آقای دولت؛ استخاره لازم نیست، درها را برای خانم‌ها باز کنید
تاریخ انتشار: ۲۱ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۰۸۴۸۸۵
خرداد؛ من هم به عنوان نویسنده این متن موافق حضور زنان در ورزشگاه هستم اما کاری از دستم بر نمی‌آید. قوه مجربه دست شماست.
دولت می‌گوید موافق حضور زنان در ورزشگاه‌هاست. ربیعی سخنگوی دولت می‌گوید:«شرایط دارد به سمتی پیش می رود که زنان در مسابقات لیگ حضور یابند. طبق گزارش وزیر ورزش، زیرساخت های لازم مثل معبر، مکان، سرویس های جداگانه در همه ورزشگاه‌ها آماده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
البته بماند که مرد همه کاره این روزهای دولت یعنی محمود واعظی حرف دیگری زد و گفت:«اگر فضای ورزشگاه‌ها مناسب حضور خانم‌ها باشد از نظر ما منعی ندارد، اما با فضای فعلی که طرفداران تیم‌ها علیه یکدیگر فحش می‌دهند و درگیری وجود دارد حضور زنان در ورزشگاه به مصلحت نیست.»
حالا که دولت طبق گفته سخنگو، موافق حضور زنان ایران در ورزشگاه‌هاست، خوب بسم‌الله، درهای استادیوم‌های ورزشی را به روی بانوان ایرانی باز کنید.
این همه معطلی برای چیست؟ خودتان که می‌گویید شرایط آماده است، پس استخاره لازم نیست.
من هم به عنوان نویسنده این متن موافق حضور زنان در ورزشگاه هستم اما کاری از دستم بر نمی‌آید. قوه مجربه دست شماست. شما دولت هستید و کارهایی را که ما به عنوان مردم نمی‌توانیم انجام دهیم، می‌توانید انجام دهید.
چه احتیاجی است که برای ورود زنان به ورزشگاه‌ها، فیفا وارد شود و حالت دستور به خود بگیرد و تهدید کند که اگر زنان خود را به استادیوم‌ها راه ندهید ال می‌کنیم و بل می‌کنیم.
برخی به گونه‌ای رفتار می‌کنند که انگار حضور زنان در ورزشگاه اولین حضور بانوان ایرانی در ساحت اجتماعی است. نه، زنان ایرانی سال‌هاست نقش پررنگی در اجتماع دارند.
صبح که از خانه بیرون می‌آیی، زنانی را می‌بینی که دوشادوش مردان راهی کار و تحصیل می‌شوند. بسیاری از کرسی‌های دانشگاه در اختیار دخترانی است که به دنبال رسیدن به موفقیت هستند.
گویا برخی از دولت‌مردان فراموش کرده‌اند که مردم برای چه به آنها رای داده‌اند؟ رای دهندگان تصور کردند کلید رییس جمهور، می‌تواند برخی از قفل‌ها را مثل قفلی که به در ورزشگاه‌ها برای ورود زنان خورده بود، باز کند.
اعلام موافقت هیچ دردی از کسانی که دوست دارند روی صندلی‌های ورزشگاه‌ها بنشینند و تیم مورد علاقه خود را تشویق کنند، درمان نمی‌کند. به قول فردوسی:« دو صد گفته چون نیم کردار نیست.» یا سعدی دارد که:« سعدیا گر چه سخن‌دان و مصالح‌گویی/ به عمل کار برآید به سخندانی نیست».
زیبنده نیست ایران تنها کشوری در جهان باشد که به زنان خود اجازه نمی‌دهد به ورزشگاه بروند. آنهم زنانی که نسبت به خیلی از کشورهای جهان حضور فعال‌تری در جامعه دارند. یادمان نرفته که ما کشور عربستان را به خاطر اینکه به زنان اجازه رانندگی نمی‌داد مسخره می‌کردیم. چون رانندگی در جهان امر بدیهی است درست مثل رفتن زنان به ورزشگاه.
چندباری که زنان با توجه به تذکرهای فیفا و فدراسیون جهانی والیبال به ورزشگاه‌ها رفتند هیچ اتفاق خاصی نیفتاد. در کنار مردان، فوتبال و والیبال دیدند، تشویق کردند، خوشحال شدند، حسرت خوردند و به خانه‌های خود برگشتند بدون اینکه آسمان به زمین بیاید.
دیگر زمان حرف زدن سر آمده است و ما منتظر عملیاتی شدن حرف‌های رییس جمهور و دولت‌مردان هستیم.
منبع: عصرایران برچسب ها: دولت ، زنان ، ورزشگاه
منبع: خرداد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۰۸۴۸۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فرهنگ سازی به زمان نیاز دارد
به گزارش همشهری آنلاین، فهیمه فرهمندپور؛ رئیس شورای فرهنگی و اجتماعی خانواده و زنان در روزنامه همشهری نوشت، سؤالی مطرح شده مبنی بر اینکه چه کارهایی باید می‌شد تا شاهد اتفاقات و توهین‌هایی که در بازی پرسپولیس و سپاهان به تماشاگران زن شد، نباشیم. در این موضوع چند نکته وجود دارد؛ نکته نخست این است که کارهای فرهنگی تدریجی و دیربازده است. فرهنگسازی چه به این معنا که مقوله‌ای می‌خواهد فرهنگ شود و چه به این معنا که می‌خواهیم مقوله‌ای از فرهنگ حذف یا اصلاح شود، به زمان نیاز دارد. فرهنگ ورزشگاه نه در مدت ۶ماه و یک سال ساخته شده و نه قرار است در این مدت ۶ماه و یک سال تغییر کند.
نکته دوم؛ این اتفاق نشان داد اینکه ادعا شود با حضور تعدادی از زنان در ورزشگاه می‌شود بر فرهنگ موجود در این فضا مسلط شد و آن را تغییر داد، در ساحت واقعیت، شدنی نیست. تامین امنیت زنان در ورزشگاه فقط این نیست که در ورودی و خروجی مجزا برای زنان درنظر گرفته شود یا سرویس‌های بهداشتی مناسب برای آنها پیش‌بینی شود. مسئله مهم در این موضوع، وضعیت فرهنگی ورزشگاه‌هاست. این وضعیت موجود در یک سال و ۶ماه شکل نگرفته که با یک سال و ۶ماه کار بتوانیم آن را تغییر بدهیم. متأسفانه ورزشگاه‌رفتن زنان طبیعتا چنین مخاطراتی را به همراه دارد و به‌نظر نمی‌رسد که صرفا با دستگیری یک نفر خاطی یا عذرخواهی او این مسئله حل شود و تضمینی وجود ندارد که تکرار نشود.
موافقان حضور زنان در ورزشگاه‌ها این موضوع را با حضور زنان در سینماها و پارک‌ها مقایسه می‌کنند و می‌گویند همانطور که زنان و مردان در سینما و تئاتر یا در خیابان و پارک می‌توانند در فضای مشترک کنار هم باشند، در ورزشگاه‌ها هم می‌توانند با هم فوتبال تماشا کنند. زنان را کنار بگذاریم و خود مردان را با هم مقایسه کنیم. مردانی را سراغ دارید که بعد از تماشای یک فیلم صندلی‌های سالن سینما را بشکنند؟ ولی بارها این اتفاق در ورزشگاه‌ها افتاده است. فضای ورزشگاه با سینما و تئاتر قابل مقایسه نیست و نگاه متفاوتی را برای حل مسائل می‌طلبد. افرادی که مخالف حضور زنان در ورزشگاه‌ها هستند، این دغدغه‌ها را داشتند. با اتفاقاتی که افتاده است می‌شود واقع‌بینانه اظهارنظر کرد که با صرف درست‌شدن زیرساخت‌هایی مثل نرده‌کشی، ورودی و خروجی مجزا و... مسئله حل نمی‌شود.
این مسئله را چطور می‌شود حل کرد؟ نظر بعضی این است که با درنظرگرفتن جرایم سنگین و برخوردهای انضباطی برای خاطیان، فضا را برای حضور زنان فراهم کنیم. در این موضوع هم باز زنان را کنار بگذاریم و ببینیم در حوزه ورزش آقایان، در مسابقات و سالن‌های ورزشی مردان، جریمه‌هایی که قبلا درنظر گرفته شده و برخوردهای انضباطی که انجام داده‌اند، برای مواجهه با تخلفات، خشونت‌ها و بی‌اخلاقی‌ها بازدارنده بوده است؟ به‌نظر می‌رسد که جواب به این سؤال منفی است. هیجان در ورزشگاه‌ها بالاست و غالبا مجازاتی که درنظر گرفته می‌شود، بازدارنده نیست.
در این شرایط عده‌ای از زنان هم علاقه‌مند به حضور در ورزشگاه‌ها هستند و دغدغه حضور در این فضاها را دارند و شاید گفته شود که این حق آنهاست که به علاقه‌شان پاسخ داده شود، اما باید دید پاسخ‌دادن به این علاقه ارزش چنین هزینه‌هایی را دارد یا نه؟ مقایسه فایده - هزینه است؛ اینکه ارزش دارد برای پاسخ به این علاقه زنان، آنها مورد اهانت قرار بگیرند؟ باید موضوع یک‌بار از این منظر و از این نگاه مورد بررسی قرار بگیرد. صرف آماده‌کردن زیرساخت‌های فیزیکی برای حضور زنان، امنیت‌بخش نیست.
منکر ضرورت کار فرهنگی یا مواجهه انضباطی با خاطیان نیستم؛ مسئله میزان اثربخشی چنین اقداماتی برای تضمین امنیت فیزیکی، اخلاقی و روانی خانم‌هاست؛ نکته‌ای که حتما باید در ارزیابی درخصوص پاسخ به نیازهای خانم‌ها برای حضور در میادین ورزشی مردان، مورد توجه و تأکید قرار گیرد.
امیدواری ژینولا به کامبک پاری سن ژرمن مقابل دورتموند: آنها از نظر جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی آماده هستند