به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

خاموش و مرگبار؛ بیماری دردناک که به مرور زمان امانتان را می‌برد +علائم و درمان سرطان رکتوم

تاریخ انتشار: ۱۸ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۳۳۳۷۳۶

به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، سلول‌های بدن انسان مراحلی پیچیده‌ را برای رشد و تکثیر طی می‌کنند؛ در این بین گاهی اوقات اختلالی کوچک در روند طبیعی رشد باعث می‌شود سلول‌ها به صورت غیر طبیعی یزرگ شده و بیش از اندازه تکثیر شوند؛ به این رشد غیر طبیعی سرطان گفته می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بنا بر گفته کارشناسان حدود ۷۵ درصد سرطان‌ها به علت عوامل محیطی رخ می‌دهند؛ از جمله عوامل محیطی می‌توان به مواد شیمیایی موجود در رنگ یا دارو‌ها و محتویات موجود در دود سیگار اشاره کرد، علاوه بر این موارد اشعه ماورای بنفش موجود در نور خورشید یا اشعه ایکس از عوامل شناخته شده سرطان هستند که اگر فرد به‌صورت کنترل نشده در معرض آن‌ها قرار بگیرد،‌ به سرطان مبتلا خواهد شد.

بیشتر بخوانید: همه چیز درباره «رکتوم» و راه‌های درمان آن

سرطان یکی از علل عمده مرگ و میر دنیاست؛ پروستات، پستان، ریه، روده بزرگ، مری و معده از شایع‌ترین عضوهایی هستند که درگیر سرطان می‌شوند؛ البته برخی اعضا دیگر هم مانند پوست، رحم، تخمدان، کبد، زبان، کلیه، مثانه و لوزالمعده ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.

سرطان‌های کلورکتال

روده بزرگ بخشی از سیستم گوارشی است که از انتهای روده کوچک تا مقعد ادامه دارد؛ دستگاه گوارش غذا را در معده و روده کوچک تجزیه می‌کند تا بدن بتواند مواد مغذی آن را جذب کند، در نهایت تنها مواد زائد ناشی از هضم غذا به کولون رسیده و تا هنگام اجابت مزاج، به صورت مدفوع در کولون باقی می‌ماند، سپس دفع می‌شوند.

از سرطان روده بزرگ چه می‌دانید؟

سرطان کولون در دیواره درونی کولون و رکتوم ایجاد می‌شود؛ با رشد سلول‌های غیرطبیعی در دیواره کولون، زوائدی به نام پولیپ ایجاد می‌شود که ممکن است به سرطان تبدیل شوند، با خارج کردن پولیپ‌ها، می‌توان از پیدایش سرطان جلوگیری کرد؛ پولیپ‌ها ممکن است سال‌ها قبل از سرطان در آن محل وجود داشته باشند.

بیشتر بخوانید: سرطان روده چیست؟

سرطان کولون تا قبل از بزرگ شدن غده بیشتر علامتی ندارد، زیرا قسمت پایین شکم فضای زیادی برای رشد غده دارد؛ افراد مبتلا به سرطان کولون ممکن است تا وقتی که دچار خونریزی از رکتوم یا علائم دیگر نشده‌اند، متوجه بیماری خود نشوند؛ گاهی اوقات اولین نشانه سرطان زمانی بروز می‌کند که غده، روده را مسدود کرده یا به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابد.

محمود عابد مقدم متخصص آنکولوژی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: سرطان‌ ناشی از اختلال سلول‌‌ها که واحدهای سازنده بدن هستند نشات می‌گیرد؛ سلول‌ها بافت را می‌سازند و بافت‌های بدن، اندام‌ها را تشکیل می‌دهند، به طور طبیعی سلول‌ها با توجه به نیاز بدن رشد کرده و تقسیم می‌شوند، سلول‌های پیر می‌میرند و سلول‌های جدید جایگزین آن‌ها می‌شوند.

وی ادامه داد: گاهی نظم مراحل رشد به هم می‌خورد؛ سلول‌های جدید زمانی که لزومی به وجود آن‌ها نیست، به وجود می‌آیند یا سلول‌های پیر در زمان مرگ به حیات خود ادامه می‌دهند؛ این سلول‌های اضافی توده بافتی به نام تومور تشکیل می‌دهند.

این متخصص آنکولوژی بیان کرد: زمانی که سرطان از بافت اصلی به سایر قسمت‌های بدن متاستاز پیدا می‌کند، توموری جدید شبیه سلول‌های تومور اولیه شکل می‌گیرد.

بیشتر بخوانید: راه‌های پیشگیری از سرطان گوارش/ «کولورکتال» را بیشتر بشناسید

چه کسانی در معرض خطر قرار دارند؟

عابد مقدم تشریح کرد: علت دقیق بروز سرطان کولورکتال شناخته شده نیست و به ندرت می‌توان علت ابتلا یا عدم ابتلای افراد به سرطان کولورکتال را بیان کرد،  این بیماری مسری نیست و از هیچ فردیبه فرد دیگر منتقل نمی‌شود.

وی افزود: تحقیقات نشان داده است که افراد با عوامل خطر معین، نسبت به سایر افراد در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان کولورکتال قرار دارند؛ وجود عامل خطر یا ریسک فاکتور، شانس ابتلا و پیشرفت بیماری را در یک فرد افزایش می‌دهد.

غربالگری سرطان راهی در پیشگیری این بیماری

این متخصص آنکولوژی بیان کرد: غربالگری سرطان قبل از بروز علائم و نشانه‌های بیماری، به پزشک در شناسایی پولیپ‌ها یا سرطان اولیه کمک می‌کند؛ شناسایی و خارج کردن پولیپ‌ها، از بروز سرطان کولورکتال پیشگیری می‌کند، همچنین در صورت شناسایی بیماری در مراحل اولیه، تاثیر درمان بسیار بیشتر خواهد بود.

وی گفت: برای شناسایی سرطان و پولیپ در مراحل اولیه باید افراد ۵۰ سال به بالا غربالگری شوند،، همچنین افرادی که احتمال بروز بیماری در آن‌ها بیشتر است، با پزشک خود در مورد انجام آزمایش‌ها غربالگری پیش از این سن، نوع آزمایشات و فواید و مضرات هر کدام از آزمایش‌ها صحبت کنند.

بیشتر بخوانید: همه آنچه درباره انواع سرطان باید بدانید/ سرطان با بافت‌های بدن چه می‌کند؟

تغذیه و فعالیت‌های جسمی

عابد مقدم بیان کرد: تغذیه مناسب و حفط فعالیت در طی درمان سرطان مهم است؛ افراد به کالری کافی برای حفظ وزن، پروتئین، ویتامین‌ و املاح معدنی در طی درمان و پس از آن نیاز دارند؛ تغذیه مناسب به افراد کمک می‌کند تا احساسی بهتر و انرژی بیشتر داشته باشند.

این متخصص آنکولوژی افزود: غذا خوردن طی درمان و بعد از آن ممکن است مشکل باشد؛ ممکن است افراد در صورتی که دچار ناراحتی یا خستگی باشند، میل به غذا خوردن نداشته باشند، همچنین عوارض جانبی درمان بیماری مانند کم‌اشتهایی، تهوع و استفراغ غذا خوردن را با مشکل موتجه می‌کند، طعم غذا‌ها ممکن است متفاوت به‌نظر برسد.

وی ادامه داد: بسیاری از افراد هنگام فعالیت‌هایی مانند پیاده روی، شنا، یوگا و غیره احساسی بهتر دارند؛ این اقدامات به افراد قدرت و انرژی بیشتر خواهد بخشید، پیش از انتخاب فعالیت مورد نظر و شروع آن باید با پزشک مشورت کنند، در صورتی که فعالیت موجب درد و سایر مشکلات شود، باید به پزشک یا پرستار اطلاع داد.

بیشتر بخوانید: سرطان روده چیست؟

این متخصص آنکولوژی با بیان راه‌های درمانی سرطان رکتوم گفت: برای تمام مراحل سرطان رکتوم، جراحی متداول‌ترین درمان مورد استفاده است؛ بیشتر بیماران جراحی، پرتودرمانی و شیمی درمانی را دریافت می‌کنند، در موارد پیشرفته بیماری از درمان بیولوژیکی استفاده می‌شود.

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۳۳۳۷۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سندرم درس (DRESS) چیست؟ / چرا ایجاد می شود، چگونه درمان می شود و عوارض ماندگار آن چیست؟

عصر ایران- بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار می رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری های خونی و درگیری اندام های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ می دهد. علائم ممکن است هفته‌ ها پس از شروع داروی مشکل‌ زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم درس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می شود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع 4 طبقه بندی می کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام ها را تحت تاثیر قرار می دهد و میزان مرگ و میر آن تا 10٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از 1 در هر 1000 تا 1 در هر 10000 نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف 2 تا 6 هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می دهد و باعث ایجاد ویژگی های مشخص و در عین حال متغیری می شود که بر پوست و اندام های متعدد تاثیر می گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می دهد که شامل فعال شدن سلول های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین ها است. با استناد به مقاله ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- داروهای ضد تشنج

- داروهای ضد ویروس

- آنتی بیوتیک ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده های خلق و خو و داروهای ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها

- فعال شدن مجدد برخی ویروس ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی 6 (HHV6)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌ تواند با علائم‌ مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌ های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است. به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیارهای زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از 38 درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه ‌ای از معیارها را پیشنهاد کرده ‌اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال‌ سازی مجدد HHV6 هم می شود.

درمان

تشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌ روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می شود. گزینه های مطرح می توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئیدهای سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال 2014 که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئیدهای سیستمیک می توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال 2018 مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئیدهای خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می شود.

سایر درمان‌ های موثر عبارت اند از:

- سرکوب‌ کننده‌ های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئیدهای موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال 2015 نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال 2017، بیماری های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه ‌ای در سال 2013 نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته ‌اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌ های عفونی مانند هرپس و ذات‌ الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه مندان قرار گرفته اند.

کانال عصر ایران در تلگرام