به نقل از «الف»

ضعف در دیپلماسی سلامت برای نجات جان شیخ زکزاکی

تاریخ انتشار: ۳۰ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۴۷۷۲۲۱

 شیخ ابراهیم زکزاکی رهبر جنبش شیعیان نیجریه است. زکزاکی از بدو ورود به دانشگاه در سالهای دهه هفتاد فعالیت سیاسی را آغاز کرد و تاکنون میلیون ها نفر از مردمان مسلمان این کشور به شیعه گرویده اند.

گزارش های منتشر شده حاکی از آن است که ایشان به دو دسته بیماری مزمن شامل بیماری قلبی و چشمی و همچنین عوارض باقی ماندن گلوله های متعدد در داخل خونش دچار است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سطح سرب خون ایشان به طور متوسط بسیار بالاتر از حد طبیعی گزارش شده است که در صورت عدم رسیدگی موجب تشنج و فلج عضلانی متعدد و بدخیمی ها خواهد شد. این حالت در علم پزشکی به عنوان اورژانس سطح یک طبقه بندی می شود و وظیفه تمامی جنبش های حقوق بشری پیگیری وضعیت ایشان است.

دو ساختار مشخص در ایران موظفند نسبت به پیگیری وضعیت ایشان حساس باشند. اول وزارت خارجه که با پیگیری حقوقی و دیپلماتیک وظیفه دارد نسبت به وضعیت ایشان حساس باشد و در صورت عدم تمکین دولت نیجریه بدلیل نقض حقوق بشر می توان موضوع را به کمیته های بین المللی حقوق بشری از جمله سازمان ملل و صلیب سرخ جهانی ارجاع داد.

موضوع آنچنان مهم است که به نظر نگارنده می تواند تا قطع ارتباط دیپلماتیک پیش رود. چگونه است که وزارت خارجه دولت انگلیس اینقدر در پیگیری یک دو تابعیتی مصر می شود اما دولت ایران عملا نتوانسته مکانیسم شفافی برای درمان ایشان ارائه دهد.

دوم وزارت بهداشت کشور سالهاست درباره دیپلماسی سلامت فعالیت می کند. مدیران محترم این نهاد فعالیتهای خود را در چهارچوب چند معاهده بهداشتی و کنفرانس علمی در کیش خلاصه کرده اند. در حالیکه اصولا مبنای جمهوری اسلامی ایدئولوژیک است.

در ایران صدها متخصص سم شناسی و چشم پزشکی وجود دارند. بیمارستان لقمان حکیم بعنوان مرکز سم شناسی غرب آسیا و بیمارستان فارابی بعنوان چشم پزشکی حتما توانایی درمان این شیخ مبارز را دارند.

همچنین پزشکان همان گونه که جان بر کف در صحنه جنگ تحمیلی خدمت کرده اند حاضر به اعزام جهت درمان ایشان هستند و حالا یک سئوال مهم این است که مفهوم دیپلماسی سلامت فقط در تفاهم نامه های پژوهشی و پروژه هایی مثل میکروبیوتا خلاصه می شود یا باید در این عرصه شجاع تر بود؟ 

منبع: الف

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۴۷۷۲۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گفت‌و‌گو با مردی که برای نجات جان دختر بچه‌ای وارد رودخانه خروشان شد

چند روزپیش ودربحبوحه بازندگی وجاری شدن سیلاب شدید دربرخی استان‌های‌کشور، فیلمی درفضای مجازی منتشرشد که نشان می‌داد جوانی از اهالی روستای مزن زمین شهرستان سرباز دراستان سیستان وبلوچستان، بدون توجه به شدت جریان آب وارد یک رودخانه عمیق شد و تلاش‌کرد تا بسته حاوی اقلام پزشکی را به دختربچه مجروحی برساند که در چند قدمی مرگ بود.

سلیم گهرام‌زهی، دهیار جوان ۳۳ساله روستای مزن زمین است که به دل خطر زدتاجان دختربچه را ازمرگ نجات دهد. روز حادثه سحر درخانه بود که کف پایش دراثر برخورد با خرده‌شیشه‌های شکسته لیوان برید و خونریزی‌کرد. او مبتلا به بیماری تالاسمی بود وباوجود این‌که اهل خانه سعی‌کردند بااستفاده ازپارچه خونریزی رامتوقف کننداماخون بند نیامد. آن‌طور که گهرام‌زهی توضیح می‌دهد، روستای آنها خانه بهداشت و درمانگاه ندارد و با بند نیامدن خونریزی پای دختربچه، یکی از اقوام او که در درمانگاه و به صورت تجربی بخیه زدن را از پزشکان یاد گرفته بود به سلیم‌گفت به اورژانس روستای علی‌آباد برود و باند استریل، سرم شست‌وشو و بی‌حس‌کننده بیاورد تا پای دختربچه را بخیه بزند.

