برقراری روابط با تهران، شرط ایرانیان کانادا در حمایت از احزاب است

«یونس زنگی‌آبادی» دوشنبه ۲۲ مهر در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا درباره وضعیت انتخابات پارلمانی کانادا افزود: در این انتخابات برای ۳۳۸ کرسی رای گیری انجام می‌شود.

زمان رسمی برگزاری انتخابات پارلمانی کانادا ۲۱ اکتبر (۲۹ مهرماه) اعلام شده است. البته روند آن از جمعه گذشته آغاز شده و مردم زودتر از موعد رای دادن را شروع کرده‌اند که نتیجه آن  ۲۱ اکتبر اعلام خواهد شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

زنگی آبادی با یادآوری این‌که در انتخابات سال ۲۰۱۵، حزب لیبرال با کسب ۱۸۷ کرسی برای تشکیل دولت، به ائتلاف با احزاب دیگر نیاز نداشت، گفت: در آن دوره حزب محافظه‌کار نیز ۹۷ کرسی، حزب نئودموکرات ۴۰ کرسی، حزب سبز ۲ کرسی و حزب بلاک کبکوا  ۱۰ کرسی را به درست آوردند.

این فعال سیاسی در کانادا اضافه کرد: سیستم انتخاباتی کانادا، پارلمانی است و هر حزبی بتواند بیشترین تعداد کرسی‌های پارلمان را به دست آورد، می‌تواند دولت تشکیل دهد اما اگر هر حزبی به ویژه دو حزب اصلی لیبرال و محافظه‌کار نتوانند اکثریت کرسی‌ها را به دست آورند، مجبورند با حزب دیگری ائتلاف کنند تا دولت تشکیل شود.

زنگی‌آبادی اظهار کرد: اگر حزب لیبرال برای تصویب لایحه‌ای در پارلمان نتواند اکثریت را به دست آورد، مجبور است حمایت حزب دیگری همچون نئودموکرات(دموکرات جدید) یا حزب سبز را به دست آورد.

او ادامه داد:‌ دولت ائتلافی به معنای این نیست که باید وزیری از آن احزاب در کابینه حضور داشته باشد بلکه ضروری است به برخی مواضع احزاب ائتلافی احترام بگذارد و در لایحه‌های تصویبی، مواضع آن‌ها نیز لحاظ شود.

زنگی‌آبادی با بیان این‌که اکنون ۲ حزب اصلی در کانادا رقابت بسیار نزدیکی با هم دارند، اضافه کرد: براساس نظرسنجی‌های انجام شده، احتمال تشکیل دولت حداکثری بسیار کم است و همچون سال ۲۰۱۵ دولت لیبرال قادر به تصاحب بیشتر کرسی‌ها نخواهد بود.

او گفت: هر کدام از این احزاب در صورت کسب کرسی، باز هم نیازمند حمایت احزاب دیگر خواهند بود تا بتوانند دولت تشکیل دهند؛ دو حزبی که می‌توانند این نقش موثر را در تشکیل دولت بازی کنند، «نئودموکرات و سبزها» هستند. براساس نظر سنجی‌ها حزب نئودموکرت‌ احتمال کسب کرسی‌های بیشتری نسبت به حزب سبز دارد.

نایب رئیس موسسه صلح و دیپلماسی در تورنتو افزود: اگر دولت آینده از حزب لیبرال باشد، به احتمال زیاد باید با حزب نئودموکرات ائتلاف تشکیل دهد زیرا با آنها هم‌سوتر است. از طرفی اگر حزب محافظه‌کار برنده انتخابات شود، احتمال ائتلاف حزب نئودموکرات با آنها بسیار اندک است.

او گفت: اگر محافظه‌کاران کرسی بیشتری به دست آورند مجبورند با حزب سبز یا حزب «بلاک کبکوا» ائتلاف کنند؛ این به معنای آن است که دولت آینده بسیار ضعیف خواهد بود.

زنگی‌آبادی پیش‌بینی کرد:در صورت تحقق این روند، در یک یا دو سال آینده انتخابات خواهیم داشت زیرا دولت تشکیل شده نخواهد توانست بودجه را تصویب کند؛ وقتی شمار اعضای احزاب مخالف بیشتر از حزب حاکم باشد، در آن صورت مجبورند که انتخابات جدیدی برگزار کنند.

دلایل افت محبوبیت لیبرال‌ها

او درباره دلایل افت محبوبیت حزب لیبرال به ویژه «جاستین ترودو» در چهار سال گذشته نیز گفت: این مساله به موضوع‌های مختلفی ارتباط دارد؛ اتفاقاتی رخ داد که سبب رسوایی ترودو شد؛ برای یک شرکت فعال در کبک پرونده فسادی مطرح شد اما نخست‌وزیر کانادا تلاش کرد با فشار گذاشتن بر وزیر دادگستری در روند قضایی این شرکت دخالت کند.

نایب رئیس موسسه صلح و دیپلماسی افزود: ترودو می‌خواست روند قضایی پرونده فساد این شرکت با دولت سابق معمر قذافی در لیبی، انجام نشود. آن هم به این دلیل که مشاغل زیادی در استان کبک از بین می‌رفت. شرکت نیز تهدید کرده بود در صورت مجرم شناخته شدن، از کانادا خواهد رفت که پیامد آن از دست رفتن چندین هزار شغل بود.

زنگی‌آبادی یادآور شد:ترودو سعی کرد با دخالت در این پرونده، از روند قضایی آن جلوگیری کند؛ با عمومی شدن این موضوع از سوی وزیر دادگستری، پیامدهای آن گریبانگیر ترودو شد و برای او هزینه‌ساز شد.

او  انتشار فیلم و عکس‌هایی از دوران جوانی ترودو را دومین دلیل کاهش محبوبیت حزب لیبرال دانست و توضیح داد: در این تصاویر، ترودو چهره خود را سیاه کرده و در مهمانی‌های مختلف ظاهر شده بود. بسیاری صفاتی همچون نژادپرست را به او دادند و در نهایت ترودو مجبور به عذرخواهی شد و پذیرفت که اشتباه کرده است.

این فعال سیاسی در کانادا اظهارکرد: علاوه بر آن، موضوع سیاست خارجی نیز به این حزب ضربه زد. منتقدان ترودو به دلیل آنکه نتوانست با کشورهایی همچون ایران روابط برقرار کند و روابط آنها با سعودی‌ها و حتی چین تیره شد، به انتقاد از او پرداختند.

زنگی‌آبادی یادآورشد: حتی روابط کانادا با روسیه نیز تعریفی ندارد به گونه‌ای که خانم «کریستیا فریلند» وزیر خارجه کانادا ممنوع‌الورود به روسیه است. این یکی از انتقادهای مطرح شده به ترودو است که وزیر خارجه‌ای انتخاب کرده که نمی‌تواند به روسیه برود.

آینده روابط با ایران

زنگی‌آبادی در پاسخ به این پرسش که تاثیر این انتخابات بر آینده روابط با ایران چگونه خواهد بود نیز توضیح داد: در این زمینه بهترین حالت، تشکیل دولت لیبرالی است که با حمایت نئودموکرات شکل بگیرد. مواضع این دو حزب، تجدید روابط با ایران است؛ هرچند حزب نئودموکرات مواضع نرمتری نسبت به لیبرال دارد.

او پیش‌بینی کرد در صورت انتخاب شدن حزب لیبرال، با توجه به بازگشت «مریم ممبینی» به کانادا، مذاکرات بین دو کشور از سر گرفته شود زیرا یکی از دلایل قطع مذاکرات با ایران، ممنوع‌الخروجی خانم ممبینی بود.

این فعال سیاسی در کانادا تاکید کرد: اطمینان دارم اگر دولت لیبرال دوباره انتخاب شود و حمایت حزب نئودموکرات را داشته باشد، مذاکرات با ایران را شروع خواهد کرد. دستیار پارلمانی وزیر خارجه کانادا به تازگی و البته پیش از آزادی خانم ممبینی اعلام کرده بود که حاضریم دوباره با ایران مذاکره کنیم و روابط را گسترش دهیم.

او در پاسخ به این پرسش که دولت ترودو سه سال پیش از موضوع سید امامی برای تجدید روابط با ایران فرصت داشت اما چرا استفاده نکرد، گفت: مسایلی که متاسفانه پیش آمد، در چهارسال زمامداری حزب لیبرال در روابط ایران و کانادا اثر گذاشت.

نایب رئیس موسسه صلح و دیپلماسی در تورنتو افزود: از زمانی که نخست‌وزیر آغاز انتخابات را اعلام می‌کند هیچ یک از اعضای دولت، سمت رسمی دولتی نخواهند داشت و اعضای حزب محسوب می‌شوند. از این رو نه ترودو نخست‌وزیر است و نه فریلند وزیر خارجه. بنابراین نمی‌توان انتظار موضع‌گیری یا اقدامی درباره روابط با ایران داشت اما پس از انتخابات به طور حتم اتفاقاتی خواهد افتاد.

این فعال سیاسی در کانادا تاکید کرد: اگر حزب محافظه‌کار به هر شکلی دولت تشکیل دهد، روابط ایران و کانادا از این نیز بدتر خواهد شد زیرا آنها خواستار تحریم بیشتر ایران هستند.

گرایش ایرانی‌های کانادا

زنگی‌آبادی درباره گرایش جامعه ایرانیان مقیم کانادا به احزاب حاضر در انتخابات نیز گفت: جامعه ایرانیان کانادا با امضای طومار ۱۶ هزار نفری، خواستار برقراری روابط ایران و کانادا شده‌اند؛ در واقع اکثریت ایرانیان مقیم کانادا خواستار برقراری با تهران هستند. با توجه به این خواسته، این جامعه به هر نماینده‌ای رای خواهند داد که به حل این مشکل و برقراری دوباره روابط کمک کند.

نفتا و ترامپ

او  درباره تاثیر دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا بر آینده حزب لیبرال نیز گفت: تنها بحثی که لیبرال‌ها به آن افتخار می‌کنند و حمایت جامعه کانادایی را به دست آورده‌اند، بحث نفتا بود که اعتقاد دارند جلوی دولت ترامپ ایستادند.
نایب رئیس موسسه صلح و دیپلماسی افزود: انتخاب خانم فریلند پس از روی کار آمدن دولت ترامپ بود که مواضع سخت‌تری را نسبت به وزیر خارجه سابق کانادا داشت و توانست در مذاکره با آمریکا موفقتر عمل کند. اینکه جلوی ترامپ ایستادگی کنند و در قرار داد «یو اس ام سی اس» نیز  توانسته‌اند منافع کانادا را تامین کنند، نقطه مثبتی برای ترودو بوده است.

کد خبر 458876 برچسب‌ها کانادا ایران و کانادا

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: کانادا ایران و کانادا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۴۶۱۰۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مهار ایران توسط چین؛ چالش‌هایی برای اهرم فشار آمریکا

واشنگتن خواهان مهار پکن در تهران است، اما کارشناسان می گویند این موضوع به این سادگی ها هم نیست.

به گزارش خبرآنلاین نشریه فارن پالیسی در مقاله ای با عنوان "چین واقعاً چقدر بر ایران اهرم دارد؟" نوشت: حتی قبل از اینکه ایران صدها هواپیما بدون سرنشین و موشک را به سمت اسرائیل پرتاب کند، مقامات آمریکایی از چین خواسته بودند تا از نفوذ خود برای متقاعد کردن تهران برای مهار اقدامات تحریک‌آمیز خود و گروه‌های مقاومت در سراسر خاورمیانه استفاده کند.

حمله انتقام جویانه ایران که اولین حمله مستقیم این کشور به خاک اسرائیل بود، ایالات متحده را به استفاده بیشتر از اهرم بالقوه پکن در خاورمیانه ترغیب کرده است. چین مدت‌هاست که بزرگترین شریک تجاری ایران است و مقامات ارشد ایالات متحده از جمله رئیس جمهور جو بایدن، به طور علنی از پکن خواسته‌اند تا به کنترل تهران کمک کند، به ویژه در حالی که ماه‌ها حملات گروه انصارالله در دریای سرخ که توسط ایران تشویق می‌شوند، حمل و نقل جهانی را مختل کرده است. جان آلترمن، مدیر برنامه خاورمیانه در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی گفت: « حدود یک سوم از کل تجارت ایران با چین شکل می‌گیرد و این کشور به یک محافظ مهم برای منافع ایران در شورای امنیت تبدیل شده است. به نظر من چین تنها کشوری است که بیشترین توانایی را برای نفوذ بر ایران دارد، اگر بخواهد.»

