به نقل از «ایرنا»

کرونا و نابرابری های اجتماعی

تاریخ انتشار: ۲۸ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۶۱۹۴۴۲

هر چند کرونا در اصل یک پدیده بیولوژیک و مربوط به ساحت علوم  زیستی و پزشکی است، اما در غایت به مهمترین پدیده اجتماعی، اقتصادی وحتی سیاسی حال حاضر جهان و کشور ما هم تبدیل شده است.

این روزها اگر چه برای رهایی از کرونا باید خود را در خانه قرنطینه کرد، این سوال مطرح است که آیا همه اقشار جامعه بدون دغدغه می توانند خود را قرنطینه کنند ؟

قطعا پاسخ عقل سلیم هر خواننده‌ای منفی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بالطبع وضعیت همه افراد جامعه در شرایط کرونایی یکسان نیست؛ هر چه جامعه‌ای نابرابرتر باشد تحمل شرایط قرنطینه و یا آن چیزی که اخیرا تحت عنوان " فاصله گذاری اجتماعی " نامگذاری شده سخت و حادتر است.

گویا کرونا آمده تا بیشتر به عریان ساختن شکاف‌ها و مرزبندی‌های اجتماعی کمک کند و آنچه از آن دریافت می‌شود اصولا در جهت تمایز اجتماعی می‌تازد.کرونا آمده تا فقرا را فقیرتر و ناتوانان را مفلوج و نابود کند.گاهی اوقات احساس می شود کرونا برای کمک به تنازع بقاء نوع بشرآمده تا کم توانان جسمی و فرودستان را نابود کند.

مشاهدات میدانی نگارنده در روزهای کرونایی نشان می‌دهد هراس اجتماعی از کرونا در بین طبقات متوسط و متوسط به بالا به مراتب بیشتر ازطبقات پایین جامعه بوده است. به نظر می‌رسد عدم توجه کافی اقشار فرودست در حفظ  قواعد بهداشتی توصیه شده از رسانه‌ها از علت‌های مختلفی ناشی شده است.

باید توجه داشت نابرابری، تنها نابرابری درآمدی افراد نیست بلکه نابرابری انواع و اقسامی دارد که همه آنها در رعایت قواعد و هنجارهای مخصوص کرونایی چون حفظ فاصله اجتماعی، شستشوی مرتب دست‌ها، مصرف انواع خوراکی‌ها و میوه‌های ضد کرونایی موثر است. فردی که مجبور است برای رفع محرومیت و رفع نیازهای روزمره خود در شرایط حاضر به طرح فاصله گذاری تن ندهد نباید چندان مورد سرزنش و شماتت قرار گیرد.

کیت پین، نویسنده کتاب "نردبان شکسته" در مقدمه کتاب خود آورده است:"نابرابری کنش‌ها و احساسات ما را به شیوه‌ای نظام مند و قابل پیش بینی و مکرر تحت تاثیر قرار می‌دهد، باعث می‌شود کوته بین و مستعد هر گونه رفتار پرخطر شویم و میل به قربانی کردن آینده امن را برای لذت آنی افزایش می‌دهد. 

«سندهیل مولاینیتن»، استاد اقتصاد دانشگاه هاروارد در کتاب " فقر احمق می‌کند" به همین مورد اشاره می‌کند و با این مضمون که کمیابی می‌تواند هر کسی را تحت کنترل خود درآورد مثل کسانی که در باتلاق فقر گرفتار شده‌اند و به رفتارهایی دست می‌زنند که فکر نشده و نامناسب هستند این نوع رفتارها را در شرایط کرونایی در بین افراد فقیر و فرودست جامعه مانند بی احتیاطی در رعایت توصیه‌های بهداشتی و لجاجب با قواعد هنجاری تعیین شده بوضوح می‌توان دید.

وجود انواع نابرابری‌های اجتماعی، مختص به یک کشور و قلمرو جغرافیایی خاص نیست.نابرابری‌ها از شمال تا جنوب، توسعه یافته و نیافته، بین کشورها و دردرون کشورها به وضوح دیده می‌شود و مسئله‌ای است که نمی‌توان به سادگی از کنار آنها عبور کرد.همگان براین نکته واقف هستند که گرسنگی و فقر، روزانه جان چند هزار نفر در این کره خاکی را می‌گیرد که درمان آنها انواع خوراک‌ها و موادغذایی است که در انبار فروشگاه‌های همه کشورهای جهان ذخیره شده است، ولی عده‌ای کثیری بدلیل نداشتن قدرت خرید، جان خود را از دست می‌دهند.

