جزئیات جدید از جنجال بی‌آبی در غیزانیه و دهدز
تاریخ انتشار: ۶ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۷۵۸۰۸
دی ماه‌سال ٩٥ بود که استاندار خوزستان اعلام کرد مشکل آب بخش «غیزانیه»، سه ماه دیگر حل می‌شود. چهار‌سال پس از آن روزها، مشکل آب هنوز به سیاق قبل است و همین هم عاملی بود تا در روز‌های اخیر اهالی این منطقه دست به تجمع بزنند و از مسئولان بخواهند این بار دیگر کار را یک‌سره کنند.
به گزارش شهروند، بستن جاده، اما کار را به خشونت رساند تا جایی که فرمانده انتظامی شهرستان اهواز از زخمی شدن دو نفر از تجمع‌کنندگان با سلاح ساچمه‌ای پلاستیکی ضد شورش خبر داد: «اعتراض مردم به تأمین نشدن آب شرب‌شان مطالبه‌ای قانونی است، اما باید در مجرای قانونی انجام شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مشکل آب، اما فقط برای غیزانیه نیست. کل استان درگیر است و مردم «دهدز» هم ١٥سال است درگیر جیره‌بندی آب‌اند. نماینده مردم اهواز در مجلس می‌گوید یک سوم ماجرا به اعتبارات ربط دارد و مابقی مشکلات آبفای خوزستان است که پیمانکاران نادرست را بدون تشریفات و با رابطه انتخاب می‌کند. اهالی غیزانیه می‌گویند: «آب را دادند به پیمانکار‌ها و ما بی‌آب شدیم. دام و خودمان تشنه‌ایم.»
مشکل آب این منطقه سبب شد رئیس جمهوری هم واکنش نشان دهد و در گفتگو‌هایی با وزیر نیرو و استاندار خوزستان، دستور دهد تا هرچه سریع‌تر بخش‌های ذی‌ربط اقدامات لازم را برای رفع این معضل انجام دهند. روز گذشته شرکت آب و فاضلاب استان خوزستان با صدور اطلاعیه‌ای به مشکل آب منطقه پرداخت و دلیل این مشکل را تأمین نشدن اعتبارات لازم، نبود مواد اولیه، تولید لوله و معارضان شامل کشاورزان و سازمان‌های دولتی دیگر دانست و اعلام کرد از‌سال ۹۸ اجرای این پروژه پس از وقفه طولانی مجدد آغاز شد و هم اکنون در مراحل پایانی احداث فاز اول قرار دارد و به‌زودی به بهره‌برداری خواهد رسید. استاندار خوزستان هم در جمع خبرنگاران دیروز بیان کرد که اعتراض مردم به حق بود تا ٢ هفته آینده آب به غیزانیه می‌رسد.
سهم بالای گاومیش‌ها از شبکه آبرسانی
«غیزانیه» یعنی منطقه‌ای وسیع با روستا‌های بی‌شمار. روستا‌هایی که با فاصله از هم قرار دارند و مشکل آب همیشه با آنها همراه بوده است. آبرسانی به روستا‌های غیزانیه از سال‌های گذشته شروع شد؛ یک‌بار در‌سال ٩١-٩٠ و بار دیگر‌سال ٩٥، اما به شکل جدی از‌سال گذشته قرار بر این شد تا آبرسانی جدی‌تر از سال‌های پیش پیگیری شود.
داود حسینی، کارشناس آبفا به شهروند از اهالی می‌گوید که اغلب قبول ندارند که لوله‌های آبرسانی از حاشیه زمین‌های کشاورزی‌شان عبور کند درحالی‌که اغلب زمین‌های کشاورزی این منطقه دیم‌اند و سندی به خود نمی‌بینند تا به واسطه آن پولی بابت خسارات به آنها تعلق بگیرد. او مسأله دام و تعداد بالای احشام منطقه را بُعد دیگر آبرسانی می‌داند. او می‌گوید که خط آبرسانی این منطقه قدیمی است و قطر کمی دارد: «مبنای آمار‌های وزارت نیرو تعداد نفرات ساکن در روستاهاست، درحالی‌که بیشتر روستاییان از مخازن بتنی برای گاومیش‌هایشان بهره می‌برند برای همین سایر روستا‌ها بی‌آب می‌مانند. متاسفانه به‌غیر از عبور خط انتقال از زمین‌ها راهکار دیگری وجود ندارد، اما اهالی با آن کنار نمی‌آیند.»
وزارت نیرو باید پاسخگوی وضع فعلی باشد
اوایل سال ٩٦ بود که دولت خبر از اختصاص اعتبار ٢٣هزار میلیاردی برای حل مشکلات زیرساختی در خوزستان داد که این اعتبارات برای سه بخش آب و فاضلاب استان، آب و برق و آبفای اهواز هزینه شود؛ اعتباری که بر اساس مصوبه مجلس در همان زمان قرار شد به منطقه داده شود.
علی ساری، نماینده اهواز در مجلس دهم حالا می‌گوید آنها برای تصویب این اعتبارات تلاش بسیار کردند و بر این اساس مقرر شده بود تا پایان سال ٩٨ مشکل آب منطقه حل شود، اما این‌طور نشد و اعتراضات به مشکل آب در این روزها بالا گرفته است: «تنها بخش کوچکی از ماجرا به کمبود اعتبار و دیر رسیدن آن به منطقه برمی‌گردد. مشکل اصلی، ضعف مدیریت آبفای منطقه است.»
او می‌گوید ساختار مدیریتی وزارت نیرو ضعف گسترده‌ای دارد و آنها در این سال‌ها شاهد بودند که پیمانکاران عمدتا با ترک تشریفات برای پروژه انتخاب شده‌اند و در نتیجه اتلاف مالی صورت گرفته است: «آخرین گزارش‌ها از انجام پروژه نشان می‌داد که در حدود ٨٠ نقطه در اهواز و کارون مشغول به کار هستند، اما کار در غیزانیه متوقف شده است. گفته شد به دلیل لوله‌های گازرسانی و ریل راه‌آهن کار متوقف شده، اما من این را قبول ندارم.»
ساری می‌گوید کانالی سه‌متری با پهنای ٥٠ متر برای حل مشکل لوله‌های گاز و ریل راه‌آهن کنده شد. خاک‌برداری‌های سنگینی برای این کار انجام گرفت و در نتیجه نمی‌توان این مورد را دلیل به ثمر نرسیدن پروژه دانست: «پروژه به خاطر پیمانکارانی پیش نرفت که کارشان این نبود و عاملی شدند تا پول‌ها هدر برود.» او می‌گوید: «مدیریت استان در بالاترین سطح باید به بخش رسیدگی کند. باید پیش از این وارد عمل می‌شد و نظارت می‌کرد و از معاونت عمرانی آبفا می‌خواست برای تأخیر در اتمام پروژه، دلایل انتخاب پیمانکاران و ... پاسخگو باشند، اما هیچ‌کدام از این اتفاقات نیفتاده است.»
لوله‌هایی که از هزار جا شکسته است
بی‌آب ماندن دام‌ها، صدای اهالی غیزانیه و روستا‌های دیگر را بلند کرد و نام این منطقه را در خوزستان سر زبان‌ها انداخت تا اهالی از هفت‌سال پیش بگویند که لوله‌ها به خورد زمین داده شد تا آب به روستا‌ها برسد و آنها دل ببندند به روز‌هایی که قرار بود نه دام‌شان تشنه بماند نه خودشان، هرچند آب لوله‌ها به همه روستا‌ها نرسید و حالا دو سالی می‌شود که خود غیزانیه هم بی‌آب مانده تا تانکر‌های جهاد راه روستا‌ها را در پیش بگیرند برای نجات دام‌ها و اهالی از تشنگی. بریهی، دامدار است و اهل روستای عبدالسید، نزدیک به غیزانیه و دل‌نگران بی‌آبی دام‌هایی که تا دو سال پیش از تانکر‌های جهاد سیراب می‌شدند: «هم دام‌ها، هم خودمان تشنه‌ایم.»
آسمان که مهربان شد و باران گرفت، جهاد کشاورزی گفت باران که می‌زند نیازی به آب تانکر‌ها نیست. اهالی که هراس از دست دادن دام‌هایشان را داشتند، نامه نوشتند و رفتند و آمدند، اما راه به جایی نبردند: «آب دو سالی است قطع است. هفت‌سال پیش لوله‌ها را کشیدند، اما دو سال است آب لوله‌ها به روستا نمی‌رسد و خود غیزانیه هم بی‌آب مانده چه برسد به روستا‌های دیگر.»
قبل از آمدن لوله‌ها، آب چاه‌ها آب اهالی و دام‌هایشان را می‌داد تا اینکه درختچه‌های جهاد سازندگی یکی پس از دیگری سبز شد: «جهاد سازندگی که درختچه‌ها را کاشت آب چاه‌ها تلخ شد و بی‌آب ماندیم. لوله‌ها هم که آب ندارد. قبلا دو متر چاه می‌کندیم به آب می‌رسیدیم، اما حالا در هفت‌متری هم خبری از آب نیست.»
لوله‌هایی که وظیفه رساندن آب به روستا‌ها را داشتند حالا بست‌هایشان از هم جدا شده و آب را به خورد زمین می‌دهند تا اهالی روستا‌ها همچنان چشم‌انتظار آب بمانند: «به جهاد می‌گوییم لوله‌ها از هزار جا شکسته و آب هدر می‌رود؛ از رامهرمز تا روستای خودمان، اما می‌گویند باید جوشکار بیاید، ولی چه وقت قرار است بیاید هنوز معلوم نیست.»
دهدز بی‌آب، محصور میان سد‌ها
نبود آب فقط مشکل غیزانیه نیست. در بیشتر نقاط شمالی خوزستان مردم برای به دست آوردن آب سختی می‌کشند؛ مثل روستای جفیر در جنوب غرب اهواز که روزی دو ساعت آب دارد و کانون داخلی فعال ریزگرد است؛ مثل روستای طاهریه؛ مثل مگطوع و یبر. آب دهدز (از توابع ایذه) برای ١٠ روز قطع بود و یکشنبه‌شب بالاخره وصل شد، اما فقط برای دو، سه ساعت و تا حدی که مردم بتوانند ظرف‌هایشان را پر از آب کنند و منتظر بنشینند تا روز دیگری که دوباره آب بیاید. ١٥سال است که آب مهم‌ترین مشکل مردم این دیار است.
هژیر کیانی، دبیر شورای هماهنگی تشکل‌های محیط زیستی و منابع طبیعی استان خوزستان و از اهالی دهدز می‌گوید: «از زمان آبگیری سد کارون سه در آبان سال ٨٣ تا به امروز، آب در دهدز جیره‌بندی شده است. آب از چاه‌های آهکی بی‌کیفیتی که سراسر رسوب است، با سختی بسیار به دست مردم می‌رسد و مردم از آن استفاده نمی‌کنند مگر برای شست‌وشو که همین هم ١٠ روز قطع بود.»
این‌طور که کیانی می‌گوید دو چاه آب ٤٤ روستای دهدز را تغذیه می‌کنند و قطعی آب به دلیل اتمام ذخیره این چاه‌هاست: «چاه دیگری هم بود که معاونان آبفای خوزستان برای بازدید آمدند و قرار شد احیا شود، اما این چاه‌ها خیلی که بتواند در این وضع جیره‌بندی جواب بدهد، حداکثر یک‌سال ظرفیت دارد. ٤٤ روستا از الان باید با جیره‌بندی بسازند تا سال دیگر.»
شورای هماهنگی تشکل‌های محیط زیستی و منابع طبیعی استان خوزستان برای حل مشکل آب بار‌ها با مسئولان مکاتبه کرده است: «آبرسانی به ٢٥٠٠ مشترک روستایی و بیش از یک‌هزار مشترک شهری، مشکل لاینحلی نیست، اما واقعیت این است که در سطح استان و وزارت نیرو، هیچ برنامه‌ای برای آبرسانی به این مردم وجود ندارد.»
منبع: فرارو
کلیدواژه: غیزانیه دهدز بی آبی خوزستان وزارت نیرو جیره بندی روستا ها لوله ها مشکل آب چاه ها دام ها دو سال
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۷۵۸۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مزایا و معایب استفاده از لوله مانیسمان و لوله اسپیرال به عنوان لوله گازی چیست ؟
انتخاب لوله مناسب مانند لوله مانیسمان و اسپیرال برای خطوط انتقال گاز، نقشی حیاتی در ایمنی و کارایی سیستم ایفا می‌کند. هر کدام از این لوله‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند که در انتخاب نهایی باید مورد توجه قرار گیرند. در این مطلب از انرژی سازان ضمن آشنایی با این دو نوع لوله رایج، از فواید و مضرات آنها آگاه خواهیم شد تا بهترین انتخاب را داشته باشیم.