به گفته او، اگر خونریزی ادامه پیدا می‌کرد، ممکن بود دختربچه جان خود را از دست بدهد. گهرام‌زهی همراه یکی ازدایی‌های سحر به روستای علی‌آباد رفتند وازاورژانس این روستا اقلام پزشکی را گرفتند. زمان بازگشت به روستا اماشرایط بحرانی بود. رودخانه سرباز به‌شدت طغیان‌کرده و سیلابی شده بود: «موقع برگشت و به خاطر پیاده‌روی چندساعته حسابی خسته بودیم. ساعت ۵ بعدازظهر بود و برگشت‌مان چند ساعت زمان می‌برد. نباید زمان را از دست می‌دادیم و جان دختربچه در خطر بود. درحالی‌که بسته لوازم پزشکی دستم بود با دو نفر از اقوام تصمیم گرفتیم دست همدیگر را بگیریم و از رودخانه رد شویم. کمی جلوتر رفتیم، اما آن دو نفر ترسیدند.

آن لحظه به تنها چیزی که فکر می‌کردم، نجات جان سحر بود. چون خودم هم یک دختربچه حدودا دوساله دارم. رودخانه بیش از۷-۶ هفت متر عمق داشت و خطرناک بود. به همراهانم گفتم من می‌روم، هرچه باداباد. بسته لوازم پزشکی را بالای سرم گرفتم و وارد آب شدم. امواج رودخانه قوی بود. سعی‌کردم تعادلم را در آب حفظ کنم، اما جریان سیلاب اجازه نمی‌داد. هرچه تلاش می‌کردم پایم را به کف رودخانه برسانم، نمی‌شد و اصلا انگار کفی وجود نداشت. آب به‌شدت عمیق بود.۱۰دقیقه وحدود۳۰۰ متر در رودخانه با امواج آب درگیر بودم تا جایی‌که ۳-۲ سه بار به طور کامل زیر آب رفتم و چیزی به غرق‌شدنم نمانده بود.

 لوازم پزشکی خیس شده بود، اما باید همان را به روستا می‌رساندم. بعد از مدتی خودم را به قسمت کم‌عمق رودخانه رساندم تا کمی استراحت کنم. به‌شدت خسته بودم و به تجدید قوا نیاز داشتم. چند دقیقه داخل آب استراحت کردم و وقتی خستگی‌ام کمی رفع شد، دوباره شنا کردم و مسیر بی‌خطر برای خروج از رودخانه را پیدا کردم.» بعد از بازگشت به روستا، گهرام‌زهی وسایل پزشکی را برای بخیه زدن به دست فامیلش رساند: «باند و گاز استریل خیس شده و قابل استفاده نبود و برای همین از مدرسه و نانوایی باند تمیز پیدا کردیم. چون الکل نداشتیم، بعد از شست‌وشوی ابزار پزشکی با سرم شست‌وشو با کمک هم ۱۳بخیه به پای سحر زدیم.

بعد ازسه روز اورا به بیمارستان ایرانشهر بردیم و در بیمارستان گفتند بخیه‌ها خوب زده شده است، اما چون خطر عفونت وجودداشت، پزشک بخیه‌هایی که زده بودیم را بازکرد و پس از ضدعفونی کردن، محل زخم را دوباره بخیه زد. با این‌که کارم خطرناک بود، اما پشیمان نیستم و خوشحالم‌که آن دو نفر وارد رودخانه نشدند، چون ممکن بود جان‌شان به خطر بیفتدوسیلاب آنها را ببرد.» گهرام‌زهی از نبود امکانات درمانی در روستای‌شان گله‌مند است و می‌گوید، چون درمانگاه وحتی خانه بهداشت هم نداریم، اگر کسی بیمار شود یا مادر باردار داشته باشیم، همه امیدمان به خداست و چیزی نداریم که دل‌مان به آن خوش باشد.

منبع: جام جم

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی