به نقل از «ایسنا»

داریوش کاردان ۱۰ هنرمند را روی صندلی داغ نشاند

تاریخ انتشار: ۶ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۷۴۹۷۲

در روزهای پراضطراب کرونایی و قرنطینه خانگی، داریوش کاردان سلسله گفت‌وگوهایی با هنرمندان حوزه‌های مختلف انجام داد و از حال و هوایشان در این روزها پرسید؛ گفت‌وگوهایی که بیش ار هر چیز قرار بود ضرب‌آهنگ امید را در جامعه بیشتر کند. 

به گزارش ایسنا، سلسله گفت‌وگوهای تلفنی داریوش کاردان در ایام قرنطینه و کرونایی که به نوعی یادآور گفت‌وگوهای او در برنامه «صندلی داغ» بود، این بار به بهانه دیگری انجام شد تا شاید بتواند حال‌وهوای این روزهای مردم را در شرایط دشوار کرونا و ماندن در خانه تا اندازه‌ای تغییر دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هر قسمت این برنامه که با همت پویش مشاهنر تولید می‌شد، در خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) نیز منتشر شد تا به نوعی این همنوایی هنرمندانه در تاریخ روزهای کرونایی ایران به ثبت برسد. 

نخستین گفت‌وگوی کاردان با علی نصیریان انجام شد که نصیریان در این گفت‌وگوی نرم از اینکه چطور روزهای قرنطینه خانگی خود را سپری می‌کند، سخن گفت.

این هنرمند پیشکسوت در بخشی از صحبت‌های خود یادآور شد که دولت باید فکری به حال معیشت مردم کند و اجازه ندهد که شیوع ویروس کرونا در میان مردم بیشتر شود. نباید این موضوع را ساده گرفت.

اسرافیل شیرچی دومین هنرمند بود. این هنرمند خوشنویس که پیشتر نیز در سخنانی امیدبخش خطاب به مردم، آنها را به ماندن در خانه‌ها فراخوانده و جمله‌ی «در کنار همیم» را با قلم خوشنویسی، خطاطی و به مردم تقدیم کرده بود، این باز نیز در گفت و گوی خود با داریوش کاردان،  در سخنانی کوتاه اما امیدبخش مردم را به ماندن در خانه و رعایت نکات بهداشتی تشویق کرد. 

این هنرمند پیشکسوت در بخشی از گفت‌وگوی خود، اظهار کرد که از زمانی که این روزهای ناگوار شروع شد، سفری را به نهان آغاز کردم و شعرهای ناب مولانا، حافظ و سعدی را خطاطی کردم.

او ادامه داد: کاردان عالم اتفاقی را رقم زد که آدم‌های اندکی صبر کنند. تا زمانی که دستور حکیمان بر این است همه باید در خانه بمانند و به مرور می‌توانند با تجهیزات کامل سر کار بروند تا مشکلات قوت آنها نیز رفع شود.

کاردان پس از مصاحبه با علی نصیریان و اسرافیل شیرچی (هنرمند خوشنویس) به سراغ ایرج راد رفته و از او درباره حال و روزش در این روزهای کرونایی پرسید که او نیز اظهار کرد که در این روزها گاهی آثار خود را مرور می‌کند و برخی خاطرات را زنده می‌کند. 

راد همچنین یادآور شد: بشر با همه توامندی‌ها، دانش، احساس قدرت، خودخواهی و خودشیفتگی‌هایی که داشته و دارد، نمی‌تواند با یک ویروس مقابله کند و این خیلی عجیب است. ما گاهی درس نمی‌گیریم و چقدر خوب بود که اگر همه ما انسان‌ها می‌توانستیم در کنار هم خوب زندگی کنیم و دنیا جای بهتر بود و به دور از جنگ. 

راد ادامه داد: ما به این دنیا آمده‌ایم و مسئولیتی داریم که باید آن را انجام بدهیم و در عین حال لذت ببریم. ما موهبت‌هایی داشتیم که قدر آنها را نمی‌دانستیم.  

شاهین فرهت (آهنگساز، استاد موسیقی دانشگاه تهران و دبیر جشنواره موسیقی فجر) از دیگر هنرمندانی بود که در این روزها با داریوش کاردان مصاحبه کرد. 

فرهت در بخشی از گفت‌وگوی خود با بیان اینکه «آمدن ویروس کرونا وضعیت محیط زیست را بهتر کرده است»، درباره حال و هوای این روزهای خود در ایام قرنطینه خانگی، اظهار کرد که در منزل موزیک می‌نویسم، پیانو می‌نوازم، فیلم می‌بینم، ورزش می‌کنم و از خانه هم بیرون نمی‌روم.

او یادآور شد: آروزی من برای هموطنان عزیز سلامتی است و امیدوارم همه در منزل بمانیم تا زمانی که این بیماری رو به افول برود. آنهایی که مجبورند به بیرون از خانه بروند همانند پلیس‌ها و کادر درمانی، واقعا فداکاری می‌کنند. اما آن کسی که می‌تواند بماند، اما به خاطر اینکه حوصله‌اش سر می‌رود باید کمی رنج بکشد تا هم خودش سالم بماند و هم بقیه. البته کسانی که با فرهنگ سر و کار دارند حوصله‌شان سر نخواهد رفت.

همچنین کاردان در گفت‌وگویی کوتاه با عبدالحسین مختاباد (خواننده) درباره حال و روزش در این روزهای کرونایی پرسیده است. مختاباد در بخشی از این گفت‌وگو اظهار کرد: من از اواخر بهمن تاکنون در خانه هستم. همیشه خانه را دوست داشتم چون در خانه کتاب می‌خوانم، ساز می‌زنم و موسیقی می‌نویسم و به طور کلی اهل بیرون رفتن نیستم. 

او یادآور شد: این شرایط باعث شده که زندگی برخی دچار مشکل شود و این ناراحت‌کننده است. مشکل ما از بین رفتن نهادهایی است که در این شرایط می‌توانستند جدای از نهادهای دولتی به مردم و مشکلاتشان رسیدگی کنند. در همین کمپین هنرمندان که برای این روزها و در کنار مردم بودن، راه افتاده است، برخی از اعضا به نان شبشان هم محتاج هستند. 

داریوش کاردان در ادامه مصاحبه‌های خود به سراغ مریم نشیبی ـ گوینده رادیو و تلویزیون ـ رفت. نشیبی در بخشی از گفت‌وگوی خود، یادآور شد: گاهی اگر سنگ در مسیر رودخانه نباشد، صدای آب شنیده نمی‌شود. ما اغلب قدر نعمت‌هایی که داریم همانند سلامتی را نمی‌دانیم. در این شرایطی که پیش آمده، عزیزان حوزه بهداشت و درمان تلاش می‌کنند تا با این شرایط مبارزه کنند و ما باید دست به دست آنها بدهیم و تا آنجایی که مقدور است، رعایت کنیم. 

کاردان در ادامه با اردشیر کامکار (آهنگساز و نوازنده) درباره حال و هوای این روزهایش صحبت کرد. 

کامکار در بخشی از گفت‌وگوی خود، اظهار کرد: ما در شرایط قرنطینه خانگی هستیم و باید طبق دستورات نظام پزشکی و کادر درمانی که این روزها زحمت می‌کشند، عمل کنیم؛ تا شاید با این معضلی که جهان را گرفته، مبارزه کنیم. 

علی‌اصغر شاه‌زیدی، خواننده پیشکسوت از دیگران هنرمندانی بود که حال و احوالش در روزهای کرونایی را برای داریوش کاردان روایت کرد.  

این خواننده پیشکسوت در بخشی از این گفت‌وگو، اظهار کرد: انسان باید به داشته‌هایش فکر کند و آنها را به کار بگیرد. کنسرت برگزار کردن و ثبت و ضبط کردن موسیقی بحث جداگانه‌ای است، چراکه موسیقی یک کاربری دیگر هم دارد که وقتی تنها هستیم به کار می‌آید. 

او همچنین اظهار کرد: در خانه ماندن برایم عادت شده و دیگر دوست ندارم بیرون بروم. کرونا با همه بدی‌ها و خوبی‌هایی که داشت باعث شد که آدم به خودش و کارهایش فکر کند. امیدوارم این موضوع به خوبی جمع شود و مردم به حال و روز خوشی برسند. 

شاه‌زیدی بیان کرد: کادر درمانی امروز همه مشکلات را به جان می‌خرند تا بتوانند به مردم کمک کنند و ان‌شاءالله این ماموریت کرونا هر چه زودتر تمام شود. 

همچنین سامان احتشامی (آهنگساز و نوازنده) در بخشی از این گفت‌وگوی خود با داریوش کاردان یادآور شد که بیشتر وقت خود را به برگزاری کلاس‌های آنلاین موسیقی و تماشای فیلم‌های تاریخ سینمای جهان و ایران می‌گذراند.

این آهنگساز و نوازنده همچنین درباره افزایش مشکلات معیشتی برخی افراد در ایام کرونا، اظهار کرد: ما مردم باید خودمان به یکدیگر کمک کنیم. الان ۳۰ سال است که هیچ دولتی از من دلجویی نکرده یا شغلی برای من درست نکرده است. اگر هم شغلی بوده، خودم برای خودم ساخته‌ام. اگر هر کسی بتواند به افرادی که در نزدیکش هستند کمک کنند، وضعیت بهتری خواهیم داشت.

حسین بهروزی‌نیا (نوازنده) نیز در بخشی از گفت‌وگوی خود با داریوش کاردان خاطرنشان کرد: در این شرایط به وجود آمده، دولت‌ها به مردم کمک می‌کند. شاید اگر تحریم‌ها نبودند دولت ایران هم می‌توانست به مردم کمک کند. من نیز در این روزها تصمیم گرفتم که با توجه به موقعیت و مردم در خانه بی‌کار نباشم و به همین خاطر کاری را برای شرایط این روزها ثبت و پخش و آن را به کادر درمانی تقدیم کردیم. 

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: پویش مشاهنر مشاهنر داریوش کاردان داریوش کاردان روزهای کرونایی قرنطینه خانگی درباره حال کادر درمانی یادآور شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۷۴۹۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گنج داریوش سوم هخامنشی؛ گنجینه ای عظیم که هنوز پیدا نشده است

اسکندر مقدونی در زمان تسخیر سرزمین‌های پادشاهی هخامنشی و تصاحب غنایم شوش، ایسوس (شهری در ترکیه امروزی)، دمشق و پارسه (تخت جمشید)، بخش مهمی از گنجینه هخامنشیان را به دست آورد؛ اما آنچه که به‌عنوان گنجینه داریوش سوم مانند رازی در دل تاریخ گم شده است، می‌تواند یکی از بزرگترین و ارزشمندترین گنج‌های ایران باشد.

گنج داریوش سوم هخامنشی کجاست؟

اگر از خود می‌پرسید بزرگترین گنج گمشده ایران چیست و مربوط به کدام دوره است؟ یک پاسخ ممکن برای این سوال می‌تواند گنج رازآلود و گمشده داریوش سوم، آخرین پادشاه هخامنشی باشد.

به گزارش گجت نیوز، تردیدی نیست که اگر داستان گنجینه آخرین پادشاه هخامنشی واقعیت داشته باشد، این گنج می‌تواند یکی از مهم‌ترین و ارزشمندترین گنج‌های ایران باشد.

گنجینه داریوش، ثروت تاریخی خاندان هخامنشیان بوده که در طول سال‌ها جمع‌آوری شده بود و اگرچه اسکندر بخش‌هایی از آن را تصاحب کرد، اما داریوش سوم در جریان فرار خود بخش عمده آن را با هدف تشکیل ارتشی بزرگ برای مقابله با اسکندر حمل می‌کرده است.

داریوش سوم کیست و چگونه به پادشاهی رسید؟

داریوش سوم معروف به دارا، آخرین پادشاه شاهنشاهی هخامنشی محسوب می‌شود که از ۳۳۶ تا ۳۳۰ قبل از میلاد سلطنت کرد. او فرزند آرشام و سی‌سی گامبیس و آخرین پادشاه رسمی هخامنشی بود.

داستان داریوش سوم در زمان پادشاهی اردشیر سوم آغاز می‌شود. بنا بر اسناد تاریخی، در زمان آغاز سلطنت اردشیر سوم و تصمیم او برای حذف دیگر شاهزادگان رقیب، خبری از داریوش نبود و این می‌تواند حاکی از این باشد که نقش و رده داریوش در آن زمان چندان حائز اهمیت نبوده است.

با وجود این، شاهزاده جوان هخامنشی در نبرد با کادوسیان توانایی‌های خود را اثبات کرد؛ به‌نحوی که اردشیر سوم، داریوش را دلیرترین پارسیان نامید و به مقام ساتراپی ارمنستان برگزید.

بعدها اما، باگواس، وزیر بزرگ دربار هخامنشی، اردشیر سوم را مسموم کرد و پسرش ارشک را بر تخت نشاند. طولی نکشید که وزیر خائن ارشک را هم مسموم کرد و تصمیم گرفت ساتراپی ارمنستان یعنی داریوش را بر تخت بنشاند تا بتواند او را بازیچه کرده و کنترل کند. باگواس اما به خواسته خود نرسید و این داریوش سوم بود که وزیر خائن را به قتل رساند.

در سال ۳۳۰ پیش از میلاد و در شرایطی که پادشاهی هخامنشی بعد از دو شکست پیاپی در نبرد با اسکندر، در خطر سرنگونی توسط ارتش مقدونی قرار داشت، داریوش تصمیم گرفت در هگمتانه در ماد، ارتش بزرگ دیگری برای نبرد با اسکندر تشکیل دهد. اما حمله اسکندر به این سرزمین، نقشه داریوش را عقیم کرد و به همین دلیل شاهنشاه با برادرزاده‌اش به نام بسوس و جمعی از بزرگان هخامنشی از ری به سمت شرق حرکت کرد.

در مسیر و در حوالی دامغان، بسوس از ترس نزدیک بودن لشکر مقدونی به شاه خیانت کرده، او را زخمی کرد و به باختر رفت تا به عنوان اردشیر پنجم، پادشاه جدید هخامنشی حکومت کند.

از سوی دیگر و در همین شرایط، اسکندر به کاروان داریوش سوم رسید؛ اما در این زمان شاهنشاه فوت کرده بود. پس او برای مشروعیت بخشیدن به فتوحات خود، ابتدا جسد شاه را با احترام و تشریفات دفن کرد و سپس به تعقیب بسوس یا اردشیر پنجم رفت تا او را مجازات کند.

ماجرای گنج داریوش سوم چیست؟

بنا بر اسناد تاریخی، اسکندر در پارسه حدود ۹ هزار تالنت طلا و ۴۰ هزار تالنت نقره به دست آورد. تالنت در معیارهای وزنی امروزی، چیزی برابر با ۲.۲۶ کیلوگرم است و با این اوصاف باید گفت اسکندر از تنها یکی از شهرهای بزرگ پادشاهی هخامنشی، حدود ۱۰۰۰ تن جوهرات و غنیمت به‌دست آورد.

دیودور سیسیلی، مورخ مشهور یونانی در این‌باره نوشته که اسکندر بعد از تصرف پارسه، غنیمت‌ها را بر بیش از ۳ هزار شتر بارکش و ۱۰ هزار جفت قاطر (یعنی ۲۳ هزار حیوان بارکش) سوار کرد و به کشور خود برد.

با وجود این، همه این‌ها تنها بخشی از ثروت بی‌کران پادشاهی هخامنشیان بود؛ چرا که داریوش سوم قبل از رسیدن اسکندر به پارسه، با کاروانی از گنجینه‌های مهم به پایتخت تابستانی قلمرو خود یعنی هگمتانه رفت.

گفته می‌شود داریوش سوم پیش از مرگ و در شرایطی که احساس خطر کرده بود، دستور داد تمام طلاها، نقره‌ها و اشیای قیمتی را در اطراف این شهر دفن کنند. این موضوع سبب شد تا اسکندر بعد از تصرف هگمتانه، هیچ اثری از گنج بزرگ داریوش سوم پیدا نکند.

به‌گفته پژوهشگران تاریخ، گنج داریوش سوم چیزی معادل نیمی از کل دارایی خاندان هخامنشی بوده و قرار بوده برای بازسازی ایران و جمع‌آوری یک لشکر بزرگ برای مقابله با اسکندر صرف شود.

لازم به ذکر است، تمام تلاش‌ها برای یافتن گنج داریوش سوم تا امروز بی‌نتیجه بوده و هیچ‌کس نتوانسته رد یا نشانی از آن پیدا کند.

کانال عصر ایران در تلگرام