استمرار اجرای تئاتر کودک محدود به پایتخت است/نوشتن کار هرکسی نیست
تاریخ انتشار: ۱۸ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۷۲۴۶۳۰
منصور خلج مدرس، مولف، مترجم، پژوهشگر، نمایشنامه‌نویس، بازیگر و کارگردان تئاتر و از اعضای شورای انتخاب مسابقه نمایشنامه‌نویسی بیست و ششمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان همدان درباره ضرورت تدوین آیین‌نامه برای جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان به خبرنگار مهر گفت: قاعدتا هر جشنواره‌ای آیین‌نامه خود را دارد و براساس برنامه‌ای که از ابتدای شکل‌گیری برایش در نظر گرفته شده است، حرکت می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی یادآور شد: با توجه به این که گروه‌های تئاتر کودک و نوجوان ممکن بود در بسیاری از شهرها در طول سال فعال نباشند و جشنواره سبب می‌شد که شروع به تمرین کردن و آماده‌سازی کاری برای حضور در این رویداد کنند، اتفاقی بسیار خوب بود. این جشنواره مانند جَنین روز به روز رشد کرد و کمی بعدتر تبدیل به جشنواره‌ای بین‌المللی شد و گروه‌هایی از کشورهای دیگر یا متقاضی حضور و یا دعوت شدند. در حال حاضر نیز جشنواره در سطحی بین‌المللی اتفاق می‌افتد. یکی، دو دوره در شهرهایی جز همدان مانند گچساران، زاهدان و اصفهان برگزار شد و هیچ‌کدامِ اینها فی‌البداهه نبود.
خلج ادامه داد: ستاد برگزاری جشنواره چه در همدان و چه در تهران و دبیران جشنواره، این اَعمال را براساس مصوبه‌ای انجام می‌دادند و بودجه‌ای که به جشنواره تعلق می‌گرفت براساس همان مصوبه یا آیین‌نامه بود و شرایط حضور گروه‌ها در جشنواره و شرایط قبول یا رد شدن اثرشان در بخش مسابقه نیز براساس همان آیین‌نامه مشخص می‌شد و هیچ‌کدام اینها براساس سلیقه نبوده و نیست.
بسیاری از شهرها در طول سال تئاتر کودک ندارند
سرپرست گروه تئاتر «امید» درباره اینکه جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان باید میزبان بهترین نمایش‌هایی باشد که در طول سال روی صحنه رفته‌اند یا در مقام تهیه‌کننده به حمایت از تولیدات تازه بپردازد، بیان کرد: این که ما بگوییم جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان ویترین بهترین اجراهای طول سال باشد از یک جهت خوب است اما تنها در تهران عملی است که اجراهایی مستمر در ۲ سالن ویژه تئاتر کودک و نوجوان یعنی تالار هنر و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان دارد در حالی که بسیاری از شهرهای مختلف کشور ما در طول سال شاهد هیچ اجرایی در حوزه تئاتر کودک و نوجوان نیستند و اساسا سالنی ندارند که نمایشی در آن روی صحنه برود یا رپرتواری برگزار شود که در نهایت بهترین‌هایش را به جشنواره بفرستند.
خلج ادامه داد: بنابراین زمانی که تنها گاهی گروهی مثلا در شهر گناباد، رفسنجان و... شروع به کار در حوزه تئاتر کودک و نوجوان می‌کند بی‌آنکه امکانات خاصی در اختیار داشته باشد، بودن جشنواره و بودن بخشی برای تولیدات تازه و امید به حضور در آن می‌تواند سبب شود اداره کل ارشاد آن شهر زیر پر و بال این گروه‌ها را بگیرد و همراهی‌شان کند تا به عنوان کاری فرضا از استان خراسان به جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان بروند.وی متذکر شد: جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان جشنواره‌ای متعلق به کل کشور و همه بچه‌های ایران ماست، از بچه‌های خارک گرفته تا بچه‌های رامهرمز و از بچه‌های فسا تا بچه‌های گیلانغرب و حضور در جشنواره حق همه این‌هاست.
