بازی با قصه‌ها و عروسک‌ها کنار حرم امام رضا(ع)
تاریخ انتشار: ۹ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۴۶۰۱۵۸
همه این ها لطف ائمه به من بود. اگر بخواهند کاری انجام شود این کار انجام می شوند. من این حس را دارم که به من چیزهایی الهام می شود که باید بگویم.
گروه فرهنگ و هنر مشرق - قصه گویی برای کودکان، همواره یکی از جذابترین سرگرمی ها بوده و جای هیچ بازی و تفریح دیگری را نمی گیرد. این هنر و حرفه که همواره تأثیرات فراوانی در تربیت کودکان و نوجوانان دارد، متاسفانه رو به زوال است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این میان، افراد دلسوزی دیده می شوند که برای این کار ماندگار و مؤثر، وقت می گذارند و زحمت می کشند. سرکار خانم فاطمه سادات حسینی یکی از این مربیان دغدغه مند است که قصه گویی را در ایام قرنطینه کرونا شروع کرده و قصه هایش را هر سه شنبه در صفحه اینستاگرامی اش (fateme_sadattt) ارائه می کند. او از هنرهای دیگری هم در این زمینه بهره برده تا قصه گویی اش جذابتر شود.
با او درباره قصه گویی و ایده جالبی که به آن پرداخته، گفتگو کردیم.
**: اگر موافقید، با معرفی تان شروع کنیم...
- من فاطمه سادات حسینی هستم. در دانشگاه مهندسی کامپیوتر و نرم افزار خواندم ولی از حدود سن ۱۵ سالگی کار کودک را آغاز کردم. فضای فرهنگی مساجد نیز در آن زمان به من در این امر کمک کرد. من همیشه تمایل به مربی گری داشتم در عین حال که شاگرد هم بودم.
**: حدود چه سال هایی کار کودک را آغاز کردید؟
- در دهه هفتاد. کانون های فرهنگی مساجد در آن دوره خیلی فعال بودند. کلاس قرآن من چند رسانه ای بود. از دوره راهنمایی نقاشی را به صورت حرفه ای دنبال می کردم و ترکیب این دو اتفاق و همچنین فضای فرهنگی که خانواده برای ما ایجاد کرده بودند باعث شد در کنار درس خواندن کارهای این چنینی نیز انجام دهم. کلاس های قرآن من همراه با نقاشی، بازی، شعر و قصه بود و همیشه قبل از کلاس سعی می کردم با روش های جدیدی به بچه ها آموزش دهم و شادی بچه ها در کلاس برایم بسیار حائز اهمیت بود. حدود سال۸۷ تصمیم گرفتیم موسسه ای را با همین مضمون تاسیس کنیم.
**: با محوریت آموزش قرآن ؟
- بله. البته ما روش های آموزشی روز را هم در روند آموزش خود به کار می برده و می بریم. محل زندگی من در خیابان ایران بود ولی فضایی که به نظرم کمبود بیشتری داشت خیابان های دولت و کلاهدوز بود. در آن زمان مهدکودک هایی که حالت مذهبی داشته باشند و با روش های به روز کار کنند، نبود.
**: گفتید خیابان کلاهدوز و ذهنم به سمت خانه کودک ایرانیان رفت.
- ما مهدیاران هستیم ولی به همان سبک کار می کنیم.
**: موسسه شما هنوز هم در خیابان دولت است؟
- بله و نام آن مهدیاران است.
**: با توجه به اینکه فضای فرهنگی آن جا کمی متفاوت است، مخاطب دارید؟
- بله. خیابان دولت کمی محلی است و محلی های مذهبی اصیلی دارد.
**: بالاتر از آن جا محله در دوم است که مذهبی تر هستند.
- بله . آن جا هم کسانی هستند که تمایل داشته باشند از کار ما استفاده کنند.
**: پس از نظر جذب مخاطب مشکلی ندارید؟
- در حال حاضر با توجه به شرایط کرونا مشکلات زیادی داریم حتی تصمیم گرفتیم موسسه را جمع کنیم ولی بعد منصرف شدیم.
**: به دلیل هزینه های مکان این تصمیم را گرفتید؟
- بله چون مکان ما اجاره ای است. این جا با یک سرمایه کم شروع شد و به نظر من عنایت خدا باعث شد که این کار انجام شود و جلو برود.
**: شما مدیر موسسه هستید؟
- من مدیر آموزشی هستم. موسسه ما خانوادگی است. پدرم موسس هستند؛ مادرم مدیر هستند؛ خواهرانم هم مدیران مالی و هنری هستند.
**: درباره داستان ها برای مان توضیح بدهید.
-قضیه داستان ها به نظرم عنایت امام رضا علیه السلام به ما بود. ما روزی که به دلیل کرونا تعطیل شد به مشهد رفتیم و پس از اوج گرفتن بیماری که می گفتند سفر نروید ما در مشهد بودیم و مجبور شدیم آن جا بمانیم. من احساس کردم بچه های خودم نیاز دارند که یک کار فرهنگی برای شان انجام شود. نزدیک افطار داشتم از کنار نشر آستان قدس می گذشتم و تصمیم گرفتم کتاب های چهارده معصوم را برای بچه ها بخرم و بخوانم. وقتی به خانه رسیدیم تصمیم گرفتم در صفحه مجازی خودم بخوانم تا اگر دیگران هم خواستند استفاده بکنند.
قبل از این اتفاقات از امام رضا خواسته بودم که به موسسه ما لطفی بفرمایند. قصه ها را در ده روز اول ماه رمضان در مشهد ضبط کردم. یکی از دوستانم پیشنهاد داد که اگر می خواهی این کار را ادامه بدهی یک پوستر برای خودت طراحی کن. من پوستر را طراحی کردم و روز بعد دیدم خیلی ها این پوستر ماه رمضان را استوری کرده اند. این اتفاق باعث شد کمی قضیه را جدی تر بگیرم.
**: این اتفاقات مربوط به اولین قصه ای بود که ضبط کرده بودید؟
- بله.
**: این قصه چند دقیقه شده بود؟ چون شما بخش های یک دقیقه ای را می توانید پست بکنید.
- من لایو می رفتم.
**: در آن زمان لایو فقط ۲۴ ساعت می توانست سیو شود. پس این پوستر ماه رمضان مربوط به قصه های شما بود؟
- بله در آن نوشتم من هر روز در ماه رمضان یک قصه و یک آیه از قران به صورت لایو دارم. برنامه لایو به دلیل اینکه زنده است سختی های خاص خودش را دارد.
**: لایوها را از مشهد می گرفتید؟
- بله در ده روز اول لایوها از مشهد بود.
من در ماه رمضان به بچه ها قول داده بودم هر روز یک قصه بخوانیم و درباره یک آیه از قرآن با هم تدبر بکنیم و به همین دلیل کار کمی فشرده شده بود چون من باید تفسیر آیه را مطالعه می کردم، نقاشی را تمرین می کردم و روی داستان مسلط می شدم.
**: نقاشی هایی که آن روز می خواستید نشان بدهید را تمرین می کردید؟
- سبک قصه من به این شکل است که اگر یک صفحه از کتاب را باز می کردم که تصویری داشت، من آن تصاویر را به صورت کاردستی درست می کردم و نمایش می دادم.
**: تقریبا زمان قصه گویی تان یک ساعت طول می کشید؟
- در چیزی حدود ۳۶ تا ۴۰ دقیقه کار را جمع می کردم.
**: بچه هایی که کار را می دیدند از طریق کامنت ها با شما در ارتباط بودند؟
- بله. اول کامنت را باز می کنم و قصه را می گویم بعد اسامی بچه ها را می خوانم. این کار برای بچه ها بسیار جذاب است و وقتی اسم شان را می خوانم خوشحال می شوند.
**: چقدر مخاطب داشتید؟
- حدود ۴۰۰ فالوور داشتم که به خاطر نقاشی ها صفحه من را دنبال می کردند ولی بعد از شروع این کار و در حدود دو ماه گذشته تعداد آن ها به حدود ۴۰۰۰نفر رسیده است.
**: لایوها را چند نفر نگاه می کردند؟
- اولین لایو من تا الان حدود ۲۲۰۰ بازخورد داشته ولی لایو دیروز را حدود۱۵۰ نفر دیدند.
**: شما این کار را ادامه دادید؟
- بله. بعد از تمام شدن ماه رمضان تقاضاها برای ادامه این کار زیاد بود و من تصمیم گرفتم در روزهای سه شنبه هر هفته این کار را انجام دهم.
**: با همان سبک قبلی این کار را ادامه دادید؟ به این صورت که یک داستان تعریف می کنید و در یک آیه تدبر می کنید؟
- بله. مثلا داستان دیشب درباره تولد حضرت معصومه سلام الله علیها و هفته قبل هم مرتبط با شهادت امام صادق علیه السلام بود.
**: داستان های تان با مناسبت ها هم تناسب دارد.
- بله. البته من قرار است داستان های اخلاقی و مشاهیر ایران را هم بگویم ولی در این چند وقت اخیر مناسبت های مذهبی زیادی بوده که باعث شده تمرکزم را روی آن ها بگذارم.
**: چگونه به این شیوه کار کردن رسیدید؟ نمونه های دیگری به این شکل دیده بودید؟
- خیر هیچ نمونه ای ندیدم و چون کار خیلی خاص بود استقبال شد. البته در شبکه پویا دیده بودم که یک نفر کتاب می خواند و تصاویر کتاب را نمایش می دهند.
**: چون بچه ها می دانستند تصاویر را خودتان می کشید و طراحی می کنید لذت می بردند.
- البته فقط نقاشی نیست مثلا اگر در داستان نوشته شده بود امام یک کاسه آب آوردند من هم این کار را انجام می دادم.
**: قبلا کار کودک انجام نداده بودید؟
- خیر.
**: در سبک نقاشی به مدل خاصی رسیدید؟ منظورم کار نصویرسازی در این طرح است.
- بچه های من یک سری مجله های قدیمی داشتند که من از برخی تصاویر آن مجلات استفاده می کردم. در نقاشی مذهبی سبک آقای صلواتیان را می پسندم و می توان گفت من هم شبیه ایشان کار می کنم.
**: فرزندان شما چند ساله اند؟
- هفت ساله و نه ساله اند.
**: پس آن قدر بزرگ شده اند که هنگام اجرا در دست و پای شما نباشند و به شما کمک کنند.
- بله.
**: شما خودتان در تصویر حضور دارید؟
- خیر من در تصویر نیستم. من دو عروسک به نام های پویا و پونه برای بچه ها خریدم که در این ویدئوها از آن ها استفاده می کنم و بچه ها خیلی این دو را دوست دارند.
**: اساسا مخاطب خود را چند ساله تعریف کردید؟
- من برای مخاطبین سن تعریف نکردم. گفتم هرکس به قصه علاقه مند است می تواند استفاده کند. بعد از ماه رمضان من به مراسمی رفتم که جمعی از دوستانم بودند و بچه ها دور من جمع می شدند و از من می خواستند صدای پویا و پونه را در بیاورم؛ در میان آن ها سه ساله و شش ساله بود و یک دختر دبیرستانی هم بود که به این قصه ها گوش می کرد و برایش لذت بخش بود.
**: این اتفاق باعث نمی شود هنگام داستان گویی از کلمات فاخرتری استفاده کنید و به گونه دیگری تعریف کنید و کمی از دنیای کودک فاصله بگیرید؟
- من تفسیر المیزان و البرهان را می خواندم و بعد یک قصه درباره شرح سوره فلق تعریف می کردم که باعث می شد بزرگترها مفهوم عمیق تر را درک کنند و بچه های کوچکتر از داستان لذت ببرند. متن کتابی که می خواندم چون نوجوانانه تر نوشته شده بود نوجوان از آن لذت می برد و پویا و پونه با کارهایی که هنگام داستان انجام می دادند باعث جذب بچه های کوچکتر هم می شدند. مثلا من یک داستانی طراحی کردم که درباره یک حباب فروش بود که یک پسر بچه همه پول هایش را داد تا از او حباب بخرد و بعد که خواست به مادرش حباب ها را نشان بدهد،حباب ها از بین رفته بودند. این داستان پوچی دنیا را نشان می داد. شاید کودکان فقط اصل داستان را گوش می کردند ولی بزرگترها متوجه مفهوم داستان نیز می شدند.
**: در آن داستان، حباب هم ساختید؟
- بله.
**: شما تغییر صدا هم می دهید؟
- بله. پویا و پونه صدای خاص خود را دارند و برای شخصیت های داستان هم گاهی از صداهای جدید استفاده می کنم.
**: کار داستان گویی را در دوران کودکی فرزندان خودتان هم انجام می دادید؟
- ما در موسسه این برنامه را در جشن ها و مراسم های مختلف به صورت زنده اجرا می کردیم. در حال حاضر به دلیل محدودیت ها به خاطر کرونا به صورت مجازی این کار را انجام می دهم.
**: در آن مراسم ها هم نقاشی می کردید؟
- بله و گاهی هم قبل از شروع مراسم چیزهایی آماده می کردم.
**: برای هر قسمت از برنامه یک داستان درباره آیه های قرآن، یک داستان مستقل درباره ائمه یا نکات اخلاقی و یک بخش روخوانی دارید که آن کتاب را تبلیغ می کنید؟
- بله.
**: قصد دارید این کار را تا چه زمانی ادامه دهید؟
- تا موقعی که صدا داشته باشم.
**: به لحاظ موضوعی ظرفیت دارد؟
- بله. مثلا من امسال درباره سوره فلق یک داستان گفتم اما اگر سال دیگر هم بخواهم درباره سوره فلق صحبت کنم می توانم همین مفهوم را یا یک داستان دیگر بیان کنم.
**: به غیر از اینستاگرام در بسترهای مجازی دیگر کار خود را منتشر کردید؟
- خیلی ها به من این پیشنهاد را دادند ولی متاسفانه به دلیل این که این کار صفر تا صد برای من بود نتوانستم این کار را بکنم. البته با شبکه پویا قرار است این کار را برای عید غدیر بکنیم.
به نظرم همه این ها لطف ائمه به من بود. اگر بخواهند کاری انجام شود این کار انجام می شوند. من این حس را دارم که به من چیزهایی الهام می شود که باید بگویم. همسرم به من می گوید چرا از قبل برنامه ریزی نمی کنی که در نزدیک زمان لایو این قدر در تکاپو نباشی؟ من از قبل فکر می کنم ولی گاهی این ایده ها دیر به ذهنم می رسند و بچه ها هم در انجام کارها کمک می کنند و گاهی نقاشی ها را می کشند و رنگ می کنند.
**: موفق باشید.
* میثم رشیدی مهرآبادی
منبع: مشرق
کلیدواژه: کرونا اعتراضات آمریکا سهام عدالت مجلس یازدهم قصه گویی رمان و داستان حرم امام رضا انجام شود داستان ها ماه رمضان یک داستان قصه گویی بچه ها باعث شد قصه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۴۶۰۱۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
انتقاد بازیگر قدیمی به جیغ و دست و هورا در شب آخر عروسکخونه
برگزیدگان دومین جشنواره نمایش عروسکی تلویزیونی «عروسکخونه» در حالی مشخص شدند که حسن دادشکر بازیگر پیشکسوت حوزه کودک بعد از تجلیل روی صحنه از مدیران تلویزیون خواست بازنگری نسبت به فرمول جیغ و دست و هورا در برنامه‌های کودک داشته باشند. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، آیین اختتامیه دومین جشنواره نمایش عروسکی تلویزیونی تحت عنوان «عروسکخونه» در برج میلاد به پایان رسید. در این مراسم هم پیشکسوتان حضور پیدا کردند و هم هنرمندان نسل جدید حوزه کودک به سالن اصلی برگزاری آخرین ایستگاه دومین عروسکخونه تلویزیون پای گذاشتند.
به صفِ اول «عروسکخونه» نگاه میکردیم از رضا فیاضی و مریم سعادت نشسته بودند تا حسن دادشکر، عادل بزدوده، هومن حاجی‌عبداللهی، محمد بحرانی، وحید آقاپور، ماشاالله شاهمرادی، ساقی زینتی و حتی محمد لقمانیان، احسان مهدی و بسیاری دیگر حضور داشتند.
محسن برمهانی معاون سیما آمد تا جایِ پیمان جبلی رئیس صداوسیما خالی نماند که قرار بود در این آیین سخنرانی کند به دلیل کاری که برای او پیش آمد نتوانست خودش را به برنامه برساند. اما در بخش‌های پایانی برنامه، وحید جلیلی قائم‌مقام صداوسیما هم به سالن اصلی برج میلاد آمد تا از نزدیک نظاره‌گر آیین اختتامیه عروسکخونه باشد.
کودک 5 ساله از قاریان بین‌المللی قرآن کریم، تلاوت آیاتی از کلام الله مجید را برعهده گرفت و سپس نوبت به سرود ملی جمهوری اسلامی و حضور حامد مدرس مجری روی صحنه برنامه فرارسید. او با اشاره به اینکه این برنامه به صورت زنده از شبکه شاد در حال پخش است از حمایت‌های مسئولین تلویزیون برای رونق گرفتن این جشنواره تشکر کرد که امروز این جشنواره را به یکی از معتبرترین جشنواره‌های عروسکی ایران رسانده است.
بعد از اجرای نمایشی کوتاه از کودکان، فاطمه امینی معروف به خاله گلی با گودرز عروسک برنامه‌های کودکانه تلویزیون روی صحنه حاضر شد. بعد از چند دقیقه اجرای برنامه نوبت به سخنرانی محسن برمهانی رسید. او هم از برگزارکنندگان و تلاشگران این برنامه تشکر کرد و عروسکخونه را اتفاق مهمی در دوره‌ای دانست که بیشتر محصولات حوزه کودک و نوجوان به سمت تولید انیمیشن رفته و جای خالی کارهای عروسکی بیش از پیش احساس می‌شود.
برمهانی ابراز امیدواری کرد که سال آینده این جشنواره در ابعاد گسترده‌تر و بزرگتری برگزار شود و حتی در حد بین‌المللی بتوان عروسکخونه را مطرح کرد.
در ادامه گروه موسیقی تهران قدیم روی صحنه آمدند و قطعاتی را برای کودکان و مهمان‌های حاضر در سالن اجرا کردند.
بخش اول اهدای جوایز با بخش بازیگری آغاز شد. جایی که محسن برمهانی، وحید آقاپور، مهدی صبایی روی صحنه آمدند تا جوایز بخش بازیگری را اهدا کنند. در این بخش هیات داوران متشکل از رضا مهدی‌زاده، فاطمه کریمخانی، امیر سلطان احمدی، سمیه عبدالله زاده، آرش مصطفایی، فاطمه امینی، حسین نعیمی ذاکر، سارا روستاپور و محمد بحرانی اعلام شدند و بعد از اعلام نامزدهای بخش بازیگری جایزه اصلی این بخش به بازیگران تئاتر «کی بود، کی بود، من نبودم» اهدا شد.
سپس نمایشی با صدای لالایی و با عنوان «پرواز فرشته‌ها» و با محوریت کودکان فلسطینی اجرا و تصاویری از برگزیدگان پویش «پرواز فرشته‌ها» پخش شد.
بدقولی کنداکتوری تلویزیون این بار با برنامه «هفت»در این بخش محمدصادق باطنی مدیر شبکه کودک روی صحنه حاضر شد و به فراموش شدن عروسک‌ها اشاره کرد و گفت: مدتی این عروسک‌ها کمرنگ شده بودند اما تمام تلاش برگزارکنندگان جشنواره برگرداندن عروسک‌ها بود که برای نسل جدید خاطره بسازند. آرایی که در این جشنواره ثبت شد برای ما انگیزه داشت تا پرقدرت‌تر این جشنواره را ادامه دهیم.
شاید یکی از بخش‌های جذاب و البته حاشیه‌ای برنامه تقدیر از دو چهره پیشکسوت و خاطرانگیز برای حوزه کودک بود. اول حسن دادشکر بازیگر، نویسنده و کارگردان آثار کودک روی صحنه حاضر شد؛ رضا فیاضی، وحید جلیلی، هومن حاجی‌عبداللهی و مریم سعادت برای تقدیر از او روی صحنه آمدند. او به هنگام تقدیر لحظاتی پشت تریبون حاضر شد و این نکته را مطرح کرد: «واقعیت این است که کار من چیزی جز وظیفه نبوده است. از سال 1350 با دیدن یک نمایش عاشق کار کودک شدم و پس از دوران دانشجویی این راه را ادامه دادم به این امید که نسل‌هایی را برای آینده کشورم تربیت کنم. تئاتر کودک فقط برای سرگرمی نیست بلکه پایه اصلی و فرهنگ‌ساز است و تحول ایجاد می‌کند. من هر کجا تریبونی بوده ابراز کرده‌ام که در سطح کشور کارهایی از کودک داریم که ملغمه‌ای از جیغ و هورا کشیدن است! چرا در تلویزیون همه مجریان مثل هم کار می‌کنند چرا خلاقیت هنری در آن نیست و چرا همه از بچه‌ها می‌خواهند جیغ و هورا بکشند!
اینکه می‌گویید «دارید خسته می‌شوید» عرایض بنده را تایید می کند. اگر هنری دارید پس کسی از آن خسته نمی‌شود. به عنوان یک علاقه‌مند از مسئولان تلویزیون خواهش میکنم فرمول جیغ و هورا را اصلاح کنند. من خدمتگذار بچه‌های این مراسم هستم. از تلویزیون و مسئولان و «عروسکخونه» به سهم خود تشکر میکنم. از همه همکاران و پیشکسوتان که در این جمع حضور دارند تشکر میکنم. ما نسلی بودیم که جز خدمت به فرهنگ و هنر کار دیگری نکردیم.»
بعد از این بخش عادل بزدوده با پخش کلیپی از آثار او روی صحنه حاضر شد و مریم سعادت این نکته را درباره او گفت: «ما صد سال با هم کار کردیم اما واقعا وقتی به آن فکر میکنم در حال حاضر خاطره‌ای به یاد نمی‌آورم جز یک رفاقت سی، چهل ساله چیزی به خاطرم نمی‌آید.»
بزدوده هم به نقلِ ماجرای نامگذاری زی‌زی‌گولو اشاره کرد و گفت: من بیشتر عمرم را با عروسک‌ها زندگی کرده‌ام. زمانی که قرار بود موجودی ساخته شود که بعدها اسم آن «زی‌زی گولو، آسی پاسی، دراکولا، تا به تا» شد، ما اولین سکانس‌ها را که کار میکردیم اسم انتخاب شده بود و تنها کسی که می‌توانست اسم او را به خوبی ادا کند مانی 8 ساله بود که تعجب همه ما را برانگیخت.
پس از اجرای نمایش زورخانه‌ای کودکان تحت عنوان پهلوانک‌ها نوبت به اجرای محمد لقمانیان رسید؛ او با عروسک بی‌چشم و رو روی صحنه حاضر شد. او گفت: «خوشحالم که امشب اینجا هستم. محمد لقمانیان یک عروسک‌گردان هستم. صدا پیشه بچه فامیل دور و عروسک‌گردان فامیل دور هستم. امروز می‌خواهم راجع به عروسک‌ها صحبت کنم. عروسک‌گردانی در ایران شغل عجیبی است اما به هر حال کسی از یک راهی باید نان دربیاورد و ما هم از عروسک‌ها نان درمی‌آوریم. قصدم این است که بگویم با عروسک‌ها می‌توان حرفهای بزرگی زد.
عروسک‌ها خیلی کارها می‌توانند انجام دهند مثلا می‌توانند نفس بکشند. می‌توانند حرف بزنند. حتی می‌توانند ببینند. عروسک‌ها تا اندازه‌ای بامزه و‌ساده هستند که می‌توانند حرف‌هایی را بزنند که ما آدم بزرگ‌ها جرات بیان آنها را نداریم.»
در بخش‌های دیگر این مراسم گروه سرود نجم‌الثاقب و کودکان نینجا به اجرای برنامه پرداختند. اما شاید یکی از مهمترین بخش‌های برنامه اعلام نام برگزیدگان دومین جشنواره «عروسکخونه» بود که با بخش طراحی و ساخت عروسک ادامه پیدا کرد. برای اهدای جوایز، ایرج محمدی، حسن دادشکر، محمدصادق باطنی، ساقی زینتی، مجید اکبرشاهی و حامد علامتی روی صحنه آمدند.
در بخش طراحی و ساخت عروسک از نمایش «خرگوشک و رودخانه» تقدیر و تندیس این بخش به نمایش «راز» اهدا شد.
در بخش طراحی هنری، از دو اثر «مترسک و آدم برفی» و «خورشید خانم کجایی» تقدیر و تندیس این بخش به نمایش «شازده کوچولو» اهدا شد.
در بخش صداپیشگی، از نمایش‌های «کفشدوزک بداخلاق» و «امانت‌فروشی آمیرزا» تقدیر شد و تندیس این بخش به «مورچه‌های بامزه» اهدا شد.
در بخش عروسک‌گردانی، «آدم‌های بافرهنگ» تقدیر و تندیس این بخش به «جادوی مهربانی» اهدا شد.
در بخش نمایشنامه از نمایش «خرگوشک و رودخانه» تقدیر شد و تندیس این بخش به نمایش «جادوی مهربانی» اهدا شد.
در بخش کارگردانی، از نمایش‌های «خرگوشک و رودخانه» و «کی از همه پر زورتره» تقدیر شد و تندیس این بخش به نمایش «جادوی مهربانی» اهدا شد.
در ادامه مراسم، علی خواجه، محمدحسین بخشی‌زاده، محمدصادق باطنی، مجید اکبرشاهی، مقصود نعیمی‌زاده و احسان مهدی برای اهدای بخش دوم جوایز روی صحنه آمدند.
در این بخش از نمایش «دو دریچه» برای خلاقیت و انتقال معنا، به خاطر توجه به فرهنگ و ارزش‌های از نمایش «پهلون کچل»، برای استعداد بداهه پردازی و طنز از نمایش «بی بی نبات و قندک» تقدیر شد.
در بخش برگزیده آرای مردمی نمایش سوم «کفشدوزک بداخلاق»، در رتبه دوم «کی بود کی بود من نبودم» تقدیر شد و جایزه اصلی این بخش به نمایش «هاجر عروسی داره» اهدا شد.
در انتهای این مراسم از کتاب «فرهنگ‌نامه برنامه‌های عروسکی تلویزیون» که در اداره کل پژوهش صدا و سیما تهیه شده بود، رونمایی شد. این کتاب شامل مشخصات و عوامل همه برنامه‌های عروسکی تلویزیون از سال 1345 تا سال 1399 است.
تصاویر این برنامه را در ادامه ببینید:
انتهای پیام/
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»