عفونت میکروبی معده؛ از علائم تا پیشگیری
تاریخ انتشار: ۲۶ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۸۲۲۸۶۱
ساعت 24- پس از ورود هلیکوباکتر پیلوری به بدن، این میکروب به سمت دیواره داخلی معده که سدی در برابر اسید مورد استفاده برای گوارش غذا است، حرکت می کند.
هلیکوباکتر پیلوری که به نام اچ. پیلوری نیز شناخته می شود، نوعی باکتری است. این میکروب می تواند وارد بدن انسان شده و در دستگاه گوارش ساکن شود. پس از چند سال و در صورت تکثیر بیش از حد، هلیکوباکتر پیلوری می تواند موجب بروز زخم هایی در دیواره داخلی معده یا قسمت بالایی روده کوچک شود که این زخم ها به نام اولسر نیز شناخته می شوند.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
عفونت ناشی از هلیکوباکتر پیلوری شایع است. حدود دو سوم از جمعیت جهان دارای این میکروب در بدن خود هستند. برای بیشتر افراد، هلیکوباکتر پیلوری موجب بروز زخم یا علائم دیگر نمی شود. افرادی که با مشکل مواجه می شوند نیز می توانند با مصرف برخی داروها میکروب ها را از بین برده و به بهبود زخم ها کمک کنند.
با افزایش دسترسی مردم جهان به آب تمیز و سیستم فاضلاب، افراد کمتری نسبت به گذشته با باکتری ها آلوده می شوند. با عادات سلامت خوب، شما می توانید از خود و فرزندانتان در برابر هلیکوباکتر پیلوری محافظت کنید.
هلیکوباکتر پیلوری چگونه موجب بیماری می شود
برای دهه ها، پزشکان فکر می کردند که زخم های معده از استرس، غذاهای تند، سیگار کشیدن یا دیگر عادات سبک زندگی ناشی می شوند. اما زمانی که در سال 1982 دانشمندان موفق به کشف هلیکوباکتر پیلوری شدند، آنها دریافتند که این میکروب ها دلیل اصلی بیشتر موارد اولسرهای معده هستند.
پس از ورود هلیکوباکتر پیلوری به بدن، این میکروب به سمت دیواره داخلی معده که سدی در برابر اسید مورد استفاده برای گوارش غذا است، حرکت می کند. در صورت تکثیر و فعالیت بیش از حد این باکتری و آسیب دیدگی دیواره داخلی معده، هلیکوباکتر پیلوری به همراه اسید می تواند موجب تحریک معده و در نهایت بروز زخم، گاستریت (التهاب دیواره داخلی معده) و سرطان معده شود. این زخم ها ممکن است با خونریزی همراه باشند، موجب عفونت شوند یا از حرکت درست غذا در دستگاه گوارش پیشگیری کنند.
امکان دریافت هلیکوباکتر پیلوری از غذا، آب، یا وسایل غذاخوری وجود دارد. این میکروب بیشتر در کشورهای در حال توسعه و در جوامعی که به آب تمیز یا سیستم فاضلاب خوب دسترسی ندارند، شایع است. امکان ورود باکتری از طریق تماس با بزاق یا دیگر مایعات بدن فرد آلوده نیز وجود دارد.
افراد بسیاری طی دوران کودکی در تماس با هلیکوباکتر پیلوری قرار می گیرند، اما امکان ورود آن به بدن در بزرگسالی نیز وجود دارد. این میکروب ها می توانند برای سال ها در بدن انسان زندگی کنند، پیش از این که فعالیت آنها موجب بروز علائم شود. این در شرایطی است که بیشتر افراد مبتلا به این باکتری هرگز با زخم های معده مواجه نمی شوند.
علائم
اگر به یک زخم معده مبتلا باشید، ممکن است دردی خفیف یا سوزان را در شکم خود احساس کنید. درد می تواند شکل گرفته و از بین برود، اما احتمالا بیشتر زمانی که معده خالی است، مانند بین وعده های غذایی یا در میانه های شب، آن را احساس خواهید کرد. درد می تواند برای چند دقیقه یا چند ساعت ادامه داشته باشد. پس از غذا خوردن، نوشیدن شیر یا مصرف یک داروی ضد اسید ممکن است احساس بهتری در شما شکل بگیرد.
از دیگر نشانه های یک اولسر می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- نفخ
- آروغ زدن
- بی اشتهایی
- حالت تهوع
- استفراغ
- کاهش وزن بدون دلیلی مشخص
زخم های معده می توانند موجب خونریزی در معده یا روده کوچک شوند که می تواند شرایطی خطرناک برای سلامت شما باشد. اگر با علائم زیر مواجه هستید باید کمک پزشکی فوری دریافت کنید:
- مدفوع خون آلود، به رنگ قرمز تیره یا سیاه
- دشواری در تنفس
- سرگیجه یا غش
- احساس خستگی شدید بدون دلیلی مشخص
- پوست رنگ پریده
- استفراغ خون آلود یا با ظاهری شبیه پودر قهوه
- درد شدید و تیز معده
اگرچه شایع نیست، اما عفونت هلیکوباکتر پیلوری می تواند موجب سرطان معده نیز شود. این بیماری در ابتدا علائم محدودی مانند سوزش سردل دارد. با گذشت زمان، فرد ممکن است متوجه علائم زیر شود:
- درد یا تورم شکم
- حالت تهوع
- بی اشتهایی
- احساس سیری پس از مصرف تنها مقدار کمی غذا
- استفراغ
- کاهش وزن بدون دلیلی مشخص
تشخیص بیماری
اگر زخم معده موجب هیچ علائمی نشده است، پزشک احتمالا وضعیت شما را برای عفونت هلیکوباکتر پیلوری آزمایش نخواهد کرد. اما اگر با علائم این شرایط مواجه هستید یا در گذشته با آنها مواجه بوده اید، انجام آزمایش بهترین گزینه است. داروهایی مانند داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی می توانند به دیواره داخلی معده آسیب برسانند، از این رو، شناسایی دلیل بروز علائم برای انتخاب روش درمان درست اهمیت دارد.
در ابتدا، پزشک پرسش هایی درباره سابقه پزشکی، علائم، و داروهای مصرفی شما خواهد داشت. سپس، وی یک معاینه بدنی شامل اعمال فشار بر شکم برای بررسی تورم، حساسیت به لمس، یا درد انجام خواهد داد. همچنین، ممکن است موارد زیر مد نظر قرار بگیرند:
آزمایش های خون و مدفوع که می توانند به شناسایی یک عفونت کمک کنند.
آزمایش تنفسی اوره. در این آزمایش بیمار یک مایع ویژه حاوی ماده ای به نام اوره را می نوشد. سپس، وی در یک کیسه تنفس می کند که پزشک آن را برای بررسی به آزمایشگاه ارسال می کند. اگر فرد دارای هلیکوباکتر پیلوری باشد، اوره در بدن وی توسط باکتری به دی اکسید کربن تبدیل می شود و نتایج آزمایش نشان خواهد داد که نفس فرد دارای سطوح بالاتر از حد عادی این گاز است یا خیر.
برای بررسی دقیقتر زخم ها، پزشک شما ممکن است از موارد زیر استفاده کند:
آندوسکوپی بخش فوقانی دستگاه گوارش. آندوسکوپ لوله ای باریک مجهز به یک دوربین کوچک است که از طریق گلو وارد معده و بخش بالایی روده کوچک می شود. این روش برای جمع آوری نمونه که برای بررسی وجود باکتری استفاده خواهد شد نیز کاربرد دارد. فرد ممکن است طی آندوسکوپی هوشیار یا بی هوش باشد، اما برای راحتی بیشتر دارو دریافت خواهد کرد.