مگر کرونا چه خصوصیاتی دارد که این همه ترس به دل همه سیاستمداران و همه افراد جامعه انداخته است؟ مگر غیر از این است که کرونا، مخصوص فقرا و درماندگان نیست بلکه می تواند همه اقشار جامعه را به کام مرگ بکشد وسیاستمدار و مردم عادی،پولدار و فقیر، بیکار و شاغل، سفید و سیاه پوست، مرد و زن، پیر و جوان برای او بی معناست.

بیشتر به دلیل همین ویژگی مذکور است که یک اجماع جهانی ایجاد شده و در حال حاضر، مقابله با آن در دستور کار همه کشورها قرار گرفته به گونه‌ای که با اولین ظهور آن در صدر اخبار جهان در کشورهای مختلف قرار گرفت و احتمالا تا پایان محو آن از کره زمین همچنان در صدر اقدامات دولت‌ها و سازمان‌های بین المللی قرار خواهد گرفت.

 با مشاهده هیاهوهای رسانه‌ای و بازتاب وسیع آن آدمی با خود می‌اندیشد گویا نابرابری، فقر امری پذیرفته شده در ادبیات اقتصادی جهان شده است و همچنان هیچ اراده‌ای برای از بین بردن آن، مانند کرونا نیست چون فقر و گرسنگی مخصوص یک قشر از جامعه است که دغدغه آن دغدغه‌ای فراگیر نشده و افراد باید خودشان مسائل خودشان را حل کنند. زیرا فقر و نابرابری مثل کرونا از کسی به دیگری سرایت نمی کند و حالت اپیدمیک ندارد. برای همین سیاستگذاران و حکمرانان نیازی به طرحی برای از بین بردن آن نمی‌ریزند و چه بسا وجود آنرا کارکردی می‌بینند.

اگر فقر را پدیده‌ای ذاتی تصور کنیم که افراد در ابتلای به آن نقش خاصی نداشته، اما به جرات می‌توان گفت نابرابری ‌ای موجود جوامع، ناشی از عملکرد نامناسب سیاستگذاران و زمامداران است. به همین خاطر نباید نسبت به فراگیری آن بی‌تفاوت باشند و ضروری است برای کاهش آن و از بین بردن نابرابری‌های ساختاری اقدام عاجل نمایند.

در اهمیت این مطلب، کافیست به  آمار و ارقام موسسه آکسفام نگاهی گذرا شود.طبق برآورد موسسه مذکور، در سال ۲۰۰۹ ثروت ۳۸۰ ثروتمند اول دنیا معادل ثروت نیمی از جمعیت کره زمین است  و در سال ۲۰۱۷ تنها ۴۲ ثروتمند اول دنیا معادل نیمی از جمعیت کره زمین ثروت دارند. در حوزه نابرابری بین کشورها، فقط کافی است توجه کنیم که درآمد سرانه هر فرد در نروژ بیش از ۶۰۰۰۰هزار دلار و در صحرای آفریقا حدود ۲۰۰۰هزار دلار در سال است.

در کنار این تفاوت فاحش نابرابری، باید به وجود سایر مولفه‌ها چون؛ تبعیض نژادی، قومی، جنسیتی ومکانی، آموزشی و...نیز اشاره کرد. ولی آنچه بیشتر جلب توجه می کند تفاوت درآمدی افراد جامعه در سنجش فقر و نابرابری‌ها است، غافل از آنکه فقر قابلیتی که در حال حاضر مهترین ملاک سنجش فقر به حساب می‌آید در بررسی‌ها کمتر بدان توجه می‌شود. البته این شرایط و ویژگی‌ها مختص جامعه ایران نیست بلکه فقرا در همه جای جهان، شرایط زیست یکسان و تقریبا مشابهی دارند.

