به نقل از «ایرنا»

در حل پدیده کودک کار دور خودمان چرخیده ایم

تاریخ انتشار: ۲۲ خرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۰۴۱۳۴۴

پیام روشن فکر، همزمان با ۲۲ خرداد روز جهانی مبارزه با کار کودک در نشست واکاوی پدیده کار کودک در ایران که در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد، با اشاره به پژوهش سازمان آی ال او در سطح بین الملل جهت کاهش کودکان کار، افزود: ۸۵ کشور به ویژه از مناطق آسیایی و آفریقایی به جز ایران عضو این سازمان هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طبق برنامه ریزی های این سازمان آنها از سال دو هزار تا ۲۰۱۶ با همکاری کشورهای عضو سالی ۶۰ هزار کار کودک را حذف کردند. در این زمینه نشست و کنفرانس دارند و کارهای تحقیقی انجام داده و نتایج و تجربیات خود را گزارش می کنند.

روشن فکر ادامه داد: این کشورها در تلاش بودند تا سال ۲۰۱۶ کار کودک را حذف کنند اما این اتفاق رخ نداد اما توانستند ۹۰ میلیون کار کودک را حذف کنند. تلاش آنها به قوت خود باقی است و قرار است تا سال ۲۰۲۵ به نقطه آرمانی شان یعنی حذف کار کودک و کودک کار برسند.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی تاکید کرد: بعضی ها باور ندارند که این کار عملی است و حذف کار کودک و کودک کار را آرمان گرایانه تلقی می کنند. اما واقعیت این است که بدون برنامه ریزی، مشخص کردن نقطه زمانی برای کاهش این پدیده، ارائه ندادن مدل درست برای حذف آن این اتفاق رخ نخواهد داد.

روشن فکر تصریح کرد: تصحیح نظام اطلاعاتی، استفاده بهینه از ظرفیت های دولت و دانشگاه می تواند منجر به حذف کار کودک شود. به نظر من رویکرد مواجهه ما به مسئله قدم به قدم نیست چراکه برآورد درستی از آن نداریم.

وی گفت: باید تجاربمان را مستند کنیم، از تجربیات هم استفاده کنیم، کار مشترکی در این زمینه انجام داده و همه دست به دست هم دهیم تا با یک برنامه ریزی منسجم و نظام مند این موضوع را حل و حذف کنیم در غیر این صورت مسئله سرجایش باقی خواهد ماند.

*کودک کار با وجود پدیده کار ارزان حل نمی شود

روح الله نصرتی عضو هیات علمی دانشگاه تهران گفت: با وجود تحمیل فشار بر روی خانواده ها کودکان مجبور به کار هستند. این درحالی است که تا وضعیت اقتصادی حل نشود و فاصله میان فقیر و غنی افزایش یافته و شاهد شکاف در جامعه باشیم و تا وقتی که اولین قربانیان برای کار ارزان، کودکان باشند، این پدیده برطرف نخواهد شد.

وی افزود: کار کودک در تاریخ بشر بوده است اما مفهوم آن پس از انقلاب صنعتی در اروپا تغییر کرد. در گذشته اساس کار کودک بر مبنای مهارت آموزی و یادگیری شغل از استاد به شاگرد یا با آموزش کودک در اوقات فراغتش معنا داشت. مثل طرح کار که زمانی در گذشته وجود داشت و دانش آموزان در کنار یادگیری درس، می توانستند مهارتی را نیز آموزش ببینند اما این طرح نیز دوام نیافت و برچیده شد.

نصرتی تصریح کرد: در گذشته نگاه به کار به عنوان کالا دیده نمی شد اما بعد انقلاب صنعتی مفهوم آن تغییر کرد و کار فروخته می شود. چراکه صاحبان مشاعل مثل کارخانه داران نیاز به نیروی کار ارزان را از دل کودکان انتخاب می کردند.

این جامعه شناس ادامه داد: در نهایت جامعه جهانی نیز ملزم به تشکیل کنوانسیون هایی درباره حقوق کودکان شد. در واقع تغییرات ساختاری باعث تغییرات نگرشی، هنجاری و ارزشی در جامعه شد. با تغییر فرهنگ ما شاهد شکل گیری انگیزه های نولیبرال بودیم. سیاست هایی که در نتیجه آن با ایجاد فضای محاسبه گرایانه و به وجودآمدن شکاف در جامعه و در نهایت افزایش فقر در جوامع به ویژه جوامع در حال توسعه کار کودک افزایش یافت.