آزمایش های قسمت بالایی دستگاه گوارش. در بیمارستان، فرد یک مایع حاوی ماده ای به نام باریم را می نوشد و پزشک تصویربرداری پرتو اکس را انجام می دهد. مایع مصرف شده گلو و معده را پوشش می دهد و آنها را در تصویر مشخص می سازد.
سیتی اسکن یا توموگرافی کامپیوتری. این یک اسکن پرتو اکس قدرتمند است که تصویری با جزئیات دقیق از درون بدن ارائه می کند.
اگر دارای هلیکوباکتر پیلوری باشید، پزشک ممکن است آزمایش هایی را برای بررسی احتمال سرطان معده انجام دهد که شامل موارد زیر می شوند:
- معاینات بدنی
- آزمایش های خون برای بررسی کم خونی. این شرایط می تواند به واسطه توموری که خونریزی می کند رخ دهد.
- آزمایش وجود خون پنهان در مدفوع که احتمال وجود خون در مدفوع که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست را بررسی می کند.
- آندوسکوپی
- بافتبرداری یا بیوپسی که در آن پزشک بخش کوچکی از بافت را از معده جدا می کند تا نشانه های سرطان را بررسی کند. پزشک ممکن است طی آندوسکوپی این کار را انجام دهد.
- آزمایش هایی که تصویری با جزئیات از درون بدن ارائه می کنند، مانند سیتی اسکن، یا ام آر آی
درمان هلیکوباکتر پیلوری
اگر دارای زخم های معده ناشی از فعالیت هلیکوباکتر پیلوری باشید، برای از بین بردن میکروب ها، بهبود دیواره داخلی معده و پیشگیری از عود زخم ها نیازمند درمان خواهید بود. معمولا یک یا دو هفته طول می کشد تا درمان به بهتر شدن بیماری کمک کند.
احتمالا پزشک چند دارو را برای شما تجویز خواهد کرد که گزینه های موجود شامل موارد زیر می شوند:
- آنتی بیوتیک ها به کشتن باکتری ها در بدن کمک می کنند که از ـن جمله می توان به آموکسیسیلین، کلاریترومایسین (بیاکسین)، مترونیدازول (فلاژیل)، تینیدازول (تیندامکس) و تتراسایکلین اشاره کرد. به احتمال زیاد به مصرف حداقل دو نوع از این گروه نیاز خواهید داشت.
- داروهایی که مقدار اسید در معده را با مسدود کردن پمپ های کوچک تولیدکننده اسید کاهش می دهند. از جمله این داروها می توان به دکسلانسوپرازول (دکسیلانت)، اسومپرازول (نکسیوم)، لانسوپرازول (پرواسید)، امپرازول (پریلوسک)، پنتوپرازول (پروتونیکس)، و رابپرازول (اسیفکس) اشاره کرد.
- بیسموت سابسالیسیلات که ممکن است به کشتن هلیکوباکتر پیلوری همراه با آنتی بیوتیک های مصرفی شما کمک کند.
- داروهایی که هیستامین را مسدود می کنند. هیستامین می تواند معده را به تولید اسید بیشتر تشویق کند. از جمله این داروها می توان به سایمتیدین (تاگامت)، فاموتیدین (فلوکسید، پپسید)، نیزاتیدین (اکسید)، و رانیتیدین (زانتاک) اشاره کرد.
روند درمان ممکن است شامل مصرف 14 یا تعداد بیشتری قرص در روز برای چند هفته باشد که به نظر بسیار زیاد می رسد. اما دنبال کردن دستورات پزشک و مصرف داروهای تجویزی اهمیت دارد. اگر آنتی بیوتیک ها به درستی مصرف نشوند، باکتری ها می توانند در برابر آنها مقاوم شوند که درمان عفونت ها را دشوارتر می سازد. اگر داروها شما را اذیت می کنند با پزشک خود درباره گزینه های درمان دیگر و چگونگی تحمل عوارض جانبی صحبت کنید.
یک یا دو هفته پس از اتمام درمان، پزشک نفس یا مدفوع شما را بار دیگر آزمایش خواهد کرد تا از بهبود کامل عفونت اطمینان حاصل کند.
پیشگیری
شما می توانید با اقداماتی مشابه که برای محافظت از خود در برابر میکروب های دیگر انجام می دهید از ابتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری نیز پیشگیری کنید. در همین راستا می توانید موارد زیر را مد نظر قرار دهید:
- شستشوی دست ها پس از استفاده از توالت و پیش از آماده کردن یا خوردن غذا. به فرزند خود نیز این کار را آموزش دهید.
- پرهیز از غذا یا آب ناسالم و کثیف.
- پرهیز از مصرف هر چیزی که به خوبی پخته نشده است.
- پرهیز از مصرف غذاهایی که به صورت غیر بهداشتی آماده شده اند.
اگرچه استرس، غذاهای تند، الکل و سیگار کشیدن موجب زخم های معده نمی شوند، اما می توانند شرایط آنها را تشدید کرده و از بهبود سریع جلوگیری کنند. با پزشک خود درباره روش های مدیریت استرس، بهبود رژیم غذایی، و ترک سیگار و الکل صحبت کنید.
عصر ایران
منبع: ساعت24
کلیدواژه: عفونت معده
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۸۲۲۸۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چه کسانی باید جراحی برداشتن لوزه را انجام دهند؟
به گزارش خبرآنلاین، استاد دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی با تاکید بر اینکه نباید به بهانه کوچکشدن یا از بین رفتن خود به خودی لوزه بزرگ، نسبت به جراحی و برداشتن آن بیتفاوت باشیم، گفت: لوزههای بزرگ با بالارفتن سن، کوچک میشوند ولی عارضههای جبرانناپذیری برای فرد به دنبال خواهند داشت.
ایسنا در خبری نوشت: دکتر علیرضا موحدی درباره جراحیهای لوزه، دلایل، عوارض و راههای پیشگیری از آن مواردی را مطرح کرد.
وی با اشاره به نقش لوزه در بدن اظهار کرد: لوزهها بخش لنفاوی دفاعی بدن است که دفاع موضعی بخشی از بدن را برعهده دارند.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه تمام بخش سیستم دفاعی بدن را لوزهها انجام نمیدهند و صرفا دفاع منطقهای و موضعی کار لوزه است، توضیح داد: در مواردی پیش میآید که لوزهها متورم میشوند، شایعترین علت این مسئله عفونتهای مکرر و محیط مناسب لوزهها برای رشد میکروب باکتری است.
وی با بیان اینکه عوامل آلرژیک، استفاده از برخی غذاها، داروها و شرایط ایمنی بدن، میتواند منجر به بزرگ شدن لوزهها شود، اضافه کرد: البته در تمامی افراد بزرگ شدن لوزهها مشکلآفرین نمیشود، ممکن است لوزههای فردی از حد معمول بزرگتر شده باشد ولی هیچ مشکلی هم ایجاد نکند.
چه کسانی کاندید جراحی برداشتن لوزه هستند؟
موحدی ادامه داد: چنانچه تورم لوزهها اختلالاتی در خواب ایجاد کند به این معنی که فرد نتواند به راحتی نفس بکشد، خرخر شبانه داشته باشد یا اینکه گلودرد مکرر داشته باشد یا در سال بیشتر از سه بار دچار عفونت چرکی و میکروبی ناحیه گلو شود که هر سه بار هم نیاز به مصرف آنتیبیوتیک باشد یا دچار گوش دردهای مکرر شود، نیاز به بررسی توسط متخصص دارد.
این متخصص گوش، حلق و بینی با بیان اینکه معمولا لوزههای متورم با لوزه سوم همراه است، ادامه داد: محل لوزههای بزرگ در حفره دهانی و حلق است ولی لوزه سوم کف جمجمه و پشت بینی قرار دارد، بنابراین این موضوع میتواند مشکلات تنفسی در ناحیه گوش برای بیمار ایجاد کند.
وی یادآور شد: ایجاد مشکلات جدی در ناحیه گوش، حلق و گلو، عفونتهای مکرر گوش و اختلال خواب از جمله مواردی است که باید توسط پزشک متخصص بررسی شود.
ردپای لوزههای بزرگ در روند رشد
موحدی اختلال در روند رشد را یکی دیگر از عوارض بزرگ شدن لوزهها دانست و توضیح داد: فردی که نتواند از بینی نفس بکشد معمولا دچار کم اشتهایی هم میشود، یعنی تنفس از راه دهان، تنفس خشکی است که منجر به کاهش اشتها میشود.
این استاد دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی با اشاره به اینکه بزرگ شدن لوزه، همیشه نیاز به مداخلات جراحی ندارد، خاطرنشان کرد: در برخی موارد با دارو درمانی، عفونت، نحوه نفس کشیدن، روند خواب، کنترل و یا درمان میشود و نیاز به جراحی نیست، به شرط اینکه تنفس فرد، از راه بینی باشد و بیمار در طول شب راحت بخوابد، در این شرایط نیازی به جراحی نیست.
وی تاکید کرد: عفونتهای مکرر، بدخوابی، خرخر شبانه و نهایتا اختلال رشد از مهمترین دلایلی است که فرد را کاندید جراحی برداشتن لوزه میکند.
سن مناسب برداشتن لوزهها تا پنج سالگی است
موحدی درباره سن مناسب جراحی لوزه نیز توضیح داد: اگر فردی با دهان باز میخوابد، خرخر شبانه دارد و یا بیشتر از معمول دچار عفونت گلو میشود، چنانچه جراحی برداشتن لوزهها در او قبل از شکلگیری فک بالا و در سنین پایین یعنی حدود پنج سال باشد به مراتب بهتر است، چرا که با اختلالات دندانی و فکی مواجه نخواهد شد، ولی بعد از ۱۰ سالگی، ضایعات و عوارض دهانی و فکی و همچنین اختلال رشد متوجه فرد است.
وی در پاسخ به این سوال که آیا با برداشتن لوزهها با عارضههایی همراه است یا خیر؟ توضیح داد: تا زمانی که فرد با مشکلاتی که به آن اشاره شد مواجه نشده باشد، جراحی برداشتن لوزه برای او انجام نمیشود، بنابراین برداشتن لوزه صرفا با هدف درمان و همچنین پیشگیری از ایجاد مشکلات بعدی انجام میشود.
این متخصص گوش، حلق و بینی دانشگاه تاکید کرد: لوزه سوم تا سن ۱۰ سالگی آرام آرام تحلیل میرود و به عبارتی کوچکتر میشود اما در صورت نادیده گرفتن آن تا سنین بالاتر از ۱۰ سال خصوصا در مواردی که تفس را دچار مشکل کرده، قطعا اختلالات رشدی و فک به همراه خواهد داشت.
بنابر اعلام روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، وی با بیان اینکه اختلال در رشد فک نیز نیاز به درمانهای اختصاصی دارد، ادامه داد: لوزه سوم در سن ۱۰ سالگی ممکن است به صورت کامل از بین برود ولی عارضههایی از جمله اختلال رشد، فک، بدشکلی صورت برای فرد باقی میماند بنابراین نیازی نیست تا ۱۰ سالگی صبر کنیم که لوزه از بین برود چرا که این اقدام عارضههای بیشتر و همیشگی را به دنبال خواهد داشت.
موحدی با بیان اینکه جراحی برداشتن لوزهها با تشخیص پزشک و برای افرادی که دچارعارضه هستند، ضرورت دارد، یادآوری کرد: اگر این جراحی به موقع انجام شود عارضهای برای بیمار ندارد، اما چنانچه دیرتر از موعد (بالاتر از ۱۰ سال) انجام شود، عملا فایدهای برای فرد نخواهد داشت؛ ضمن اینکه سایر مشکلات رشدی، دهانی و فکی برای همیشه برای فرد باقی میماند.
۴۷۲۳۶
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899542