به نقل از «فارس»

نگاهی به اهمیت گفتمان‌سازی بر سیبل پیشرفت

تاریخ انتشار: ۲ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۲۱۳۳۵۱

رئیس مرکز ارتباطات و روابط عمومی معاونت علمی و فناوری رئیس جمهوری، اهمیت گفتمان‌سازی بر سیبل پیشرفت را در یادداشتی بررسی کرد.

به گزارش گروه علمی و دانشگاهی خبرگزاری فارس، پرویز کرمی رئیس مرکز ارتباطات و روابط عمومی معاونت علمی و فناوری رئیس جمهوری در یادداشتی به بررسی اهمیت گفتمان‌سازی بر سیبل پیشرفت پرداخت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

متن این یادداشت به شرح ذیل است:

«سقراط می‌گفت که گفت‌وگو، زاینده اندیشه است؛ اندیشه، کلام می سازد و کلام، به اشیاء جان می بخشد. همه چیز از اندیشه زنده است و ما آدمیان نیز دائما در حال زیستن و جان دادن جهان هستی و ماسِوای خود از طریق اندیشه و تفکر هستیم. این گونه است که گفت وگو، حیات انسان را معنا می بخشد، چراغ رابطه، از سرمنشاء مباحثه، روشنایی می گیرد و روزگاران را روشن می سازد.

