کاروانسرایی در یزد که هنوز نفس می‌کشد

ایسنا/یزد کاروانسرای گودال مصلی متعلق به عصر قاجاری در مجاورت امام زاده جعفر(ع) یزد قرار گرفته که برخلاف اکثر کاروانسراهای این دیار کویری، همچنان پویاست و حیات اقتصادی در آن جریان دارد.

کاروانسرای گودال مصلی یکی از کاروانسراهای قاجاری و مرمت شده یزد به شمار می‌رود که برخلاف بسیاری از کاروانسراهای یزد همچنان به حیات خود ادامه داده و پویاست و اغلب کسبه فعال در این کاروانسرا مشغول به حرفه «روگیری و پرداخت فرش» به عنوان یکی از صنایع پرزحمت اما کمتر در معرض دید و توجه هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این کاروانسرا که از ورودی و سقفی زیبا برخوردار است، در جنوب شرقی امام زاده جعفر محمد(ع) و در نزدیکی بازارچه مشیر در این محله قرار گرفته که در واقع ورودی این کاروانسرا تعریف می‌شود.

کاروانسرای گودال مصلی که کاروانسرایی متعلق به دوره قاجاری است، از بناهایی با مالکیت خصوصی است که در سال ۸۷ به ثبت در آثار ملی رسیده و در سال‌های اخیر نیز مورد مرمت قرار گرفته است.

این کاروانسرا که به خوبی به حیات خود پس از گذشت سال‌های طولانی ادامه داده دارای غرفه‌های قابل توجهی است که ظرفیت خوبی برای عرضه تولیدات صنایع دستی و مشاغل مربوط به صنعت گردشگری دارد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری کاروانسرا يزد میراث فرهنگی استانی عکس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۶۶۷۹۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امید برای یافتن حیات در زیر مریخ زنده شد 

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اینترستینگ اینجینیرینگ، در آتاکاما که به عنوان خشک‌ترین بیابان سوزان جهان شناخته می‌شود، خورشید بی امان می‌تابد و وجود حیات غیرقابل تصور به نظر می‌رسد.

محققان یک گروه انعطاف پذیر از باکتری‌ها را در «دره یونگی» «Yungay Valley» بسیار خشک یافتند. این کلونی میکروبی کاملا از جهان سطحی جدا شده است. از نظر دانش پژوهان، این عمیق‌ترین بررسی میکروبی و کشف حیات میکروبی در خاک‌های آتاکاما تا به امروز است.

اشکال پیچیده‌تر حیات، برای زنده ماندن در شرایط بسیار خشک صحرای آتاکاما تلاش می‌کنند. با وجود محیط خشن، زندگی میکروبی، در خاک شور و غنی از سولفات صحرا رشد می‌کند. این شرایط، محیط منحصر به فردی را برای زندگی برخی از انواع میکروارگانیسم‌ها فراهم آورده است.

میکروب‌ها قبلا در این منطقه بیابانی تا عمق ۲.۶ فوت (۸۰ سانتیمتر) ثبت شده بودند. محققان می‌گویند تصور می‌شود ۸۰ سانتیمتر اولیه خاک، پناهگاه احتمالی در برابر نور شدید UV خورشید باشد، جایی که ممکن است مقداری آب پیدا شود.

با این حال، دانشمندان این مسئله را مطرح کرده اند که آیا میکروب‌ها می‌توانند در لایه‌های عمیق‌تر خاک زنده بمانند یا خیر. برای بررسی این سوال، «دیرک واگنر» «Dirk Wagner» و همکارانش نمونه‌های خاک عمیق زیرسطحی را از بخش دره یونگی صحرا جمع آوری کردند. آنها برای کشف این زیست کره پنهان، از یک شیوه استخراج جدید استفاده کردند تا مطمئن شوند DNA به دست آمده از موجودات زنده است.

دانش پژوهان کشف کردند که حیات میکروبی از عمق ۶.۶ فوت (۲۰۱ سانتیمتر) تا دستکم عمق ۱۳ فوت (۳۹۶ سانتیمتر) زیر سطح بیابان گسترش می‌یابد.

انواع میکروب‌های کشف شده 

میکروب‌های شاخه سفت پوستان (فیرمیکوت ها) در ۸۰ سانتی متر بالایی رسوبات دریاچه خشک (پلایا) شایع بودند. پایین‌تر ۲۰۰ سانتیمتر، جمعیت میکروبی مشخصی مشاهده شد که تحت سلطه اکتینوباکتری‌ها بود.

این گروه، باکتری‌هایی را از شاخه سفت پوستان یافتند که در برابر نمک زیاد مقاوم هستند و در محیط با اکسیژن کمتر رشد می‌کنند. اکتینوباکتری‌ها در شرایط سخت مختلفی از جمله قطب شمال و سایر زیستگاه‌های شور زندگی می‌کنند.

چگونگی زنده ماندن میکروب‌ها در این اعماق زنده

در طول تجزیه و تحلیل ژنتیکی جوامع میکروبی، برخی از باکتری‌ها شباهت‌های ژنتیکی را به دو گونه خاص نشان دادند: «ژئودرماتوفیلوس پولوریس» «Geodermatophilus pulveris» و «مود استوباکتر کاسرسی» «Modestobacter caceresi» که هر دو نوع باکتری به شاخه اکتیونوباکتر تعلق دارند.

دانش پژوهان می‌گویند این جامعه از باکتری‌ها [اکتینوباکتری‌ها]ممکن است ۱۹ هزار سال پیش، قبل از دفن شدن توسط رسوبات پلایا، در این خاک ساکن شدند و این فرضیه را مطرح کرده اند که این جامعه می‌تواند برای یک مسافت نامحدود به سمت پایین حرکت کرده باشد که نشان دهنده یک زیست کره عمیق قبلا ناشناخته در زیر اَبَرخشک‌ترین بیابان جهان است.

محققان در پاسخ به این سوال که چگونه این کلونی میکروبی می‌تواند در چنین اعماق زیادی رشد کند، می‌گویند این کار را با به دست آوردن آب از سنگ گچ معدنی انجام داده اند.

پیامد‌های این کشف بسیار فراتر از زمین است. صحرای آتاکاما با زمین‌های بایر و بی جان خود شبیه یک منظره از مریخ است. یک احتمال وسوسه انگیز در زیر خاک مریخ وجود دارد: رسوبات گچ، مشابه آنچه در آتاکاما کشف شد، که می‌تواند آب را برای حیات میکروبی فراهم کند.

نتایج این مطالعه در مجله PNAS Nexus منتشر شده است.

انتهای پیام/