مرگ تدریجی درختان تنگستان
تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۱۱۴۷۴۳
همشهری آنلاین_ حسن حسن‌زاده: چنارهای خوش‌قامت و کاج‌های بلندبالایی که خیابان تنگستان را به یک تابلوی نقاشی زیبا تبدیل کرده بودند یک سالی است که آرام آرام جان داده و حالا به تکه چوب‌هایی خشک و بی‌برگ و بار تبدیل شده‌اند. اکنون حدود ۳۰ درخت چنار و کاج حاشیه خیابان تنگستان چهارم در سایه ساخت‌وساز ۲ مجتمع تجاری نبش این خیابان از بین رفته و اهالی محله حصار بوعلی و خیابان پاسداران را نگران سرنوشت دیگر درختان حاشیه خیابان‌های محله کرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نگرانی اهالی محله حصاربوعلی و دغدغه آنها برای حفظ و حراست از دیگر درختان حاشیه خیابان‌های محله را با مسئولان شهرداری منطقه یک در میان می‌گذاریم. «شهرزاد مهرمند» رئیس اداره فضای سبز شهرداری منطقه یک با بیان اینکه شهرداری خود را موظف و متعهد به صیانت و نگهداری از درختان و فضای سبز شهر می‌داند می‌گوید: «مدیریت شهری منطقه یک خود را متعهد به اجرای قوانین در حوزه ساخت‌وساز و شهرسازی می‌داند و تلاش خواهد کرد در اجرای قوانین حفظ، نگهداری، صیانت و گسترش فضای سبز شهر تهران همه تلاش خود را به کار بگیرد. ضمن اینکه مشارکت شهروندان برای تحقق این هدف هم ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. » مهرمند درباره سرنوشت تلخ درختان خیابان تنگستان چهارم که در پروژه ساخت و بهره‌برداری از مرکز تجاری اطلس مال از بین رفته‌اند می‌گوید: «با توجه به اینکه مساحت این ملک بیش از ۲ هزارمترمربع بود برای بررسی وضعیت درختان این ملک با سازمان فضای سبز شهر تهران مکاتبه شد. براساس رأی صادره از سوی سازمان، مالک این ملک به پرداخت خسارت و اعمال ماده ۴ قانون حفظ و گسترش فضای سبز و غرس ۲ برابر محیط بن درختان موظف شده است. اقدامات حقوقی لازم از سوی اداره حقوقی شهرداری منطقه یک هم برای اعمال ماده ۴ قانون حفظ و گسترش فضای سبز در حال انجام است. »
به یاد چنارهای محلهبرای اهالی محله حصاربوعلی به‌ویژه موسفیدانی که روزگار رونق باغ‌های پربرگ و بار محله را به یاد دارند، درختان چنار، کاج، افرا و... که هنوز هم زینت‌بخش خیابان‌های حصار بوعلی هستند ارزش بسیاری دارد؛ روزگاری که حصاربوعلی را با باغ‌های کامران‌میرزا و عزیزخان می‌شناختند و کوچه‌هایش هم با درختان قدبرافراشته و کهنسال شهره شمیران بود. طی سال‌های اخیر با توسعه ساخت‌وسازها و به‌ویژه ساخت برج‌هایی که در خیابان‌ها و کوچه‌های محله قد علم کرده‌اند، به جز همین درختان کهنسال حاشیه خیابان دیگر نشانی از آن باغ‌های سرسبز باقی نمانده است. شیب خیابان سعیدی را که به سمت تکیه آقا پایین می‌آییم، درخت کهنسال کنار تکیه نخستین نشانی از همان باغ‌های پر برگ و بار گذشته است که هنوز به یادگار باقی مانده. «سیفان» از اهالی قدیمی و معتمد محله حصاربوعلی، برج‌های پایین دست خیابان را نشان میدهد و می‌گوید: «یک روز به جای این برج‌های سنگی، تمام محله پر بود از درختان چنار. متأسفانه به تدریج این درختان جای خود را به این برج‌ها دادند و حالا اثری از باغ‌ها باقی نمانده است. » با وجود این، هنوز هم درختان چنار، افرا و... در حاشیه خیابان‌های حصاربوعلی اهالی را با خود به روزگار گذشته محله می‌برند. اهالی محله اما نگران همین چنارها و درختان حاشیه خیابان هستند. درختانی که با انواع و اقسام پروژه‌های ساختمانی تهدید می‌شوند.