اما جهان، بر بنای تضاد، قد برافراشته است. هر آنچه پایدار می نماید، بر ناپایداری، نُضج گرفته است. هیچ چیز پایدار نیست و به باور هراکلیتوس فیلسوف یونانی، عالم همواره در حال حرکت و تغییر است و چیزی پابرجا نیست. بر همین مدار، گفت وگو به دیالکتیک مبدل می شود. یعنی از مراوده ساده و صمیمی، انسان ها به یافتن راه های ناپیدای هستی از طریق کلام و بحث و نقد، دست می یابند. در نتیجه این شرایط، انسان متمدن، از ایستایی و یکجاماندگی در طول تاریخ، به در آمده است و همانطور که در این روزها، رسم شده است، چشم ها برای فرارسیدن تغییرهای ناخوانده و تازه های از راه رسیده، به در دوخته می شوند و این انتظار، کوتاه است و دائما در حال تازه شدن.
اکنون، علم و فناوری برای همه طبقات اجتماعی، از ویترین کتاب ها، پا بیرون گذاشته و تبدیل به یاری شده است که به فراخور از اندیشه ای و نگاهی، رخ نمایی می کند و تبدیل به غول چراغی شده است که به اندازه همت آدمیان، آرزوها را برآورده می سازد.
ما نیز در این سوی جهان، نه آنچنان که دیگران می پندارند، بر سبیل پیشرفت ایستاده ایم و هر از گاهی، گام های بلند و چشمگیری هم بر می داریم که کارستان می شود و مایه احترام. ایران، چند سالی است که قطار «اقتصاد دانش بنیان» را بر روی ریل توسعه و پیشرفت، جانمایی کرده و «ما می توانیم» را خرج و سوخت حرکت اش قرار داده است. نزدیک به 4700 شرکت دانش بنیان در کمتر از 8 سال، ظهور کرده اند و دم به دم از گوشه و کنار، خبر دستاوردهایشان به گوش می رسد. 6000 استارتاپ و 180 مرکز نوآوری و شتابدهنده، به مثابه نهال های ریشه دار، به سرعت تنومند می شوند و کارخانه های نوآوری و صندوق های سرمایه گذاری جسورانه هم، ابر رحمتی شده اند که در هوای آفتابی هم انتظار بارندگی شان می رود.
از آن سمت هم، نابخردان جهان، ایران را به بهانه های واهی اما از هراس همین پیشرفت ها، به تازیانه تحریم، می نوازند و انتظار کرنش و فروافتادگی از ما دارند. زهی خیال باطل نکته دیگر آن است که ما نفت و منابع زمینی بسیار داریم که قرار بوده که قاتق نان مان شوند اما به تدبیر شیاطین غربی، قاتل جان مان شده است.
اینک ایران اسلامی، به دوراهی زیست بوم نوآوری و فناوری – زیست بوم منابع طبیعی، رسیده است. دیگران با تحریم های ظالمانه، می خواهند به ما بقبولاند که ما محتاج نفت و منابع طبیعی مان هستیم، خودمان هم معتقدیم که منابع انسانی و دارایی های فکری و خلاقیت جوانانمان، گنج‌های بی پایانی هستند که خستگی ناپذیر و همواره، می‌باید نمایان شان کنیم.
در اینجا و این شرایط، «دیالکتیک دانش بنیانی» شکل گرفته و ما را در آستانه زمانه ای نو و ظاهرا ناشناس قرار داده است. «تز» این دیالکتیک، وجود منابع نفتی و طبیعی مان است. «آنتی تز»مان هم اقتصاد دانش بنیان و تولید ثروت از علم تشکیل زیست بوم نوآوری و فناوری است. حالا، می باید که ما در پی «سنتز» این دیالکتیک و به عرصه کشاندن شرایطی تازه باشیم. بی شک، کفران خواهد بود که منابع طبیعی و خدادادی مان را نادیده بگیریم و بخواهیم از صفر شروع کنیم. این منابع را ما به یکباره و یکروزه به دست نیاورده ایم که بخواهیم، به سادگی کنارشان بگذاریم. ایران عزیز ما، قرن ها و هزاره ها، قدمت و نوآوری تمدن دارد و آنچه که اکنون از میهن داریم، حاصل تلاش ها و برداری ها و رنج ها و خون ها و رشادت ها و ایستادگی های گذشتگان ما در طول تاریخ پرافتخارمان است. همین تفکر، ما را وادار خواهد کرد که از داشته های این خاک پرگوهر، با احتیاط بیشتری بهره ببریم و ارزان در اختیار دیگران نگذاریمش. از دیگر سو، داشته های انسانی مان هم آنقدر غنی و گرانبهاست که تا بی نهایت صفر هم اگر جلویش بگذاریم، قدر و قیمت اش هویدا نمی شود. در نتیجه در «دیالکتیک دانش بنیانی»، منابع طبیعی ما می تواند با منابع انسانی مان، اندیشمندانه تر و خردمندانه تر، در هم آمیزد و از آن، زیست بومی پرثمر سر بر آسمان ساید.
با این اوصاف، می شود به عنوان نمونه، از نفت و منابع دیگر طبیعی مان، در آماده سازی زیرساخت های این زیست بوم و همسو با پربارکردن و ثروتمند ساختن صندوق های سرمایه گذاری جسورانه کشور، بهره ببریم و استارتاپ ها و شرکت های دانش بنیان و صنایع خلاق و نوآور را همچو دماوند، پشتوانگی کنیم.
اما برای رسیدن به این «سنتز» در «دیالکتیک دانش بنیانی»، نیازمند مقدماتی والاتر هستیم. «گفتمان سازی» در عرصه علم و فناوری، امروز از اوجب واجبات ما است. موضوع «دانش بنیان» می باید که بیش از پیش در جامعه ما عمومی سازی و فراگیر شود. با عمومی سازی این موضوع، سطح آگاهی اجتماعی فرا می رود و مطالبه عمومی شکل می گیرد. در چنین شرایطی است که دشواری ها و سختی های پیش رو، آسان خواهد نمود. اهمیت گفتمان سازی در آن است که در جامعه و در سطوح مختلف آن، گفت وگو و دیالوگ را جدی تر و هدفمندتر می سازد. آنگاه، نگاه های انتقادی و حمایتی، در هم خواهد آمیخت و در نتیجه این تضارب، معانی تازه و از پس آن، حرکت های تازه شکل خواهد گرفت. بنابراین، زیست بوم نوآوری و کارآفرینی، صاحب پشتوانه اجتماعی بی نظیر و گرانقدری خواهد شد که توپ هم تکان اش نخواهد داد. این گونه، فرهنگسازی اقتصاد دانش بنیان سهل تر و روان تر در رگ و پی جامعه رسوخ می کند و فردای نزدیک ما، پر خواهد بود از شکوفه ها و میوه های رنگارنگی که زیست بوم نوآوری و فناوری برایمان فراهم آورده است.
گفتمان سازی، از طریق رسانه ها و فضای مجازی، اهالی فرهنگ و هنر و با همراهی مراکز علمی و دانشگاهی، همراهی 4700 شرکت دانش بنیان و صدها شرکت خلاق و شتابدهنده، و هزاران استارت آپ می باید که جان بگیرد. این نهادها، زمین های حاصلخیزی هستند که به سرعت بذرهای مستعد و توانا را در جامعه، جذب می کنند و شکوفاشان می سازند. گفتمان سازی، قوه خرد و تعقل جامعه است و ما هر چه متعالی تر بیندیشیم، موفق تر و سعادتمندتریم. گفتمان سازی در عرصه اقتصاد دانش بنیان، ما را در فرداهای نزدیک، به عرش جهان بازخواهد گرداند.»
انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: دانش علم فناوری انسان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۲۱۳۳۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اهمیت توسعه میادین مشترک کشور با سرمایه مردمی و توان بخش خصوصی

توسعه زیرساخت‌های کشور، به ویژه در صنعت نفت اهمیتی دو چندان دارد. این بخش محرک‌ اصلی اقتصاد کشئر محسوب می‌شود و اهمیتی حیاتی دارد. تقویت و توسعه این بخش نه تنها به افزایش تولید و کارآیی منجر می‌شود، بلکه می‌تواند زمینه‌ساز رشد اقتصادی در سایر بخش‌ها نیز باشد. شرکت‌های سهامی عام پروژه در این میان نقشی کلیدی ایفا می‌کنند، زیرا امکان پذیرش سرمایه‌گذاری‌های گسترده و مشارکت جمعی سرمایه‌گذاران را فراهم می‌آورند. این امر به نوبه خود، باعث تسریع در اجرای پروژه‌ها و کاهش وابستگی به منابع مالی دولتی می‌شود و دیگر پروژه‌های زیرساختی نیمه تمام نمی‌ماند.

استفاده از مدل جدید سرمایه‌گذاری با تضمین کف سود به عنوان یک ابزار مؤثر برای تسریع در اجرای پروژه‌ها و افزایش اطمینان در بین سرمایه‌گذاران عمل می‌کند. این امر نه تنها باعث بهبود عملکرد پروژه‌ها و افزایش سودآوری می‌شود، بلکه به تقویت کلی صنعت و بهبود زیرساخت‌های کشور کمک می‌کند. استفاده از سهام پروژه به عنوان یک ابزار مالی امکان جذب سرمایه‌های عظیم و دستیابی به منابع مالی مورد نیاز برای پیشبرد پروژه‌های بزرگ را فراهم می‌آورد. در کشورهایی مانند ایران که به دنبال توسعه و نوسازی زیرساخت‌های خود هستند، به‌ویژه در بخش‌های کلیدی مانند صنعت نفت، استفاده از این سهام می‌تواند به یک استراتژی اصلی تبدیل شود.

علاوه بر این، استفاده از سهام ممتاز در شرکت‌های سهامی عام پروژه مزایای قابل توجهی را به همراه دارد. سهام ممتاز، که اغلب حقوق ویژه‌ای مانند اولویت در پرداخت سودها و حق رأی متفاوت در مجامع عمومی را به همراه دارد، می‌تواند برای جذب سرمایه‌گذارانی که به دنبال امنیت بیشتر و بازدهی قابل پیش‌بینی هستند، جذاب باشد. این نوع سهام به شرکت‌ها امکان می‌دهد تا منابع مالی استراتژیک را برای پروژه‌های خاص تأمین کنند، بدون آنکه از حقوق سهامداران دیگر کاسته شود.

در نتیجه، استفاده موثر از شرکت‌های سهامی عام پروژه و سهام ممتاز می‌تواند به عنوان یک راهبرد مالی محور در پیشبرد توسعه زیرساخت‌های ملی، به ویژه در صنعت نفت، عمل کند. این رویکرد نه تنها به تقویت بخش‌های استراتژیک اقتصاد کمک می‌کند، بلکه در عین حال، به بهبود شرایط اقتصادی کلی کشور و ارتقاء استانداردهای زندگی مردم منجر می‌شود.

صنعت نفت به عنوان یکی از منابع اصلی درآمد و انرژی کشور، نه تنها نقش کلیدی در اقتصاد دارد، بلکه توسعه و گسترش زیرساخت‌های این صنعت می‌تواند تأثیرات مثبت و گسترده‌ای بر سایر بخش‌های اقتصاد و زندگی روزمره مردم بگذارد، فروش سهام به عموم مردم، می‌تواند منابع مالی لازم برای پروژه‌های بزرگ را تامین کرده و در عین حال شفافیت و اعتماد سرمایه‌گذاران را نیز حفظ کنند و با ارائه فرصت‌های سرمایه‌گذاری مطمئن، زمینه‌ساز رشد اقتصادی پایدار شود.

با تصویب ماده ۱۵ برنامه هفتم توسعه، صحنه‌ای جدید در صنعت نفت و گاز کشور گشوده شده است؛ دیوارهای انحصاری که سال‌ها بخش نفت و گاز را در بر گرفته بود، فرو ریخته و بستری برای مشارکت همگانی در این صنعت حیاتی فراهم آمده است. این تغییرات به‌معنای واقعی کلمه امکان بهره‌برداری از میادین مشترک نفت و گاز را به مردم و بخش‌های خصوصی واگذار کرده و همه آحاد جامعه را در فرآیند تولید و توسعه این منابع دخیل کرده است.

این رویکرد جدید نه تنها درهای صنعت نفت را به روی سرمایه‌های ملی باز می‌کند، بلکه باعث تحرک بیشتر در سایر بخش‌های اقتصادی نیز می‌شود. نفت و گاز به‌عنوان موتورهای محرکه اقتصاد کشور، نقش محوری در ایجاد رونق و توسعه اقتصادی دارند.

با تقویت بخش نفت و گاز از طریق مشارکت‌های مردمی، سایر صنایع وابسته نیز شاهد افزایش فعالیت و توسعه خواهند بود، از صنایع پتروشیمی گرفته تا بخش‌های خدماتی و ساخت‌وساز که همگی به نوعی به این ماده حیاتی وابسته‌اند. ماده ۱۵ برنامه هفتم توسعه بدین ترتیب، زمینه‌ساز یک جهش تولیدی قابل توجه با استفاده از سرمایه‌گذاری‌های داخلی و مشارکت عموم مردم شده است، تا همگان بتوانند در بهره‌برداری و توسعه منابع نفت و گاز سهیم باشند و از مزایای اقتصادی آن به طور مستقیم و غیرمستقیم بهره‌مند گردند. این رویکرد نویدبخش دورانی نو در تاریخ اقتصاد ایران است، که در آن مشارکت و سهم خواهی مردمی نقش بسزایی در تعیین مسیر توسعه کشور خواهد داشت.