عضو هیات علمی دانشگاه تهران با اشاره به این موضوع که افزایش سیاست های اقتصادی در سال ۱۹۸۰ در کشورهای مختلف پنج فرایند به همراه داشت، گفت: از آن زمان تاکنون ما شاهد موقتی شدن همه قراردادهای کار هستیم که امنیت شغلی نیروی گارگر را از میان برده. است. فرایند خصوصی سازی که خیلی از خانواده ها را در حوزه مسکن و آموزش زیر فشار قرار داد و از پس مخارجشان بر نمی آمدند و کودکانشان مجبور به کار می شدند. مقررات زدایی مثل افزایش مخارج اجاره نشینی، عدم مسئولیت پذیری دولت ها در ارائه خدمات اجتماعی و ممانعت از تشکل یابی جامعه که به معنای ضعیف شدن جامعه است.
*کودکان کار، فقط کودکان در سطح خیابان نیستند

فاطمه قاسم زاده رئیس هیات مدیره شبکه یاری کودکان کار درخصوص نقش دولت و سازمان های دولتی در ارتباط با کار کودکان، گفت: در ارتباط با نقش دولت باید بگوییم که وظیفه دولت ایجاد بستر و امکانات لازم برای برچیده شدن کار کودک است به جهت اینکه همه منابع در اختیار دولت است. البته این کار نیاز به مشارکت مردمی هم دارد.

وی افزود: طبق ماده یک پیمان نامه حقوق کودک، هر فردی که سن او کمتر از ۱۸ سال باشد کودک محسوب می شود. البته در جامعه ما سن کودکی پراکنده و نامشخص است.

قاسم زاده در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به اینکه کارهای نهادهای دولتی در زمینه کودکان کار و کار کودک مقطعی و اغلب بی نتیجه بوده است، گفت: یکی از کارهای دولت جمع آوری کودکان کار و خیابان است که توسط بهزیستی، شهرداری و نیروی انتظامی ۳۲ مرتبه انجام شده اما نتیجه ای در بر نداشته است. این نشان می دهد که باید به فکر راهکارهای دقیق تر و هدفمند تری برویم.

رئیس هیات مدیره شبکه یاری کودکان کار تاکید کرد: تصویب قانون حمایت از کودکان پس از ۱۰ سال به اجرا درنیامده و شاید اجرایی شدن این قانون می توانست قدمی در رفع معضلات کودکان باشد.

وی با اشاره به اینکه ثابت ترین و پایدار ترین کار مراجع دولتی در حوزه کودکان کار جمع آوری آنها بوده است، گفت: متاسفانه این طرح قرار است از اول تابستان اجرا شود با این حال بهزیستی سعی دارد مانع از این کار شود. طرحی که زیر نظر فرمانداری قرار است انجام شود و بدون شک نتیجه ای نخواهد داشت.

قاسم زاده با بیان اینکه کودکان کار فقط کودکان قابل رویت در سطح خیابان و چهارراه ها نیستند، گفت: همه کودکانی که در کارخانه ها، اماکن تولیدی، کودکان کولبر در محل های مختلف و… می بینیم کودکان کار هستند.

این فعال مدنی اضافه کرد: یکی دیگر از مشکلات بزرگ ما در این راستا نبود نیروی متخصص است. ما نیروی متخصص کم داریم که هنگام جمع آوری این بچه ها، به آنها و خانواده هایشان آسیب کمتری برسد.

وی با اشاره به اینکه در مواجهه با کودکان کار سه رویکرد کلی وجود دارد، گفت: رویکرد انکار، مقابله و حمایت. در گذشته پدیده کودکان کار از سوی برخی از مسئولین انکار می شد اما بعد از پذیرفتن آن اقدام به مقابله با این پدیده کردند. در رویکرد مقابله جمع آوری این بچه ها نمی تواند مساله را حل کند اما در ویکرد حمایتی دولت مشکل این کودکان را باید در سطح کلان و برنامه ریزی شده حل کند.
 

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۰۴۱۳۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دومینوی آسیب‌

علاقه به استفاده از لوازم‌آرایش توسط کودکان به‌ویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانی‌های بسیاری از خانواده‌هاست و مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که والدین نمی‌دانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواسته‌اش برخورد کنند.

به گزارش ایسنا،روزنامه خراسان در گزارشی با این عنوان به ویدئوهای پربازدید آموزش میکاپ برای دختران زیر ۱۰ سال در شبکه‌های‌اجتماعی و آسیب‌های آن برای کودکان از دیدگاه یک کارشناس‌ارشد مشاوره توان‌بخشی پرداخته و نوشته است: امروزه جوامع بشری تغییرات‌اجتماعی و رشد فرهنگ مصرفی فزاینده‌ای را تجربه می‌کنند که بخشی از آن به زیباسازی چهره و بدن افراد برمی‌گردد. در این حوزه آرایش صورت در بین دختران جوان عمومیت و رواج زیادی یافته است به‌ویژه که سن آرایش پایین‌تر آمده و گاهی شاهد کودکان کم سن‌وسالی هستیم که در مجالس و مهمانی‌ها نه تنها چهره خود را آرایش می‌کنند بلکه آموزش آن را در اختیار کاربران زیادی در فضای‌ مجازی قرار می‌دهند.

علاقه به استفاده از لوازم‌آرایش توسط کودکان به‌ویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانی‌های بسیاری از خانواده‌هاست و مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که والدین نمی‌دانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواسته‌اش برخورد کنند. در ادامه، نکاتی در همین باره مطرح خواهد شد.

