به نقل از «الف»

یک فرد چگونه دو تابعیتی می‌شود

تاریخ انتشار: ۱۵ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۶۶۶۳۶۵

پس از انتشار یادداشت خاوری نماینده ایرانیان خارج از کشور نیست/ دوتابعیتی‌ها شهروند درجه دو نیستند در الف، و بازخورد قابل توجه خوانندگان محترم، مشاهده پیام‌های کاربران گرامی نشان داد که نیاز است به فرآیند دوتابعیتی شدن افراد در یک کشور خارجی اشاره شود تا درک صحیح‌تری از آنچه که درحال وقوع است، برای خوانندگان گرامی حاصل شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یادداشت ذیل برای همین منظور به نگارش درآمده است؛

برای سفر به اکثر کشورهای خارجی باید با طی شرایطی که کشور مقصد تعیین می‌کند روادید (ویزا) گرفت مگر تعداد معدودی مثل ترکیه که اتباع ایرانی می‌توانند برای سه ماه بدون ویزا اقامت داشته باشند. به جز ویزاهای توریستی، روادید تحصیلی، تجاری، سیاسی و غیره با مدت طولانی‌تر وجود دارد که به واجدان شرایط تعلق می‌گیرد. در این حالت شخص به عنوان یک خارجی در کشور دیگر حضور داشته و در زمان انقضای مهلت ویزا باید نسبت به تمدید یا ترک کشور مقصد اقدام کند.

در این بین برخی کشورها طی شرایطی کارت اقامت دائم را که در واقع مجوز حضور به مدت طولانی مدت تری به شمار می‌آید و فرد حقوقی در کشور پذیرنده پیدا می‌کند به متقاضیان می‌دهند. برای بررسی واضح تر، کانادا به عنوان یک کشور نمونه در نظر می‌گیریم. کانادا کشوری مهاجرپذیر است که ساکنان دیگر کشورها از راه‌های مختلف از جمله داشتن تخصص، سرمایه گذاری یا یک سال کار تمام وقت پس از تحصیل در آن، می‌توانند وارد مراحل پذیرش شده و در صورت موفقیت کارت اقامت دائم با اعتبار 5 سال دریافت کنند. دارنده کارت اقامت دائم در صورتی که سه سال از 5 سال را در محل گذرانده باشند، می تواند درخواست شهروندی بدهد. تفاوت شهروندی و اقامت در این است که شهروند حق رای دادن را در انتخابات پیدا می‌کند و حق اقامتش در صورت عدم حضور در کانادا (حداقل دو سال از 5 سال) باطل نمی‌شود.

اما می‌رسیم به این که انگیزه یک فرد از گرفتن کارت اقامت یا شهروندی (تابعیت دوم) چیست. جدای از موضوع عدم نیاز به ویزا جهت ورود و خروج، شاید اصلی‌ترین آنها هزینه‌های تحصیل و درمان و اجازه کار در کشور مقصد هستند. اگر نگاهی به جدول زیر که هزینه دوره های کارشناسی در یکی از دانشگاه‌های کاناداست داشته باشیم می‌بینیم متوسط هزینه یک سال دوره کارشناسی دانشجوی محلی (دارای اقامت یا شهروندی) نزدیک به 7000 و برای دانشجوی دیگر کشورها نزدیک 30 هزار دلار (یعنی بیش از 4 برابر) می‌شود. بنابراین یک دوره 4 ساله برای دانشجوی خارجی حدود 120 و برای داخلی 28 هزار دلار تمام می‌شود.

این در حالی است که دانشجوی محلی می تواند از وام تحصیلی و کمک هزینه استفاده کرده و زمان فراغت از تحصیل اقدام به بازپرداخت اقساطی کند ولی دانشجوی خارجی باید شهریه هر نیمسال را پیش از شروع کلاس‌ها پرداخت کند.

اجازه کار از دیگر انگیزه‌های کسب اقامت به شمار می‌رود تا فرد بتواند به جای اتکا به اندوخته‌های احتمالی که باید مقادیر کلانی باشد، در کشور مقصد کار کند. هزینه درمان به ویژه در موارد حوادث یا نیاز به بستری شدن و جراحی کمرشکن و بسیار بالاست، یک اقامت عادی 5 روزه بیمارستانی بیش از ده هزار دلار روی دست بیمار فاقد بیمه می‌گذارد بنابر این باید هزینه بیمه‌ها خصوصی و محدودیت‌های آنها به ویژه برای افراد مسن‌تر و دارای بیماری زمینه‌ای -که به چند هزار دلار در سال می‌رسد- را در نظر داشت. اصولا انگیزه اخذ اقامت برخی افراد مسن و از کارافتاده به ویژه از کشورهای جنوب شرق آسیا، هند و افریقا استفاده از پوشش بیمه همگانی رایگان است.

اینها مجموعه‌ای از مهمترین عواملی‌‌است که جدای از تجربه شروع زندگی در محیط جدید و آسانی رفت و آمد، موجب انگیزه افراد برای کسب اقامت در یک کشور خارجی می‌شود. چه بسیار هندی، فیلیپینی و پاکستانی که سال‌ها در دوبی کار کرده‌اند ولی به دلیل این که دوبی به کسی اقامت نمی‌دهد راهی کانادا شده‌اند، یا چینی‌هایی که برای داشتن امکان زندگی در زمان بازنشستگی یا فرستادن فرزندانشان به کانادا، شده با جعل زمان حضور در این کشور اقدام به دریافت کارت اقامت و شهروندی می‌کنند.

همانطور که ملاحظه می‌شود، دارندگان تابعیت دوگانه افرادی وطن گریز یا مرفه و سرمایه دار نیستند بلکه داشتن یک انتخاب اضافه‌تر و به ویژه ارزان‌تر و آسانتر برای زندگی و کار و تحصیل ایشان را به این سمت سوق داده است و از آن مهمتر تابعیت به معنی اعتقاد و ایمان به ارزش‌های کشور دوم نیست چرا که اگر تابعیت به معنی التزام به ارزش‌ها باشد فرد به طریق اولی به ارزش‌های تابعیت اول و مادری خود پایبند خواهد بود تا دومی و ثانوی. شاید برخی بگویند خوب چرا اصلا خارج تحصیل کنیم و اصولا چه نیازی هست که کسی بخواهد تجربه جدیدی داشته باشد، اینجاست که وضعیت زندگی شخصی افراد و تصمیم‌های آنها نقش دارد و ما نمی‌توانیم برای کسی تعیین تکلیف کنیم مگر در چارچوب قانون.

در کل این که ما هر کسی اقامت یا تابعیت دوم داشت با چوب وطن‌گریزی و خطر بالقوه برانیم و اگر شخص تخصص، تبحر و علاقه به نظام و وطن داشت بگوییم نیم کاسه‌ای زیر کاسه دارد، چیزی جز از دست دادن سرمایه‌های ارزشمند نیست همانطور که در داخل کشور بودن دلیل بر رفع مسئولیت نمی‌شود. داستان برخی آقازاده‌ها یا پورشه سواران و خانه‌های اشرافی لواسان و شهرک غرب مگر جز در داخل کشور اتفاق افتاده؟ آیا متهمان و مجرمان فلان بانک و فلان صندوق دو تابعیتی بودند؟

منبع: الف

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۶۶۶۳۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«هزینه‌های دندانپزشکی گران نیست؛ درآمد مردم کم است»

علی تاجرنیا رئیس جامعه دندانپزشکی ایران دربارۀ رویکرد حمایتی دندانپزشکان از مردم در شرایط اقتصادی جامعه که پیش از این اعلام شده بود، گفت: در امر سلامت دهان دو بحث جدی وجود دارد؛ یکی بهداشت و پیشگیری است که باعث جلوگیری از پوسیدگی دندان و لثه می‌شود و دیگری درمان است.

به گزارش ایلنا، در گذشته دندان پزشکان کمتر به امر بهداشت و پیشگیری توجه داشتند، اما با توجه به رویکر جامعه پزشکی در چند سال اخیر، سعی شده با برگزاری برنامه‌های آموزشی، سطح آگاهی و سواد مردم در زمینه بهداشت دهان افزایش یابد و نیاز به درمان دندان کمتر شود.

دنداپزشکان چه کمکی به افراد نیازمند می‌کنند؟

رئیس جامعه دندانپزشکی ایران در پاسخ به سوالی درباره چگونگی کمک دندانپزشکان به افراد نیازمند گفت: کمکی که ما دندانپزشکان می‌توانیم انجام دهیم این است که با آموزش درباۀ بهداشت دندان از مشکلات دهان و دندان برای افراد جلوگیری کنیم. همچنین کار دیگری که در راستای این مسئله انجام می‌دهیم حضور در اردو‌ها و کلینیک‌های نیکوکاری و خیریه برای قشر آسیب دیده است.

تاجرنیا با اشاره به مقوله پیشگیری از بیماری‌های دهان و دندان گفت: در بحث پیشگیری از این بیماری ها، یک مسواک، یک خمیر دندان و یک نخ دندان نیاز است. موضوع پیشگیری و بهداشت دهان و دندان مربوط به قبل از درمان دندان است. مشکل از جایی شروع می‌شود که دندان به مرحله درمان برسد و باید به پزشک مراجعه شود.

رئیس جامعه دندانپزشکی ایران مهم‌ترین بخش گرانی هزینه دندانپزشکی را مربوط به هزینه تمام شده خدمت دانست.

تاجرنیا دربارۀ گرانی مواد و کم بودن دستمزد دندانپزشک گفت: دو بخش اصلی خدمات دندانپزشکی عبارتند از بخش فنی که همان هزینه مطب، تجهیزات و از همه مهم‌تر مواد است که متاسفانه مواد دندانپزشکی در سال‌های اخیر به دلیل نوسانات ارزی خیلی گران شده است و بخش دوم به دستمزد دندانپزشک مربوط می‌شود که تغییرات کمی می‌کند، که البته این تغییرات کم بر اساس مصوبه دولت است و آنچه مهم است این است که دستمزد پزشک نسبت به هزینه‌های بخش فنی همواره رشد کمتری داشته است.

وی در پاسخ به این سوال که چه راهکاری برای کاهش هزینه‌های دندانپزشکی باید در نظر گرفت؟ گفت: در حوزه درمان باید به سمت پوشش بیمه‌های همگانی برای خدمات سطح یک و همچنین خدمات تخصصی توسط بیمه‌های تکمیلی حرکت کنیم که این مسئله در چند سال اخیر انجام شده، اما نیاز به سرمایه‌گذاری بیشتری دارد.

او در مورد عدم توجه به سلامت دهان و دندان در جامعه گفت: متاسفانه هم دولت و هم مردم امر سلامت و بهداشت دهان و دندان را خیلی جدی نمی‌گیرند. به طوری که میلیون‌ها تومان برای جراحی‌ها و دارو‌ها هزینه می‌شود، اما به امر سلامت دندان توجهی نمی‌شود. بابت هزینه‌های خدمات دندانپزشکی در امر دندان سهم دولت بسیار اندک است و بیشتر هزینه‌ها را مردم پرداخت می‌کنند، بنابراین باید با تقویت بیمه‌ها شرایط به گونه‌ای شود که هزینه‌های خدمات درمانی به حداقل برسد.

تاجرنیا دربارۀ گرانی هزینه‌های دندانپزشکی و ناتوانی قشر نیازمند در تامین این هزینه‌ها گفت: خدمات دندانپزشکی بدلیل گرانی هزینه تمام شده‌اش، در همه کشور‌های خدمات گرانی است. به این ترتیب قشر آسیب‌پذیر باید از حمایت دولت برخوردار باشند. همچنین یکی از کار‌هایی که دولت باید انجام دهد، این است که باید شرایطی را در همه درمانگاه‌ها ایجاد کنند تا خدمات بیشتر و بهتری در حوزه دندانپزشکی به مردم ارائه شود.

رئیس جامعه دندانپزشکی ایران افزود: بالغ بر ۲۵۰۰ مرکز خدمات درمانی داریم که در حیطه دندانپزشکی هستند ومتخصصان و فارغ‌التحصیلان دندانپزشکی در آنجا مشغول به کارند. دولت باید فضا و شرایطی ایجاد کند که این همه هزینه و خدمات موجود فقط معطوف به کشیدن دندان یا جرم گیری دندان نباشد و باید درمان‌هایی از قبیل پر کردن و روکش و… را هم انجام دهند.

وی گفت: اولین قلمی که در سبد نیاز‌های اساسی مردم کم می‌شود، خدمات دندانپزشکی است. مردمی که برای خرید مایحتاج زندگی خود مشکل دارند به طور طبیعی این خدمات را حذف می‌کنند.

خدمات دندانپزشکی در ظاهر گران است

تاجر نیا در مورد حمایت از مردم در حیطۀ سلامت دندان افزود: ما اگر ببینیم که هزینه تمام شده برای مردم گران است، سعی می‌کنیم در این زمینه با مردم همکاری کنیم. اگر چه خدمات دندانپزشکی در ظاهر گران‌اند، اما در واقعیت گران نیستند، بلکه بدلیل نداشتن تناسب بین افزایش تورم و توان خرید، مردم دچار مشکل می‌شوند. بسیاری از هم وطنان در خارج کشور بدلیل بالا بودن هزینه دندانپزشکی در خارج کشور برای مشکلات دندانپزشکی به ایران می‌آیند و برمی‌گردند.

رئیس جامعه دندانپزشکی ایران با بیان اینکه مشکل تامین هزینه دندانپزشکی در کم بودن درآمد‌ها نیز هست، گفت: با افزایش قیمت در تجهیزات، درآمد خالص دندانپزشک نسبت به چندین سال پیش، رو به کاهش است. باز هم تاکید می‌کنم که هزینه‌های دندانپزشکی در کشور ما گران نیست، بلکه درآمد‌های مردم کم است و این درآمد کم جوابگوی همۀ نیاز‌ها نیست. در مجموع باید وضعیت اقتصادی در کشور بهبود پیدا کند و قدرت خرید مردم افزایش یابد تا بتوانند از خدمات بهتری برخوردار باشند.

وی همچنین درباره «پویش سلامت دهان و دندان» از ۱۷ تا ۱۹ در سطح کشور توسط معاونت‌های بهداشت دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور برگزار می‌شود، گفت: وزارت بهداشت رویکرد جدیدی را در مورد بهداشت دهان و دندان در پیش گرفته بطوری که در هفته آینده دو روز را برای اجرای پویش دهان و دندان در نظر گرفته است. در این پویش، دندان پزشکان حاضر، در مدارس حاضر می‌شوند و به آموزش و رسیدگی به دندان‌های کودکان می‌پردازند. پزشکان حاضر بعد از معاینه کودکان، مشکل آن‌ها را آنلاین ثبت می‌کنند و به معلم و خانواده آن‌ها اعلام می‌کنند که هر چه زودتر به مشکل دندان این کودکان رسیدگی شود تا درمان آسان‌تر شود.