به نقل از «فارس»

همراه با جشنواره فیلم کودک| بازخوانی فیلم‌های موفق/«دزد عروسک‌ها» و تقابل خیر و شر

تاریخ انتشار: ۲۹ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۶۹۵۷۸۶

** خبرگزاری فارس-گروه سینما: «دزد عروسک ها» عنوان یکی از پرفروش ترین فیلم های سینمایی اوار سال ۶۰ در سینمای ایران است. فیلمی که به واسطه حضور هنرمندانی مثل آزیتا حاجیان، ابراهیم آبادی، اکبر عبدی، رسول نجفیان و ... به محبوبیت قابل قبولی در همان سال های اکران دست پیدا کرد.

حدود ۳۱ سال پیش محمدرضا هنرمند نویسندگی و کارگردانی این فیلم سینمایی را در ژانر کودک در دست گرفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فیلمی که موضوعی همه گیر دارد اما از زبان بچه ها و برای آنها ساخته شده است. در این گزارش که در ادامه سلسله گزارش های فیلم های موفق سینمای کودک ارائه می شود، امروز بنا داریم جزئیات تولید و محتوای این فیلم موفق سینمای ایران را بررسی کنیم.

 

** فیلمی برای کودکان و البته بزرگسالان

قصه این فیلم درباره تقابل خیر و شر بود و کارگردان با هدف قرار دادن این موضوع کاراکترهای مثبت و منفی را در کنار هم به خوبی قرار داده بود تا در نهایت به سرنوشت و هدف اصلی خود از طرح چنین موضوعی برسد.

** دزد عروسک ها یا تقابل خیر و شر؟!

این فیلم در یک محله فرضی رخ می داد. به این صورت که در این محله افرا مختلفی زندگی می کردند، زنی به همراه دو فرزندش، کارآگاه، میوه فروش محل، خواروبار فروش و ... اما اصل داستان درباره کاراکتری به اصطلاح زورگو به نام خورخور بود. او که وضع مالی خوبی داشت از طریق زورگویی به زیردستانش سعی می کرد آنها را تحقیر کند.

 

 

** هنرمند و تلفیق فانتزی با ژانر مورد نظر

«محمدرضا هنرمند» از جمله کارگردان هایی است که اغلب مدیوم ها و ژانرها را تجربه کرده است‌. او در کارهایش از فانتزی های جالبی نیز استفاده می کند که یکی از آنها زنده شدن عروسک ها در این فیلم سینمایی است. از شاخص ترین کارهای او نیز می توان به سریال آشپزباشی و زیرتیغ اشاره کرد.

** ابراهیم آبادی و خورخور

مرحوم آبادی نقش خورخور را در این فیلم بازی می کرد. نقشی متفاوت و البته با گریمی عجیب و غریب! شاید همان زمان برخی کودکان از دیدن چنین شخصیتی می ترسیدند‌ اما خب لازمه چنین شخصیتی ظاهری متفاوت بود.

 

** عجوزه یا همان خورخور؟

یکی دیگر از شخصیت های بحث برانگیز فیلم دزد عروسک ها، عجوزه نام داشت. آزیتا حاجیان در این فیلم در قالب دو نقش قرار گرفته بود، یکی مادر بهرام و لیلا و دیگری عجوزه! حاجیان در این فیلم به همراه دخترش «مهراوه شریفی نیا» که کودکی ۸ ساله بود نقش یک مادر و دختر را ایفا کرده بودند. از طرفی تمرکز بسیاری روی گریم عجوزه و خورخور گذاشته بودند تا این تقابل به خوبی درآید. علاوه بر این خورخور و عجوزه در این فیلم یک شخصیت بودند و عجوزه با خوردن محلول های آزمایشگاهی دست ساز خود به خورخور تبدیل می شد.

در همان مرحله پیش تولید، تست های گریم مختلفی روی صورت حاجیان و آبادی زده شد و از آنجایی که این دو نقش می بایست منفور و ترسناک می شدند بنا شد تا جذابیت های فانتزی هم چاشنی گریم شان شود. 

 

** جوانی های اکبر عبدی در نقش گنجو

اکبر عبدی از بازیگران باسابقه سینما و تلویزیون، در بسیاری از فیلم های سینمایی کودک نیز بازی کرده است. اما شاید گنجو یکی از نقش های متفاوت او در این ژانر به شمار آید. گنجو در اصل تنها پسر عجوزه بود که در یک قصر به همراه مادرش زندگی می کرد. عجوزه برای رسیدن به اهدافش گنجو را جلو می فرستاد و خود هدایتش می کرد! عبدی زمانیکه این فیلم را بازی می کرد، جوانی ۲۹ ساله بود!

 

** نجفیان: «دزد عروسک ها»؛ تضاد بین دیو صفتی و خوب بودن

«رسول نجفیان» بازیگر نقش رئیس پلیس در فیلم سینمایی «دزد عروسک ها» در گفت و گو با خبرنگار فارس،گفت: من در این فیلم با برادرزاده ام شروین هم بازی بودم که نقش بهرام را ایفا می کرد. همان زمان این فیلم فروش خوبی داشت و بسیار پر فروش بود.

وی با اشاره به جذابیت های این فیلم سینمایی برای کودکان و بزرگسالان نیز گفت: این فیلم جاذبه های بصری فراوانی داشت و فیلمی شاد و پر هیجان بود و مرحوم ابراهیم آبادی نقشی دیو صفت را بازی می کرد. 

 

این بازیگر ادامه داد: در این فیلم تضاد بین دیو و آدم های خوب قصه در دنیایی فانتزی و خیالی رخ می داد و چون موزیکال بود و داستان درباره خوبی و بدی و اسارت بچه ها در دست دیو و رها شدن آنها بود جذابیت داشت. 

نجفیان همچنین افزود: این فیلم به دور از شعارزدگی نکات اخلاقی خوبی را هم در اختیار مخاطبان گروه سنی کودک و بزرگسال قرار می داد. به خصوص شعر و آهنگی که در فیلم پخش می شد و شروین هم یکی از خواننده های موسیقی های این فیلم بود.

 

** خودخواهی خورخور در برابر مردم محله

ماجرای این فیلم درباره زنی بود که به همراه فرزندانش مستاجر خورخور بودند. یک روز که خورخور برای گرفتن اجاره بهای خانه اش به خانه آنها می آید از حرف های زن متوجه می شود که قرار است وام بانکی دریافت کند! اما از آنجایی که خورخور دوست نداشت هیچ فردی در محل از او بالاتر باشد کاری کرد تا این وام به دست آنها نرسد. خورخور که همان عجوزه بود پسرش گنجو را وادار کرد تا همان روز به بانک رفته و پول ها را از دست مادر الهام و بهرام بدزدد.

** دزدیدن عروسک ها در شب

در ادامه پلیدی های خورخور، وقتی متوجه شد الهام و بهرام قرار است برای کمک به مادر، عروسک هایشان را بفروشند، به گنجو سپرد تا شبانه به خانه آنها رفته و عروسک هایشان را بدزدد.

 

 

** زنده شدن عروسک ها و فراری دادن گنجو

یکی از سکانس های جذاب این فیلم سینمایی سکانسی است که گنجو به لتاق الهام و بهرام می رود تا عروسک هایشان را بردارد. در همین لحظه چند عروسکی که تعلق خاطری به صاحبانشان دارند و در خیال الهام با او حرف می زنند، شروع به صحبت با یکدیگر کرده و برای فراری دادن گنجو نقشه می کشند و البته موفق هم می شوند‌.

 

** معرفی بازیگران و شخصیت هایشان

در این فیلم، اکبر عبدی گنجو، آزیتا حاجیان عجوزه و مادر بچه ها، مهراوه شریفی نیا لیلا، شروین نجفیان بهرام، ابراهیم آبادی خورخور، مرتضی ضرابی کارآگاه، رسول نجفیان رئیس پلیس، فرهنگ مهرپرور میوه فروش،منوچهر آذری پلیس راهنمایی و ... به ایفای نقش پرداختند.

** طراحی بخش عروسکی توسط جلوه های ویژه

بخش عروسکی این فیلم به خوبی کارگردانی و طراحی شده بود. طوریکه عروسک و اسباب بازی ها در قالب عروسک های نمایشی قرار گرفته بودند و با استفاده از جلوه های ویژه بصری سکانس هیجان انگیزی برای کودکان مهیا کرده بودند‌.

 

** محله دزد عروسک ها فضایی در بوستان شفق

محله ای که در این فیلم به عنوان لوکیشن اصلی در نظر گرفته بودند، فضایی در بوستان شفق بود و گروه تولید در این مکان دکورسازی کرده بودند تا بخشی از این بوستان را به محله ای برای فیلم تبدیل کنند. حتی سکانس های داخلی فیلم نیز در این خانه های دکورسازی شده مقابل دوربین رفت. گروه تولید ۴۵ روز در این بوستان مشغول تولید دزد عروسک ها بودند.

** رو شدن دست عجوزه برای اهالی محله

وقتی گنجو با نقشه ای که در سر داشت در محل الهام و بهرام آمد و عروسک هایشان را به عنوان خریدار عروسک، دزدید آنها به همراه کارآگاه به دنبال گنجو کردند و به قصر عجوزه رسیدند و در آنجا گرفتار شدند که در نهایت با درایت عروسک ها نجات پیدا کردند و دست عجوزه و خورخور برای اهالی محله رو شد.

 

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: فیلم سینمای ایران دزد عروسک ها محمدرضا هنرمند فیلم سینمایی عروسک هایشان ابراهیم آبادی دزد عروسک ها اکبر عبدی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۶۹۵۷۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

راهکارهای جایگزین تنبیه بدنی در کودکان

یک روانشناس در مورد تنبیه کودک گفت: شما می‌توانید با استفاده از محرومیت‌سازی، محدویت‌های کلامی یا تقویت منفی به صورت غیرفیزیکی کودک را تنبیه کنید. چرا که تنبیه بدنی می‌تواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را برای کودک به همراه داشته باشد.

به گزارش ایسنا، سحر پهلوان‌نشان روانشناس کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایسنا با بیان تعریف تنبیه از دیدگاه روانشناسی گفت: در روانشناسی کودکان و نوجوانان، تنبیه را به عنوان یکی از شیوه‌های رایجی که ذیل رفتار درمانی به شمار می‌آید در نظر می‌گیرند، شیوه‌ای که برای آموزش برخی از مفاهیم یا اجتناب از انجام برخی از موارد، توسط خانواده‌ها یا افرادی که در حوزه آموزش، تعلیم و تربیت هستند می‌تواند اعمال شود.

شکل‌های مختلفی از تنبیه وجود دارد

این روانشناس در ادامه با بیان اینکه کلمه تنبیه در نظر عوام، همان تنبیه فیزیکی و بدنی است، گفت: ما شکل‌های مختلفی از تنبیه را داریم برای مثال شکلی از تنبیه می‌تواند به شکل تقویت منفی باشد. در شکل دیگر از تنبیه، کودک از موضوع مثبتی که برای او لذت یا خوشحالی به همراه داشته دور شود، یا در اختیار او قرار نمی‌دهیم. بنابراین شما می‌توانید با استفاده از محرومیت‌سازی، محدویت‌های کلامی یا تقویت منفی به صورت غیرفیزیکی کودک را تنبیه کنید. چرا که تنبیه بدنی می‌تواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را برای کودک به همراه داشته باشد.

از تنبیه بدنی در موارد خاصی استفاده می‌شود

پهلوان نشان تأکید کرد: تنبیه‌ها اگر بخواهند مؤثر باشند نباید جسمی و فیزیکی باشند مگر در مواقعی که یک آسیب جدی متوجه کودک می‌شود یا کودک ناخواسته آسیب جانی که به فرد دیگر یا به اموال و دارایی دیگران وارد می‌کند. مثلاً  آتش‌افروزی‌هایی که برخی کودکان انجام می‌دهند یا بازی‌های خطرناکی که می‌تواند حتی منجر به مرگ کودک یا فرد همسال او شود. یا برای بچه‌هایی که سابقه مشکلات رفتاری مانند اوتیسم و کم‌توانی ذهنی‌ دارند، چون قوه ادراک آنان از لحاظ شناختی رشد پیدا نکرده است. در برخی مواقع از تنبیه‌های فیزیکی هم استفاده می‌شود. ولی در مواردی غیر از این، بیشتر توصیه می‌شود که از شیوه تنبیه‌های غیر جسمی مثل تقویت منفی، محروم‌سازی، تقویت‌های مثبت و .. استفاده شود.

ما شکل‌های مختلفی از تنبیه را داریم برای مثال شکلی از تنبیه می‌تواند به شکل تقویت منفی باشد.در شکل دیگر از تنبیه، کودک از موضوع مثبتی که برای او لذت یا خوشحالی به همراه داشته دور شود، یا در اختیار او قرار نمی دهیم. محرومیت سازی، تنبیه‌های غیرکلامی مانند سکوت یا پاسخ ندادن پدر یا مادر در موقعیت‌های مدنظر آنها، شیوه های دیگری از تنبیه غیر جسمی هستند.

عوامل تأثیرگذار بر تنبیه کودکان

این روانشناس ادامه داد: برای آموزش مفاهیم خاص مانند نظم نخست باید منظور خود از نظم را برای کودک مشخص کنیم. به کودک نشان دهیم رعایت نظم می‌تواند پیامدهای مثبت به همراه داشته باشد و عدم رعایت  آن می‌تواند به تنبیه‌های مانند محرومیت از امتیاز خاص منجر شود.‌

وی افزود: نکته دوم درباره مؤثر بودن تنبیه‌ها این است که باید متناسب با کاری که کودک انجام داده یا نداده، تنبیه انجام شود. مثلاً اگر کودک درس خود را نخواند ما نمی‌توانیم به او بگوییم که خوب من به تو قول داده بودم که آخر هفته تو را به شهربازی ببرم و الان نمی‌برم. قول‌هایی که به کودک داده می‌شود اساساً باید اجرا شوند. در واقع در حال حاضر عدم اجرای این قول یک بی‌اعتمادی را در کودک ایجاد می‌کند. بنابراین تنبیه یا محرومیت مد نظر باید حول‌ محور همان موضوع و یا در فاصله‌ی نزدیک به آن موقعیت و نه در روزهای آینده باشد.

پهلوان نشان خاطرنشان کرد: شدت تنبیه‌ها باید متناسب با سن کودک در نظر گرفته شود مثلاً زمانی باید صحبت از محروم‌سازی شود که کودک کار اشتباهی را انجام داده است. این زمان بندی باید براساس سن کودک باشد یعنی اگر کودک 3 ساله است حدوداً بین 3 تا 6 دقیقه بعد از انجام کار خطا، تنبیه مناسب صورت گیرد.

این روانشناس گفت: توصیه ما این است که والدین بیشتر بر روی رفتارهای مثبت کودک تمرکز کنند که بتواند برای کودک تشویق به همراه داشته باشد. از این رو وقتی کودک خطایی انجام می دهد و در لحظه مورد تنبیه قرار می‌گیرد باید کوچک‌ترین اتفاق مثبت را هم مورد تشویق قرار داد. این تشویق‌ها می‌تواند تصدیق کلامی، تشویق اجتماعی و نظام اقتصاد ژتونی(پاداش دادن به کودک درقبال رفتارهای مطلوب) باشد. تا کودک برای انجام رفتارهای درست، انگیزه بیشتری پیدا کند. با این شیوه اگر کودک برای جبران اشتباه تلاشی انجام دهد. با استفاده از اقتصاد ژتونی می‌تواند یک تعدادی از آن مجازات و یا تنبیه‌هایی که برای او در نظر گرفته‌شده، را کاهش داد.

تأثیرات منفی تنبیه بدنی در کودکان‌

این روانشناسی درباره‌ تأثیرات منفی تنبیه بدنی در کودکان گفت: تأثیرات آن را از منظر گوناگون می‌توان بررسی کرد. این که کودک در چه بازه سنی قرار داشته باشد، یا جنس کودک چی باشد، یا کدام یک از والدین در چه موقعیت مکانی و زمانی این تنبیه را انجام داده باشند، متفاوت است. در قسمت اول یکی از تبعات این گونه از تنبیهات احساس شرم و نقص را در کودک به همراه می‌آورد که ممکن است نسبت به آن فرد تنبیه‌کننده پدر، مادر، مربی یا هر فرد دیگری، احساس ناکامی ایجاد شود که متعاقب آن می‌تواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را در ادامه برای کودک ایجاد کند.

 پهلوان‌نشان ادامه داد: یکی دیگر از واکنش‌های که کودک در مقابل تنبیه بدنی می‌تواند انجام می‌دهد پرداختن به کارهایی است که والدین به آن حساس هستند. به این روش معمولا کودکان والدین خود را کنترل می‌کنند.

وی معتقد است: در فضای یادگیری مشاهده‌ای هم کودک یاد می‌گیرد که این یک شیوه‌ای است که خانواده می‌تواند  به وسیله آن به اهدافش برسد. بنابراین او هم در ارتباط با همسالان هم‌جنس یا غیر هم‌جنس خود و یا افرادی بزرگ‌تر از خود می‌تواند به کار ببرد. شیوه‌ای برای کسب توجه و به هدف رسیدن کودک از این منظر که دیگران را مجبور کند تا یکسری کارهایی را برای او انجام دهند.

 این  روانشناس تأکید کرد: غیر از موردی که گفته شد ما شاهد یک فاصله‌گیری عاطفی هم در بچه‌ها هستیم. اگر اولین شیوه‌ خانواده وقتی‌که کودک اشتباه یا خطایی را انجام می دهد، شیوه تنبیه فیزیکی و داد و بیدادهای همراه با آن باشد، باعث می‌شود که ویژگی‌هایی مانند صبر، تحمل ناکامی یا به تأخیر انداختن ارضای نیازها در بچه‌ها با مسائل زیادی مواجهه شود که آسیب‌های آن در دوران بعدی زندگی کودک هم برای ما کاملاً مشخص است. کودک از پدر و مادر خود فاصله می‌گیرد و خلأهای عاطفی زیادی برای او به وجود می‌آید و این موضوع خیلی مواقع باعث می‌شود که ارتباط ایمن کودک با منابع دل‌بستگی اولیه او مثل پدر و مادر هم  دستخوش تغییر شود.

خشم، انزجار، تنفر، پرخاش، طیف وسیعی از هیجان‌های منفی که می‌تواند برای کودک اتفاق بیافتد برای او عادی می‌شود و به ابعاد مختلف زندگی کودک هم سرایت پیدا می‌کند.

وی در ادامه گفت: خیلی وقت‌ها ما با والدین مخصوصاً والدینی با حالت تکانشی‌تر یا سابقه اختلالات روان‌شناختی یا آستانه تحمل پایین صحبت می‌کنیم، می‌گویند که من در آن لحظه متوجه نشدم که چه اتفاقی افتاده است و بعد از آن هم پشیمان شدم. اما آن آسیبی که تنبیه بدنی حتی برای بار اول در ذهن یک کودک ایجاد کند، می‌تواند تبعات جبران‌ناپذیری را داشته باشد.

 پهلوان‌نشان خاطرنشان کرد: البته خود اختلال‌های روان‌شناختی یا اختلال خاص والدین در این زمینه باید ارزیابی شود، تا در نظر گرفته شود که رفتار کودک چه طرح‌واره‌ای را در ذهن والدین فعال می‌کند که با اشتباه کودک خشم عجیب غریبی در مادر یا پدر فعال می‌شود که به طبع آن رفتار فیزیکی بر روی کودک انجام می گیرد.

اگر اولین شیوه‌ی خانواده وقتی‌که کودک اشتباه یا خطایی را انجام می دهد، شیوه تنبیه فیزیکی و دادو بیدادهای همراه با آن باشد باعث می‌شود که ویژگی‌هایی مانند صبر، تحمل ناکامی یا به تأخیر انداختن ارضای نیازها در بچه‌ها با مسائل زیادی مواجهه شود که آسیب‌های آن در دوران بعدی زندگی کودک هم برای ما کاملاً مشخص است. کودک از پدر و مادر خود فاصله می‌گیرد و خلأهای عاطفی زیادی برای او به وجود می‌آید و این موضوع خیلی مواقع باعث می‌شود که ارتباط ایمن کودک با منابع دل‌بستگی اولیه او مثل پدر و مادر هم  دستخوش تغییر شود.

علت مقابله به مثل کودکان در تنبیه بدنی‌

این روانشناس کودک در پاسخ به سؤالی درباره‌ی این‌که چرا بچه‌ها وقتی مورد تنبیه بدنی قرار می‌گیرند دقیقاً مقابله به مثل می‌کنند و همان رفتار را در مقابل والدین انجام می‌دهند، گفت: در سنین تقریباً 3تا 6 سالگی که کودکان در مرحله دوم روان‌شناختی خود هستند نیروی اراده در حال شکل گرفتن است. این نیروی اراده و آن مقاومت گرایی‌ها و منفی‌گرایی‌هایی که کودکان دارند. باعث نه گفتن‌ آنان می‌شود و در سطح جسمی هم کودک متوجه توانایی بدنی و ماهیچه‌ای خود شده است و می‌خواهند در مقام عمل این توانایی را نشان دهد تا ببیند آیا دقیقاً می‌توانند همان کار را انجام دهد.

پهلوان‌نشان تأکید کرد: به هر حال منبع الهام کودک والدین هستند تصور آن‌ها این است که اگر والد کاری را انجام می‌دهد این کار، درست است. بنابراین او هم امتحان می‌کند تا ببیند آن نتیجه‌ای که والد می‌خواهد از کودک بگیرد کودک هم می‌تواند آن نتیجه را از والد بگیرد؟ به همین خاطر است که می‌گوییم  از آنجایی که بچه‌ها مشاهده کنندگان قوی هستند و تقریبا در 5 تا 6 سال اول زندگی‌شان هم این شخصیت روانی در حال شکل گیری است، اکیدا توصیه می‌شود تا جایی که امکان دارد، گفتگوی همدلانه بدون برانگیختگی احساس شرم و نقص در کودک اتفاق بیافتد تا هیجان کودک به شکل درستی بررسی شود. البته تنبیه اصولی مانند محرومیت، تقویت منفی، جداسازی یا شیوه‌های غیرکلامی با توجه به شرایط سنی و روشی صحیح می‌تواند یکی از روش‌های کارآمد در تربیت کودک باشد.

این  روانشناس در ادامه گفت: مسئله بعدی که به شدت توصیه می‌کنیم این است که خانواده‌ها انتظارات‌شان را از کودکان در سطح متعارف، منطقی و مطلوب متناسب با سن، جنس و ویژگی‌های تحولی کودکان قرار دهند، در کنار آن پیامدهایی‌ که انجام یا عدم انجام آن رفتار، با شکل‌های مختلف به کودک گفته شود.

اصرار کودکان بر درستی اشتباهی که انجام می‌دهند

 پهلوان‌نشان در پاسخ به سوال دیگری درباره‌ مقاومت کودکان و اصرار آن‌ها بر اشتباه نبودن کارشان اظهار کرد: دلایل زیادی باعث می‌شود که کودک اصرار بر درست بودن کار خود داشته باشد. اگر کودک در بازه‌ سنی 3 تا 6 سال باشد این مقاومت و منفی‌گرایی اساسا جزو شاخصه‌های تحولی او است. والدین باید از شیوه‌های دیگر و به شکل غیر مستقیم مانند استفاده از کارتون‌ها، قصه‌ها، نمایش ها و بازی با عروسک‌ها، سعی کنند آن مفهوم را آموزش دهند.

وی ادامه داد: از دلایل دیگری که باعث می‌شود بچه‌ها اشتباهات خود را نپذیرند این است که کودک در فضای ذهنی خود این داده را دارد که من اگر الان به اشتباه خود اقرار کنم کتک می‌خورم چون قبل‌تر از این هم همین موضوع اتفاق افتاده است.

این روانشناس کودک گفت: اساسا والدین در تنبیه‌های خود به دنبال راه‌حل مسئله نیستند بلکه به دنبال آن هستند که آن احساس شرم و نقص در کودک بالا بیاد و به او بقبولانیم که تو مقصر هستی. در صورتی که صورت مسئله اصلی ما باید آن اتفاق باشد. زمانی که کودک دارد به چهره والدین نگاه می‌کند و می‌بیند که این والدین بسیار برافروخته هستند و شاید ابزار خاصی هم در دست داشته باشند. مسلما از پذیرفتن اشتباه خود اجتناب می‌کند. از سوی دیگر در دوره‌ای که کودک استقلال‌ورزی را تجربه می‌کند، آن احساس شرم  برای او آزار دهنده است. بنابراین شاید بهتر باشد در موقعیتی که هم والد عصبانی است و هم کودک پذیرا نیست. شروع به تنبیه کردن یا شکافتن مسئله نکنیم و اجازه دهیم کمی زمان بگذرد تا بار هیجانی فروکش کند.

وی در پایان با تاکید بر اینکه باید والدین تمرکز خود را روی خود اتفاق بگذارند. تصریح کرد: بچه‌ها متمرکز بر حال هستند و آینده‌نگری ندارند. ممکن است کاری را هم به اشتباه انجام بدهند. ولی واقعاً نیت عامدانه‌ای نبوده است. به این دلیل بعضی وقت‌ها کودکان می‌گویند که من نمی‌دانستم که این اتفاق می‌افتد و فقط می‌خواستم تجربه کنم. از این رو ما باید بر روی گفت‌وگوی همدلانه‌ای با کودک تمرکز کنیم و ببینیم که کودک در آن لحظه چگونه فکر می‌کرده و چه احساسی را داشته و چه هیجانی را تجربه کرده است.

انتهای پیام