جوانسازی سیستم ایمنی قدم اصلی در ترمیم مغز
تاریخ انتشار: ۹ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۳۹۹۹۰۴
نتایج یک پژوهش جدید نشان میدهد جوانسازی سلولهای ایمنی برای حمایت از روند ترمیم، یک مرحله بزرگ در درمان آسیب مغزی است.
به گزارش خبرنگار گروه علمی و دانشگاهی خبرگزاری فارس به نقل از شینهوا، محققان استرالیا در تازهترین پژوهشهای خود دریافتند جوانسازی سلولهای ایمنی برای حمایت از روند ترمیم، یک مرحله بزرگ در درمان آسیب مغزی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
براساس بیانیه دانشگاه کوئینزلند، این مطالعه بر روی مرکز یادگیری و حافظه مغز، هیپوکامپ و توانایی بینظیر آن برای تولید سلولهای عصبی جدید مغز در طول زندگی بزرگسالان متمرکز شده است که برای یادگیری بسیار مهم است.
محققان از مدلهای حیوانی برای بررسی چگونگی تعامل سیستم ایمنی با سلولهای عصبی مغز پس از آسیب و چگونگی تأثیر آن بر توانایی یادگیری و به یاد آوردن استفاده کردند.
سلولهای ایمنی مغز معروف به میکروگلیا منجر به نقصهای شناختی پس از آسیب دیدگی میشوند، اما هنگامی که محققان میکروگلیا را از موشها خارج کردند از این امر متعجب شدند که هیچ تغییری در رفتار و توانایی آنها در ترمیم بافت مغز وجود ندارد.
ژانا ووکوویچ محقق ارشد این پژوهش میگوید: میکروگلیای جوانسازی شده باعث بهبود یادگیری و حافظه موشها، حفظ ریزش بافت و تحریک تولد نورونها شد.
ووکوویچ ادامه داد: ما در بررسی خود نشان دادهایم که از میکروگلیا مهمتر این است که ما در مورد چگونگی حمایت و تحریک مسیرهای پیشبرد ترمیم، اطلاعات بیشتری کسب کنیم.
صدمههای مغزی میتواند بر توانایی فرد در تمرکز، تصمیم گیری، یادگیری و به یاد آوردن تأثیر بگذارد؛ شدت آن نیز میتواند از خفیف تا شدید و کوتاه مدت یا دائمی باشد.
امیلی ویلیس از محققان این پژوهش گفت: این یافتهها که در مجله علمی Cell منتشر شده ممکن است منجر به پیشرفت درمانی شود که نقص یادگیری و حافظه را در ارتباط با طیف گستردهای از شرایط عصبی مانند آسیب مغزی و زوال عقل کاهش میدهد.
ویلیس ادامه داد: این دیگر در مورد مهار عناصر پیشگیرنده میکروگلیا نیست، بلکه در جستجوی راهی برای تغییر آنها به وضعیتی است که از ترمیم مغز پشتیبانی میکند.
به طور کلی، سلولهای ایمنی موسوم به میکروگلیا که نقش مهمی در سازماندهی مجدد ارتباطات بین سلولهای عصبی، مقابله با عفونتها و ترمیم آسیبها و صدمات دارند عمدتا در طول خواب هم فعال هستند.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: سیستم ایمنی ایمنی مغز ترمیم میکروگلیا سلول های ایمنی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۳۹۹۹۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ساخت نخستین سلول مغزی مصنوعی با آب و نمک
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ساینس الرت، محققان توانسته اند اتصالات عصبی به نام سیناپسها را با استفاده از همان آب و مواد نمکی که مغز از آن استفاده میکند شبیه سازی کنند؛ پیشرفتی که به رشته نوظهور «یونترونیک» که ترکیب زیست شناسی و الکترونیک است کمک میکند.
گروهی از پژوهشگران دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی، از عملکرد مغز انسان که از ذرات باردار به نام یونهای محلول در آب برای انتقال سیگنالها در نورونها استفاده میکند، الهام گرفته اند.
یکی از ویژگیهای مهم توانایی مغز برای پردازش اطلاعات، انعطاف پذیری سیناپسی است که به نورونها اجازه میدهد تا قدرت اتصالات بین خود را در پاسخ به تاریخچه ورودی تنظیم کنند.
این دستگاه که جدید «ممریستور یونترونیک» نام دارد، میزان بار الکتریکی را که قبلا از آن عبور کرده است «به یاد میآورد» و ما را به ساخت سیستمهای مصنوعی با قابلیت تقلید از مغز ابرقدرت انسان نزدیکتر میکند.
«تیم کامسما» «Tim Kamsma» فیزیکدان نظری از دانشگاه اوترخت، میگوید: این دستاورد نشان دهنده یک پیشرفت حیاتی به سمت رایانههایی است که نه تنها میتوانند الگوهای ارتباطی مغز انسان را تقلید، بلکه از همان محیط نیز استفاده کنند.
ممریستور یونترونیک به شکل مخروط با محلول آب و نمک در داخل آن، فقط ۱۵۰ در ۲۰۰ میکرومتر عرض دارد (عرض حدود سه یا چهار تار موی انسان در کنار هم). تکانههای الکتریکی باعث حرکت یونها در کانال مخروطی شکل شده و تغییرات در بار الکتریکی منجر به تغییر در حرکت یون میشود. تغییر در چگونگی رسانش الکتریسیته سیناپس را میتوان اندازه گیری و رمزگشایی کرد تا دریابیم سیگنال ورودی چه بوده که این نشان دهنده نوعی حافظه است.
طول کانال بر مدت زمان حفظ حافظه ممریستور تأثیر میگذارد و این نشان میدهد میتوان کانالها را برای کارهای خاصی طراحی کرد دقیقا مانند آنچه در مغز وجود دارد. فیزیک دانها همچنین در تلاش برای یافتن روشهای مختلف ترکیب این سیناپسهای مصنوعی هستند.
اگرچه هنوز این دستگاه و به طور کلی یونترونیک، در مراحل بسیار اولیه هستند، اما با توجه به تولید نسبتا سریع و ارزان، این طراحی جدید میتواند برای طیف وسیعی از کاربردهای آینده مقیاس پذیر باشد.
مجریان این طرح میگویند اگرچه سیناپسهای مصنوعی قادر به پردازش اطلاعات پیچیده بر اساس مواد جامد هستند، اما ما اکنون و برای اولین بار نشان دادیم که این شاهکار با استفاده از آب و نمک نیز قابل اجراست. انها به طور موثر رفتار عصبی را با استفاده از سیستمی تکرار میکنند که از محیطی مشابه مغز استفاده میکند.
این پژوهشگران امیدوارند با الگوبرداری از مغز، به جای تکیه بر فرآیندها و اجزای الکتریکی سنتی و رایج، بتوان با رایانهها به ظرفیت و کارایی مغز نزدیک شد.
نتایج این تحقیقات در نشریه PNAS منتشر شده است.
انتهای پیام/