اگر از تراکم جمعیتی در مناطق فقیرنشین بگذریم معمولا فقرا در مساکنی سکونت دارند که در صورت ابتلای فردی از خانواده آنها امکان قرنطینه در منزل وجود ندارد چون اتاق مناسب وجداگانه برای حمایت از فرد مبتلا وجود ندارد. اگر فردی در چنین موقعیتی مستاجر باشد تحمل این شرایط با وجود اجاره و سایر بدهی‌ها سخت‌تر خواهد شد.

از سویی اگر فردی از طبقات موصوف، نیاز به خدمات پزشکی و بهداشتی داشته باشد بدلیل درآمد پایین و عدم تکافوی مالی برای تشخیص و درمان  به موقع انواع  بیماری‌ها مخصوصا در شرایط کرونایی، دچار مشکلات مضاعف شده  و شخص مبتلا قادر به دسترسی به همه خدمات، به مانند افراد برخوردار جامعه نیستند. در چنین شرایطی، چنانچه سیاستگذاری بیمه‌ای و حمایتی درست و اصولی از قبل برای چنین ایامی تدارک و طراحی نشده باشد افراد آسیب پذیر بیشتر آسیب خواهند دید و نابرابری‌ها هم تاثیر مضاعفی بر شیوع بیماری‌ها در بین آنها و دیگر افراد جامعه خواهد داشت.

برچسب‌ها ویروس کرونا سهم_من_در_مهارکرونا

منبع: ایرنا

کلیدواژه: ویروس کرونا ویروس کرونا نابرابری ها افراد جامعه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۶۱۹۴۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زخم کاری سیگارهای الکترونیک

  سیگارهای الکترونیکی که با ترفندهای تبلیغاتی خود، باور عوارض‌نداشتن و راهی برای ترک سیگارهای سنتی را در جامعه رواج دادند و از این راه طرفداران زیادی نیز پیدا کردند، حالا با درگیرکردن عده زیادی از افراد جامعه، به یک معضل تبدیل شده‌اند! به‌خصوص این‌که طبق تاکید مسئولان بهداشتی، این سیگارها نه‌فقط بی‌خطر نیستند، بلکه سرطان‌زا نیز هستند و به همین خاطر با وجود تحرکات مشکوک، وزارت بهداشت زیر بار صدور مجوز این سیگارها نمی‌رود. بر اساس آمار، هیچ سطح ایمن و مطمئنی برای دخانیات وجود ندارد و تنباکوی سبک، محصولات دخانیات بدون دود، سیگار برگ غیرمضر و تبلیغات دیگر، افسانه‌ای بیش نیست و بارها وزارت بهداشت و نهادهای مربوط، این موضوع را به افراد جامعه گوشزد کرده‌اند. گرچه همچنان عده‌ای تلاش می‌کنند مصرف سیگارهای الکترونیکی را در جامعه مشروعیت ببخشند و آن را متفاوت از سیگارهای سنتی بدانند اما نگاه وزارت بهداشت به این موضوع متفاوت است. به‌طوری که اخیرا بهزاد ولی‌زاده،رئیس دبیرخانه ستادکشوری کنترل دخانیات وزارت بهداشت اعلام کرده است:تقاضاهایی برای اجازه فعالیت درزمینه عرضه ورسمیت‌بخشیدن به این سیگارها صورت‌گرفته اما وزارت بهداشت زیربارصدورمجوز برای تولید،فروش‌وعرضه این سیگارها نمی‌رود؛چراکه مضرات این سیگارها شناخته‌شده است.
   
زیاده‌روی در مصرف سیگارهای الکترونیکی به بهانه عوارض نداشتن آن
دکتر آقازاده، پژوهشگر اعتیاد در گفت‌وگو با جام‌جم در خصوص عوارض این سیگارها می‌گوید: این سیگارها در ابتدا با این ادعا آمدند تا جایگزین سیگارهای سنتی و عوارض آن شوند و برای افراد سیگاری با تأمین نیاز نیکوتین، حس سیگار را تداعی کنند. برای این روش نیکوتین را در محلول‌های سیگارهای الکترونیکی اضافه کردند و بعدها طعم‌دهنده‌های مختلفی به آنها افزوده شد که سرطان‌زاست و فرد سیگاری با این تصور که این‌گونه سیگارها عوارضی ندارند، محدودیت مصرفی برای خود قائل نمی‌شود و در استفاده از آن زیاده‌روی می‌کند و در نهایت به عوارض بیشتری نسبت به قبل مبتلا می‌شود.سال‌هاست که سازمان‌های جهانی مرتبط با حوزه سلامت و بهداشت درخصوص تاثیر این سیگارها بر سلامت افراد وانواع تهدیدهای جانبی آن، اطلاع‌رسانی می‌کنند اما با این همه، چرا مصرف این نوع از سیگارها همچنان سیر صعودی دارد؟ 
   
