چهارمیلیارد ریال برای بازسازی یکی از سینماهای قدیمی قم اختصاص یافت
تاریخ انتشار: ۱۰ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۴۶۶۱۵۳
محمدکاظم رضوانی روز سهشنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: برای بازسازی اساسی این سینما، ۲ میلیارد ریال سهم اداره کل آموزش و پرورش و همین میزان نیز سهم اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی قم تعیین شدهاست که در صورتی که سهمی از استان نیز برای این سینما تخصیص داده شود، شاهد اتفاق بسیار خوب در این زمینه خواهیم بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی با تاکید بر اینکه بازسازی این سینما نیازمند همراهی تمام مجموعه استان است، گفت: به دلیل قدمت بالا و نقش موثر فرهنگی آن در استان در طی چند دهه فعالیت این سینما، مشارکت استان در بازسازی آن ضروری است.
سینما تربیت یکی از سینماهای قدیمی قم و متعلق به آموزش و پرورش است که دارای ۴۶۶ صندلی و یک سالن نمایش است.
وی با اشاره به کمبود شدید صندلی سینمایی در این استان گفت: نهضت سینماسازی در قم که به منظور رفع کمبود شدید صندلی سینمایی در این استان از سه سال اخیر آغاز شده و همچنان با قدرت در حال پیگیری است.
رضوانی ادامه داد: تعداد سینماهای استان از ۳ سینما در سال ۹۷ به ۶ سینما تا پایان سال ۹۸ افزایش یافت که بر این اساس تعداد سالنهای سینمایی فعال قم نیز از حدود یک هزار صندلی به بیش از ۲ هزار صندلی افزایش یافت که با تکمیل و بهره برداری از پروژههای سینمایی موجود، یک هزار صندلی دیگر نیز به ظرفیت سینمایی استان افزودهشود.
وی با اشاره به مهمترین طرحهای عمرانی سینمایی قم گفت: تجهیز و بهره برداری از سینمای بازار شهر با چهار سالن ۶۰، ۸۰، ۱۲۰ و ۳۰۰ صندلی و همچنین بهرهبرداری از سینمای باغ موزه دفاع مقدس با ظرفیت ۴۰۰ صندلی از جمله طرحهای مهمی است که برای توسعه زیرساخت سینمایی استان در حال تکمیل هستند.
سینمای ونوس با ۳۰۰ صندلی، سینمای تربیت با ۵۰۰ صندلی، سینمای آیه با ۱۴۰ صندلی، سینمای آوینه با ۲۲۰ صندلی، سینمای شهر آفتاب با ۶۲۰ صندلی و سینمای کودک وابسته به کانون پروش فکری کودکان و نوجوانان با ۲۰۰ صندلی، ۶ سینمای فعال استان قم به شمار میآید.
برچسبها سازمان سینمایی و امور سمعی و بصری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قم اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی قممنبع: ایرنا
کلیدواژه: سازمان سینمایی و امور سمعی و بصری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قم اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی قم سازمان سینمایی و امور سمعی و بصری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قم اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی قم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۴۶۶۱۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای ورورد فیلمساز مشهور آمریکایی به تهران
تا پیش از شیوع کرونا و تغییرات مدیریتی در سینما، چند سالی بود که جشنواره فیلم فجر نه فقط در بهمنماه بلکه در اردیبهشت با ساختار و شمایلی متفاوت برگزار میشد و میزبان سینماگران و فیلمهایی از کشورهای دیگر بود.
به گزارش ایسنا، جشنواره جهانی فجر با وجود برخی انتقادهایی که در داخل کشور نسبت به آن مطرح میشد، جایگاهی پیدا کرده بود که در همان چند دورهی برگزاری چهرههای بنامی از سینمای دنیا را به ایران کشاند از جمله پل ژوزف شریدر که درست در همین روز چهارم اردیبهشتماه در نشستی خبری در پردیس سینمایی چارسو مقابل خبرنگاران ایرانی نشست.
نقش متفاوت لیلا حاتمی در یک فیلم آمریکاییشریدر -فیلمنامهنویس و کارگردان مشهور امریکایی - که فیلمنامههای «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» ساخته مارتین اسکورسیزی را نوشته و در روزهای گذشته فیلم جدیدش با نام «اوه، کانادا» به بخش مسابقه اصلی جشنواره کن راه یافته است، اردیبهشت سال ۱۳۹۸ به جشنواره جهانی فجر در تهران آمد و پس از برگزاری یک کارگاه فیلمنامه نویسی، در یک نشست خبری پاسخگوی سوال اهالی رسانه شد.
او در آن نشست با اشاره به اینکه «در دنیا چند فستیوال هستند که میتوان جشنواره جهانی فجر را با آنها مقایسه کرد مثل جشنواره تورنتو ولی از ابعاد این جشنواره و تعداد فیلمهای حاضر در آن شگفتزده شدم» درباره آشنایی خود با سینمای ایران گفته بود: «درباره جایگاه سینمای ایران که تردیدی نیست چون جایگاه ویژهای دارد. در ۱۵ سال گذشته (تا سال ۱۳۹۸) سه نهضت ملی سینمای ایران، رومانی و آرژانتین شکل گرفته و همیشه این انتظار میرود که در هر جشنوارهای از سینمای ایران فیلمی حضور داشته باشد. برای بیشتر ما در غرب، سینمای ایران با کیارستمی شروع شد ولی بعد به فرهادی رسیدیم و حالا هم فیلمهای دیگری هستند. یکی از دوستان من گادفری چیشایر (منتقد آمریکایی) است که فیلمهای ایرانی زیادی دیده و کتابی درباره سینمای ایران مینویسد و به من فیلمهای ایرانی پیشنهاد میدهد.»
شریدر که سال گذشته در جشنواره فیلم ونیز با دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری تقدر شد، درباره آینده سینما با وجود شبکههای مختلف و کمپانیهایی مثل نتفلیکس بیان کرده بود: «من فکر میکنم در این صد سال هرچه آموختیم خیلی به کارمان نیاید چون همه چیز تغییر کرده، مدت زمان فیلمها عوض شده و اینکه کجا فیلم ببینیم و چگونگی پخش و عرضه، همگی تغییر کرده است. قبلاً فکر میکردم در یک مقطع گذار هستیم ولی الان فکر میکنم در یک مقطع گذار دائم هستیم. الان دیگر بازار هدف، آمریکاییها نیستند بلکه برای چینیها میسازیم.»
وی همچنین با اشاره به رشد روزافزون تکنولوژی گفته بود: «در حالیکه فیلمها منحصر به کلاس خاصی از فیلمسازان بودند، تکنولوژی این مرزها را شکسته و هر کسی میتواند فیلم بسازد. پس خبر خوب برای آینده سینما این است که هر کسی میتواند فیلم بسازد ولی خبر بد این است که دیگر نمیشود امرار معاش کرد.»
شریدر در بخشی دیگر از آن نشست درباره اینکه به نظر میرسد شناختش از سینمای ایران بیشتر با فیلمسازانی باشد که به نوعی سیاسی شناخته شدهاند، بیان کرده بود: «تا جایی که من میدانم دو نوع سینما در ایران وجود دارد؛ یکی برای مجامع عمومی است و یکی هم داخلی و من بیشتر فیلمهایی را دیدهام که بیرون نمایش داشتهاند، اما فیلمهایی را که درباره جنگ بوده چون خارج از کشور چندان نمایشی نداشته مسلماً ندیدهام. شما مثل فیلیپین دو سینمای داخلی و خارجی دارید و به همین دلیل دو جشنواره فجر هم دارید. با این حال من هیچکدام از کارگردانها مثل کیارستمی، فرهادی و پناهی را سیاسی نمیدانم ولی میدانم فیلمهای سیاسی جذابی میشود اینجا ساخت.
این فیلمساز امریکایی در آن مقطع در واکنش به تحریمهای رییس جمهور وقت ایالات متحده (دونالد ترامپ) علیه ایران و آسیبهای آن به هنرمندان و سینما با ابراز تأسف از تحریمها اظهار کرده بود: «الان دورانی است که نمیشود به امریکایی بودن افتخار کرد، در حالی که من همیشه و حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودنم افتخار میکردم. در حال حاضر آنچه پیش آمده به بهانه تغییر رژیم ایران و در واقع برای دستیابی به نفت و منابع طبیعی شما است و این چیزی است که در ۱۰۰ سال گذشته وجود داشته و تأثیر یک هنرمند در مقایسه با ماشین پروپاگاندا خیلی اندک است. به همین دلیل به نظرم این وضعیت بسیار عذابآور است.»