پاسخ‌هایی که از راه دور شنیده شد/ وقتی صدا به صدا نرسید
تاریخ انتشار: ۲۱ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۹۲۶۶۸۴
رئیس سازمان سینمایی که از اصحاب رسانه بوده است و آن را خوب می‌فهمد سؤلات خبرنگاران را به آرامی پاسخ داد اما آیا خبرنگاران و اصحاب رسانه توانستند بگویند که از این پاسخ‌ها قانع شدند یا خیر؟! - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نشست خبری دو روز پیش رئیس سازمان سینمایی کشور که به صورت آنلاین برگزار شده بود، از جمله نشست‌های خبری با سبک «مدیریتی» معمول کشور بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حسین انتظامی که از مدیران رسانهای و مطبوعاتی کشور بوده است در بخشی از این نشست خبری اشاره کرد که خود از اصحاب رسانه بوده است و رسانه را می‌فهمد. او این جمله را به درستی بیان کرد، زیرا نحوه پاسخگویی وی به سؤالات نشان داد که وی از سویی در مدت مدیریت خود اشراف کافی نسبت به مسائل سینمایی و مدیریتی خود داشته است، از مسائل تولید و اکران گرفته تا نهادها و مؤسسات وابسته و زیر نظر خود. از سوی دیگر برخورد او با سؤالات مهم و حساس نیز نشان داد که از شگردهای رسانهای برای پاسخ مطلع است و برای همین می‌دانست که به هر سؤالی چگونه باید پاسخ دهد.
چالش سمفا و عدم اقناع اصحاب رسانه
اما پاسخ‌ها انتظامی از سوی دیگر نشان می‌دهد که معانت‌ها و نهادهای مربوطه و همینطور برخی از اقدامات وی چندان اصحاب رسانه را قانع نکرده است. به عنوان نمونه در این نشست، مسأله سمفا تقریباً توسط بیشتر رسانه‌ها مورد سؤال قرار گرفت؛ پدیده‌ای که یکی از برگ‌های برنده دوره مدیریتی وی عنوان شده است و قرار بود تا به عنوان یکی از نوآوری‌ها در عرصه مدیریتی سینمایی کشور بتواند به مسائل و اختلافات دو بخش از حوزه مهم اکران پایان بدهد اما عملاً نه تنها موفق نبود بلکه تنها در یکی از مأموریت‌های خود که با حواشی فراوان نیز همراه بود، عمل کرده است. البته نمی‌توان فروش پایین سینماها در روزهای کرونایی را نادیده گرفت، اما در صورت و فرض اینکه سینماها فروش بالا داشتند، آیا غیر از این بود که سینماداران راضی به همکاری با سمفا نمی‌شدند؟ چیزی که در حال حاضر نیز رخ داده است خروج سمفا برای تقسیم در لحظه سهم سینماداران و دفاتر پخش است. سمفا به گفته انتظامی تنها به عنوان یک اهرم فشار تنها زمانی که یک سینمادار در پرداخت بدهی خود تعلل کند وارد عمل می‌شود و سهم دفاتر پخش را پرداخت می‌کند.
انتظامی از پذیرش اینکه سمفا نتوانست در این زمینه موفق باشد سرباز زد و تنها انحصارشکنی آن را به زبان آورد. البته سمفا در حوزه سهام و مالکیت نیز دارای حواشی در برخی از رسانه‌های سینمایی در فضای مجازی بوده است که رئیس معاونت سینمایی ارشاد که در زمینه شفافیت و آگاهی اقدامات خوبی انجام داده است و به نوعی داعیه آن را دارد، بد نبود که یکبار به طور صریح و شفاف درباره آن صحبت کند.
از نحوه کارکرد فارابی باید خوشحال بود؟
یکی دیگر از بخش هایی که در نشست مشخص کرد رسانه‌ها نسبت به آن نقد جدی دارند عملکرد نهادهای وابسته به آن است. انتظامی نسبت به این نهادهای ذیربط بسیار مدافعانه عمل می‌کند و گویی روی آنها حساسیت دارد. آیا واقعاً عملکرد فارابی به عنوان اصلی‌ترین بنگاه تولیدی سینمایی کشور راضی‌کننده است؟ همانطور که دیروز از انتظامی سؤال شده است، فارابی در سال جاری یکباره به فکر تولید فیلم‌های راهبردی و با رویکرد منافع ملی افتاده است؛ آقای انتظامی اشاره کرد که چندان با این مطلب موافق نیست و از اینکه فارابی امسال دست به تولید زده است باید خوشحال بود. آیا سال گذشته فارابی در جشنواره فجر فیلم قابل قبولی داشته است؟ سال قبل از آن چطور؟ آقای انتظامی، فارابی البته نه تنها در بازه زمانی مدیریت شما که در دو دوره دولت تدبیر و امید کمتر فیلم قابل قبول و جدی تولید کرده است که شما با عدم کارکرد قابل قبول آن موافق نباشید. اینکه امسال که سال پایانی دولت است فارابی تمام تلاشش را کرده است تا فیلم‌های ملی بسازد، امیدوار باید بود که تا قبل از پایان دولت و با کیفیت بالا ساخته شود زیرا معلوم نیست بعد از آن چه اتفاقی برای فیلم‌ها بیافتد.
رئیس محترم سازمان سینمایی از سوی دیگر نسبت به برخی از حوزه‌ها هنوز منتظر مراجع بالادستی است و روشن نیست که تکلیف را چه می‌داند. نمایش خانگی مشخص‌ترین حوزه است که سازمان سینمایی باید روشن کند که چه موضعی نسبت به آن دارد.
وضعیت شوراهای ساخت و نمایش و ناراحتی دستیاران جوان با سابقه
وی در مسائل مربوط به مجوزهای کارگردانی و تهیه‌کنندگی و حواشی اخیر اعطای مجوز به چهره جنجالی اینستاگرامی نیز اذعان کرد که « برخی سوابق دستیار کارگردانی داشتند که رد شدند؛ همین جا می‌گویم دوباره درخواست دهند.» این سخن وی می‌تواند دلگرمی به دستیاران جوان سینمایی که انتظامی خلاقیت و رشد آنان را چندبار ستایش کرد بدهد اما تکلیف بالاتر رفتن کیفیت شورای پروانه ساخت و نمایش به عنوان درگاه‌های اصلی تولید و نمایش سینمای کشور چه شد؟
بی‌برنامه‌گی روشن و صریح درباره سینمای ملّی و دینی
آقای انتظامی درباره سینمای دینی و ملّی و دیگر مسائل فکری سینمایی کشور نیز پاسخی بسیار ساده و غیرقابل اقناع داد. وی در این باره در پاسخ به سوال یکی از رسانه‌ها گفتند که فارابی در حوزه فیلمنامه از یک سو و توجه جشنواره‌ها به این موضوع از سوی دیگر در کنار هم سیاست‌ها را بروز می‌دهد و منجر به توجه به این بخش‌ها خواهد شد. سینمای منافع ملی که یکی از بخش‌های مهم آن در جمهوری اسلامی ایران سینمای دینی است و همواره مورد توجه مردم و از بخش‌های حساس و داغ بوده است صرفاً با برنامه‌ریزی‌های دست‌وپا شکسته و مقطعی نمی‌تواند چندان رشدی بکند. نتیجه همین رویکرد سطحی و بدون پشتوانه فکری و محتوایی و بدون سند و چشم‌انداز باعث می‌شود که در دوره‌ای سینمای معناگرا و دینی رشد و اعتلا داشته باشد و بعد از آن برای سالیان متوالی اثر درخور توجهی ساخته نشود.
صدور پروانه نمایش برای رستاخیز واقعاً به حل مشکل اکران فیلم کمک جدی می‌کند!
رئیس سازمان سینمایی را می‌توان انسانی همراه با دانش و تلاش برای پیشرفت سینمای کشور معرفی کرد اما نه تنها سینمای ایران بلکه تمام بخش‌های دیگر فرهنگی آن بدون دلسوزی و همت دوچندان رشد جدی نخواهد کرد. نبود فیلم مناسب برای ایام مناسبتی مانند محرم و صفر از دیگر مسائل مهم دیروز بود. وی درباره اکران آنلاین رستاخیز خبر از صدور پروانه نمایش برای این فیلم داد که البته جای خوشحالی دارد اما در نهایت کدام از مسئولین سینمایی حاضر است دلسوزانه برای حل مشکل این فیلم جذاب و بسیار مهم تاریخی و مذهبی اقدام کند؟ صرف صدور پروانه نمایش که در ماه چندتا از آن برای فیلم‌های گوناگون صادر می‌شود چندان حرکت جدی برای حل اکران رستاخیز نیست. به نظر می‌رسد که باید دلسوزانه برای حل اکران این فیلم چه به صورت سالنی و سینمایی و چه آنلاین اقدام شود تا شاهد تماشای این فیلم بزرگ در تاریخ سینمای کشور باشیم.
شفاف‌سازی بدون حسابرسی
در شفاف‌سازی انتظامی شکی نیست؛ وی تمام آمار و ارقام سازمان سینمایی را هر چندماه یکبار کامل منتشر می‌کند اما سؤال مهم درباره اعطای این مبالغ و خروجی آن است. خصوصاً آنکه برخی از این مبالغ بعضاً جای سؤال دارد و دیگر رسانه‌ها نیز نسبت به آن واکنش نشان دادند.
به عنوان مثال یکی از رسانه‌ها نوشته است: در حالی که در ادامه انتشار جزییات مالی بخش‌های مختلف سازمان سینمایی گزارش مالی 4 ماهه اول انجمن سینمای جوانان شفاف‌سازی شده از 27 میلیارد تومان بودجه این انجمن 13 میلیارد در بندی به نام «کمک به راهبری مدیریت فیلمسازی جوانان» قرار گرفته. در انجمن سینمای جوان، دقیقا 13 میلیارد صرف کمک به راهبری مدیریت فیلمسازی جوانان» می‌شود. اینکه «راهبری مدیریت» چه معنایی دارد و آیا معادل همان هزینه اجرایی و پشتیبانی انجمن است یا خیر، مشخص نشده است؟ خیلی شگفت‌انگیز است که انجمنی دولتی نزدیک 8 میلیارد بودجه صرف «تولید فیلم» کند و درعین حال بیشتر از 1.5 برابر این رقم (یعنی 13 میلیارد) را صرف «مدیریت فیلمسازی» نماید!»
در نهایت انتظامی با تکیه بر منابع و آمار و اسناد سازمانی خود توانست جلسه بدون حاشیه و خوبی را مدیریت کند و پایان بدهد؛ وی با دانش تاکتیک‌های رسانهای و مطبوعاتی سؤالات را یکی بعد از دیگری به آرامی پاسخ داد و البته نبود خبرنگاران برای اظهار عدم قانع شدن و تکرار سؤالات خود در برگزاری هرچه آرامتر این جلسه کمک شایانی کرد.
در هر حال انتظامی که در این مدت اقدامات خوبی نیز انجام داده است تا پایان مدیریتش بر سازمان سینمایی چندان مدت زمان طولانی ندارد و باید برای بهتر شدن کارنامه کاری خود هم نسبت به مؤسسات وابسته و مربوطه خود سختگیری کند و هم فقط صرفاً به شفافیت بسنده نکند و نسبت به برخی از آمار و ارقام توضیحاتی را نیز ارائه کند؛ زیرا برای کارهای عملیاتی و مهم‌تری مانند برنامه‌ریزی جامع و راهبردی برای تولید سینما خیلی دیر شده است.
اخبار کوتاه سینما | از بلاتکلیفی سینمای مستقل تا ساخت سریالی توسط «دارن آرنوفسکی»باکس آفیس | «مأمور مالیات» در سینمای خلوت آمریکا 317 هزار دلار کسب کردانتهای پیام/
R1544/P/S4,34/CT7 واژه های کاربردی مرتبط سینما سازمان سینمایی بیشتر بخوانید...All Content by Tasnim News Agency is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
منبع: تسنیم
کلیدواژه: سینما سازمان سینمایی سینما سازمان سینمایی سازمان سینمایی سینمایی کشور اصحاب رسانه سوی دیگر ترین اخبار رسانه ها فیلم ها پاسخ ها بخش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۹۲۶۶۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علم گرفتار سانسور و تبعیض رسانهای/ وقتی اسمی از دانشمندان آسیایی و آفریقایی به میان نمی‌آید
به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ چندی پیش یک دانشمند چینی از خدمات شهروندی و اداره مهاجرت آمریکا درخواست کرد تا اقامت دائمی دریافت کند؛ با این فکر که شانس بیشتری در تحقیقات خواهد داشت. او یک زیست‌شناس ماهر است و همانطور که در ویزای نخبگان آمریکایی (EB-1A) تصور می‌کرد مقالات خبری در رسانه‌های برتر از جمله نیویورک تایمز که تحقیقات او را پوشش می‌دهد، «توانایی خارق‌العاده» او را در علوم نشان می‌دهد. اما زمانی که افسران مهاجرت درخواست او را رد کردند، متوجه شدند که نام او در هیچ خبر و گزارش رسانهای نیامده است. در واقع پوشش خبری مقاله‌ای که او جزو نویسندگان بود، مستقیما سهم عمده او را در این کار نادیده گرفته بود. این در حالی بود که او زمان بسیار زیادی را برای این پروژه تحقیقاتی وقف کرده بود و حتی ایده آن را خودش در دوره دکتری خود داده بود.
این موضوع باعث شد که چند محقق کنجکاو شوند که چه چیزی بر تصمیمات روزنامه‌نگاران و خبرنگاران تاثیر می‌گذارد که نام کدام محقق را در داستان‌های خبری خود بیاورند. این در حالی است که رسانه‌های خبری نقش کلیدی در انتشار یافته‌های علمی جدید به عموم مردم دارند. از سوی دیگر، پوشش یک مطالعه خاص برای تیم تحقیقاتی و موسسات آنها اعتبار به همراه دارد و سپس عمق و کیفیت پوشش، درک عمومی را از اینکه چه کسی علم خوب انجام می‌دهد، شکل می‌دهد. گاهی حتی پوشش خبری می‌تواند بر مشاغل فردی نیز تاثیرگذار باشد.
هویت اجتماعی دانشمندانآیا هویت اجتماعی دانشمندان مانند قومیت یا نژاد نقشی در پوشش خبری دستاوردهای علمی آنها دارد؟ پاسخ به این سوال ساده نیست. از یک سو، با توجه به حضور کم اقلیت‌ها در رسانه‌های جریان اصلی آمریکا، ممکن است تعصب نژادی وجود داشته باشد. از سوی دیگر، روزنامه‌نگاری علمی به دلیل استاندارد بالای گزارش عینی خود شناخته شده است. از این رو محققان تصمیم گرفتند این سوال را به صورت سیستماتیک با استفاده از داده‌های مشاهده‌ای در مقیاس بزرگ بررسی کنند.
کمترین پوشش رسانهایمحققان 223 هزار و 587 خبر از 288 رسانه آمریکا را از وبسایت Altmetric.com تجزیه و تحلیل کردند. این وسایت پست‌ای آنلاین را درباره مقالات تحقیقاتی رصد می‌کند. اخبار منتشر شده از سال 2011 تا 2019 تعداد 100 هزار و 486 مقاله علمی را پوشش داده است. محققان برای هر مقاله، روی نویسندگانی متمرکز شدند که بیشترین شانس ذکر شدن نامشان را داشتند: اولین نویسنده، آخرین نویسنده و سایر نویسندگان. آنها محاسبه کردند که نویسندگان هر چند وقت یک بار نامشان در مقالات خبری ذکر شده است. سپس از یک الگوریتم برای استنتاج قومیت نویسندگان استفاده کردند و متوجه شدند که روزنامه‌نگاران گاهی اوقات به قومیت آنها برای ذکر نامشان در پوشش خبری تکیه می‌کنند. به طور مثال، مشخص شد که نویسندگانی با نام‌های انگلیسی مانند «جان براون» یا «امیلی تیلور» بیشتر از بقیه در رسانه‌ها ذکر شده‌اند. آنها همچنین 9 گروه قومیتی بزرگ را با هم مقایسه کردند.
محققان دریافتند که شانس دیده شدن نویسنده اول مقاله در یک خبر 40 درصد است. با این حال، احتمال ذکر نام نویسندگانی از اقلیت کمتر در مقایسه با نویسندگانی که نام انگلیسی دارند، به طور قابل توجهی کمتر بود. این تفاوت برای نویسندگانی با نام‌های آسیای شرقی و آفریقایی بارزتر بود. آنها به طور متوسط 15 درصد کمتر در رسانه‌های علمی آمریکا در مقایسه با کسانی که نام انگلیسی داشتند، ذکر یا نقل شده بودند.
این ارتباط حتی پس از در نظر گرفتن عواملی مانند موقعیت جغرافیایی، وضعیت نویسنده متناظر، موقعیت نویسنده، رتبه وابستگی، اعتبار نویسنده، موضوعات تحقیق، تأثیر مجله و طول داستان ثابت است.
و نابرابری بین انواع مختلف رسانه‌ها، از جمله ناشران بیانیه‌های مطبوعاتی، اخبار عمومی و آنهایی که محتوای متمرکز بر علم و فناوری دارند، وجود دارد.
عوامل عملی و انتخاب زبانمحققان می‌گویند: اول و مهم‌تر از همه، عدم حضور دانشمندان با نام‌های آسیای شرقی و آفریقا ممکن است به دلیل چالش‌های عملگرایانه‌ای باشد که روزنامه‌نگاران مستقر در آمریکا در مصاحبه با آنها مواجه هستند. عواملی مانند تفاوت منطقه زمانی برای محققان مستقر در خارج از کشور و تسلط واقعی یا درک شده انگلیسی می‌تواند نقش داشته باشد، زیرا یک روزنامه‌نگار در مهلت مقرر باید خبرش را آماده کند.
ما این عوامل را با تمرکز بر محققان وابسته به موسسات آمریکایی جدا کردیم. در میان محققان مستقر در آمریکا، مشکلات عملگرایانه باید به حداقل برسد، زیرا آنها در همان منطقه جغرافیایی روزنامه‌نگاران هستند و احتمالاً به زبان انگلیسی، حداقل در نوشتن، مهارت دارند. علاوه بر این، با توجه به اینکه توجه رسانه‌ها به طور فزاینده‌ای توسط مؤسسات آمریکا ارزش قائل می‌شود، احتمالاً این دانشمندان به همان اندازه به درخواست‌های مصاحبه روزنامه‌نگاران پاسخ خواهند داد.
حتی زمانی که محققان فقط مؤسسات آمریکا را مد نظر گرفتند، تفاوت‌های قابل توجهی در ذکر و نقل قول برای نویسندگان غیر انگلیسی یافتند؛ به‌ویژه، نویسندگانی با نام‌های آسیای شرقی و آفریقایی در مقایسه با همتایان خود با نام انگلیسی، چهار تا پنج درصد کاهش در نرخ ذکر را تجربه می‌کنند. این نتیجه نشان می‌دهد که در حالی که ملاحظات عملگرایانه می‌توانند برخی نابرابری‌ها را توضیح دهند، اما همه آنها را در نظر نمی‌گیرند.
محققان همچنین دریافتند که روزنامه‌نگاران همچنین تمایل بیشتری به جایگزینی وابستگی‌های سازمانی به جای دانشمندان با نام‌های آفریقایی و آسیای شرقی دارند؛ به عنوان مثال، ذکر دانشگاه میشیگان برای آنها معتبرتر از ذکر دانشگاه های دیگر است. این اثر جایگزینی نهاد، بر یک سوگیری بالقوه در بازنمایی رسانهای تأکید می‌کند، جایی که ممکن است دانشمندان با نام‌های قومیتی اقلیت کمتر معتبر یا مستحق شناسایی رسمی تلقی شوند.
چرا برابری در گفتمان علم اهمیت دارد؟بخشی از عمق پوشش اخبار علمی بستگی به این دارد که چگونه محققان به طور کامل و دقیق در خبرها به تصویر کشیده شوند، از جمله اینکه آیا دانشمندان با نام ذکر شده‌اند یا خیر و تا چه حد سهم آنها از طریق نقل قول برجسته می‌شود. همانطور که علم به طور فزاینده‌ای جهانی می‌شود و زبان انگلیسی به عنوان زبان اصلی آن است، مطالعه ما اهمیت نمایندگی عادلانه را در شکل دادن به گفتمان عمومی و پرورش تنوع در جامعه علمی برجسته می‌کند.
محققان می‌گویند که تفاوت‌ها در مرحله اولیه انتشار علم، زمانی که روزنامه‌نگاران در حال انتخاب مقالات تحقیقاتی برای گزارش هستند، بیشتر باشد. درک این تفاوت‌ها به دلیل چندین دهه یا حتی قرن‌ها تعصب ریشه‌دار در کل خط تولید علم، از جمله اینکه چه کسی بودجه تحقیقاتی را دریافت می‌کند، چه کسی در مجلات برتر منتشر می‌شود و چه کسی در خود نیروی کار علمی نمایندگی می‌کند، پیچیده است.
روزنامه‌نگاران از مرحله بعدی فرآیندی را انتخاب می‌کنند که تعدادی نابرابری در درون آن وجود دارد. بنابراین، پرداختن به نابرابری‌ها در نمایندگی رسانهای دانشمندان تنها یک راه برای تقویت فراگیری و برابری در علم است. اما این گامی در جهت به اشتراک‌گذاری دانش علمی با مردم به روشی عادلانه‌تر است.
انتهای پیام/
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»