با گذر از پیچ خیابان شکوفه و عبور از مقابل چنارهای قدبرافراشته‌ای که یادگار روزگار گذشته محله حصاربوعلی است به خیابان تنگستان چهارم می‌رسیم؛ خیابانی که کوچه‌های بالادست محله حصاربوعلی را به خیابان پاسداران می‌رساند. در دو سوی خیابان تنگستان چهارم، تک‌درختان چنار سرسبزی که روح تازه‌ای به خیابان دمیده‌اند روح هر رهگذری را تازه می‌کنند. این درختان سرزنده که این روزها در آستانه فصل گرما جان دوباره گرفته‌اند وقتی به مجتمع تجاری غول‌پیکر نبش خیابان می‌رسند، جای خود را به ردیفی از درختان بی‌روح و بی‌برگ و بار می‌دهند. در ضلع شمال خیابان تنگستان، مجتمع تجاری «اطلس مال» روی خیابان‌ها و خانه‌های اطراف سایه انداخته است. پای دیوار این مجتمع تجاری غول‌پیکر خبری از شاخه‌های سرسبز درختان چنار نیست. جز تکه چوبی بی‌جان چیزی از چنارهای خیابان تنگستان در سایه مجتمع تجاری اطلس مال باقی نمانده است. ردیف چنارهای بی‌شاخه و بی‌جان که در اوج بهار انگار به خواب زمستانی و البته به خواب ابدی فرو رفته‌اند به موازات دیوار مجتمع تا تقاطع خیابان پاسداران ادامه دارد. تصویری که برای اهالی محله به‌ویژه موسفیدانی که به سرسبزی خیابان‌های حصاربوعلی عادت کرده‌اند بسیار آزاردهنده است. سیفان می‌گوید: «پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در همین نقطه‌ای که اکنون مجتمع اطلس مال در حال ساخت است، باغ بزرگی پر از درختان گردو و چنار بود. آن زمان وقتی بوستان نیاوران ساخته شد، درختان این باغ را برای ساخت کارگاه ساختمانی بوستان نیاوران قطع کردند و از همان روزها هم دیگر درختی در این محدوده باقی نماند. هرچند پس از پایان پروژه بوستان نیاوران، تجهیزات کارگاه ساختمانی جمع شد و پس از کاشت چند درخت از این زمین به‌عنوان پارکینگ خودرو استفاده کردند. » اکنون که حدود یک دهه از شروع پروژه اطلس مال می‌گذرد، برای آخرین درختان خیابان تنگستان چهارم محله حصاربوعلی نفسی باقی نمانده است. سیفان می‌گوید: «تا حدود یک سال پیش همه این درختان جان داشتند و مثل دیگر چنارهای محله حال و هوای اهالی را تازه می‌کردند. اما یک سالی است که به یکباره این درختان چنار خشک شده‌اند. »
مرگ درختان با آغاز گودبرداریهنوز مجتمع تجاری اطلس مال به بهره‌برداری نرسیده و در بخش‌هایی از این بنای غول‌پیکر، کارگران به ادامه کار مشغول هستند. پای مجتمع اطلس مال هم تنه خشک بیش از ۲۰ درخت چنار و چند کاج با فاصله‌ای بسیار کم از دیوار مجتمع جلب توجه می‌کند. اما ماجرای چنارهای خیابان تنگستان چهارم به همین‌جا ختم نمی‌شود. در ضلع جنوب این خیابان و با فاصله‌ای کم از درختان بخت برگشته مقابل اطلس مال، مجتمع اداری، تجاری دیگری در حال ساخت است. بنایی که براساس اطلاعات روی تابلو قرار است در ۱۹ طبقه ساخته شود. مقابل بنای در حال ساخت این مجتمع نیز به موازات چنارهای آن سوی خیابان، حدود ۷ درخت دیگر به همان سرنوشت دردناک دچار شده‌اند. این درحالی است که برای دیگر درختان ضلع جنوب خیابان، همان درختانی که از این مجتمع فاصله دارند، هیچ مشکلی ایجاد نشده و همچنان سبز و استوار روی خیابان تنگستان سایه می‌اندازند. «مجید ناطقیان» جانشین دبیر شورایاری محله می‌گوید: «حدود ۱۰ سال پیش که مرحله اجرایی پروژه‌های اطلس مال در خیابان تنگستان چهارم آغاز شد، درختان چنار و چند کاج حاشیه این خیابان هم به تدریج از بین رفتند. تعداد درختان خیابان تنگستان چهارم از ۳۰ درخت خشکیده‌ای که اکنون در حاشیه خیابان وجود دارد بیشتر بود. در مراحل اجرایی این پروژه‌ها و همزمان با آغاز گودبرداری چند درخت چنار و کاج قطع شدند که حالا اثری از آنها باقی نمانده است. دیگر درختان حاشیه خیابان هم طی ۲ سال اخیر به تدریج خشک شده‌اند. همین مسئله باعث نگرانی اهالی برای دیگر درختان باقیمانده از محله سرسبز حصاربوعلی شده است. »
منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: ساخت و ساز محله منطقه ۱ همشهری محله شهرداری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۱۱۴۷۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مرگ تدریجی آب‌بندان‌های مازندران
بی تفاوتی به نقش چند وجهی آب بندانها در اقتصاد و معیشت مردمان شمال کشور، این بار دامن منابع آبی بکر مازندران به ویژه شهرستان بابل را گرفته و برای تداوم رونق بخش کشاورزی به ویژه شالیکاری در منطقه ۱۱۰ قطعه از این آب بندان ها نیازمند لایروبی فوری هستند.
با وجود اخذ ردیف اعتباری اختصاصی برای ساماندهی و لایروبی آب بندانهای شمال کشور اما این طرح حداقل در مازندران و در شهرستان بابل در حد طرح باقی مانده و در گام اجرایی قرار نگرفته است.
آب بندان؛ استخر یا تالاب دست ساز خاکی و بسیار بزرگ است که از گود کردن و خاکبرداری یک محدوده و ریختن و کوبیدن و ایجاد دیواره خاکی دور این محدوده به وجود می آید تا روان آب ها در آن برای بهره برداری کشاورزی ذخیره شود.
این سازه ذخیره ساز آب کشاورزی، مختص استان های شمالی کشور است که در مازندران به آن ' اندون '، در گیلان ' سل ' و در استان گلستان ' بندسار ' می گویند.
بر اساس آمار رسمی، مساحت کل آب بندانهای استان های گلستان، مازندران و گیلان حدود ۳۳ هزار هکتار است که آب آبیاری حدود ۱۵۰ هزار هکتار اراضی شالیزاری را تأمین می کند.
رواج سدسازی در کشور به همراه استفاده بی در و پیکر از سفره های زیرزمینی و دلخوشی به شیوه های نوین آبیاری در چند دهه گذشته سبب شد تا تعداد زیادی از آببندان های این استان ها رها شده و خشک شوند در حالی که تا اواخر دهه ۴۰ و ۵۰ این سازه ها تنها تامین کننده آب کشاورزی در شمال کشور بود.
آب رودخانه ها و هرز آب ناشی از بارندگی در فصل های غیرکاشت از طریق کانال ها و پمپاژ به آب بندانها هدایت شده و در فصل بهار و تابستان برای آبیاری مورد استفاده قرار می گیرد.
در این پیوند فرماندار بابل با بیان این که ۱۱۰ قطعه آب بندان در این شهرستان نیاز فوری و اضطراری به لایروبی دارند، گفت: اگر با رویه فعلی لایروبی آب بندان های این شهرستان انجام شود ۲۵ سال این مهم زمان می برد.
علی پیر فلک افزود: از مجموع ۲۱۰ قطعه آب بندان شهرستان بابل ۱۱۰ قطعه آن کارایی زیادی برای آبیاری شالیزارها ندارد و به صورت فوری باید لایروبی آنها آغاز شود.
وی اظهار داشت: در یک سال اخیر هشت آب بندان در این شهرستان لایروبی شد که اگر با همین رویه فعلی لایروبی ها انجام شود ۲۵ سال زمان می برد تا همه آب بندانهای این شهرستان لایروبی شوند.
پیرفلک افزود: دیگر آب بندان های این شهرستان که در حال حاضر نیاز به لایروبی ندارد، برای چند سال دیگر به لیست آب بندان های نیازمند به لایروبی اضافه خواهد شد، که با محاسبه همه آنها لایروبی آب بندانهای شهرستان بابل ۲۵ سال طول خواهد کشید.
فرماندار بابل با بیان این مطلب که کمبود اعتبار یکی از علت های اصلی تاخیر در لایروبی آب بندانهای این شهرستان است، خاطرنشان کرد: برای تحقق این مهم که برای شالیکاران ما بسیار حائز اهمیت است نیازمند اعتبار ملی هستیم.
نماینده عالی دولت در شهرستان بابل با اشاره به این مطلب که با توجه به تداوم خشکسالی و کمبود آب برای زمین های شالیزاری نقش آب بندانها برای تامین این نیاز بسیار مهم است، ادامه داد: نیاکان ما با احداث آب بندانها، نیازهای اصلی تامین آب زمین های شالیزاری خود را تامین می کردند و این مهم باید در شرایط فعلی مورد توجه ویژه قرار گیرد.
فرماندار بابل خاطرنشان کرد: برخی از آب بندان های این شهرستان به خاطر عدم لایروبی تا پایان اردیبهشت ماه بیبشتر آبدهی ندارند و این امر به چالشی برای شالیکاران تبدیل شد.
این مقام مسوول تصریح کرد: به عنوان نمونه آب بندان۲۰ هکتاری خراسان محله بابل در سال گذشته تا اواخر اردیبهشت بیشتر آبدهی نداشت که در سال جاری با لایروبی که انجام شد مشکل شالیکاران برطرف شد.
استان مازندران بیش از ۸۰۰ آببندان بزرگ و کوچک را در خود جای داده و در کنوانسیون رامسر ثبت جهانی شده است. و شهرستان بابل با ۲۱۰ قطعه آبندان دارای بیشترین آبندانها در بین شهرهای مازندران است.
در طول ۴۰۰ سال گذشته تا کنون این ظرفیت سبب شده است که کشاورزان و شالی کاران این استان بدون استفاده از فناوری های امروزی که با برق فعالیت دارند به کشت برنج بپردازند.
مردم استان همواره از این آب‌بندان‌ها برای امرار معاش زندگی خود استفاده می کردند و می کنند و با کشاورزی و صید ماهی در چارچوب قانون از این ظرفیت ممتاز برای کسب روزی حلال بهره می گیرند.
از طرف دیگر این آب‌بندان‌ها در شهرها که به عنوان یک سیستم خنک کننده و تعدیل درجه حرارت دما در تابستان محسوب می شدند در زمستان یا زمان سیلاب برای کنترل سیل در طول تاریخ برای مازندران اثربخش بودند.
مازندران دارای ۲ تالاب بین‌المللی میانکاله و فریدونکنار و چندین تالاب و آبگیر محلی چون ساهون، لپو و پلنگان، ولشت، استخرپشت، گل‌پل، خضر نبی، شورمست، دریوک، سراندون و بالندون، گز و کندوچال است.
مازندران همچنین افزون بر ۸۰۰ قطعه آببندان به مساحت ۱۷ هزار هکتار دارد. همه ساله در فصل زمستان۱۰۰ گونه پرنده مهاجر زمستان گذران با جمعیتی حدود ۳۰۰ هزار بال به مازندران مهاجرت می‌کنند.
بر اساس آمارهای رسمی، تاکنون بیش از ۴۹۰ گونه جانوری از رده‌های مختلف مهره‌داران اعم از پرندگان، پستانداران، خزندگان، دوزیستان و ماهی‌ها در زیست‌بوم مازندران شناسایی شده‌اند.
پرندگان با ۳۱۷ گونه از ۵۸ خانواده، پستانداران با ۶۳ گونه و ۱۹ خانواده، دوزیستان با ۹ گونه از ۶ جنس و ۶ خانواده، خزندگان با ۲۶ گونه از ۲۱ جنس و ۱۱ خانواده و ماهی‌ها با ۷۵ گونه بخشی از تنوع زیستی حیات وحش مازندران را تشکیل می‌دهند.
باشگاه خبرنگاران جوان مازندران ساری
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند