قیمت واقعی OnePlus 7 Pro مشخص شد
تاریخ انتشار: ۲۶ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۴۳۹۸۴۳
به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، پرچمدار جدید شرکت وانپلاس، OnePlus 7 Pro دارای مشخصات به روز و باکیفیتی مانند نمایشگر AMOLED خمیده با اندازه ۶.۷ اینچ با رزولوشن ۱۴۴۰ در ۳۱۲۰ است. این اولین گوشی شرکت وانپلاس است کهبا نمایشگر کیفیت +QHD و نرخ تصویر ۹۰ هرتز ساخته شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
با قیمت OnePlus 7 Pro که تنها بین ۶۶۹ و ۷۴۹ دلار قیمت دارد، حتما تصور میکنید که میزان کمی سود به دست میآورد، اما باید گفت که این سود از آنچه تصور میکنید، بیشتر است. در آخرین اطلاعاتی که در شبکه اجتماعی چینی Weibo دیده شده، اطلاعات مربوط به هزینه شرکت برای تولید مدل ۶ گیگابایتی OnePlus 7 Pro به دست آمده است. اگر این لیست اطلاعات درست داده باشد، پنل نمایشگر AMOLED که از شرکت سامسونگ تهیه شده، گرانترین قطعهای است که وانپلاس به آن پول داده است. شرکت وانپلاس برای هر نمایشگر AMOLED بیش از ۸۰ دلار خرج کرده است. دوربین پشتی این گوشی که دارای سه لنز ۴۸ مگاپیکسلی اصلی، ۸ مگاپیکسلی تلهفوتو و ۱۶ مگاپیکسل واید است، برای هر دستگاه حدود ۲۷.۲۹ دلار هزینه برداشته است. حافظه رم ۶ گیگابایتی مدل LPDDR4X قیمت ۲۶ دلاری دارد و حافظه داخلی ۱۲۸ گیگابایتی این گوشی هم ۲۰ دلار هزینه در بر داشته است. تراشه اسنپدراگون هم بعد از صفحه نمایش، گرانترین قطعه OnePlus 7 Pro است که ۷۰ دلار برای وانپلاس هزینه داشته است.
بیشتر بخوانید: محققان در حال تلاش برای یافت علت آتش گرفتن گوشی OnePlus One +تصاویر
قیمت قطعات مورد نیاز تولید OnePlus 7 Pro که با رم ۶ گیگابایتی ساخته شده، روی هم رفته ۳۲۴.۲۱ دلار برای کارخانه هزینه خواهد داشت. البته، این قیمت مستثنای هزینههای R&D، دستمزد جمع کردن قطعات، بستهبندی، ارسال و بازاریابی آن است که همه این هزینهها در بازار امروزی کاملا ضروری است. با این وجود، مدل معمولی این گوشی که ۶۶۹ دلار قیمت دارد، میتواند سود خوبی به شرکت وانپلاس برساند.
انتهای پیام/
فاش شدن قیمت قطعات OnePlus 7 Proمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: اخبار فناوری فضای مجازی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۴۳۹۸۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فناوری پایدار: دروغی بزرگ!
ایتنا - شما باید سهم خود را با بازیافت محصولات فنی و خرید اقلام مستعمل یا بازسازی شده انجام دهید. همچنین باید بدانید که صرفنظر از آنچه به شما القا میکنند، شرکتهای تولیدکننده فناوری مصرفکننده تنها زمانی به محیط زیست اهمیت میدهند که به اهدافشان آسیب نرساند.
۲۲ آوریل روز زمین است. روزی که در اصل مناسبتی برای ارتقای آگاهی در مورد روشهای تخریب محیط زیست توسط پلاستیکها بود، اخیراً به تاریخی تبدیل شده که همه مسائل محیطی در آن مورد توجه قرار میگیرند.
به گزارش ایتنا، روز زمین مناسبتی است که شرکتهای فناوری تعهد خود را به تولید و فروش محصولات "پایدار" یادآوری میکنند. با این حال، به نظر میرسد که آنها معنی این کلمه را درک نمیکنند. فناوری پایدار، نسخه قرن بیست و یکمی، سیگار الکترونیک است. هنوز هم واقعا بد است، اما نه به آن بدی که میتواند باشد.