لوله‌های مانیسمان، استوانه‌های فولادی بدون درز هستند که از طریق فرایند نورد گرم یا سرد ساخته می‌شوند. این لوله‌ها به واسطه عدم وجود درز، از استحکام و مقاومت خارق‌العاده‌ای در برابر فشار و ترک‌خوردگی برخوردارند. سطح صاف و داخلی آنها نیز، جریان سیال را بهینه کرده و از افت فشار و خوردگی می‌کاهد. در میان انبوه لوله‌های موجود در صنعت، مانیسمان‌ها به عنوان ستون‌های استوار در خطوط انتقال انرژی، به ویژه لوله گازی، شناخته می‌شوند. در ادامه به بررسی مزایا و معایب لوله‌های مانیسمان برای انتقال گاز می‌پردازیم:
مزایای لوله‌مانیسمان برای انتقال گاز استحکام و مقاومت بالا: عدم وجود درز در لوله‌های مانیسمان، آنها را در برابر فشار و ترک‌خوردگی بسیار مقاوم می‌کند. این امر، آنها را برای استفاده در خطوط انتقال گاز با فشار بالا، مانند خطوط انتقال گاز شهری و بین‌شهری، ایده‌آل می‌سازد. ظرفیت بالا برای انتقال سیال: سطح صاف داخلی لوله‌های مانیسمان، افت فشار را به حداقل رسانده و به عبور روان گاز کمک می‌کند. این امر، به نوبه خود، ظرفیت انتقال سیال را در این لوله‌ها افزایش می‌دهد. مقاومت در برابر خوردگی: جنس و سطح صاف داخلی لوله مانیسمان، آنها را در برابر خوردگی ناشی از سیالات خورنده، مانند گاز ترش، مقاوم می‌کند. این امر، طول عمر این لوله‌ها را در خطوط انتقال گاز با سیالات خورنده افزایش می‌دهد. قابلیت اطمینان بالا: سابقه طولانی استفاده از لوله‌های مانیسمان در خطوط انتقال گاز، نشان‌دهنده عملکرد و اطمینان‌پذیری آنها است. این لوله‌ها با توجه به کیفیت ساخت بالا، در برابر عوامل خارجی مانند ضربه و لرزش نیز مقاوم هستند. تنوع در سایز و رده: لوله‌های مانیسمان در طیف وسیعی از سایزها و رده‌های مختلف (مانند رده 20، 40 و 80) تولید می‌شوند. این تنوع، انتخابی متناسب با نیاز هر پروژه و شرایط خاص خطوط انتقال گاز را فراهم می‌کند. قابلیت بازیافت: لوله‌های مانیسمان از جنس فولاد هستند و به طور کامل قابل بازیافت هستند. استفاده از این لوله‌ها، نه تنها به حفظ منابع طبیعی کمک می‌کند، بلکه از انباشت ضایعات در محیط زیست نیز جلوگیری می‌کند.
لوله اسپیرال ، نوعی لوله فولادی درزدار هستند که از طریق نورد ورق به صورت مارپیچ و جوشکاری لبه‌ها تولید می‌شود. این لوله‌ها به دلیل فرآیند تولید ساده‌تر، قیمت مناسب‌تر و وزن سبک‌تر، در مقایسه با لوله‌های مانیسمان، مورد توجه بیشتری قرار گرفته‌اند. در ادامه به بررسی مزایا و معایب لوله‌های اسپیرال برای انتقال گاز می‌پردازیم:
مزایای لوله‌های اسپیرال قیمت مناسب: فرآیند تولید ساده‌تر و نیاز به مواد اولیه کمتر، قیمت این لوله‌ها را به طور قابل‌توجهی پایین‌تر از لوله‌های مانیسمان می‌کند. این امر، لوله‌های اسپیرال را به گزینه‌ای اقتصادی‌تر برای خطوط انتقال گاز، به خصوص در پروژه‌های با بودجه محدود، تبدیل می‌کند. وزن سبک: استفاده از ورق نازک‌تر در تولید لوله‌های اسپیرال، آنها را سبک‌تر از لوله‌های مانیسمان با قطر مشابه می‌کند. این امر حمل و نقل و نصب آنها را آسان‌تر و کم‌هزینه‌تر می‌کند. همچنین، وزن سبک این لوله‌ها، بار کمتری به سازه‌های نگهدارنده خطوط انتقال گاز تحمیل می‌کند. محدوده سایز گسترده: لوله‌های اسپیرال در سایزهای بسیار بزرگتر از لوله‌های مانیسمان قابل تولید هستند. این امر، آنها را برای خطوط انتقال گاز با سایزهای بسیار بزرگ، مانند خطوط انتقال گاز بین‌المللی، مناسب می‌کند. قابلیت انعطاف‌پذیری: لوله‌های اسپیرال به دلیل ساختار مارپیچی، از انعطاف‌پذیری بیشتری نسبت به لوله مانیسمان برخوردار هستند. این امر، نصب آنها را در زمین‌های ناهموار و مسیرهای دارای پیچ و خم آسان‌تر می‌کند. سرعت نصب بالا: فرآیند نصب لوله‌های اسپیرال به دلیل اتصالات ساده‌تر و نیاز به جوشکاری کمتری، سریع‌تر از لوله‌های مانیسمان است. این امر می‌تواند به کاهش زمان و هزینه‌های مربوط به نصب خطوط انتقال گاز کمک کند. معایب لوله‌های اسپیرال استحکام و مقاومت کمتر: وجود درز در این لوله‌ها، استحکام و مقاومت آنها را در برابر فشار و ترک‌خوردگی، به طور نسبی پایین‌تر از لوله‌های مانیسمان می‌کند. این امر، آنها را برای خطوط انتقال گاز با فشار بسیار بالا یا سیالات با خاصیت خورندگی بالا، نامناسب خواهد کرد. ظرفیت پایین‌تر برای انتقال سیال: جوش درز لوله، سطح داخلی را ناهموارتر کرده و می‌تواند افت فشار و خوردگی را افزایش دهد. این امر، ظرفیت انتقال سیال را در لوله‌های اسپیرال به طور نسبی پایین‌تر از لوله‌های مانیسمان می‌کند. محدودیت در کاربرد: به دلیل استحکام و مقاومت کمتر، لوله‌های اسپیرال برای خطوط انتقال گاز با فشار بسیار بالا یا سیالات با خاصیت خورندگی بالا، مانند گاز ترش، مناسب نیستند. همچنین، در برخی از استانداردها و مقررات، استفاده از این لوله‌ها برای خطوط انتقال گاز در مناطق مسکونی و پرجمعیت مجاز در نظر گرفته نمی‌شود. حساسیت به جوشکاری: کیفیت جوشکاری درز لوله‌های اسپیرال، نقش بسیار مهمی در استحکام و مقاومت آنها دارد. هرگونه نقص یا عیب در جوشکاری، می‌تواند منجر به نشت، ترک‌خوردگی و حتی انفجار لوله شود. نیاز به بازرسی دوره‌ای: به دلیل وجود درز در لوله‌های اسپیرال، نیاز به بازرسی دوره‌ای و تست‌های غیرمخرب برای اطمینان از سلامت لوله‌ها وجود دارد. این امر می‌تواند هزینه‌های مربوط به نگهداری و تعمیرات خطوط انتقال گاز را افزایش دهد. سخن پایانیلوله مانیسمان و اسپیرال دو نوع از لوله‌های بسیار کاربردی در انتقال گاز هستند که هر کدام ویژگی‌هایی را به همراه دارند. اگر فشار متوسط و سیال غیرخورنده باشد، بهتر است از لوله‌های اسپیرال استفاده شود. در غیر این صورت لوله‌های مانیسمان می‌توانند مقاومت بهتری از خود نشان دهند. شما می‌توانید خرید این دو نوع از لوله را از شرکت انرژی سازان نوین پارک سینا انجام دهید. با مراجعه به وب سایت این شرکت امکان مشاهده محصولات و آشنایی با ویژگی‌های آنها وجود دارد. کیفیت برای این نوع لوله‌ها حرف اول را می‌زند. بنابراین باید بهترین تولید کننده را انتخاب کنیم.
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت