به نقل از «ایرنا»

آیا روند آستانه می‌تواند بحران ادلب را مدیریت کند؟

تاریخ انتشار: ۱۱ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۱۰۳۸۹۷

  مواضع مسکو و آنکارا درباره شرایط ادلب فاصله زیادی از یکدیگر گرفته است و مذاکرات دوجانبه نتوانسته منجر به سازش بین دو طرف شود. با کشته شدن ٣٣ سرباز ارتش ترکیه در بمباران نیروهای سوری در استان ادلب خطر جنگ بین ترکیه از سویی و نیروهای سوری و روسیه بالا گرفت. ترکیه نیز اقدام به عملیات متقابل و تلافی‌جویانه کرد که باعث کشته شدن حداقل ١۶ سرباز سوری شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در حالی که احتمال تصاعد بحران در منطقه ادلب بیش از هر زمان دیگری افزایش یافته است،‌جمهوری اسلامی ایران تلاش کرده با گفت و گو با دو طرف ماجرا از تصاعد بحران جلوگیری کند. محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه  اواخر بهمن ماه در حاشیه اجلاس امنیتی مونیخ با وزیر خارجه ترکیه دیدار کرد و پیشنهاد داد که نشست سران ایران، ترکیه و روسیه در تهران در ارتباط با موضوع ادلب برگزار شود.
 همزمان با تشدید تنش‌ها در ادلب وزارت امور خارجه با انتشار بیانیه‌ای خواستار تشکیل جلسه کشورهای عضو روند آستانه شد و بر ضرورت مدیریت فضای متشنج موجود و آرام سازی آن در اسرع وقت تاکید کرد.

با این حال دور تازه رایزنی های تهران برای کاهش بحران ادلب دیشب با گفت و گوی تلفنی رییس جمهور کشورمان با همتایان روس و ترکیه‌ای کلید خورد.  

روحانی در تماس تلفنی با رییس جمهور ترکیه با اشاره به اهمیت ویژه همکاری‌های سه جانبه ایران، ترکیه و روسیه برای حل مشکل سوریه در راستای تقویت روند آستانه، گفت: همکاری‌های سه جانبه در سطوح مختلف اهمیت ویژه‌ای دارد و همانطور که قبلا گفته شده، ایران برای میزبانی دور بعدی این اجلاس سه جانبه آمادگی دارد.

رییس جمهوری روند آستانه را برای امنیت منطقه یک دستاورد بزرگ قلمداد کرد و افزود: قطعا افزایش تنش به سود هیچ کس در منطقه نیست و ما باید از طریق گفت و گو مسائل را حل و فصل کنیم و نباید اجازه دهیم روند آستانه تضعیف شود.

حجت الاسلام و المسلمین روحانی همچنین با طرح پیشنهاد برگزاری اجلاس سه جانبه ایران، ترکیه و سوریه، گفت: با توجه به توافق ما بر روی اصولی همچون حفظ تمامیت ارضی سوریه، ریشه کن کردن تروریست‌ها، حفظ جان انسان‌های بی‌گناه و حل و فصل سریع مسئله ادلب، می‌توان در این نشست اختلاف نظرها را برطرف کرد.

رییس جمهوری  همچنین در گفت و گو با ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه گفت: شرایط ادلب نگران گننده است و باید هر چه سریعتر توافقات روند آستانه عملیاتی شود تا شاهد آرامش و امنیت و همچنین ریشه کن شدن تروریسم در این منطقه باشیم.

روحانی با تاکید بر اینکه قابل قبول نیست بخشی از کشور سوریه برای سال‌ها در اختیار تروریست‌ها باقی بماند، تصریح کرد: همانطور که بارها تاکید شده، راه حل معضل سوریه صرفا سیاسی بوده و از طریق گفت و گو حل خواهد شد و نباید اجازه دهیم شرایط ادلب به بهانه ای برای مداخله و سوء استفاده آمریکایی‌ها از موضوع سوریه تبدیل شود.

رییس جمهوری با اعلام آمادگی برای میزبانی نشست سران سه کشور ایران، روسیه و ترکیه در تداوم روند آستانه، افزود: در سال‌های اخیر با همکاری ایران و روسیه و سوریه اقدامات بسیار بزرگی در مبارزه با تروریسم انجام شده است که باید آثار و نتایج آن را حفظ کنیم و در زمینه مسئله ادلب کاملا آماده ایم در سطوح سیاسی و امنیتی  به یک راه حل مورد توافق هر سه کشور برسیم.

 به جرات می‌توان گفت روند آستانه تاکنون مهمترین و تاثیرگذارترین روند برای حل و فصل بحران سوریه بوده و توانسته آرامش را به بخش اعظم کشور سوریه برگرداند. این روند دقیقا از زمانی شروع شد که تنش‌ها بین ترکیه و روسیه با ساقط کردن هواپیمای روس توسط ترکیه و  در ادامه ترور سفیر این کشور در ترکیه افزایش یافته بود و در حالی که بسیاری از ناظران مسائل منطقه منتظر بودند دو کشور به سمت افزایش تنش و تخاصم بروند، روند آستانه با مشارکت و همکاری ایران روسیه و ترکیه شکل گرفت. این روند موفق در عین حال مخالفان جدی و سرسختی در عرصه منطقه ای و بین المللی داشت و همانطور که انتظار می‌رفت تلاش‌های زیادی برای تخریب روند آستانه صورت گرفت با این حال و در شرایطی که به نظر می‌رسید این روند در گام‌های نهایی حل و فصل بحران سوریه است موضوع ادلب تبدیل به گره‌ای شده که ممکن است دستاوردهای چند سال اخیر را بر باد دهد.
در عین حال نباید فراموش کرد که بخش بزرگی از تلاش‌های مخرب روند آستانه، فارغ از بحران سوریه به دلیل نقش و جایگاه ترکیه و نحوه بازیگری آن در معادلات بین المللی و مناسبات آت با اروپا وآمریکا و روسیه است.گرچه ممکن است شرایط امروز منطقه و سوریه در مقایسه با زمانی که روند آستانه شکل گرفت تغییر کرده باشد با این حال این را هم نباید فراموش کرد  این روند با تکیه بر اصول و قواعدآمره ای چون حفظ تمامیت ارضی و حاکمیت ملی سوریه و جلوگیری از تجزیه‌آن، مقابله با اصل توسل به زور و عدم مداخله در امور داخلی کشورها شکل گرفته است. از همین رو به نظر می رسد این روند و سه ضلع‌آن همچنان از این توان و ظرفیت برخوردار هستند که بتوانند از گردنه بحران ادلب هم عبور کنند. 

برچسب‌ها رجب طیب اردوغان ولادیمیر پوتین محمد جواد ظریف حسن روحانی

منبع: ایرنا

کلیدواژه: رجب طیب اردوغان ولادیمیر پوتین محمد جواد ظریف حسن روحانی ترکیه ترکیه روسیه ترکیه جواد ظریف ترکیه ترکیه روسیه ترکیه ترکیه ترکیه روسیه سوریه ترکیه سوریه سوریه روسیه سوریه سوریه سوریه روسیه ترکیه روسیه سوریه سوریه سوریه ترکیه روسیه ترکیه ترکیه روسیه ترکیه سوریه سوریه ترکیه روسیه سوریه سوریه رجب طیب اردوغان ولادیمیر پوتین محمد جواد ظریف حسن روحانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۱۰۳۸۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سقوط پوتین؟ شاید آرزو بر جوانان عیب نیست / گورباچف مایه عبرت ولادیمیر پوتین شده است / چرا روسیه پوتین با شوروی در آستانه سقوط متفاوت است

به گزارش جماران، پیتر روتلند، استاد در دانشگاه وسلین و دانشیار مرکز دیویس برای مطالعات روسیه و اوراسیا در دانشگاه هاروارد در تازه ترین نوشتار برای Responsible Statecraft درباره خطرات توهم فروپاشی حکومت ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه نوشت:

ماکسیم ساموروکوف از مرکز کارنگی اخیراً مقاله‌ای را با عنوان «رژیم شکننده پوتین» در فارن افرز منتشر کرده و استدلال کرده که مانند حکومت شوروی ، سیستم سیاسی پوتین نیز همیشه در آستانه فروپاشی است.  این استدلال بر اساس یک قیاس مستقیم تاریخی به دست می آید. نظام شوروی قوی و تغییرناپذیر به نظر می رسید و عملاً هیچ کس فروپاشی آن را پیش بینی نمی کرد  اما فروپاشید. به همین ترتیب، سیستم پوتین قوی و مقاوم به نظر می رسد و کمتر کسی می تواند فروپاشی آن را تصور کند. اما فروپاشی آن نیز رخ خواهد داد.

می توان فهمید که چرا این استدلال برای Foreign Affairs جذاب است. آرزو همیشه مخاطب را جذب می کند: مردم دوست دارند آنچه را که می خواهند بشنوند به آنها گفته شود. شاید بهتر باشد اینطور القا شود که بدون هیچ چشم‌اندازی برای یک ضد حمله موفق در اوکراین، محتمل‌ترین سناریو برای پیروزی اوکراین، فروپاشی رژیم در روسیه است.

قیاس های تاریخی می توانند جذاب اما گمراه کننده باشند زیرا ممکن است توجه ما را بر شباهت های سطحی متمرکز کنند، در حالی که تفاوت های ساختاری را نادیده می گیرند. واقعیت این است که چندین جنبه مهم وجود دارد که رژیم پوتین در مکان بسیار متفاوتی با اتحاد جماهیر شوروی قرار دارد.

