با کرونا چه کردیم؟ چه باید بکنیم؟
تاریخ انتشار: ۱۷ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۴۷۹۷۸۸
از زمانی که بیماری کرونا در کشور چین بروز و سپس شیوع پیدا کرد به دلیل ماهیت رشته تحصیلی و جایگاه شغلی ام اخبار این بیماری را رصد می کردم و از نکات برجسته عملکرد مردم و مسئولین چین در مدیریت این بیماری مواردی مانند قرنطینه شهر ووهان و احداث بیمارستان یک هزار تختخوابی در یک هفته بود که برای من به عنوان کسی که بیش از بیست سال سابقه مدیریت در بخش سلامت را دارم امری غیر قابل باور و بیشتر شبیه به یک معجزه بود چرا که برای مثال در همان ایام در بیمارستان محل کارم توسعه حدود پنجاه متر مربعی در بخش اورژانس بیمارستان بیش از یک ماه زمان برد .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
از همان زمان موضوعی که ذهن من را مشغول کرد این بود مردم و مسئولین چین چگونه می توانند شهر بزرگی مانند ووهان را قرنطینه کنند و یا بیمارستانی هزار تختخوابی را در یک هفته بسازند ، اولین جواب این بود که شاید به دلیل توسعه اقتصادی و پیشرفت های فن آورانه باشد، اکنون که با گذشت چندین ماه از شروع این اپیدمی در چین و پاندمی در دنیا می گذارد با دقت و بررسی گذشته نگر به اتفاقاتی که در کشورهای دیگر در مدیریت این بیماری می کنیم می توان به این نتیجه رسید که هر کشوری دقیقا بر اساس داشته های فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی اش موفق به مدیریت بیماری شده است .
حال به چندین سوال در ذیل توجه بفرمائید
1 - آیا مسئولین کشور چین با زور توانستند شهر ووهان را قرنطینه کنند یا قرنطینه موفق این شهر نتیجه سال ها حاکمیت قانون ، فرهنگ سازی تبعیت از متخصصین و اعتماد به ارکان حکومت بود و اساسا کشور ما چقدر در این امور موفق بوده است که انتظار مشابه این اتفاق در ایران را داریم ؟
2 - آیا ساختن و راه اندازی یک بیمارستان هزار تختخوابی فقط نیاز به تکنولوژی دارد یا عواملی مانند برنامه ریزی ، سخت کوشی ، نظارت ، برخورد با متخلفان و ... نیز در این مهم موثر است ؟
3 - در این چند ماه خبری در رابطه با احتکار ، گرانفروشی و ... لوازم محافظتی مانند ماسک و لوازم ضد عفونی مانند الکل در چین شنیده اید ؟ آیا دلیل آن را برخورد قاطع با محتکرین و متخلفان در آن کشور در گذشته نمی دانید ؟ و آیا اگر اتفاقاتی که در کشور ما در خصوص احتکار و گرانفروشی افتاد در آن کشور می افتاد بلافاصله آن فرد محاکمه ، مجازات (احیانا اعدام ) نمی شد ؟
احتمالا شما از سوالات بالا و پاسخ های احتمالی تان به این سؤال ها به نتایجی رسیدید ، هدف من از طرح این سوالات این بود که نتیجه بگیرم هر کشوری در مقابله با این بیماری به همان اندازه موفق بود که از قبل برای اتفاقی مشابه با آن برنامه و عمل داشته و به آن اضافه می کنیم عواملی مانند حاکمیت قانون ، تبعیت از متخصصین ، اعتماد به ارکان حکومت و ..... عواملی هستند که اگر به کمک مدیران مجهز به علم مدیریت بیایند مدیریت این اتفاقات را آسان تر و با هزینه های انسانی ، اجتماعی و اقتصادی کمتر امکان پذیر می کند .
و اما در شرایط امروز چه باید بکنیم؟
به حمدالله و به توفیق حضرت حق با اقدامات انجام شده توسط مردم و مسئولین بیماری در ایران با همه سختی ها و ناگواری هایش کنترل شده است ، این گزاره به این معنی است که با اجرای طرح فاصله گزاری اجتماعی که از اوایل فروردین شروع و اوج موفقیت آن در روزهای دوازدهم و سیزدهم فروردین بود ، اثر این حرکت عظیم مردمی از روز های آینده با کاهش آمار بیماران بد حال و فوت شدگان خود را نشان می دهد ، توجه بفرمائید نتیجه عملکرد مردم و مسئولین با تاخیر دو هفته ای خود را در آمار نشان خواهد داد یعنی آمار بالای بیماران بدحال و فوت شدگان امروز نتیجه عملکرد همه ما در روزهای پایانی سال قبل می باشد و نتیجه عملکرد بسیار خوب روزهای اخیر را در اواخر فروردین خواهیم دید ( انشاءالله)
حال باید توجه کنیم که موج بازگشت مسافران در روز جمعه پانزدهم فروردین و امکان عادی شدن امور از هفته جاری امری بسیار خطرناک است . همه ما (مردم و مسئولین) بایستی در این مهم تدبیر و اقدام کنیم و نسبت به آگاه سازی هموطنان به هر شکل ممکن اقدام کنیم ، لازم است مستمندان خصوصا بازنشستگان ، سالمندان و افرادی که بیماری زمینه ای دارند و احیانا از برای کسب روزی از منزل خارج خواهند شد را شناسایی و با حفظ آبرو مورد حمایت مالی قرار دهیم تا منزل را ترک نکنند .
در پایان به عنوان کسی که در یکی از بیمارستان ها در بخش سلامت مشغول به کار هستم به استحضار می رسانم که پزشکان ، پرستاران ، بهیاران ،کمک بهیاران ،خدمه ها و سایر کارکنان بیمارستان ها و مراکز بهداشتی درمانی و مدیران بخش سلامت خسته هستند و روز به روز به دلیلی فشردگی فعالیت ها ، کیفیت کارشان کاهش می یابد . ایشان را با رعایت تمام توصیه های بهداشتی و ادامه اجرای طرح فاصله گزاری اجتماعی یاری کنید .
البته مهمتر از همه اینکه ، ایشان را از دعای خیرتان بهره مند سازید تا انشاءالله به توفیق و مدد الهی این بیماری به بهترین شکل ممکن مدیریت شود .
* دانش آموخته رشته مدیریت سلامت و رئیس بیمارستان حضرت امام موسی کاظم علیه السلام اصفهان
منبع: الف
کلیدواژه: مردم و مسئولین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۷۹۷۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خانم معلمی که کلاس درسش را در بیمارستان بر پا کرد
به گزارش همشهری آنلاین، اعظم سعیدیان فر، معلم دبستان سید احمد حسن‌زاده ناحیه ۶ شهر اصفهان است که کلاس درس را در بیمارستان بر پا کرده و فضای تعلیم و تربیت را برای کودکان به ارمغان برده است. معلم ایثارگر اصفهانی در خصوص چرایی حضور در بیمارستان برای تدریس به کودکان بستری شده این‌گونه توضیح می‌دهد: «پدرم حدود ۱۵ سال مبتلا به بیماری سرطان بودند و به همین دلیل بیشتر لحظات زندگیم را در بیمارستان سپری کردم و در نهایت ایشان سال گذشته با وجود تمام تلاشی که کردیم دار فانی را وداع گفتند.»
سعیدیان‌فر به نوع سرطان پدر اشاره می‌کند و از دل‌مشغولی وی برای حمایت از سه دختر خود می‌گوید؛ همین مورد را دلیل امید پدر برای مبارزه با بیماری سرطان عنوان می‌کند اما کهولت سن و شرایط خاص بیماری کرونا اجازه حضور بیشتر پدر را در کنار اعضای خانواده نمی‌دهد.
روایتی از روزهای سخت در کنار پدر در بیمارستانخانم معلم از روزهای سخت این چنین می‌گوید: تمام این روزها و لحظات را در بیمارستان کنار پدر بودم و درک کرده‌ام که خانواده‌ها علاوه بر اینکه بیمارداری می‌کنند تا چه اندازه‌ای شرایطی دشوار را سپری می‌کنند و هم از نظر مادی و هم از نظر روحی و روانی نیاز به حمایت دارند.خانم سعیدیان‌فر که سرگروه استانی پایه چهارم ابتدایی است از آشنایی با سازمان مردم نهادی در گروه‌های درسی سخن می‌گوید و به نیت خیرات برای پدر مرحومش و کمک به برداشتن بار روی دوش خانواده‌ها مسؤولیت تدریس در بیمارستان را با وجود همه دشواری‌های این مسیر و در دوران شیوع گسترده ویروس کرونا داوطلبانه می‌پذیرد.
معلم ایثارگر اصفهانی در خصوص ساعات کاری‌اش این‌گونه می‌گوید: بدون دریافت هیچ‌گونه هزینه‌ای و یا مورد خاصی یکشنبه‌ها و سه‌شنبه یک ساعت و نیم الی سه ساعت بعد از ساعت کاری و بعدازظهرها به دانش‌آموزی که از درس عقب‌افتاده و مشکلات خاصی در ارتباط با بیماری خود دارد، تدریس کردم.