وی افزود: جشنواره می‌تواند سبب شود گروه‌هایی که در شهرهای مختلف ایران از بسیاری از امکانات محرومند با آماده کردن کاری برای حضور و درخشش در این رویداد، ضرورت وجود خود را یادآوری کنند و به واسطه این درخشش در جشنواره‌ای بین‌المللی، در سالنی در شهر خودشان اجرای عمومی بگیرند. این تشویق و ترغیبی است برای گروه‌ها که به کاری که دوستش دارند بپردازند. جشنواره محلی برای تبادل آرا و اندیشه‌ها و ارتقای سطح کار خود با دیدن کارهای دیگران و از این طریق بارورتر شدن و رشد کردن است. بنابراین من، هم موافق ویترین بودن جشنواره از بهترین اجراهای طول سال هستم و هم موافق تولید شدن کارهایی تازه.
در نمایشنامه‌نویسی علاقه صرف کافی نیست و باید فوت و فن آن را آموخت، نمایشنامه خواند و آموزش دید و همچنین باید دنیای کودک و فانتزی‌هایش را شناخت و با فرهنگ عامیانه و افسانه‌ها آشنا شد. اینها نکاتی است که یک نمایشنامه‌نویس کودک باید به آن مجهز شود
مولف کتاب «درام‌نویسان جهان» درباره رقابتی یا غیررقابتی بودن جشنواره و این که کدام شیوه زمینه‌ساز بستری مناسب‌تر برای رشد و توسعه تئاتر کودک و نوجوان است نیز گفت: رقابت نه خوب است و نه بد. رقابتی بودن باعث می‌شود افراد سعی و تلاش بیشتری برای ارتقای سطح کار خود و کشف چیزهای تازه انجام دهند اما این که کسی بخواهد دیگری را حذف کند یا کنار بزند خوب نیست. در تئاتر ما با توجه به این که امروزه رقابت برای گروه‌ها موجب انگیزه می‌شود، خوب است. به عقیده من در تئاتر کودک و نوجوان امروز ما و با توجه به وضعیت فعلی، رقابت کردن مثبت است و موجب ایجاد انگیزه در گروه‌ها می‌شود که تلاش بیشتری کنند. اگر این رقابت را از جشنواره بردارند به عنوان مثال گروهی که از جهرم می‌آید با خود می‌گوید برای چه این همه زحمت بکشم وقتی قرار نیست نه جایزه‌ای ببرم و نه تندیسی دریافت کنم و نه تشویق شوم. این جنبه مثبت رقابتی بودن است اما اگر روزی به نقطه‌ای برسیم که بتوانیم رقابتی بودن را برداریم و شرایطی مانند فستیوال‌های خارجی را تجربه کنیم قطعا وضعیت‌مان فرق خواهد کرد و امیدوارم روزی برسد که احتیاجی به رقابتی بودن جشنواره نداشته باشیم.
مولف کتاب «نمایشنامه‌نویسان ایران؛ از آخوندزاده تا بیضایی» درباره سطح نمایشنامه‌های ارسال شده از سوی متقاضیان برای حضور در مسابقه نمایشنامه‌نویسی جشنواره بیست و ششم گفت: اگر بخواهم واقعیت را بگویم نخست باید اشاره کنم که نمایشنامه‌نویسی کاری دشوار است و سخت‌ترین بخش تولید یک تئاتر نوشتن نمایشنامه است و در طول تاریخِ تئاتر این نمایشنامه‌ها هستند که به عنوان اثری ادبی ماندگار شده‌اند. برای همین است که ما امروزه از نمایشنامه‌های سوفکل، شکسپیر، ایبسن و... به‌عنوان شاهکارهایی ادبی یاد می‌کنیم. در نتیجه می‌دانیم که همه نمی‌توانند نمایشنامه بنویسند.
برای نمایشنامه‌نویسی کودک دوره آموزشی برگزار شود
وی متذکر شد: در نمایشنامه‌نویسی کودک و نوجوان ما، از آن جایی که اکثر دست‌اندرکارانش به صورت خودجوش، خودانگیخته و به واسطه عشق‌شان به سمت آن حرکت می‌کنند و به علت نبود رشته نمایشنامه‌نویسی تئاتر کودک و نوجوان به شکل تخصصی چنین درسی را نخوانده‌اند، بسیاری از سوژه‌ها در پرداخت چه به لحاظ ساختار، چه به لحاظ شخصیت‌پردازی و چه به لحاظ دیالوگ‌نویسی دچار ضعف هستند. ما انتظار نداریم که همه در حد نمایشنامه‌نویسان حرفه‌ای، نمایشنامه کودک و نوجوان بنویسند اما جا دارد که نمایشنامه‌نویسی کودک و نوجوان با آموزش همراه شود و علاقه‌مندان و مستعدهای این حوزه، دوره‌های نمایشنامه‌نویسی برای کودک و نوجوان را از سر بگذرانند.
خلج تصریح کرد: در نمایشنامه‌نویسی نیز علاقه صرف کافی نیست و باید فوت و فن آن را آموخت، نمایشنامه خواند و آموزش دید که شخصیت چگونه پرداخت می‌شود، دیالوگ‌ها چگونه بر زبان شخصیت جاری می‌شود و گرفت و گیر و کشمکش چگونه به وجود می‌آید، همچنین باید دنیای کودک و فانتزی‌هایش را شناخت و با فرهنگ عامیانه و افسانه‌ها آشنا شد. اینها نکاتی است که یک نمایشنامه‌نویس کودک باید به آن مجهز شود.
این عضو هیات موسس بنیاد غیردولتی نمایش کودک و نوجوان در پایان بیان کرد: در میان آثاری که برای حضور در مسابقه نمایشنامه‌نویسی جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان ارسال می‌شود نیز، هم کارهایی به نسبت قابل تامل وجود دارد و هم کارهایی که دارای ضعف‌هایی است و نویسندگانشان به راهنمایی‌هایی برای نگارش مجدد نیازمندند و بهبودشان زمان، حوصله و صبر می‌خواهد.
کد خبر 4763548منبع: مهر
کلیدواژه: جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان تئاتر ایران نمایشنامه نویسی تئاتر ایران فیلم سینمایی فیلم کوتاه کنسرت موسیقی موسیقی ایرانی بازیگر سینما سریال ایرانی موسیقی کلاسیک جشنواره تئاتر فتح خرمشهر دوازدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران سینمای مستند کارگردان سینما موسیقی نواحی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۷۲۴۶۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
زیر تیغ
امسال چیزی که بسیار بیشتر از مورد قبلی باعث آه کشیدن بود کاشت مژه وناخن وزدن و پاک‌کردن تتو برای کودک و نوجوان‌های زیر۱۵سال بود که در فضای مجازی وایرال می‌شد. همین وادارمان کرد درباره آن پرونده مفصلی بنویسیم.یک منِ جدید
بینی بزرگ، جوش زدن بعد از جوش زدن، قد کشیدن و اضافه‌وزن و هزار و یک تغییر بزرگ در کنار حال‌و‌احوال گرفته همه‌اش تقصیر این بلوغ لامذهب است. دوران سختی که انگار دنیا روی سر آدم هوار شده و هیچ چیز مثبتی در زندگی وجود ندارد و این من یک منِ جدید است.همانجاست که تازه دوزاری آدم می‌افتدکه من زشتم یا چاقم یا به اندازه کافی خوب نیستم و حالاباید دنبال یک راه‌حل درست و حسابی بگردم.ساعت یک تا دو که مدارس تعطیل می‌شود اگر در خیابان راه بروی،هستند دختران و پسرانی که تا روپوش مدرسه تن‌شان نباشد باور نمی‌کنی در بهترین حالت ۱۶ساله هستند؛ موهای رنگ شده صورتی و ناخن‌های کاشته یا شلوار زاپ‌دار و مدل موهای عجیب در پسران. انگار مدارس هم دیگر ازخرشیطان پایین آمده‌اندوگیرعجیبی نمی‌دهند. گیر نمی‌دهند که فیلم تبلیغات آرایشگاه‌ها یکی درمیان دختروپسر کم‌سن‌و‌سال است که می‌خواهندعملیات‌های زیبایی‌شان را مدرسه متوجه نشود.
دلیل اصلی این تمایل به زیبایی عوامل زیر است:
۱ــ تغییرات هورمونی: در این دوره، هورمون‌های بدن تغییرات اساسی می‌کنند. این تغییرات باعث تغییرات در بافت پوست، شکل بدن و حتی ظاهر چهره می‌شود. مثلا آکنه‌هایی که به‌دلیل تغییرات هورمونی ایجاد می‌شود،می‌تواند چهره راتغییردهد واعتماد به‌نفس نوجوان را تحت تاثیر قرار دهد. پس خودتان را ناراحت نکنیدکه این دوره هم می‌گذرد ودرعوض روی اعتماد به‌نفس‌تان کار کنید.
