ذرتهای آلوده تبدیل به الکل میشود
تاریخ انتشار: ۶ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۷۸۲۲۵
رئیس سازمان ملی استاندارد امروز از تبدیل ذرتهای آلوده به الکل خبر داد. این در حالی است که سال گذشته سازمان اموال تملیکی اعلام کرده بود که در آخرین جلسه در دفتر مبارزه با مفاسد اقتصادی، مقرر شد این ذرتها تحت شرایطی به کشورهای غیرهمسایه فروخته شود، بنابراین مشخص نیست که تاکنون صادراتی از این محموله انجام شده و آیا بحث صادرات این محموله به طور کل منتفی شده یا خیر.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش ایسنا، رئیس سازمان ملی استاندارد ایران، امروز در یک نشست خبری اعلام کرد که مطابق دستور رئیس جمهوری در ستاد مقابله با کرونا، ذرتهای آلوده دامی امحا نشده و برای رفع بخشی از مشکلات بهداشتی مردم تبدیل الکل میشوند. تبدیل ذرتهای آلوده به الکل، با نظارت وزارت بهداشت اجرایی خواهد شد.
ذرت محصولی است که برای خوراک دام و خوراک انسان در محصولاتی همچون ذرت حجیم شده مصرف میشود و اگر ذرت آلوده به مصرف دام شیری و پرواری برسد، شیر و گوشت دام نیز آلوده به آن سموم خواهد شد.
ماجرای این ذرتها مربوط به سال سال ۱۳۹۵ است که حدود ۱۲۰ هزار تن ذرت وارد بندر امام (ره) شد و با انجام آزمایشهای متعدد از سوی سازمان ملی استاندارد، وجود سم آفلاتوکسین بالا در این محموله اثبات شد و گواهی انطباق برای این محموله صادر نشد.
در دوازدهم مرداد ماه امسال نیز رئیس سازمان ملی استاندارد ایران اعلام کرد که رئیسجمهوری دستور توقف واردات ذرتهای آلوده به کشور و برخورد قضایی با متخلفان را صادر کرده و تکلیف کرده است که اگر این محموله مرجوع نشود، باید امحا شود.
اما وضعیت امحا یا مرجوع کردن این محمولهها زمانی برای افکار عمومی اهمیت پیدا کرد که آبان ماه سال گذشته نائب رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس شورای اسلامی - در یک برنامه تلویزیونی گفت که مجموعا ۵۰۰ هزار تن ذرت در استان خوزستان وجود داشته که از این مقدار، ۳۵۰ هزار تن که استاندارد آن از سوی وزارت بهداشت و سازمان ملی استاندارد تایید شده به کشور وارد شده، اما ۱۴۰ هزار تن از این محموله طبق آزمایشهای انجام شده آلوده به سم آفلاتوکسین هستند که هنوز در انبار نگهداری میشود. در پی این صحبتها در فضای مجازی شایعاتی منتشر شد که به مردم هشدار میداد از مصرف محصولاتی که با ذرت تهیه میشود، خودداری کنند زیرا ذرت آلوده به آفلاتوکسین وارد کشور شده است، اما سازمان ملی استاندارد ایران، گمرک و وزارت کشاورزی در بیانیه مشترکی اعلام کردند که کیفیت و سلامت ۳۵۰ هزار تن ذرت، قبل از ورود به کشور از سوی سه مرجع نظارتی یعنی سازمان ملی استاندارد ایران، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان دامپزشکی پایش و تایید شده و سپس مجوزهای لازم برای ترخیص صادر شده است.
در نهایت سازمان اموال تملیکی دی ماه سال گذشته اعلام کرد که در آخرین جلسهای که در این رابطه در دفتر مبارزه با مفاسد اقتصادی برگزار، مقرر شد که این ذرتها تحت شرایطی به کشورهای غیرهمسایه فروخته میشود تا امکان برگشت این محموله به ایران کاملا منتفی باشد. همچنین این سازمان پیشبینی کرده بود که حداقل نصف ارز خارج شده برای خرید این محمولهها بار دیگر وارد ایران شود.
بنابراین در شرایط فعلی مشخص نیست که اصلا بخشی از این ذرتهای آلوده به کشورهای غیر همسایه صادر شده یا اینکه اصلا بحث صادرات منتفی است و همه محموله به الکل تبدیل خواهد شد.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: ذرت آلوده الکل سازمان ملی استاندارد ایران ذرت های آلوده ذرت ها هزار تن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۷۸۲۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این فیلم مستند پرونده خونهای آلوده را دوباره باز کرد
همشهری آنلاین: مستند سینمایی «قویدل» با موضوع پرونده خونهای آلوده در دهه۶۰ به کارگردانی علی فراهانیصدر و تهیهکنندگی سعید الهی در حالی در جشنواره سینماحقیقت اکران شد که توانست بیشترین مخاطب را از آن خود کند؛ مستندی که بهگفته کارگردانش، سوژهاش در اوایل شیوع کرونا در ایران به ذهن وی رسید و بعد از پژوهشهای فراوان به شخصی به نام احمد قویدل رسیدند و بعدها توانستند این مستند را بسازند. یکی از نکات قابل توجه در این مستند، نقش مهم حسین شریعتمداری، مدیرمسئول روزنامه کیهان، در پیگیری پرونده خونهای آلوده است. فراهانیصدر میگوید: شیوع کرونا باعث شد سوژه مستند «قویدل» شکل بگیرد. این مستند موفق به دریافت جایزه ویژه هیأت داوران، جایزه ویژه شهید آوینی، جایزه ویژه تماشاگران و جایزه دبیر جشنواره به شخصیت مستند از این رویداد شد و در مراسم افتتاحیه جشنواره چهلودوم فیلم فجر نیز تندیس بلورین بهترین فیلم مستند بلند را بهدست آورد. «قویدل» به بررسی ماجرای ورود خونهای آلوده فرانسوی به ایران و تلاشهای احمد قویدل برای تحقق عدالت میپردازد. در حال حاضر این فیلم در گروه هنر و تجربه اکران میشود.
مستند «قویدل» سوژه خاصی دارد. چطور شد که این مستند را ساختید؟
اوایل شیوع کرونا در ایران بود که همهجا اخبار ضدونقیضی میشنیدیم. اینها سبب شد به یاد داروها و خونهای آلودهای که در دهه۶۰ وارد ایران شد بیفتم و تصمیم گرفتم روی این پرونده کار کنم. آن زمان با آرش خلیلی صحبت کردم و او کار پژوهش را شروع کرد. در میانه کار با نام «احمد قویدل» مواجه شدم که این نام بارها در پروسه پژوهش دیده میشد. درنهایت تصمیم گرفتیم با او ارتباط بگیریم. چند جلسه برگزار شد و طی این جلسات، وی پرونده را به شکل کامل تعریف کرد.
شما در این مستند وارد زندگی احمد قویدل شدهاید. این اتفاق چگونه شکل گرفت؟
راستش وقتی اتفاقی در یک برهه زمانی میافتد، بحرانی که ایجاد میشود، میآید و میرود و این آدمها و کنش و واکنشهایشان هستند که در مواجهه با بحران مهم میشوند. در این داستان احمد قویدل برایمان جذاب شد. همان موقع نوشتن داستان او را شروع کردیم.
فراهانی ادامه داد: ابتدا احمد قویدل یک گفتار طولانی با نویسنده و پژوهشگرمان داشت و بعد از این گفتوگوها زمانی را برای صحتسنجی کار گذاشتیم. وقتی متوجه شدیم تمام ریزاطلاعات و صحبتها صحت دارد، پروسه تولید را شروع کردیم.
تولید مستند با توجه به عدمحمایتها سخت است و تهیهکنندگان هم بیشتر ترجیح میدهند فیلمهای سینمایی تولید کنند. از حضور تهیهکنندگان در این نوع مستندها بگویید؟
باید بگویم برای یافتن یک تهیهکننده خیلی سختی کشیدیم. یکسالونیم طول کشید تا بتوانیم یک تهیهکننده پیدا کنیم. خوشبختانه آقای سعید الهی پذیرفت. در گذشته در یک پروژه با الهی آشنا شده بودیم. وقتی پذیرفت، با مرکز گسترش وارد مذاکره شد و کار را کلید زدیم.
این مستندساز در پاسخ به این سوال که «پرداختن به اینگونه موضوعات در مراحل تولید دشوار میشود، شما چقدر توانستهاید از عهده مشکلات برآیید؟»، توضیح داد: پیداکردن تهیهکننده برایمان خیلی سخت بود. وقتی با تهیهکنندگان وارد مذاکره میشدیم با شنیدن موضوع، تهیهکنندگی پروژه را قبول نمیکردند و عنوان میشد که چرا باید این نوع پروندهها را زنده کنیم؟ اما سعید الهی کار را پذیرفت. تجربه همکاریای که داشتیم خیلی خوب بود. راستش اوضاع تهیهکنندگی در صنف ما خیلی پیچیده است؛ اما آقای الهی کار را پذیرفت و پای کار ایستاد. به نظرم او یک تهیهکننده واقعی است؛ در طول تولید میدانست کجا وارد شود و کجا دست ما را باز نگه دارد. همین تهیهکنندگی حرفهای ایشان باعث شد که کار را پیش ببریم و حتی با ممیزی هم مواجه نشدیم.
با توجه به اکران این مستند، وضعیت اکران فیلمهای مستند را چگونه میبینید؟
وضعیت اکران فیلمهای مستند در ژانرهای مختلف آنچنان بسامان نیست. اساسا مردم ایران مستندبین نیستند. در سایر کشورها فیلمهای مستند در کنار فیلمهای داستانی اکران منظم و مستمری دارند و مردم میتوانند با توجه به تعدد و تنوع فیلمهای مستند به تماشای آنها بنشینند؛ اما در ایران این موضوع تعریف نشده و اکران فیلمها محدودتر است. تعریف نمایش مستند در ایران، تماشای آن در تلویزیون است. برخی از مستندها علاوه بر اکران آنلاین یا پرده، در تلویزیون هم نمایش داده میشوند و درنتیجه شانس بیشتر دیدهشدن دارند؛ اما درباره «قویدل» بعید میدانم آن را در تلویزیون نمایش دهند.
در سالهای اخیر با یک مدل از مستندسازی مواجه شدهایم؛ مستندهایی که سعی میکنند زمان حال را در نظر بگیرند و رجوع به گذشته برای سازندگان سخت بهنظر میرسد. ولی شما در «قویدل» به برههای اشاره کردهاید که زمان تقریبا زیادی از آن گذشته است؛ اتفاقی که کمتر رخ میدهد.
بهنظرم میان مستندسازی ژورنالیستی و مستندسازی سینمایی تفاوت وجود دارد. بهطور حتم نمیخواهم ارزش مستندسازی ژورنالیستی را زیر سوال ببرم؛ اما کسی که مستند-فیلم میسازد باید از این مدل کار فاصله بگیرد. معتقدم که موضوع مستند باید دغدغه خود مستندساز باشد. هرچه بیشتر تلاش کنیم که موضوع دغدغهمان باشد، کار بهتر میشود. معمولا مستندسازان دست روی سوژههایی میگذارند که در زمان حال در جریاناند و میتوانند با دوربین خود موضوع را دنبال کنند یا موضوع مربوط به گذشته است و آرشیوهای زیادی از آن وجود دارد. ما در پرونده خونهای آلوده با موضوعی مواجه بودیم که در گذشته اتفاق افتاده بود ولی آرشیو زیادی از آن در دسترس نبود.
کمی از پروسه تولید «قویدل» بگویید.
این جنس کارها چالشهای تولید زیادی برای کارگردان دارند و بعضا برقراری ارتباط بین تیم و اثر سخت است؛ مثلا تصویربردار عنوان میکرد که این تصویربرداری به موقعیت قبلی کات نمیخورد و باید دوباره طراحی میکردیم. طراحیهای قابل توجهی داشتیم؛ مثلا فضای دارک اثر را ساعت یکونیم نیمهشب ضبط کردیم و دعوای صوری راه انداختیم و بعد از این دعوا اپیزود سوم را از قویدل ضبط کردیم که مکثهای او در آن اپیزود مربوط به اتفاقات آنشب بود. جاهای دیگری نیز بازیهای شبیه سینمایی گرفتیم و خیلی اتفاقات مثل شکستن شیشهها در صحنه شکل گرفت.
برای اکران بینالملل و حضور در جشنوارههای خارجی برای مستند «قویدل» برنامهای دارید؟
تا جایی که میدانم مرکز گسترش پیگیر اکران خارجی این مستند است و نسخه فیلم مستند به ۱۰ تا ۱۲جشنواره خارجی ارسال شده است. منتظر جوابیم.
یکی از نکات قابل توجه حمایت حسین شریعتمداری از این مستند است و البته در فیلم هم به این موضوع اشاره شده است.
آقای شریعتمداری در آن دهه ۲سند مهم درباره این موضوع منتشر کرد که این اسناد توانست به روند پرونده کمک زیادی کند. ما هم در مستند به این موضوع اشاره کردیم. بهنظرم آن زمان رسانهها در پیشبرد پروندههای جدید کمک زیادی میکردند. امیدوارم باز هم دست رسانهها آنقدر باز باشد که بتوانند به روند کارها و بازشدن گره مشکلات کمک کنند.
به فکر ساخت مستند دیگری هستید؟
قبل از اینکه مستند «قویدل» ساخته شود، یک پروژه داشتم که آن هم موضوع اجتماعی داشت. کار آن را دست گرفتهام؛ اما مشخص نیست که امسال به پایان برسد یا خیر.