مرتضی طلایی: اصلاحطلبان به دنبال نامزدی احمدینژاد در انتخابات هستند
تاریخ انتشار: ۲۲ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۶۰۱۶۹۱
خرداد: مرتضی طلایی گفت: تنها اصلاحطلبان و جریانهای خارج از کشور مترصد آوردن او به انتخابات ریاستجمهوری سال1400 هستند. آنها میخواهند با ورود او به انتخابات جامعه را چندقطبی کنند و مردم را علیه مردم قرار بدهند.
حضور احتمالی محمود احمدینژاد در انتخابات1400 پس از گفتوگوی اخیرش درباره موسیقی و اظهارنظرهای متفاوتش درباره افرادی چون محمدرضا شجریان، حبیب محبیان یا گلشیفته فراهانی احتمال نامزدی او در انتخابات سال آینده را تشدید کرد اما آیا اینکه او میتواند مناسبات سیاسی را برای حضورش فراهم کند همچنان محلی تردید است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مرتضی طلایی، فعال سیاسی اصولگرا درباره این موضوع به «نامهنیوز» گفت: «من فکر میکنم رفتارهای اخیر آقای احمدینژاد به خصوص گفتوگوی اخیرش درباره حوزه موسیقی کاملا انتخاباتی است. او میخواهد با چنین کنشهایی قشر خاکستری جامعه که تمایلی به رأیدادن ندارد را جذب خود کند».
این فعال سیاسی درباره اینکه آیا او سرمایه اجتماعیای با خود به همراه دارد یا خیر، تصریح کرد: «به هرحال در بین برخی افراد در شهرهای کوچک این باور وجود دارد که احمدینژاد سهام عدالت داد، مسکن مهر ساخت، در روستاهای کوچک ورزشگاه تأسیس کرد و... که چنین باوری باعث میشود سبد رأیی داشته باشد اما اینکه آنها در شرایط کنونی حاضر شوند پای صندوق بیایند و به احمدینژاد رأی دهند محلی تأمل است و بهنظر میرسد که آنها هم مانند سابق از او حمایت نکنند و شاید به همین باشد که او مترصد جذب آراء خاکستری جامعه است. او میخواهد با طرح دغدغههای حوزههایی مانند موسیقی افرادی که دیگر تمایلی به رأیدادن را ندارند، همراه خود کند اما تردیدی نیست که موفق نخواهد شد و هیچ رأیی از این قشر نمیگیرد».
طلایی در پاسخ به این پرسش که چه جریانهایی به دنبال مطرحکردن نام احمدینژاد و وارد کردن او به انتخابات هستند، اظهار کرد: «بیش از هر جریانی اصلاحطلبان میخواهند که احمدینژاد وارد انتخابات شود. در جریان اصولگرایی هیچ نشانهای مبنی بر حمایت از احمدینژاد وجود ندارد و حتی نیروهای پایداری هم از او حمایت نمیکنند. در حقیقت هیچ یک طیفهای مختلف اصولگرایی از احمدینژاد حمایت نمیکنند و تنها اصلاحطلبان و جریانهای خارج از کشور مترصد آوردن او به انتخابات ریاستجمهوری سال1400 هستند. آنها میخواهند با ورود او به انتخابات جامعه را چندقطبی کنند و مردم را علیه مردم قرار بدهند؛ به همین دلیل همه دلسوزان کشور باید هشیار باشند که در چنین بازیای گرفتار نشوند». برچسب ها: مرتضی طلایی ، اصلاح طلبان ، احمدی نژاد ، انتخابات1400
منبع: خرداد
کلیدواژه: مرتضی طلایی اصلاح طلبان احمدی نژاد انتخابات1400 او به انتخابات اصلاح طلبان مرتضی طلایی احمدی نژاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۶۰۱۶۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دو ضربه مهم به بودجهنویسی کشور؛ یکی در دولت احمدینژاد و یکی در دولت رئیسی
روزنامه هم میهن در یادداشتی به اختیارات مجلس و بودجهنویسی پرداخته است.
این روزنامه مینویسد: ظاهراً قرار بوده که مجلس در رأس امور باشد. البته به لحاظ قانون اساسی چنین ظرفیتی در حوزه اختیارات مجلس هست، ولی دو مسئله موجب شده که این اختیارات مجلس هم به لحاظ حقوقی و هم حقیقی رو به افول گذاشته شود.
به لحاظ حقیقی به علت وجود نظارت استصوابی، شاهد آن هستیم که انتخابشدگان برای ورود به مجلس با گذشت زمان، از بسیاری جهات ناکارآمد شدهاند؛ نه میخواهند و نه قادرند که از اختیارات و مسئولیتهای خود به نحو درست و به سود جامعه استفاده کنند.
از منظر حقوقی هم به دلیل همین ضعفها حوزههای اختیارات مجلس به مرور زمان محدود و محدودتر و حتی قیدهای جدیدتری هم بر آن زده شده است.
اگر قرار باشد از میان مجموعه اختیارات مجلس همه را بگیرند و یکی باقی بماند و اتفاقاً اگر همان یکی را خوب انجام دهند، مملکت در مسیر درستی قرار خواهد گرفت؛ آن یک موضوع بودجه سالانه است؛ بودجهای که میان هزینه و درآمدش توازن باشد، مصارف آن، علمی و معقول باشد، منابع آن منصفانه و تحققپذیر و مهمتر اینکه شفاف و روشن باشد.
واقعیت این است که اغلب دولتها و مجالس چند دهه اخیر کمابیش با بودجه به نحو دیگری جز آنچه که در بالا گفته شد رفتار کردهاند؛ ولی دو دولت اصولگرای احمدینژاد در گذشته و اکنون رئیسی و مجالس متناظر آنها بیش از دیگران با شفافیت و منصفانه و علمی بودن منابع و مصارف بودجه مسئله داشتهاند.
احمدینژاد همان زمان که آمد گفت: «کل قانون بودجه در قالب یک دفترچه در جیب هر ایرانی جا شود»، درحالیکه هیچگاه چنین نشد چراکه شدنی هم نبود، زیرا کلیت بودجه امری بیمعنی است.
اینکه دولت فلان چند ده هزار میلیارد تومان درآمد یا مخارج دارد هیچ معنایی برای مردم ندارد. اصولاً مردم درکی عینی از این ارقام نجومی ندارند. اتفاقاً جزئیات بودجه است که اهمیت دارد.
هم از نظر درآمدها که منصفانه و قابل تحقق باشد و هم از نظر نحوه مصرف آنکه به بیشترین بازدهی برسد و از فساد و رانت نیز جلوگیری کند. بودجه باید بسیار منضبط و دقیق نوشته و دقیقتر هم نظارت شود نه اینکه فقط در یک سال ۲۰۰۰ تخلف از قانون بودجه اعلام شود، ولی محکومیت هیچ مدیری اعلام نشود.
گرچه اولین ضربه مهم به قانون بودجه را دولت احمدینژاد از طریق تضعیف سازمان برنامه و اختلال در بودجهنویسی زد؛ ولی همیشه ضربهای هم از سوی نمایندگانی وارد میشد که هدفشان سوق دادن منابع درآمدی به سوی حوزه انتخابی خود برای رایآوری دوباره است.
به همین دلیل نمایندگان این گوشت قربانی را به سوی خود میکشند، دولت هم نان بودجهای خود را در این تنور داغ میپزد و در نهایت سر مردم و اقتصاد و رشد و کارآمدی بیکلاه میماند و دهها نهاد بودجه میگیرند که کلمهای پاسخگو نیستند و حتی بعضاً شناختهشده هم نبودند.
ضربه بعدی در جریان رسیدگی به لایحه بودجه امسال زده شد و مصوب کردند که ارائه بودجه دومرحلهای شود. در عمل مرحله کلیات آن تصویب شده، ولی جداول و جزئیات هنوز در دستور کار مجلس قرار نگرفته؛ درحالیکه در دومین ماه سال هستیم و معلوم نیست دولت بر چه اساسی هزینه خواهد کرد؟
یکی از علل ریشهای وجود فساد و ناکارآمدی دستگاه اجرایی در ایران، وضعیت غیرعلمی بودجهنویسی و عدم شفافیت آن است. شاخص ادراک فساد (CPI) بیانگر رتبهی فساد بخش عمومی یک کشور در میان سایر کشورهای جهان است.
این شاخص در مقیاس صفر (بیشترین فساد یا اصطلاحاً کثیف) تا ۱۰۰ (بدون فساد یا اصطلاحاً پاک) کشورها را رتبهبندی میکند.
در آخرین رتبهبندی ارائهشده ایران با ۲۴ امتیاز بههمراه چند کشور دیگر مشترکاً در رتبه ۱۴۹ جهان قرار دارد. نکته مهم اینکه شاخص مزبور در سه سال اخیر بدتر شده است که بیش از هر چیز ناشی از یکدست شدن قوای گوناگون کشور و کاهش نظارتهای درونسیستمی و نیز افزایش عدم شفافیت در بودجهنویسی است.