سیگارهای الکترونیکی قبح سیگارهای سنتی را در جامعه ندارد
پیمان حسنی ابهریان، عضو هیأت علمی و مدیرگروه توانبخشی موسسه آموزش عالی علوم شناختی در گفت‌وگو با جام‌جم در این‌باره می‌گوید: با توجه به این‌که فرهنگ اجتماعی و مقابله با مصرف دخانیات به نسبت نسل‌های قبل بیشتر شد و این تغییرات دیگر پاسخگوی افراد سیگاری نبود،مافیای دخانیات سعی دررفع این موضوع کردند و سیگارهای الکترونیکی را تولید و تبلیغ کردند. درحال حاضر درصد زیادی از افراد،به‌ویژه جوانان،سیگارمصرف می‌کنندوبه همین دلیل گرایش به سیگارهای الکترونیکی نیز افزایش یافته است. افزایش تمایل بسیاری از افراد به این نوع از سیگارها به این دلیل است که مصرف سیگارهای الکترونیکی به‌نسبت سیگارهای سنتی، محدودیت‌های قبل را ندارد. درواقع با توجه به این‌که این نوع ازسیگارها، دودهای آزاردهنده سیگارهای سنتی را ندارند، افراد درهرجایی از آنها استفاده می‌کنند. ازطرفی دیگر، مصرف این نوع از سیگارها، قبح استفاده ازسیگارهای سنتی را در جامعه توسط جوانان و نوجوانان ندارد؛ بنابراین مصرف این نوع از سیگارها اکنون افزایش یافته است.
   
جایگزینی لذت‌های سالم در جامعه راهکار مقابله با مصرف دخانیات
با توجه به سمی‌بودن وسرطان‌زا بودن مواد سیگارهای الکترونیکی وعوارض ناشی از آن برای فرد و جامعه، راهکار مقابله با این مسأله چیست؟ابهریان دراین خصوص معتقد است: برای پیشگیری ومقابله با افزایش مصرف دخانیات، به‌ویژه انواع مختلف سیگار در جامعه، بیش از هرچیز، فعالیت‌های فرهنگی لازم است و در این مورد جریمه نقدی و امثال آن کافی نیست. متأسفانه چند سالی است که مصرف سیگار در بین زنان نیز بسیار افزایش یافته و این موضوع از دید آنها به برابری زنان و مردان تعبیر می‌شود، در حالی که افزایش گرایش به چنین مسائلی با توجیه برابری بسیار خطرناک است. بر همین اساس برای کاهش این معضل در جامعه ابتدا باید علت گرایش افراد به سیگار را بررسی کرد. سیگار یا هر دخانیات دیگری در ابتدای مصرف برای فرد ایجاد لذت می‌کند و پس از آن به عادت تبدیل می‌شود؛ بنابراین برای کاهش گرایش جوانان به دخانیات لازم است تا در جامعه با ایجاد مراکز تفریحی، ورزشی و... لذت‌های سالم را جایگزین لذت‌های ناسالم کنیم؛ چراکه جایگزینی لذت‌های سالم و آشکارکردن عوارض مصرف دخانیات قطعا سیر استفاده و گرایش افراد جامعه را به سیگار و سایر دخانیات کاهش خواهد داد. البته ناگفته نماند که این نوع از پیشگیری برای جوانان در معرض مصرف جواب نمی‌دهد، بلکه این فرهنگ‌سازی باید از دوران کودکی افراد آغاز شود تا در بزرگسالی اثرات آن مشخص شود.باتوجه به آنچه دراین گزارش مطرح شد،امیداست باتمهیدات وزارت بهداشت در اطلاع‌رسانی و عدم رسمیت‌بخشیدن به مصرف دخانیات جدید نظیر سیگارهای الکترونیکی،مصرف آنها در جامعه کاهش پیدا کند و دیگر در سطح شهر شاهد مصرف سیگار توسط دختران و پسران در هر سن و سالی نباشیم.