برنامه سینمایی «هفت» این هفته نیز بر روی حوزه مستند متمرکز بود و ضمن تبرئه تلویزیون و به ویژه شبکه مستند از ضعف عملکرد در پوشش حوزه مستند، نقدها را بر روی مرکز گسترش سینمای و تجربی متمرکز کند.
به گزارش «تابناک»؛ برنامه «هفت» در این هفته ساعت 23:57 جمعه ششم دی روی آنتن رفت و همچون برنامه پیشین بر روی حوزه مستند متمرکز بود؛ عرصه‌ای که کمتر مورد توجه قرار میگیرد و می‌توانست در این برنامه مورد توجه قرار بگیرد اما به جای بحث‌های تخصصی، مستمسکی برای حمله به اهالی صنوف قرار گرفت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در بخش نخست، بررسی وضعیت و جایگاه سینمای مستند با
حضور محمدرضا عباسیان و مرتضی شعبانی برگزار شد.
مرتضی شعبانی در این بخش گفت: طی این سالها شبکه مستند به دیده شدن این حوزه بسیار کمک‌کرده است. من فکر نمی کردم که مردم انقدر به مستند علاقه مند باشند. ما هنوز در سینما برای دیده شدن مستندها تبلیغ درستی انجام نمی دهیم مانند فیلم های داستانی. حتی فیلم هایی که تبلیغات داشتند در مقایسه با سینمای داستانی قابل مقایسه نیست. مشارکت سینمای مستند در زمان جشنواره فجر در بین مستندسازان زیاد است ولی اتفاق برعکس آن در زمان برپایی سینما حقیقت رخ نمیدهد.
محمدرضا عباسیان نیز تاکید کرد: باری که سینمای ایران از دوش فرهنگ ایران برداشته هیج کدام از شاخه های دیگر هنر برنداشته است. عمده بخش این‌مسئولیت هم بر دوش سینمای مستند بوده که دین خود را به خیلی از اتفاقات ادا کرده است. مستند راحت تر و سهل الوصول است. سینمای داستانی نقش جدی و واقعی نتوانسته ادا کند. جشنواره سینما حقیقت مهمترین جشنواره مستند در کشور است. همانطور که همه گفتند، این دوره از جشنواره یکی از بهترین دوره های برگزاری جشنواره از نظر سازماندهی است.
عباسیان متذکر شد: ما پویایی و تغییرات را هر ساله در جشنواره سینما حقیقت شاهد هستیم. امسال ترکیب خوبی از فیلم ها را در جشنواره مشاهده کردیم . مهمترین اتفاقی که در دو سه سال گذشته در منطقه افتاد حضور داعش بود که فیلم هایی مستند خیلی خوبی در این زمینه ساخته شد. بحث جایزه شهید آوینی در سینما حقیقت به نظر من باید اصلاح شود. جایزه شهید آوینی یک بحث مستقلی از سینما حقیقت بوده از ابتدا و از یک دوره اضافه شده که انگار یک بخش جنبی شده است. تعداد جوایزی که در بخش جنبی داده میشود زیاد نیست. آنچه که من در جشنواره این دوره دیدم این بود که چندین فیلم با ارزشی که در بخش شهید آوینی قرار داشتند میتوانستند در بخش های دیگر هم حضور پیدا کنند.
مرتضی شعبانی تاکید کرد: مستند ساز از یک‌کارمند معمولی کمتر حقوق میگیرد. سقفی بالای سر این‌مجموعه ها نیست. یعنی کسی که سیاستگذاری کندکه سینمای‌مستند ما به چه سمت و سویی برود. ما باید برای دنیا فیلم بسازیم. ما بیایم اقتصاد نفتی را کنار بگذاریم و فکر کنیم پول نفت نداریم که فیلم بسازیم، میرویم فیلم هایی را می سازیم که در شبکه های مختلف دنیا قابلیت پخش داشته باشد. اگر بخش های خصوصی پای کار نباشند، بخش های دولتی به تنهایی توانایی و انگیزه معرفی و بازاریابی برای همه فیلم ها را ندارند.
اشکان رهگذر نویسنده و کارگردان پویانمایی آخرین داستان نماینده ایران در اسکار 2020 نیز در بخش بعدی حضور یافت. اشکان رهگذر در این بخش گفت: همیشه برای من دغدغه بود که چرا هیچ اثری درخور شاهنامه ساخته نشده است. من حدود ۳۰ جشنواره در سراسر دنیا با این اثر شرکت کردیم که مهمترین آن جشنواره بزرگ فرانسه بود. من همیشه سعی کردم آینده خوبی برای این فیلم در نظر بگیرم. خیلی سخت انیمیشن دارد جایگاه خود را در سینمای ایران پیدا میکند. در حال حاضر نماینده ایران در اسکار ۲۰۲۰ است.
رهگذر تاکید کرد: علت استفاده از هنرپیشه ها در دوبله این پویانمایی یکی گیشه و یکی اینکه میخواستم به معقوله سینما نزدیک تر باشم. همه هنرمندان بسیار همکاری کردند. خیلی برایم جالب بود که روندی که طی کردیم صداپیشگی بود نه دوبله. تینا پاکروان مدیر صدا پیشگان بود. این کار برای من حدود یک دهه طول کشید. برادر من خانه خود را برای ساخت این فیلم فروخت. ما میدانستیم که در ایران گیشه نخواهیم داشت. سینمای انیمیشن به سختی در ایران دیده میشود. انتظار ما این است که فضایی برابر با سینمای داستانی برای انیمیشن ایجاد شود. برخی از بچه ها از ساختن انیمیشن در ایران نا امید و به دنبال مهاجرت هستند.
در بخش دیگر، سلیم غفوری مدیر شبکه مستند که در دوره او این شبکه وضعیت مطلوب و در حد انتظاری نداشته، به این برنامه آورده شد و فضا برای دفاع از عملکردش بدون حضور منتقدان این شبکه فراهم شد. غفوری نتوانست پاسخ قانع کننده‌ای درباره عملکرد ضعیف شبکه مستند در این عرصه داشته باشد، چرا که به صورت معمول در دنیا، خریدار اصلی مستند، تلویزیون‌ها هستند و در ایران این اتفاق رخ نمیدهد و این شبکه نیز آثاری از اشخاص خاصی را خریداری میکند.
میز رسانه برنامه هفت نیز با حضور همان حلقه بسته‌ای که در هفته‌های پیشین شاهدش بودیم، روی آنتن رفت و ظاهراً قرار است چه کارشناسان این برنامه یک هفته به عنوان مدیر فرهنگی، یک هفته به عنوان کارشناس و یک هفته به عنوان مستندساز در روی آنتن حضور دارند و چه گروه خبری‌اش، از یک تعداد اشخاص محدود باشند؛ وضعیتی که هفت را با لحاظ محتوایی کم‌ارزش کرده است.
در بخش پایانی نیز چند مستند با حضور فراستی و دو دوستش در میز نقد بررسی شد که به واسطه سواد فنی اندک سینماگران نسبت به دانش فیلمسازی و به خصوص مستندسازی، مسائل مطرح شده کارشناسی و دقیق نبود.
