به نقل از «خبرگزاری آریا»

كودكان را قربانی اختلافات زناشویی نكنیم

تاریخ انتشار: ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۸۹۵۰۳۸

خبرگزاری آریا -

توافق زن و مرد در امر ازدواج و تشكیل خانواده براساس اطلاعات و اخباری كه از یكدیگر به دست می آورند منجر به برقراری عقد و پیمان و روابط همسری می شود. اگر شناخت هم براساس ضوابط و حساب شده و اندیشیده بود با احتمال قریب به یقین زندگی تداوم پیدا می كند اما مشكل زمانی است كه پایه ازدواج شان ریا و فریب، حقه بازی باشد كه در این صورت امیدی به ادامه زندگی مسالمت آمیز نخواهد بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دیری از زندگی مشترك نمی گذرد كه به تدریج عیوب برملا و رازها افشا می شود. پرده ها كنار می رود و شخصیت حقیقیشان آشكار می گردد. دیگر كار از تعارف می گذرد و تصمیم گیری جدی می شود و این سر آغاز درگیری هاست. در این فضا، جایی برای مسامحه و نادیده گرفتن نیست. زمانی كه تأخیر در ورود به منزل، نوع پوشش، شوری غذا، سیگار كشیدن ها و... اهمیتی نداشت حال هر كدام از اینها بهانه ای می شود برای آغاز درگیری و ادامه درگیری ها به امری وحشتناك مبدل می شود كه طلاق است.
طلاق این پدیده شوم اجتماعی آثار مخربی بر كودكان دارد، این معضل یكی از عوامل مهم ابتلاء كودكان به اعتیاد و بزهكاری است، كه این دو خود می تواند علت بسیاری از انحرافات، ناسازگاری ها، ابتلاء به بیماری ها، سرپیچی از قوانین و... قرار گیرد.
طلاق هر چند ممكن است برای والدین تنها راه چاره و پایان موفقیت آمیز یك زندگی بی تفاهم و پر از اختلاف باشد ولی برای طفل همیشه مبین یك فاصله عمیق و فاجعه عظیم محسوب می گردد، حادثه ای كه محرومیت ابدی از عواطف مشترك پدر و مادر را به دنبال خواهد داشت.به دنبال طلاق، كودك با یكی از والدین زندگی خواهد كرد كه در اینجا صحبت از خانواده های تك والدی می شود.در اكثر موارد، زن ها مسئولیت خانواده های تك والدی را برعهده دارند. وقتی هر دو والد داوطلب نگهداری كودك می شوند، در 80درصد موارد، بچه در اختیار مادر قرار می گیرد. اما چون زنان، در مقایسه با مردان، به مشاغل كم درآمدتر و ناپایدار اشتغال دارند، جای تردید نخواهد بود كه بسیاری از خانواده های تك والدی مشكلات اقتصادی جدی و در نتیجه دشواری های سازگاری زیادی خواهند داشت.
تحمل دشواری ها در سال اول بعد از طلاق، برای هر دو والد طاقت فرساست. تنش هایی كه آنها پس از طلاق احساس می كنند و تغییراتی كه در شیوه زندگی آنها به وجود می آید، در روابط آنها با كودك منعكس می شود. بنابراین، با در نظر گرفتن رویدادهای استرس زا برای مادر و همچنین رویدادهای استرس زا كه كودك دریافت می كند، می توان پیش بینی كرد كه كودك چگونه با زندگی خود سازگار خواهد شد.
پژوهشگران تأیید كرده اند كه الگوهای رفتار والدین جدا شده با فرزندان، با الگوهای رفتار والدین جدا نشده، تفاوت هایی دارد: در مقایسه با والدین جدا نشده، والدین جدا شده، از فرزندان خود انتظار پختگی كمتری دارند، كمتر با آنها ارتباط برقرار می كنند، كمتر محبت نشان می دهند، از نظر انضباط كمتر هماهنگی دارند و كمتر بر كودكان نفوذ می كنند.
یكسال پس از طلاق، دوره ای كه تنش در روابط والدین و فرزندان را به همراه می آورد، روش های تربیتی به پائین ترین سطح اثر بخشی خود تنزل پیدا می كند. دو سال بعد از طلاق، مادران از كودكان رفتارهای مستقل تر و پخته تری را انتظار دارند، بیشتر با آنها ارتباط برقرار می كنند و به طور ارادی، برای توضیح دادن مسائل و استدلال كردن، بیشتر حامی هستند و نظم و نفوذ بهتری دارند، همین مشاهدات در مورد پدران نیز صدق می كند، با این تفاوت كه حمایت خود را بیشتر نمی كنند وحتی تا اندازه ای از كودكان خود دل می كنند، آنها بچه ها را به طور كلی فراموش نمی كنند، بلكه كمتر محبت نشان می دهند.

یكی از عوامل مهم سازگاری كودك با لحظه های طلاق، سن اوست، از بدو تولد تا دوسالگی، كودكان از دنیای اطراف خود درك محدودی دارند. با این همه آنها، تنش ها، هیجان ها و ناپایداری ها را درك می كنند. از آنجا كه طلاق، تنش ها، هیجان ها و بی ثباتی های زیادی به همراه می آورد لذا برای كودكان این سن تجربه متلاشی كننده ای است. كودكان پیش دبستانی طلاق را غم بزرگی می دانند و تمایل شدیدی به آشتی والدینشان دارند و از تنها ماندن شدیدا ترس دارند. كودكان 6 تا 12 سال بهتر می فهمند كه مسئول جدایی چه كسی بوده و در نتیجه خود را سرزنش نمی كنند، و خود را بهتر با موقعیت موجود تطبیق می دهند مخصوصا اگر از سوی دیگران حمایت شوند.
كودكان را چگونه با لحظه های طلاق سازگار تر كنیم:
در ذهن خود مجسم كنید كودكی را كه مدتی است هر لحظه به سمتی كشیده می شود مثل جنس بازاری دست به دست می چرخد و نقش قاصد و حامی و قاضی و... را بازی می كند، باید والدینی كه احساس مسئولیت در قبال فرزندشان می كنند، همه چیز را سر جای خودش بگذارند، تا از آسیب بیشتر بكاهند، توصیه های زیر می تواند از میزان آسیب ها تا حدی بكاهد:
جدائی تان را حاشا نكنید، كودك شما درك بسیار بالایی از تنش بین شما دارد. كودكانی كه در جریان موضوع هستند در قبول طلاق مشكل كمتری دارند.
كودكان دوست دارند احساسات خود را بیان كنند، به آنها اجازه دهید تا لااقل در این مورد با شما حرف بزنند، می توانید در حال قدم زدن در پارك این كار را انجام دهید و با گوش دادن به حرف های كودك، او احساس می كند شما دوستش دارید و این اتفاق باعث نشده تا شما نسبت به او بی علاقه شوید. در صورت امكان سعی كنید هر دو در زندگی كودك نقش فعال داشته باشید و مسئولیت تربیت او را بین خود تقسیم كنید. مثلا: نگهداری از كودك را بین خود تقسیم كنید، در فعالیت های تحصیلی و غیرتحصیلی او شركت كنید.
تلاش برای برقراری ارتباط خوب و همكاری موثر، والدین را قادر می سازد تا برای فرزند محیط خانوادگی با ثباتی فراهم آورند و به او اجازه دهند تا با این شرایط به طور هماهنگی كنار بیاید. در هر حال قبل از اقدام به ازدواج، برای جلوگیری از هرگونه اختلاف جدی در خانواده با مشاوران خانواده مشورت كنید، برای جدا شدن فرصت هست عجله نباید كرد و همیشه به خاطر داشته باشیم كه قربانیان اصلی طلاق كودكان هستند.امیدواریم تمام كودكان در جوی مملو از عاطفه، عشق، دوستی، احترام و امنیت این دوران زیبا و بیادماندنی را سپری كنند.


منبع: خبرگزاری آریا

کلیدواژه: والدین جدا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۸۹۵۰۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

موزه‌ای که به یک فقر تربیتی پاسخ گفت/ اسباب‌بازی، دروازه شور خلاقانه

به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، موزه اسباب‌بازی تهران با دنیایی از ادوات بازی به دنبال ترمیم یک خلأ تربیتی است که میلیارد‌ها اعتبار دستگاه‌های عریض و طویل قادر به حل و فصل آن نبوده‌اند. خلاقیت همراه با مشارکتی شادمانه.

در امتداد خیابان نوفل لوشاتو اگر چند سفارت‌خانه را رد کنید و خود را به کوچه لولاگر برسانید، در یکی از آن خانه‌های تاریخی با در و پنجره‌های چوبی دنیایی از اسباب‌بازی در انتظار شماست. اینجا نه سرزمین آلیس است و نه داستان اسباب‌بازی‌ها که تنها در مجاز لذت آن را تجربه کرده باشید. اسباب‌بازی‌هایی از دهه‌ها و سده‌ها قبل از جای جای دنیا انتظار شما را می‌کشد تا کودک درونتان را دوباره برای معصومیت، خلاقیت، بازیگوشی، مهربانی و اندیشه ناب دعوت کنید.

موزه اسباب‌بازی تهران در چند بخش نمایشگاهی دائمی از ادوات بازی است که برخی از آنها، چون گنجینه‌ای پس ذهن کودکان دیروز و بزرگسالان امروز باقی مانده است. این موزه نه تنها برای کودکان بلکه برای بزرگسالان نیز یادآور تمامی شیرینی‌های کودکی است. از ژولیده تا عروسک تدی، از بچه‌های توپل تا باربی، از عینک‌های سه بعدی تا هواپیما‌ها و ماشین‌ها، آتاری، آدم آهنی و دنیای لگو‌های چوبی و پلاستیکی. راهنمای موزه در مورد تاریخ هر یک از این اسباب‌بازی‌ها می‌گوید و اینکه برخی به تصادف و برخی بر اساس سرگذشت افراد و آدم‌ها شکل گرفته و به عنوان عروسک وارد بازار شده است.

در پس سرگذشت برخی تلخی‌هایی نهفته و برخی نیز خلاقیت‌های بزرگتر‌ها برای خلق شادی را به دنبال دارد. موزه از دالانی بازدیدکنندۀ شگفت‌زده را به سرزمین عجایبی که از آلیس به یاد داریم هدایت می‌کند و در ادامه راهرویی از عروسک‌های سیرک، دلقک‌ها، آکروبات باز‌ها و ژیمناست‌های کوچک و رنگارنگ مشاهده می‌شود.

انتهای راهرو عروسک‌های بومی محلی در انتظاراند. سوتک‌ها، نخودی‌ها، تکم، نردبان یعقوب، عروسک برکت و صد‌ها شگفتی که هر یک با لبخندی تو را به شادی و بازی دعوت می‌کنند.

این موزه جایی برای تنفس در مقابل سختی‌ها است

مدیر موزه در وضعیتی که کار فرهنگی صرفه اقتصادی ندارد معتقد است در همین فشار‌های اقتصادی باید تلاش کنیم حال همدیگر را بهتر کنیم. به ویژه برای کودکان باید فضایی برای شادی و تنفس ایجاد کرد. به شخصه به دنبال این بودم که حداقل یک فضایی ایجاد شود برای کودکان و خانواده‌ها که چند ساعت لبخند بزنند.

آزاده بیات با اشاره به اینکه این موزه صرفاً به دنبال نمایش اشیا نیست، ادامه داد: ما به دنبال تعامل با بچه‌ها و آموزش و ساخت عروسک و آشنا کردن آنها با بازی‌های مختلف فردی و جمعی هستیم.

وی افزود: در گذشته کودکان اسباب‌بازی خود را خود می‌ساختند و تولید صنعتی اسباب‌بازی نداشتیم و اسباب‌بازی با دست کودک یا والدین وی ساخته می‌شد. تکرار این تجربه پیوندی به جریان زنده زندگی است.

مدیر موزه اسباب‌بازی با اشاره به فعالیت خود در حوزه آموزش کودکان اضافه کرد: نتیجه تجربیات من این بود که در خصوص فضا‌های بازی و معرفی اسباب‌بازی با کمبود مواجه‌ایم به همین دلیل موزه را به عنوان بستری برای زنده شدن بازی‌ها طراحی و اجرا کردم.

بخشی از تاریخ شفاهی از زبان عروسک‌ها

به گفته بیات در این موزه برنامه‌های پژوهشی نیز دنبال می‌شود و اینکه بتوان از طریق اسباب‌بازی‌ها و عروسک‌ها بخشی از تاریخ شفاهی را معرفی کرد. پیش از این نیز پژوهش‌های متعددی صورت گرفته که از خروجی آن مدد می‌گیریم.

فعال حوزه کودک تأکید کرد: این تصور که اسباب‌بازی‌ها همه خارجی هستند، درست نیست و در همین موزه بخشی مجزا به اسباب‌بازی‌های بومی ما اختصاص یافته و حتی کودکان می‌توانند در فرصت بازدید با برخی از آنها بازی کنند.

وی متذکر شد: این فرایند در معرفی عروسک‌ها و اسباب‌بازی‌ها می‌تواند منجر به تولید و معرفی عروسک‌های بومی به بازار شده و خانواده‌ها را با بخشی از فرهنگ و هویت ما پیوند بزند.

بیات به تجربه‌های قابل توجه بازدید کودکان اشاره کرد و گفت: در وضعیتی که کودکان گرفتار بازی با گوشی شده‌اند، تلاش داریم با تجربه و تعامل این روند اشتباه شکسته شود. بار‌ها شده است که والدین اذعان کرده‌اند کودکشان در خانه به دلیل بازی با گوشی حتی به اسباب‌بازی‌های خود دست نمی‌زند، اما در موزه برایش جذابیت داشته و به دست گرفته است.

مدیر موزه اسباب‌بازی متذکر شد: این تجربه و تعامل با اسباب‌بازی‌های مفهومی و آموزنده هم برای والدین و هم کودکان مفید است چراکه به تجربه ثابت شده نمی‌توان صرفاً با دستور و امر و نهی کودک را با بازی آشتی داد.

وی در خصوص برنامه‌های این موزه جهت تعامل با مدارس و مهد‌های کودک نیز تصریح کرد: علاوه بر بازدید‌های گروهی مهد‌ها و مدارس ما تور‌های مختلف برای گروه سنی مختلف داریم. به عنوان مثال کودکان با فرایند کشف و جستجو وارد موزه می‌شوند. در نهایت نیز برای اشیا موزه قصه می‌سازند.

بیات خواستار ارتباط گیری با کتاب‌های درسی شد و گفت: ما می‌توانیم اشیا مختلفی که در کتاب‌های درسی مانند علوم آمده را به دانش آموزان معرفی کنیم و بچه‌ها می‌توانند به عینه در موزه تماشا کرده و در واقع در قالب یک بازدید تجربی جذابیت آموزشی بی‌نظیری را تجربه کنند.

مدیر موزه اسباب‌بازی متذکر شد: پیوند آنچه در مدرسه سپری می‌شود و اشیا موزه یکی از اهداف ما است تا بتوانیم موزه را به عنوان مجموعه‌ای زنده و تعاملی به کودکان معرفی کنیم.

اسباب‌بازی‌ها خود یکی از گنجینه‌های شور و شعف و یادگیری هستند. هر کدام از ما این شیرینی را در گوشه‌ای از ذهن و خاطرات خود داریم و چه بسا که از بازی‌ها بسیار آموختیم. این روز‌ها که صنعت و تکنولوژی کودکان ما را از این دنیا ربوده‌است، چه نیکو که شهد شیرین دنیایی سراسر آرامش و مهر را به آنها بچشانیم.

انتهای پیام/