غم را می‌برد!

بعضی غذاها با وجود اینکه مربوط به شهر و منطقه خاصی هستند،‌ اما اکثر ایرانی‌ها آن را درست می‌کنند. یعنی مهم نیست که حتما شیرازی باشید تا بتوانید کلم‌پلو بپزید، اما باید بدانید کلم‌پلوی اصل و سالاد شیرازی معروفِ کنار آن را تنها در شیراز می‌توان پیدا کرد!

البته فهرست غذاهای سنتی و مخصوص شیراز بلندتر از آن است که تنها به کلم‌پلو خلاصه شود اما از میان آن همه غذا، معروف‌ترینشان همین کلم‌پلو و بعد «غم‌بر پلو» است که البته برخی هم آن را «قنبرپلو» می‌نامند. ترکیبی از گوشت قلقلی، برنج، رب انار، کشمش و گردو که به هر نامی آن را صدا کنیم به نظر می‌رسد، قرار است با طعمی جدید واقعا غم‌هایمان را ببرد!

کلم‌پلو شیرازی غم‌برپلو (قنبرپلو)

در نهایت هرچند که در این گزارش سعی کردیم تا هرآنچه که شیراز به آن معروف است را بازگو کنیم اما باز هم «شنیدن کِی بُوَد مانند دیدن؟». شیراز از آن شهرهایی است که حتی شده برای یکبار باید آن را دید. حتی اگر این فرصت در بهار فراهم نشود، در سایر فصل‌ها به جز عطر بهارنارنج، چیز دیگری را از دست نمی‌دهید چون شیراز همیشه زیباست.

انتهای پیام