اصلی‌ترین علل علاقه دختربچه‌ها به آرایش

ابتدا باید علت علاقه کودک به این امر را جویا شویم. شاید بخش اعظمی از توجه کودکان به لوازم آرایشی ناشی از کنجکاوی آن‌ها برای کشف محیط پیرامون‌شان باشد. همچنین کودکان در انتهای سال‌های ۵ و ۶ سالگی نسبت به تفاوت‌های جنسیتی خود با افراد بالغ حساس‌تر شده و کنجکاوی‌های جنسی آن‌ها در حال شکل‌گیری است. بنابراین در صورت دیدن منظره آرایش کردن اطرافیان خود به این مسئله حساس شده و کنجکاوی و علاقه بیشتری را نشان می‌دهند. شایان ذکر است که این توجه مختص کودکانه دختر نبوده بلکه پسران هم نسبت به این امر کنجکاوی و علاقه نشان می‌دهند اما بسیاری از متخصصان منع کودک را از این امر اشتباه می‌دانند و معتقدند ممانعت در برابر خواسته‌ها و علائق در دوران کودکی منجر به افزایش فزاینده آن در دوره نوجوانی و بزرگ سالی خواهد شد. تقلید از بزرگ ترها، حس کنجکاوی، تشویق کودک به آرایش‌کردن از علل مهم علاقه کودک به آراستن چهره خود است.

اهمیت فراوان اولین واکنش والدین

این که اولین بار چگونه با این علاقه کودک برخورد شود بسیار مهم است، بنابراین اولین برخوردهای والدین نباید ایجاد تنش کند و او را نسبت به این امر کنجکاوتر کند. به جای هیجانی کردن فضا و ایجاد تنش و کشمکش، بدون تندروی‌های بی‌مورد باید از لجبازی‌ها و کنجکاوی‌های کودک بکاهیم و از عوارض آرایش‌کردن کودک پیشگیری کنیم.

پیامدهای تلخ آرایش‌کردن کودکان

از مهم‌ترین پیامدهای آرایش کردن کودکان می‌توان به این موارد اشاره کرد:

۱- آرایش کودک به‌تدریج عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس او را کاهش می‌دهد چراکه پس از مدتی که به آرایش‌کردن عادت کند، نسبت به چهره واقعی خود احساس خوبی نخواهد داشت و بدون آرایش در محیط بیرون حاضر نخواهد شد.

۲- مواد آرایشی به دلیل وجود مواد شیمیایی ممکن است تاثیراتی در بیش فعالی کودکان بگذارد.

۳- آرایش کردن می‌تواند منجربه خود بزرگ‌بینی و غرور کاذب کودک شود.

۴-کودک وقتی را که می‌بایست صرف بازی کند به آرایش کردن می‌پردازد.

۵- ذهن کودک درگیر مقایسه خود با بزرگ سالان می‌شود و از گروه هم سال فاصله می‌گیرد و باعث تنها ماندن وی می‌شود.

۶- موجب تمایل به تغییرات چهره و عمل زیبایی در بزرگ سالی خواهد شد.

۷-آرایش کردن منجر به داشتن الگویی نامناسب در ذهن کودک خواهد بود.

۸- پوست کودکان لطیف و حساس بوده؛ بنابراین لوازم آرایش ممکن است عوارض جانبی زیادی را برای آن‌ها ایجاد کند.

راهکارهای پیشگیری از ترغیب دختربچه‌ها به آرایش‌

۱- تا حد امکان در مقابل کودکان آرایش نکنید و تا سن معینی آن‌ها را به آرایشگاه‌های بزرگسالان نبرید.

۲- لوازم آرایش خود را از دسترس کودکان دور نگه دارید.

۳- کودک را با خود به مراکز خرید لوازم آرایش نبرید چراکه تماشای رنگ‌های متنوع در مراکز فروش جذابیت لوازم‌آرایشی را برای کودک افزایش می‌دهد.

۴- در حضور کودک در مورد چهره‌آرایی و آرایش کردن کمتر صحبت کنید و از تماشای فیلم‌هایی با تصاویری در این مورد خودداری کنید.

۵- در صورت مشاهده استفاده از لوازم آرایش توسط کودک یا درخواست او برای این کار به هیچ عنوان واکنش شدید از خود نشان ندهید، زیرا این کار ممکن است کنجکاوی و لجبازی یا علاقه او را تشدید کند.

۶- با توجه به سن کودک به او بفهمانیم که آرایش کردن مناسب او نبوده و ممکن است به سلامت او آسیب برساند.

۷- به او بگویید که این کار مختص بزرگ‌سالان است و دنیای زیبای کودکی را برای وی جذاب‌تر کنید.

۸- اگر نتوانستید با ملایمت او را منصرف کنید به او اجازه دهید یک بار آن هم در مقادیر کم این کار را انجام دهد ولی حتماً از وسایلی استفاده کند که بی‌خطر بوده و از حداقل مواد شیمیایی تشکیل شده باشد.

۹- از چهره آرایش کرده او ابراز خوشحالی و رضایت نکنید و باعث نشوید که به این نتیجه برسد که من زشتم و مادر و پدر وقتی آرایش دارم بیشتر مرا دوست دارند و من زیباتر به نظر می‌رسم. 

انتهای پیام