به نقل از «ایلنا»

تمام دکور مجموعه «وارش» ساخته شد اما اکنون نابود شده است/ تغییر نام سریال به دلیل محتوای داستان انجام شد

تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۰۶۵۳۹۸

به گزارش خبرنگار ایلنا، مجموعه «وارش» به کارگردانی احمد کاوری سریال تازه شبکه سوم سیما بوده که هر شب ساعت ۲۰:۴۵ دقیقه روی آنتن می‌رود. این مجموعه داستان یارمحمد را روایت می‌کند که برای فرار از گرسنگی و خشکسالی به شمال کشور می‌رود تا شغل ماهیگیری را پیشه کند. اما او نمی‌داند ماهیگیریِ آن منطقه در سلطه گردنکشی به نام تراب است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

.. .

محمودرضا تخشید (تهیه‌کننده سریال وارش) درباره لوکیشن این مجموعه که در بیرون از فضای آپارتمانی شهر تهران ساخته شده است، توضیح داد: زحمتی که دوستان تولید در این کار متحمل شدند اتفاق عجیب و غریبی بود. چراکه ما نه تنها از تهران خارج شدیم، بلکه به یک دوره تاریخی نیز وارد شدیم که در آن حتی المان‌های آن زمان نیز نشان داده می‌شود.

وی ادامه داد: با توجه به اینکه قصه ما مربوط به دهه ۳۰ است،‌ برای نشان دادن تصویر محیط با محدودیت‌هایی مواجه بودیم. به نوعی ما باید تمام خانه‌هایی که در آنجا وجود داشت را برای آن زمان بازسازی می‌کردیم. در نهایت باید بگویم کار پر زحمتی بود ولی اکنون که پخش می‌شود، حس می‌کنم این موضوع از جمله مزیت‌های کار به شمار می‌آید. به نوعی در این کار اصلا المان جدید، تازه و امروزی را نمی‌بینید و یک فضای قدیمی، سنتی و بومی به تصویر کشیده می‌شود که فکر می‌کنم حس مثبتی را برای مخاطب ایجاد کرده است.

این تهیه‌کننده در ادامه ضمن بیان اینکه با توجه به ویلاسازی‌های گسترده در شمال کشور، برای پیدا کردن لوکیشن این مجموعه تلاش بسیاری صورت گرفته است، اظهار داشت: شرایط در شمال به‌گونه‌ای است که شما جایی را پیدا نمی‌کنید که در آن ویلاسازی نشده باشد. با توجه به اینکه این مجموعه در یک برهه زمانی خاص روایت می‌شود، در نهایت جایی را انتخاب کردیم که در آن ویلاسازی نشده باشد و خودمان تمام دکور نشان داده شده در این مجموعه را ساختیم. این کارها زحمت ما را زیاد کرد اما برای اینکه به تصویر خوب برسیم، سعی کردیم از تصویرهای بد جلوگیری کنیم و زیبایی‌های شمال را به نمایش بگذاریم.

تخشید در پاسخ به این پرسش که آیا اکنون دکور این مجموعه همانند زمان فیلمبرداری باقی مانده و از آن محافظت می‌شود، گفت: هنوز دکور هست ولی متاسفانه آنجا در نگهداری خوب عمل نکرده و مردمی که به آنجا آمدند تا حدودی تغییراتی را ایجاد کردند. متاسفانه وقتی من بعد از یک سال به آنجا رفتم، به قدری مردم به آنجا رفته بودند که نابود شده بود.

وی همچنین در پاسخ به این پرسش که آیا لوکیشن مجموعه‌های تاریخی همچون سریال «وارش» دارای ظرفیتی هستند که مانند کشورهای دیگر در بعد گردشگری نیز مورد توجه قرار گیرند، توضیح داد: ما برای تصویربرداری این سریال گستره وسیعی را در نظر گرفتیم که استان گیلان و مازندران، کیاشهر، رشت، انزلی، سیاه‌کل و مواردی از این دست از جمله آنها به شمار می‌آید. به نوعی وقتی با راننده‌ها صحبت می‌کردم، می‌گفتند که ما روزی ۲۰۰ کیلومتر این جاده‌ها می‌رویم و می‌آییم.

تخشید ادامه داد: البته روستای اصلی ما در منطقه سیاه‌کل بود که برای آن نیز ۴،۵ روستا را درگیر این پروژه کردیم. در نهایت باید بگویم یک جای خیلی بکر و خوب بود. مثلا خود آن اهالی خیلی انتظار داشتند که با پخش این سریال عده‌ای علاقمند به بومی‌گردی در آن منطقه شوند و به آنجا بیایند. چون ما خانه‌های آن روستا را به دهه ۳۰ برگرداندیم. به نوعی تغییراتی را در آنجا انجام دادیم که منطبق بر زمان روایت داستان سریال باشد. اسم این روستاها در تیتراژ آمده است. امیدوارم این سریال سبب شود تا مردم به سمت آن مناطق بروند و این موضوع آورده‌ای برای مردم آن مناطق داشته باشد.

وی همچنین در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره تغییر نام این مجموعه از «بهترین سال‌های زندگی» به «وارش» توضیح داد: به نظر ما این طور آمد که هماهنگی اسم وارش با محتوای داستانی مجموعه بیشتر است. چراکه اسم بهترین سال‌های زندگی مفهومی با خود دارد که خیلی با فضای سریال هماهنگ نیست و به نوعی اسم مناسبی به شمار نمی‌آمد ولی اسم وارش با توجه به اینکه نام قهرمان اصلی داستان ماست، انتخاب بهتری به شمار می‌آمد. این شخصیت از ابتدای داستان حضور دارد و هر چه داستان جلوتر برود می‌بینید که چطور وزن آن روی داستان ما بیشتر شده و تاثیرگذاری‌اش مشخص می‌شود.

این تهیه‌کننده همچنین در پاسخ به این پرسش که آیا مشابه بودن اسم سریال با ایرلاینی در مازندران به صورت توافقی و به منظور تبلیغ برای آن شرکت انجام شده، گفت: ما خیلی دیر یعنی درست بعد از پخش متوجه وجود این ایرلاین شدیم. به نوعی اگر زودتر متوجه می‌شدیم شاید به سمت آنها هم می‌رفتیم. بودجه این سریال به طور کامل از طریق سازمان صداوسیما تامین شده و ما یک ریال هم برای ساخت این مجموعه مشارکت از جایی نداشته‌ایم. شخص من قبل از اینکه پخش این سریال شروع شود، نمی‌دانستم که ایرلاینی به نام وارش وجود دارد که حتی برای صحبت با آنها بروم.

منبع: ایلنا

کلیدواژه: سازمان صدا و سیما شهر تهران عجیب و غریبی وزن روستا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.ilna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایلنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۰۶۵۳۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دستگاه ذخیره انرژی انعطاف‌پذیر برای گجت‌های پوشیدنی ساخته شد

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اینترستینگ اینجینیرینگ، محبوبیت روزافزون فناوری‌های پوشیدنی، ضرورت برخورداری از منابع انرژی را که بتوانند با انعطاف‌ پذیری و حرکت این دستگاه‌ های نوآورانه مطابقت داشته باشند، برجسته می کند.

این پیشرفت هیجان انگیز که نتایج آن در نشریه  Flexible Electronics منتشر شده است، راه را برای پوشیدنی های واقعا سازگار و راحت هموار می کند.

ظهور ابزارهای پوشیدنی از ردیاب های تناسب اندام گرفته تا لباس های هوشمند بر لزوم تغییر در نحوه ذخیره انرژی تاکید می کند. اگرچه باتری های معمولی، کارآمدند، اما اغلب فاقد انعطاف پذیری لازم برای این دستگاه های الکترونیکی نرم هستند.

ابرخازن های میکرو (MSC) به دلیل چگالی توان بالا، قابلیت شارژ سریع و طول عمر طولانی به عنوان یک جایگزین امیدوارکننده ظاهر شده اند اما هنوزیک مانع بزرگ وجود دارد: ساخت الکترود.

به طور معمول، الکترودها از مواد شکننده ای مانند طلا ساخته می شوند که به طور قابل توجهی توانایی دستگاه را برای تغییر شکل بدون به خطر انداختن عملکرد محدود می کند. در مقابل، اگرچه فلز مایع یوتکتیک گالیوم - ایندیوم (EGaIn) رسانایی و تغییر شکل ‌پذیری فوق‌ العاده ‌ای دارد اما کشش سطحی بالای آن، الگوبرداری ظریف را که گامی حیاتی در ایجاد الکترودهای کارآمد است، بسیار دشوار می‌کند.

یک گروه از پژوهشگران به رهبری پروفسور «جین کن کیم» « Jin Kon Kim » و دکتر «کئون وو کیم» « Keon-Woo Kim » از دانشگاه علم و فناوری پوهانگ (POSTECH) با همکاری دکتر «چانوو یانگ» « Chanwoo Yang » و «سئونگ جو پارک» « Seong Ju Park » از موسسه فناوری صنعتی کره  (KITECH)، راه حلی با استفاده از فناوری لیزر ابداع کرد.

نوآوری آن‌ها در الگوبرداری موفق لیزری EGaIn و ماده فعال گرافن، بر روی یک بستر قابل کشش ساخته شده از کوپلیمر پلی استایرن – بلوک - پلی (اتیلن – کو - بوتیلن) – بلوک - پلی استایرن (SEBS) نهفته است.

این روش کَندگی لیزری چندین مزیت را ارائه می دهد از جمله آنکه اطمینان حاصل شد بستر زیرین SEBS  بدون آسیب باقی می‌ ماند و انعطاف‌ پذیری کلی دستگاه را حفظ می‌ کند. علاوه بر این، آزمایش‌ها نشان داد که ظرفیت فضایی که معیاری از ظرفیت ذخیره انرژی دستگاه در واحد سطح است حتی پس از انجام یک‌هزار چرخه کششی، بدون تغییر باقی می ماند.

همچنین، محققان عملکرد پایدار را تحت تغییر شکل‌ های مکانیکی مختلف از جمله کشش، تا شدن، پیچش و چروک شدن مشاهده کردند. این پیشرفت پتانسیل بسیار زیادی برای آینده فناوری پوشیدنی دارد.

کیم دراینباره توضیح داد: استفاده از الکترودهای فلزی مایع با طرح لیزری، نشان دهنده گام مهمی در توسعه راه حل های ذخیره انرژی قابل تغییر شکل است. این نوآوری راه را برای ایجاد پوشیدنی‌ های راحت و سازگاری هموار می ‌کند که می‌ توانند به طور یکپارچه با سبک زندگی پویای ما ادغام شوند.

ردیاب ‌های تناسب اندام نازکی را تصور کنید که به راحتی در حین ورزش به دور مچ دست شما می‌ پیچند، لباس‌ های هوشمندی که طول حرکات روزانه در تن شما هستند، یا دستگاه‌های پزشکی که برای تجربه ‌ای راحت‌ تر و شخصی‌ تر با بدن مطابقت دارند.

با این پژوهش، آینده فناوری پوشیدنی روشن تر و انعطاف پذیرتر از همیشه به نظر می رسد.

انتهای پیام/