با افزایش تنش بین اسرائیل و ایران، قانونگذاران آمریکا فشار را بیشتر می‌کنند. در تازه‌ترین اقدام، مجلس نمایندگان آمریکا با اکثریت قریب به اتفاق قانون تحریم‌های انرژی ایران و چین را تصویب کرد. این قانون برای هدف قرار دادن شرکت‌های چینی که نفت خام ایران را خریداری می‌کنند و در نتیجه پول را به اقتصاد ایران پمپاژ می‌کنند، طراحی شده است. این لایحه برای تصویب نهایی به سنا منتقل شده است.

جاش گوتهایمر، نماینده دموکرات کنگره گفت: «در حالی که ما اینجا هستیم، ایران از تجارت نفتی خود با چین برای آوردن درآمد ۱۵۰ میلیون دلاری در روز استفاده می‌کند. چین با واردات میلیون‌ها بشکه نفت در روز، ایران را در تجارت نگه می‌دارد و بودجه‌های مهمی را برای برنامه هایی چون توسعه موشکی و تسلیحات هسته‌ای فراهم می‌کند.

اگرچه ایالات متحده به طور فزاینده ای به دنبال چین برای تحت تأثیر قرار دادن ایران است، برخی کارشناسان هشدار می دهند که این موضوع به این سادگی ها نیست.

کمتر کشوری به اندازه چین با ایران روابط اقتصادی قابل توجهی دارد. چین برای بیش از یک دهه بزرگترین شریک تجاری ایران بوده است، یک رابطه طولانی مدت که عمدتا حول محور تجارت نفت بوده است. بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳، شرکت‌های چینی واردات نفت ایران را بیش از سه برابر کردند و فروش را به بالاترین حد در ۱۰ سال اخیر رساندند.

اما روابط اقتصادی آنها به لحاظ نفوذ نابرابر است. به عنوان مثال، سال گذشته بیش از ۹۰ درصد صادرات نفت خام ایران به چین بوده است. با این حال، چین تامین‌کنندگان بسیار دیگری فراتر از ایران دارد و عرضه تهران تنها ۱۰ درصد از کل واردات چین را تشکیل می‌دهد.

پاتریشیا کیم، یکی از همکاران موسسه بروکینگز، به فارین پالیسی گفت: پکن به‌عنوان بزرگ‌ترین شریک تجاری و حامی قدرت بزرگ ایران، از کانال‌های ارتباطی ممتاز با تهران برخوردار است و بدون شک نفوذ بیشتری بر این کشور نسبت به ایالات متحده یا متحدانش دارد.

او افزود: «اگر رهبران چین تصمیم بگیرند رویکرد مداخله جویانه تری اتخاذ کنند، سخت است بگوییم که پکن چقدر می تواند تهران را مهار کند.»

ویلیام فیگوروآ، کارشناس روابط چین و ایران در دانشگاه گرونینگن هلند، گفت: در حالی که چین از نظر فروش و تجارت نفت دارای اهرمی است، استفاده از این اهرم هم از نظر سیاسی و هم از نظر لجستیکی چالش برانگیز است.

به عنوان مثال، پالایشگاه های خصوصی چین که در بازار سیاه فعالیت می کنند، به طور غیرقانونی بیشتر نفت ایران را خریداری می کنند، نه پالایشگاه های دولتی. او گفت که این پالایشگاه‌های خصوصی «به‌شدت دشوار است که کنترل شوند» و کنترل مستقیم واردات نفت ایران از چین را برای پکن چالش‌برانگیز می‌کند.

مقیاس سرمایه گذاری چینی ها در ایران که عمدتاً توسط شرکت های خصوصی هدایت می شود، همچنان یک موضوع آزاردهنده در روابط بین دو کشور است. فیگوئروا گفت که چین به طور مزمن در ایران سرمایه گذاری ناکافی کرده است، که شکایت هایی را از سوی تهران برانگیخته و بر تمایل آنها برای تن دادن به فشار چین تأثیر می گذارد.

*ترجمه: ابوالفضل خدائی

کانال عصر ایران در تلگرام