۲ــ فشار اجتماعی: گروه همسالان و تایید شدن در این دوره بسیار مهم است. همسالان در این دوره ممکن است وضعیت ظاهر یکدیگر را مورد تمسخر و حمله آزاردهنده قرار دهند. این موضوع باعث می‌شود که نوجوانان به‌دنبال بهتر به نظر رسیدن باشند. پسرها برای مردانه‌تر به نظر رسیدن و دختران برای زنانه‌تر دیده‌شدن تلاش می‌کنند.
۳ــ تصاویر ایده‌آل در رسانه‌ها: اما رسانه‌ها؛ صنعت مد، تناسب اندام، لوازم آرایشی و...همواره تصاویر زیبای جوانان رابه نمایش می‌گذارد. این تصاویر می‌توانند انگیزه میل به زیبایی ظاهری در نوجوانان را افزایش دهند اما نوجوان باید به خود یادآوری کند که این تصاویر معمولا از واقعیت خیلی متفاوت‌تر است و تلاش برای تقلید از آنها امکان دارد به نتایج مطلوب نرسد.
درنهایت، میل به زیبایی ظاهری در نوجوانان نه‌فقط به تغییرات فیزیکی، بلکه به تأثیرات اجتماعی و روانی نیز برمی‌گردد.
وقتی از زشتی می‌گوییم
«زشت‌ترین بخش بدنت، نه بینی یا انگشت پا،بلکه ذهن توست.»این بخشی ازیک ترانه است که به ما یادآوری می‌کند،همه چیزهای زشت، تنها یک خلأ ذهنی ماست. تاریخ زیبایی‌شناسی که در صفحه تایم‌لاین هم به آن‌اشاره کرده‌ایم به‌خوبی به ما نشان می‌دهد که هرچه امروز زشت تلقی می‌شود، ممکن است فردا زیبا به چشم بیاید. براساس آمارها در سال ۲۰۲۲ در ایران حدود ۳۲۰هزار عمل زیبایی شامل جراحی و غیرجراحی انجام گرفته که این رقم نسبت به ۱۵۱هزار عمل انجام شده در سال ۲۰۱۶ رشد بیش از دو برابری را نشان می‌دهد. پرس‌و‌جوی «دنیای اقتصاد» از سازمان نظام پزشکی ایران نشان می‌دهد تا امروز آماری در این زمینه به صورت رسمی منتشر نشده است و اصلا آمار دقیقی وجود ندارد. دلیل اصلی نداشتن آمار هم هرج‌ومرج در این حوزه بسیار گسترده است. در کنار عمل‌های زیبایی همین هفته اخیر آماری هم درخصوص استفاده از لوازم آرایش منتشر شد.در ۱۰ماهه سال ۱۴۰۲ میزان واردات فرآورده‌ها برای آرایش لب حدود ۷۵ تن معادل سه‌میلیون و ۱۰۸هزار دلار بوده است. محصولاتی که مبدا اصلی‌شان آلمان، فرانسه و ترکیه است و ارزش ریالی آنها حدود ۱۲میلیارد و۵۰۰میلیون تومان تخمین زده می‌شود. طبق همین آمارها در ۱۰ماهه سال ۱۴۰۲حدود ۴۶ تن از فرآورده‌ها برای آرایش ناخن دست‌وپا به ارزش یک‌میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان به کشور وارد شده. این درحالی‌است که به‌گفته داور کاظمی، کارشناس لوازم آرایشی تاکنون ۲۹۶ نوع بیماری ناشی ازمصرف لوازم آرایشی و بهداشتی غیراستاندارد شناخته شده که شایع‌ترین آنها التهاب پوست، جوش‌های صورت، آلرژی، نازایی، سقط جنین، بیماری‌های کبدی و انواع سرطان است و نمی‌دانم خانواده‌ها چطور جرات می‌کنند با نوجوان و کودک‌شان در استفاده از این لوازم و زیبایی به هر قیمتی همراه شوند.