منبع: تابناک
کلیدواژه: انتخابات مجلس یازدهم
رمز پویا
فیده
اتحادیه عرب
زلزله بم
کربلای چهار
حوادث آبان 98
اف ای تی اف
برهم صالح
رزمایش دریایی ایران چین روسیه
برنامه هفت
شبکه مستند
محمدحسین لطیفی
انتخابات مجلس یازدهم
رمز پویا
فیده
اتحادیه عرب
زلزله بم
کربلای چهار
حوادث آبان 98
اف ای تی اف
برهم صالح
رزمایش دریایی ایران چین روسیه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا
منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۲۶۸۲۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دین سینما به امام صادق(ع) چه زمانی ادا میشود؟
این اهمیت از آن‌روست که با توجه به آمارهای منتشر شده از‌سوی نهادهای علمی کشور بیشتر مخاطبان ایرانی به موضوعات دینی اهمیت می‌دهند و براساس آخرین پیمایش مرکز تحقیقات صدا وسیما نیز پربیننده‌ترین برنامه‌های رسانه‌ملی برنامه‌های مذهبی هستند. اما اینکه چرا تاکنون درصنعت فیلمسازی و سریال‌سازی به چنین موضوع مهمی کمتر پرداخته شده نیاز به بررسی بیشتری دارد.
سینما و فیلمسازی مذهبی سینما ذاتا هنری قصه‌گو و در عین‌حال وابسته به تکنولوژی محسوب میشود و به همین جهت بستر خوبی برای طرح روایت و داستان‌های برآمده از باورها و عقاید انسان‌ها در طول
تاریخ است. همچنین به‌دلیل بدیع و مدرن بودن، ابزارهای نامحدودی در اختیار دارد که می‌تواند در اذهان مخاطبان عمیقا اثرگذار باشد. از آغاز شکل‌گیری سینما در اواخر قرن نوزدهم تا به امروز، جادوی سینما این امکان را فراهم کرده تا سینماگران، دغدغه‌های اعتقادی و مذهبی خود را از طریق این رسانه به نمایش بگذارند. به‌طورکلی این تولیدات دارای اهمیت استراتژیک هستند و می‌توانند در نمایش و قرائت مطلوب مردم درخصوص ادیان، مهم و پرطرفدار باشند.
چرا سینمای دینی در ایران شکل نمی‌گیرد سینمای ایران اسلامی که به‌عنوان مرکز اصلی تجمع شیعیان دنیا، سال‌هاست در تولیدات انواع فیلم‌های سینمایی با رویکردهای انسانی و اخلاقی خوش درخشیده اما به‌نظر می‌رسد تاکنون برای تولیداتی از نوع سینمای دینی حرف چندانی برای گفتن نداشته باشد؛ آن‌هم در شرایطی که جریانات انحرافی صهیون و وهابیت، تمام سپاه خود را برای به تصویر کشیدن دوران صدر
اسلام به‌گونه‌ای که مطلوب خودشان است، به میدان آورده‌اند. از ساخت فیلم و حکمرانی بر سینمای هالیوود تا بودجه‌ریزی و سریال‌سازی در کشورهای حاشیه خلیج‌فارس و خاورمیانه برای تحریف تاریخ
شیعه و دوران امامت اولاد نبی اسلام(ص) آن هم بدون رعایت ابتدایی‌ترین ملاحظاتی که می‌توان داشت.
تحریف تاریخ شیعه مصداق فراوانی را می‌توان از میان تولیدات عربی درباره تحریف تاریخ شیعه همراستا با تفکر ضدایرانی مثال زد اما متأخر‌ترین آنها می‌تواند مجموعه‌هایی مانند «اِمامُ الْفُقَهاء» یا «حشاشین» باشد که این روزها نامش سر زبان‌ها افتاده است. این تولیدات نمایشی گرچه از‌سوی برخی با سهل‌انگاری دنبال میشود اما ماجرای آنها عمیق‌تر از مباحثی چون جنبه سرگرمی صنعت فیلمسازی است و تلاش میشود تا با القای تصویری غلط، زمینه تحریف تاریخ را فراهم کند.به طور مثال این مجموعه‌های تلویزیونی نه فقط به‌دور از اهداف سیاسی و ضد‌شیعی ساخته نشده‌اند بلکه دقیقا می‌دانند چه هدفی را دنبال می‌کنند و قرار است چه تصویری از اسلام و شیعه به جهان ارائه نمایند تا در نهایت آنچه در اذهان در مورد اسلام و تشیع شکل میگیرد، به نفع خودشان و در راستای تضعیف اندیشه ولایی شیعیان باشد که امروز رسانه‌ها و اندیشمندان صهیونیستی چنین تفکری را مانع جدی حیات خود می‌دانند.