اولاً، میخائیل گورباچف تنها شش سال در قدرت بود و هرگز نتوانست کنترل مؤثری بر حلقه داخلی رهبران شوروی و یا بوروکراسی در کل ایجاد کند. در نتیجه، ابتکارات سیاستی او با اجرای مؤثر همراه نشد و او را مجبور به اتخاذ اقدامات رادیکال‌تر کرد که کل سیستم را بی‌ثبات کرد. در مقابل، پوتین خیلی سریع پس از به قدرت رسیدن در سال 2000، کنترل قوی بر نخبگان رقیب اعمال و «عمود قدرت» را احیا کرد. او 24 سال است که این مسئولیت را بر عهده داشته است و اکثر تحلیلگران موافقند که پایه های نهادی رژیم پوتین قوی است و احتمالاً پس از مرگ بنیانگذار خود ، نیز جان سالم به در خواهد برد. دوم، یکی از عوامل مهم در فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، این واقعیت بود که این شوروی در حال مبارزه با یک جنگ غیرقابل پیروزی در افغانستان بود که آن را مجبور به مذاکره با غرب کرد. روسیه در حال جنگ در اوکراین است در حالی که هنوز به پیروزی خود مطمئن است. سوم، اتحاد جماهیر شوروی ورشکست شده بود، کسری تجاری داشت و در خارج از کشور پول قرض می گرفت. اما اکنون علیرغم فشار تحریم های غرب، روسیه در سال گذشته 50 میلیارد دلار مازاد تجاری داشت. اقتصاد برنامه‌ریزی‌شده شوروی سفت و سخت و گودالی از یارانه‌های دولتی بود.  بر خلاف اتحاد جماهیر شوروی، روسیه دارای یک اقتصاد سرمایه داری پویا است که به خوبی با اقتصاد جهانی ادغام شده و کارآفرینان آن در دور زدن تحریم های غرب ماهر شده اند. چهارم، اتحاد جماهیر شوروی، فدراسیونی بود که 52 درصد جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دادند. روسیه پوتین یک کشور متمرکزتر است که روس ها 82 درصد از جمعیت آن را تشکیل می دهند.

مسلماً احتمال شورش اسلامگرایان در قفقاز شمالی یک چالش امنیتی بالقوه است. اما منطقی که رمضان قدیروف، رهبر چچن را به یک رعیت وفادار مسکو تبدیل کرد، در مورد هر جانشینی صادق است:  بهتر است از جریان کمک های مسکو لذت ببرید و لامبورگینی بخرید تا اینکه آواره ای با جیب خالی باشید.  چچنی ها از جنگ های اول و دوم درس گرفته اند: استقلال طلبی ارزش تلاش ندارد. هیچ یک از جمهوری های قومی دیگر در فدراسیون روسیه علاقه ای به آغاز جنگ با مسکو ندارند.

حمله 22 آوریل به تالار شهر کروکوس نه تنها یادآور این نکته بود که تروریسم اسلام گرا همچنان یک تهدید امنیتی برای روسیه است، بلکه نشان دهنده شکست اطلاعاتی گسترده توسط سرویس های امنیتی روسیه بود. ایالات متحده از قبل به آنها هشدار داده بود که چنین حمله ای در راه است: آنها باید نگهبانان مسلح را در تمام سالن های کنسرت در مسکو قرار می دادند. با این حال، حملاتی مانند کروکوس باعث تغییر رژیم در روسیه نمی شود.

تروریست ها نه از قفقاز شمالی، بلکه از تاجیکستان آمده اند. این نشان می دهد که 8 میلیون کارگر مهاجر از آسیای مرکزی یک خطر امنیتی بالقوه هستند. اما ارزش آنها در اقتصاد روسیه با نیروی کار کم، حداقل در حال حاضر از چالش امنیتی آن بیشتر است.

شورش واگنر در ژوئن 2023 یک تحول خارق‌العاده بود؛ جدی‌ترین تهدید برای ثبات رژیم پوتین از زمان تأسیس آن در سال 2000. ما هرگز نمی‌دانیم اگر او به کرملین می رسیدچه اتفاقی می‌افتاد. اگر یوگنی پریگوژین به عقب برنگشته بود، اما به نیروهای خود دستور داده بود تا به سمت مسکو پیشروی کنند چه سناریویی شکل گرفته بود.   آنچه ما می دانیم این است که قیام شکست خورد. پریگوژین مرده و دفن شده  و ثبات رژیم به سرعت برقرار شد.

اجازه دادن به گروه واگنر برای توسعه تا جایی که بتواند آن شورش را به راه بیندازد، یک اشتباه جدی از سوی پوتین  پس از تصمیم او برای آغاز تهاجم تمام عیار به اوکراین بود. اما یک امر دور از ذهن باقی می ماند و نمی تواند به عنوان پایه ای برای سیاست ایالات متحده عمل کند.

برای پیروز شدن در دیپلماسی و جنگ نیاز به ارزیابی واقع بینانه از نقاط قوت و ضعف دشمن است. فروپاشی ناگهانی اتحاد جماهیر شوروی به ما یادآوری می کند که انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشیم  اما پوتین (و رئیس جمهور چین، شی جین پینگ) از اشتباهات گورباچف درس گرفته اند. واشنگتن نباید سیاست روسیه خود را با این فرض استوار کند که صاعقه دو بار به یک مکان برخورد خواهد کرد.