سعیدیان‌فر علاوه بر مشکلات جسمی، چالش‌هایی نظیر حفظ روحیه و نوع تغذیه را از مشکلات کودکان دارای بیماری‌های خاص می‌داند و باتوجه‌به اینکه برای کودکان بستری شده با بیماری‌های خاص، هر لحظه احتمال وخیم شدن بیماری نیز وجود دارد و شرایط روحی خانواده‌ها را برای همکاری دشوار می‌داند؛ اما با همه این تفاسیر خانواده کودک بیمار نه‌تنها با خانم معلم همراهی دارند بلکه از حضور فردی که بدون چشمداشت برای کمک آمده ابراز خوشحالی کرده و از حضور وی استقبال می‌کنند.
سختی‌های رسیدگی به کودکان بستری شده در بیمارستانخانم معلم عنوان می‌کند: خوشحالی کودکی که با او کار می‌کردم و خانواده او باعث انگیزه برای ادامه کار می‌شد؛ کودک هر هفته خوشحال و منتظر بود تا درس را با همکاری هم ادامه دهیم؛ با تهیه هدیه کوچکی نظیر کتاب و امثالهم سعی می‌کردم باعث خوب شدن حال فرزندم باشم تا بهتر بتوانم هم درس جدید را با او کار کنم و هم اشکالاتش را برطرف کنم. سعیدیان‌فر دانش‌آموزش را «فرزندم» خطاب می‌کرد و از عمل پیوند کلیه فرزندش حدود ۱۰ روز پیش خبر می‌دهد.
خانم معلم از سختی‌های کار در محیط بیمارستان این‌طور توضیح می‌دهد: انگیزه دادن به دانش‌آموز ۱۰سالهای برای تحصیل که تقریباً متوجه اتفاقات پیرامون خود است و به دلیل بیماری در بیمارستان بستری است کار بسیار دشواری است و تمام تلاشم را کردم که انگیزه او را حفظ کنم.
وی از سختی‌های رسیدگی به کودکان بستری شده و رعایت ظرافت‌های حضور در اتاق بیماران توضیح مختصری می‌دهد و باتوجه‌به اینکه سالهای بسیاری با شرایط مشابه اما در بیمارستان دیگری مواجه شده بوده است اذعان دارد شرایط سخت خانواده‌ها را دراین‌خصوص کاملاً درک می‌کند و باانگیزه به کار تدریس در اتاق دانش‌آموز مشغول می‌شود.
حضور در بیمارستان و تدریس برای دانش‌آموز بستری شده در بیمارستان پایان ماجرا نیست، خانم معلم مدت ۸ سال است که در منطقه محروم حصه و به انتخاب خودش مشغول کار است و پس از ساعات کاری در روزهای یکشنبه و سه‌شنبه بلافاصله به بیمارستان رفته و تا حوالی ساعت ۱۷ ایثار را در بیمارستان تدریس می‌کند.
دوست‌داشتن مردم و همنوع، مسیر زندگی را هموار میکندخانم سعیدیان‌فر با بیان اینکه، ۶ سال در منطقه قهجاورستان، یک سال محله جلوان اصفهان و تا به امروز در منطقه حصه مشغول به کار هستم، می‌گوید: «از ابتدای کار در منطقه حصه با شرایطی به‌مراتب نامطلوب‌تر از آنچه که تصور می‌کردم از لحاظ آموزشی، تربیتی و فرهنگی، مواجه شدم، بنابراین نیاز به حضور در آنجا را احساس کردم تا بتوان این منطقه محروم را نیز به نحو خوبی پوشش داد.
این معلم دلیل ازخودگذشتگی را این‌گونه روایت می‌کند: من هم در یکی از همین مناطق رشد کردم و این که جایگاه و نگاه خوبی به این مناطق وجود نداشت شرایط را سخت‌تر می‌کرد؛ معلمان خوب و پدرم به‌عنوان راهنما از دلایل موفقیت و رشد من بوده‌اند؛ من تمام آنچه را کودکان مناطق محروم احساس می‌کنند را درک می‌کنم.
سعیدیان‌فر به سرلوحه قراردادن توصیه پدر برای «عشق‌ورزیدن به مردم به‌ویژه کودکان» تأکید می‌کند و برای تدریس به دانش‌آموز دیگری در اردیبهشت‌ماه و در فضای بیمارستان آماده می‌شود.این خانم معلم با بیان این نکته که، با علاقه در این منطقه کارس را ادامه داده‌است، خاطرنشان می‌کند: دوست‌داشتن مردم و همنوع، مسیر زندگی را هموار می‌کند، من از تعامل با کودکان در هرجایی به‌ویژه منطقه حصه لذت می‌برم.
اعلام زمان و مکان بررسی مدارک آزمون استخدامی آموزگاری در فارس