ساختن یک محصول فناوری واقعاً پایدار مانند تلفن هوشمند و فروش آن با سود، غیرممکن است. پایدار کلمهای قدرتمند است که چند معنی متفاوت دارد.در نگاه اول، پایدار به معنای «توانایی ادامه دادن در همان سطح برای مدتی از زمان» است، اما متوجه خواهید شد که چیزهای بسیار بیشتری را شامل میشود. پایداری در تولید به این صورت تعریف میشود: «استفاده از روشهایی که به محیط زیست آسیبی نرساند تا منابع طبیعی همچنان در آینده در دسترس باشند.»
این معنی میتواند برای برخی از قطعات مورد استفاده در محصولات فناوری مانند تلفنهای جدید صدق کند. مس و آلومینیوم تقریباً تا بینهایت قابل بازیافت هستند و 100 درصد فلزات مورد استفاده در ساخت گوشی، تبلت و سایر محصولات میتواند از مواد بازیافتی باشد. پلاستیک نیز به همین صورت است، اگرچه یک منبع طبیعی واقعی نیست.
دو ماده مهم دیگر که در داخل محصولاتی که دوست داریم بخریم استفاده میشود معمولاً از گفتگو حذف می شوند: کبالت و لیتیوم. هر دو موادی هستند که در باتری ها استفاده میشوند و تا زمانی که روش بهتری برای ذخیره انرژی ایجاد شود، هر دو لازم است.
نکته این است که هر دو این مواد 100% قابل بازیافت هستند و باتری ساخته شده از مواد کاملا بازیافتی پدیدهای واقعی است. هیچ شرکت فناوری حتی در مورد این موضوع بحث نمیکند، اگرچه اپل میخواهد در چند سال آینده از کبالت بازیافتی استفاده کند.
تا زمانی که این اتفاق نیفتد و محصولات جدیدی که میخریم از قطعات و محصولات قدیمی که برای بازیافت جمعآوری شدهاند، ساخته نشده باشند، محصولات فناوری پایدار نیستند؛ مهم نیست که مدیران شرکت با جنجال زیاد سعی میکنند خلاف آن را ادعا کنند.
سامسونگ، اپل، اچپی، ایسر و تقریباً هر شرکت دیگری که لوازم الکترونیکی مصرفی تولید میکند، تلاش میکند تا از مواد بازیافتی بیشتری استفاده کند. فقط به این دلیل که به نقطهای نرسیدهایم که فلزات تازه استخراج شده و پلاستیک تازه تولید شده در ساختوساز مورد استفاده قرار نگیرد، پیشرفت واقعی را نفی نمیکند.
اما مسئله واقعی هم ساده و هم پیچیده است. همچنین این همان مسئلهای است که هر تصمیم دیگری که توسط شرکتهای مورد نظر گرفته میشود را هدایت میکند: پول.
شرکتهای فناوری نوعی کسب و کار هستند و فقط برای کسب سود برای سهامداران خود وجود دارند. به همین دلیل است که گوگل محصولات و خدماتی را که درآمدزایی ندارند غیرفعال میکند. به همین دلیل است که گوشیها دیگر جک هدفون 3.5 میلی متری ساده ندارند. همچنین به همین دلیل است که هیچ شرکتی تلفنی را با استفاده از مواد 100٪ بازیافتی تولید نمیکند.
تدابیر صرفه جویی در پول نیز میتواند مفید باشد. دلیل واقعی اینکه گوشی جدید شما شارژر در جعبه ندارد این است که بسته بندی را کوچکتر میکند. جعبههای کوچکتر به معنای مناسبتر بودن بر روی پالت است که به معنای جا افتادن بیشتر در کامیون یا کانتینر حملونقل است. علاوه بر صرفه جویی در هزینههای حمل و نقل، دیگر یک تکه کوچک زباله الکترونیکی در داخل هر جعبه تلفن جدید وجود ندارد که نوعی برد – برد است.
شما باید سهم خود را با بازیافت محصولات فنی و خرید اقلام مستعمل یا بازسازی شده انجام دهید. همچنین باید بدانید که صرفنظر از آنچه به شما القا میکنند، شرکتهای تولیدکننده فناوری مصرفکننده تنها زمانی به محیط زیست اهمیت میدهند که به اهدافشان آسیب نرساند.