تصویری تحریف شده از امام صادق(ع) به عنوان نمونه مجموعه «اِمامُ الْفُقَهاء» که در رابطه با زندگی امام صادق(ع) به کارگردانی سامی جنادی سوری و نویسندگی حامد العلی کویتی با حمایت شرکت کویتی الخیر در ۳۰ قسمت ساخته شده و در سال ۱۳۹۱ از شبکه العراقیه در عراق پخش گردید و پس از آن شبکه الکوثر صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران نیز البته با برخی اصلاحات، از‌جمله پوشاندن چهره مبارک بنیان‌گذار مذهب شیعه(ع) و پدر بزرگوارشان، آن را به نمایش گذاشت، تلاش شده تا روایتی تاریخی از خلفای اربعه ارائه دهد و با توجه به نهضت علمی که امام باقر(ع) و امام صادق(ع) پایه‌گذاری کردند، این موضوع را اثبات کند. این در حالی است که این
سریال با توجه به جایگاه این دو امام شیعه در پی اثبات جریان خلافت است اما از این امامان و خلافت برحق آنها چیزی نمی‌گوید.همین امر سبب شد برخی مراجع تقلید در کشورهای مختلف اسلامی از این سریال انتقاد کنند. «اِمامُ الْفُقَهاء» اگرچه مدرسه علمیه امام صادق(ع) در مسجد النبی(ص) و پرورش فقها و علما در آن مدرسه را به تصویر کشیده است، اما به امامت این امام بزرگوار و نشان دادن شخصیت وی در حد یک فقیه، بسنده کرده که چنین رویکردی در مجموعه‌ای که مدعی روایت زندگی امام صادق(ع) است، نمی‌تواند بی‌هدف بوده باشد.بر همین اساس باید این سؤال را مطرح کرد، آیا واقعا ساخت فیلم و سریال در خصوص بنیان‌گذار مذهب شیعه وظیفه سینما و تلویزیون ایران نیست؟
حشاشین در مقابل تفکر شیعی در راستای بررسی تولیدات فیلمسازی و سریال‌سازی، باید گفت سریال حشاشین نیز که در ماه رمضان امسال پخش شد و تلاش کرده جنبش شیعه اسماعیلیه را همراستا با داعش به تصویر بکشد را هم باید در این رابطه ارزیابی کرد. اسماعیلی‌ها نام خود را از اسماعیل بن جعفر، فرزند امام صادق(ع) گرفته‌اند. آنها برخلاف شیعیان اثنی‌عشری، که امام موسی کاظم(ع) برادر کوچک‌تر اسماعیل را به عنوان امام پذیرفته‌اند، معتقد بودند اسماعیل جانشین امام صادق(ع) بوده است. همین تفکر انحرافی حالا دستمایه جریان‌های صهیونیستی شده تا از زبان کشورهای سکولار اسلامی فیلمی ساخته شود که تفکر شیعی را با داعش ساخته شده توسط غرب پیوند زنند و به جهانیان نشان دهند که تفکر داعشی همراستا با تفکر شیعی است و با تحریف تاریخ، کذبیات تفکری خود را جای حقیقت اندیشه شیعیان جا بزنند.
سینما حق دستکاری تاریخ را ندارد با بازخوانی انتقادات و واکنش‌هایی که امروزه از سوی منتقدان به چنین آثاری میشود، می‌توان به‌خوبی دریافت که جریانات صهیونیستی چگونه از دو‌قطبی‌سازی و پاک‌کردن تاریخ بهره می‌برند. به‌طور مثال شاید فیلمنامه‌ای با یک قصه اجتماعی و عاشقانه این امکان را برای فیلمساز فراهم کند تا دخل و تصرفی در موضوع ایجاد نماید اما فیلمساز طبیعتا حق دستکاری تاریخ و وقایع شناخته شده را ندارد، به‌خصوص اگر درام به شخصیتی تاریخی بپردازد که در یک دوره زمانی خاص نقش فعالی داشته است؛ این نقدی است که وجیهه عبدالرحمن از بازیگران سینمای عرب به‌تازگی بر سریال «حشاشین» مطرح کرده است. متاسفانه پدیده جعل تاریخ در درام تاریخی عرب و ترکیه بسیار وجود دارد، چراکه آنها فیلمنامه‌ها را از بین رویدادهایی برمی‌گزینند که مواضع قهرمانانه را تقویت و افتخارات و پیشینیان‌شان را ستایش میکند و این قطعا به نفع درام نیست و وقتی این درام درخصوص به تصویر کشیدن شخصیت‌های ارزشمند دینی جمع زیادی از مردم دنیا باشد، اشکال چنین رویکردی بیشتر نمود پیدا میکند.حتی برخی منتقدان شبکه‌های عربی نیز در مورد این سریال گفته‌اند: این مجموعه نمایشی در ابتدا و انتها ماحصل خیال بوده که از تاریخ الهام گرفته شده است.
وقتی صهیون برای کوبیدن اسلام سیاسی دست به‌کار میشود ساخت سریال‌هایی چون حشاشین از سوی جریان صهیونیستی که امروز در ضعیف‌ترین جایگاه خود قرار دارد راهبری میشود تا با کوبیدن اسلام سیاسی در ایران، اخوان‌المسلمین در مصر و حماس در فلسطین که بزرگ‌ترین دشمن آنها محسوب میشود و جریان مقاومت را در منطقه پدید آورده‌اند به جریان تندروی ساخته شده توسط آمریکا داعش نسبت دهد که اسلام‌هراسی را در دنیا تقویت کند.
در جنگ روایت‌ها چه کردیم؟ حالا در این جنگ روایت‌ها، سینمای ایران شیعی برای روایت
صادق از زندگی پدر مکتب جعفری چه کرده است؟ گرچه تلویزیون ایران درخصوص صدر اسلام و حوادث کربلا تولیدات قابل دفاعی داشته و می‌توان به مجموعه‌هایی مانند مختارنامه، امام علی(ع)، معصومیت از دست رفته، ولایت عشق، تنهاترین سردار و... اشاره کرد که هر‌کدام دوره‌ای از تاریخ اسلام را مورد بررسی قرار داده‌اند اما در این بین، جای یک فیلم سینمایی یا سریال در شأن بنیان‌گذار مذهب شیعه، به‌شدت احساس میشود.همانطور که بر همه روشن است، تاریخ تمدنی غرب بدون وجود آورده‌های علمی مسلمانان قطعا به جایی نمی‌رسید یا دست‌کم این دستاوردهای دانشمندان و عالمان اسلام بود که کتابخانه‌های غرب را تا دوره‌ای از تاریخ پر کرد.طبیعتا تمدن کنونی جهان، ازتلاش ملل گوناگون در طول تاریخ شکل گرفته است وسهم اسلام در پیدایش وتوسعه این تمدن، بیش ازدیگر تمدن‌ها نباشد، کمتر نیست. پرسش اینجاست که آیا سینمای ایران ظرفیت ساخت فیلمی برای بیان این تاریخ را ندارد یا ما با فقر سینماگران دغدغه‌مند و شیعه مواجه هستیم؟
دوران سینمای سکولار گذشته است علوم و تمدن اسلامی از مسیرهای مختلفی به غرب منتقل شد که ترجمه کتب عربی به زبان‌های اروپایی و تدریس و استفاده از کتب عربی که دانشمندان مسلمان آنها را در مراکز علمی نوشته یا ترجمه کرده بودند، بیشترین تاثیر را داشت. شاید این توضیحات برای اثبات اهمیت توجه به اقدامات اساسی امام صادق(ع) و جهاد علمی که او ایجاد کرد، کافی است تا متوجه باشیم که تا چه اندازه پرداخت به زندگی این دانشمند زمان، گردآورنده علوم اسلامی و سپس انتشار آن به سراسر دنیا و حتی تاثیرش بر شکل‌گیری غرب در سینما و تلویزیون اهمیت و جذابیت دارد. مردم ایران مخاطبانی مشتاق به تماشای آثار نمایشی با مضامین مذهبی و دینی هستند.در همین ماه رمضان گذشته واقعا روشن شد که دوران «تلویزیون، رسانه‌ای با ماهیت سکولار است» گذشته و نه‌فقط تلویزیون که سینما نیز تشنه تولیداتی با مضامین ارزشمند است؛ چراکه مخاطب سینمای امروز نیز چنین خواسته‌ای دارد و فیلم‌های دفاع‌مقدس یا انقلابی همیشه در ایران پرفروش بوده‌اند.
جای خالی استکبارستیزی رئیس مکتب جعفری در سینما می‌توانیم با یک روایت دقیق و جذاب سینمایی، حقانیت شیعه و تاثیراتی را که بر فرهنگ بشری گذاشته، ثابت کنیم و این بار ما به‌عنوان شیعیان ۱۲امامی و باورمند به مهدویت بگوییم غرب چگونه غرب شد و حالا با فاصله از همان دستاوردها امروز به چه نقطه‌ای از اضمحلال فرهنگی رسیده است؟! در حقیقت دوران زندگی امام صادق(ع) را از هر منظری که مورد توجه قرار دهیم، سرشار از قصه‌ها و پیروزی‌های علمی و فرهنگی است که موجب شکل‌گیری دوران طلایی اسلام شد و تمامی این دستاوردها قابلیت نمایشی‌شدن دارد؛ ضمن اینکه امروز که جهان علیه هر نوع استکبار برخاسته و آزادگان مسلمان و غیرمسلمان خواهان برچیده‌شدن رژیم صهیونیست هستند، بهترین فرصت برای بیان وجوه استکبارستیزی رئیس مکتب جعفری است و سینما باید دست‌به‌کار شود تا در این جنگ رسانه‌ای از موثرترین و فراگیرترین رسانه‌ها، یعنی فیلمسازی برای تولید محتواهایی متناسب با فرهنگ شیعی بهره برد و چه روایتی مهم‌تر و ضروری‌تر از روایت زندگی امام صادق(ع)؟! سینما قصه می‌خواهد، حادثه و قهرمان نیاز دارد و دوران امام صادق یکی از توفانی‌ترین ادوار تاریخ اسلام است که از یک سو اغتشاش‌ها و انقلاب‌های پیاپی متعددی را تجربه کرده، از جمله قیام خونخواهان امام حسین(ع) و از سوی دیگر در این دوره تاریخی شاهد برخورد مکاتب، ایدئولوژی‌ها و تضاد افکار فلسفی و کلامی هستیم که ناشی از برخورد امت اسلامی با مردم کشورهای فتح‌شده با دنیای خارج است. در آخر اینکه به نظر روایت این دوران طلایی از اسلام شیعی در سینما کمی همت، دغدغه و اسلام‌شناسی می‌خواهد تا فیلمنامه‌نویسان و کارگردانان سینمای ایران دست‌به‌کار شوند و مدیران سینمایی و صداوسیما را کنار خود ببینند و دست و دلبازانه برای فتح و پیروزی شیعیان، این بار نه مانند صدر اسلام با فدا کردن خون؛ بلکه با تخصیص بودجه کافی، بهره‌مندی از فناوری و استفاده از افراد باسواد و آگاه، آثاری نمایشی تولید کنند و مرزهای فرهنگی و هنری را درنوردند.
تداوم بارندگیها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش مییابد