بلاهای رسانه‌ای
وقتی کتاب می‌خواندیم شخصیت باحال و جذاب قصه را هرکس برای خودش یک‌طوری تصور می‌کرد؛ یکی سبزه با موهای مشکی، یکی بور و چشم آبی و هرکدام بنابه ذائقه و جغرافیا و معیارعرف جامعه و حتی علاقه شخصی و داستان ازجایی تغییر کرد که انیمیشن و فیلم برای‌مان نسخه زیبایی پیچیدند و رسانه پشت بندش برای زیبایی تعیین و تکلیف کرد. حالاجوری شده که برای زیبا بودن باید یک سر به مدل‌های محبوب و فضای اینستاگرام بزنیم و ببینیم با چه ترفندهایی زیبا می‌شوند و چه عمل‌هایی را برای تغییر هرچه بهتر‌شدن ظاهر انجام می‌دهند. از پوشش تا آرایش صورت و موها. تغییر منبع شناختی یعنی کوچ از کتاب به فیلم و سریال و رسانه که یکی از علت‌های معیار داشتن در زیبایی است و بعید هم نیست بعدها همین که هستیم را به‌خاطر الگو‌های رسانه مسخره کنیم. در گسترش فرهنگ بدن و آنچه مدیریت بدن خوانده می‌شود، رسانه‌ها نقشی تعیین‌کننده دارند. تصور افراد از بدن ایده‌آل اغلب متکی به تصاویر رسانه‌ای است و خب نتیجه‌اش هم معلوم. همه شبیه هم می‌شوند.
مرا ببین!
سیندرلا، راپونزل و شخصیت‌های فیلم‌ها و رسانه‌ها، وقتی جلوی چشمت می‌بینی هرکس درزیبایی بیشتر شبیه به معیار رسانه است، هرکس درجامعه وخانواده بیشتر ازنظرزیبایی تایید ودیده می‌شودودرمواجهه باکودک‌ونوجوان‌می‌شود یک آینه برای الگوبرداری‌اش که می‌فهمیم مسأله دو وجه دارد. ارزش شدن ضدارزشی به اسم زیبایی ظاهری و تایید و مورد توجه قرار گرفتن.یادم نمی‌رود روزی که یکی‌یکی کودک و نوجوان پساکرونایی که حالا توی گوشی‌ها زندگی می‌کرد برای اوقات فراغت و دیده شدن به فضای اینستاگرام و تولید محتوا به هر بهانه‌ای پناه می‌برد و یکی در میان ویدئو‌ها «با من آماده شویم» با رویکرد پوشش و زیبایی بود. این قاعده دو وجهی که اهمیت به ظاهر و ارزش بودن زیبایی و البته برای تایید شدن بین همسالان با لاغری و چاقی و صورت بود تا جایی پیش رفته واهمیت پیدا کرده است که کودک و نوجوان ۱۲تا ۱۵ساله برای رفتن به مدرسه هم به قول معروف تیپ می‌زند و از آماده‌شدنش فیلم می‌گیرد. این روش به ظاهر ساده یک مشت نمونه خرواری است برای اینکه بدانیم دیده‌ها و شنیده‌های بچه‌ها چقدر تغییر کرده و چقدر اساسا مسأله ظاهر ارزشمند شده‌است. ارزشی که باید در دستاورد‌ها دیده شده و توجهی که باید به توانمندی و استعداد شود. شاید بتوان گفت بزرگ‌ترین دلیل به این گرایش ارزش ندادن مدارس به ظرفیت کودک و نوجوان و نادیده گرفتن توانمندی وتشویق نشدن در بستر مدرسه بوده واین درحالی است که او،این لایک‌گرفتن رابیرون مدرسه درخصوص زیبایی‌اش می‌گیرد.
گم شده
پیدا کردنش شاید تا ۳۰سالگی هم طول بکشد اما خیلی مهم است خودت هم دنبالش بگردی یا بسپاریش تقدیر تا برایت تعیین تکلیف کند. هویت را می‌گویم و جواب اینکه من کیستم و آمده‌ام با چه هدفی زندگی کنم. یک وقتی به خودت می‌آیی، می‌بینی هیچ‌کدام از دارایی و حتی جواب «من کیستمت» آنی نیست که دلت می‌خواهد و با یک جمله مواجه می‌شوی:این من نیستم و نمی‌خواهم باشم.درگیر شدن با ظاهر و زیبایی و گم کردن مرز زیبا بودن و شورش را درآوردن آن هم در سن و سال کم؛ روزی آدم را به این خواهد رساند که نخواهد اورا به زیبایی، بلکه به توانایی‌هایش بشناسند. این خلأ و خوف و رجا، هویتی و میل شباهت به بزرگسالان در سنین پایین اگر مدیریت نشود و خود فرد غفلت کند در بزرگسالی خودش می‌ماند و هزار پشیمانی.اساسا اگر زیبایی را یک هدف بگذاریم برای هرچه زیباتر شدن مدام بخواهیم تلاش کنیم کلاه‌مان پس معرکه است.
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد