به نقل از «ایسنا»

ابتکاری جدید در مقابله با کروناویروس

تاریخ انتشار: ۱ آبان ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۷۲۵۸۷۴

ایسنا/خراسان رضوی در ابتداء شیوع بیماری همه‌گیر کووید-۱۹، بسیاری از تولیدکنندگان سراسر جهان از چاپگرهای سه‌بعدی خود برای کمک به بیمارستان‌ها استفاده کردند. افراد و گروه‌های غیرحرفه‌ای و متخصص به‌طور یکسان محافظ صورت، ماسک و ونتیلاتور با چاپ سه‌بعدی عرضه کردند. در آزمایشگاه‌ها، مهندسان بافت اندامی مانند ریه‌ها و رگ‌های خونی چاپ کردند تا اثرات مخرب این بیماری همه‌گیر را بررسی کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش هیومن نیوز، در سانفرانسیسکو امریکا نیز گروهی از دانشمندان از فناوری چاپ سه‌بعدی استفاده کردند و سیستم ایمنی عملکردی کاملی را چاپ کردند. محققان شرکت بیوتکنولوژی پرلیس بایولوژیست (Prellis Biologics ) سیستمی کاملا مصنوعی از گره‌های لنفاوی (اندام‌های کوچک اما قدرتمند در خط مقدم سیستم ایمنی بدن که در پاسخ به عفونت آنتی‌بادی تولید می‌کنند) را با کمک چاپ سه‌بعدی ایجاد کردند که می‌تواند تعداد زیادی آنتی‌بادی طی چند هفته برای مقابله با سارس-کوو-۲(SARS-CoV۲) بدون نیاز به میزبان زنده تولید کنند.

تحقیقات کووید-۱۹نقش اساسی سیستم ایمنی بدن را در درمان و پیشگیری از بیماری به‌ویژه توانایی سیستم ایمنی در خنثی کردن میزبان‌های نگهبان مولکولی معروف به آنتی‌بادی را نشان داده‌اند. تزریق آنتی‌بادی علیه انواع مختلف پاتوژن‌ها توانایی کمک به مقابله با عفونت فعال و جلوگیری از آن را در آینده ایجاد می‌کنند.

اما به دست آوردن آنتی‌بادی مشکل است. اگرچه می‌توان آن‌ها را در آزمایشگاه پرورش داد اما انجام این کار یک فرآیند طولانی است که شامل یافتن ژن‌های کد کننده آنتی‌بادی‌ها و سپس همکاری سلول‌ها برای تولید انبوه آن‌هاست. بیشتر اوقات، آنتی‌بادی از پلاسمای خون افرادی که از عفونت بهبود یافتند، ناشی می‌شود و به سخاوت اهداکنندگان انسانی سالم متکی است. با این وجود، ممکن است آنتی‌بادی‌های برداشت‌شده نوع مناسبی نباشند. در مورد بیماری همه‌گیر  کووید-۱۹زمان بسیار مهم است و علم نمی‌تواند زمان ایجاد کند.

سیستم ایمنی بدن چتری برای انواع سلول‌ها و اندام‌های مختلف مانند طحال، لوزه‌ها و مغز استخوان است که در مبارزه با عوامل بیماری‌زا نقش دارند. با استفاده از پیشرفت‌های اخیر در چاپ سه‌بعدی، پرلیس راهی پیدا کرده که این سیستم را به چند عنصر اساسی تبدیل کند که بتواند از بدن خارج و روی نیمکت آزمایشگاه قرار دهد. اگر بتوان از آن برای تولید انواع آنتی‌بادی‌ها در مقیاس بزرگ استفاده کرد، می‌توان ابزاری ارزشمندی را برای دورنگه داشتن همه‌گیری فعلی و همه‌گیری‌های آینده فراهم کرد.

احتمالا تا زمانی که بیمار نباشید به فکر غدد لنفاوی خود نیستید و در زمان بیماری آن‌ها چنان دردناک و متورم می‌شوند که دیگر نمی‌توانید به چیز دیگری فکر کنید. این اندام‌های لوبیایی شکل، نیروگاه‌های ایمنی هستند که به‌طور راهبردی در سراسر بدن شما مستقر شدند و آنتی‌بادی‌های لازم برای مبارزه با عفونت را منتقل می‌کنند. نسخه‌های مصنوعی می‌توانند از توانایی‌های آن‌ها تقلید کرده و به ابزاری قدرتمند در این زمینه تبدیل شوند، اما به دلیل تفکیک مکانی و وابستگی آن‌ها به ورودی‌های بسیاری از دیگر قسمت‌های بدن  ساخت آن‌ها در آزمایشگاه بسیار دشوار است.

بیشتر بافت‌ها فقط در دو بعد رشد می‌کنند. در سال ۱۹۷۵جیمز راینوالد، دکترای علوم پزشکی و هوارد گرین، دکترای زیست‌شناسی موسسه فناوری ماساچوست (MIT) با استفاده از عوامل رشد و برخی سلول‌های گرفته‌شده از بیوپسی (نمونه‌برداری) پوست انسان طی چند هفته‌ در یک ظرف ساده آزمایشگاهی ورقه‌های ظریف پوست کاملا منسجم ایجاد کردند که آغاز تولید بافت مدرن بود. طی سال‌ها این فرآیند از ظرف خارج‌شده و به دستگاه‌های تولیدی پیشرفته تبدیل‌شده است. امروزه مهندسان زیستی در حال کشف پتانسیل جدید و مهیج در جوهرهای مشتق شده از سلول‌های بنیادی و ماشین‌آلات پیچیده چاپگرهای سه‌بعدی هستند. کشت سلول‌ها در فضای دوبعدی ظرف هنوز هم در اکثر تحقیقات اولیه دارویی و زیست پزشکی روشی استاندارد است.

اگر هدف، سنتز اندام  مانند گره لنفاوی باشد ظرف کافی نیست. هر باغبان ماهری می‌تواند به شما بگوید که اگر در گلدان بذری بکاری ترکیبی از خاک، نور خورشید و آب موجب رشد آن می‌شود. اندام‌های ما نیز به همین روش کار می‌کنند؛ آن‌ها نه‌تنها به خاک سلولی خوب بلکه به فضای انشعاب از همه جهات برای رسیدن به پتانسیل کامل خود احتیاج دارند، آن‌ها غیر از کف به داربست و فضای بیشتر نیز برای رشد نیاز دارند.

دکتر دیپاک لامبا  دانشیار چشم‌پزشکی از دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو که آزمایشگاه وی درحال‌توسعه مدل‌های سه‌بعدی شبکیه چشم برای بیماری‌های نادر چشم است، می‌گوید: "تعدادی از تحقیقات در رده سلول‌های کلاسیک و مطالعات حیوانی در آزمایش‌های بالینی به دلیل این تفاوت‌ها ناکام مانده‌اند."

ملانی ماتئو، دکترای علوم پزشکی  که  در حال حاضر برای اظهارنظر در دسترس نبود، با  کمک چاپ Prellis Biologics در سال ۲۰۱۶، باهدف چاپ بافت‌های انسانی برای تحقیقات و اعضای قابل پیوند برای بیماران انسانی  به‌خوبی با این چالش‌ها آشناست. همان‌طور که وی در ماه آوریل به مرکز IndieBio ( شرکت سرمایه گذاری و شتاب‌دهنده فعالیت بیوتکنولوژی مستقر در سان فرانسیسکو که در ابتدا به سرمایه‌گذاری کمک کرد) توضیح داد که سال‌ها  در مورد سیستم لنفاوی و نحوه تلاقی ساختار و عملکرد آن را برای ایجاد یک پاسخ ایمنی بهینه تحقیق کرده است.

برای حل مشکل ساختار هنگام ساخت ارگان به‌صورت سه‌بعدی  ضروری است که با یک داربست خوب شروع کنید. هرچه داربست با جزئیات بیشتری ارائه شود، می‌تواند به شکل طبیعی اندام همراه با اتصالات آن با سایر بافت‌ها و اندام‌ها نزدیک‌تر باشد و عملکرد آن را تقلید کند. توجه پرلیس به این جزئیات باعث می‌شود تلاش قبلی برای ایجاد مجدد غدد لنفاوی با آزمایشگاه‌های دیگر افزایش یابد.

افراد معمولا می‌گویند: " شما آنتی‌بادی مثبت دارید بنابراین باید ایمن باشید. این گفته ممکن است درست باشد یا نباشد. "

تعداد انگشت‌شماری از دانشمندان مطالعاتی برای اثبات این مفهوم منتشر کرده‌اند که نشان می‌دهد امکان تقلید از غدد لنفاوی در آزمایشگاه وجود دارد و اغلب با رشد سلول‌های ایمنی روی پلیمرهای ژلاتینی که تا حدودی تقریبی از غدد لنفاوی واقعی هستند امکان پذیر است اما این مورد شامل چاپ سه‌بعدی گره‌های لنفاوی نیست. اکثر این تقلیدها قادر به تولید آنتی‌بادی‌های عملکردی در انواع مختلفی که در موارد بالینی مفید باشند، نیستند.

روش  پرلیس با تاکید بر داربست‌های دقیق  امکان رشد اندام‌هایی را فراهم می‌کند که غنی از رگ‌های خونی هستند؛ توانایی بازآفرینی ساختارهای پیچیده مانند رگ‌ها و مویرگ‌ها، ماده اصلی در ساختن غدد لنفاوی مصنوعی که شامل مش‌های ظریف عروق و مجاری باشد و قابلیت آزادسازی عوامل بیماری‌زا و تولید آنتی‌بادی داشته باشد. در سال ۲۰۱۷، پرلیس شبکه‌ای از صدها گره لنفاوی را که با خون از یک اهداءکننده سالم تامین می‌شود را چاپ کرد تا آنتی‌بادی علیه ویروس زیکا انسانی تولید کند.

آنان هنگامی‌که غدد لنفاوی را در معرض سارس-کوو-۲ قراردادند طی چند هفته صدها آنتی‌بادی بالقوه تولید و با همان سیستم ایمنی مصنوعی موفقیت مشابهی کسب کردند. این فرایند  ازلحاظ تئوری می‌تواند به‌سرعت مقیاس‌بندی شود و آنتی‌بادی‌هایی برای استفاده مستقیم برای درمان یا تحقیق ایجاد کند.

در ماه مه، پرلیس در حال آماده‌سازی بود تا دریابدکه آنتی‌بادی‌های تازه کشف‌شده آنان در کشت سلول (یک‌قدم تا آزمایش‌های بالینی فاز یک) چگونه عمل می‌کند. این شرکت نشان داده است که این غدد لنفاوی مصنوعی می‌توانند تعداد زیادی آنتی‌بادی ایجاد کنند، اما قبل از آزمایش این آنتی‌بادی‌ها بر روی حیوانات و انسان پرلیس باید نشان دهد که آنتی‌بادی‌ها می‌توانند به‌طور موثر در سلول‌ها به ویروس متصل شوند. همچنین باید هرگونه عوارض جانبی احتمالی را نیز مشخص کند.

وجود تعداد زیادی آنتی‌بادی قابل‌دسترس می‌تواند توسعه روش‌های درمانی را به نفع بیماران تسریع کند. اما پاسخ ایمنی به تولید آنتی‌بادی ختم نمی‌شود و ممکن است علت این‌که بیماری برخی افراد از دیگران سخت‌تر است یا اصلا علائمی ندارند را نیز توضیح دهد. آنتی‌بادی‌ها متفاوت هستند و وجود هر نوع در خون، در مورد عفونت شما به پزشک موردی را بیان کند، ازجمله اینکه آیا بهبود یافتید یا سیستم ایمنی بدن شما هنوز با عامل بیماری‌زا مقابله می‌کند.

این سیستم صدها نوع از آنتی‌بادی IgG  را تولید کرده است. بیشتر آزمایش‌ها و درمان‌های آنتی‌بادی بر روی این نوع آنتی‌بادی‌ها متمرکز هستند، اما دانشمندان درک نقش بزرگتری برای انواع دیگر آنتی‌بادی‌ها در پاسخ کلی ایمنی  به‌ویژه در تنوع گسترده بین گروه‌های مختلف بیمار و شدت علائم آنان را نیز بررسی می‌کنند.

نکته مهم نه‌تنها در تعداد آنتی‌بادی‌ها، بلکه در آنچه به‌عنوان ظرفیت خنثی‌سازی شناخته می‌شود(توانایی آنتی‌بادی‌های فرد برای جلوگیری از عفونت ویروسی)  نیز است. کارهای مقدماتی میکروبیولوژیست دکتر کنت استپلفورد و گروه وی در دانشگاه نیویورک امریکا نشان می‌دهد که ظرفیت خنثی‌سازی می‌تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد و نه‌تنها پاسخ فوری به عفونت ویروسی بلکه ایمنی طولانی‌مدت را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

وی گفت: "برای مصونیت در برابر عامل بیماری‌زا ممکن است فقط به مقدار کمی آنتی‌بادی یا شاید به یک تن آنتی‌بادی نیاز داشته باشید. بااین‌حال، موارد زیادی وجود دارد که شامل این مقدار، نوع و محل اتصال آنتی‌بادی به ویروس می‌شود. "

IgG معمولا ازنظر درمانی واحد منفرد آنتی‌بادی معرفی می‌شود زیرا فراوان‌ترین مولفه پاسخ ایمنی است و با شدت بیشتری به اهداف خود حمله می‌کند. وی تاکید کرد که مصونیت چیزی فراتر از  بازی اعداد است.

استپلفورد خاطرنشان می‌کند: "ما و دیگران دریافتیم که فقط IgG محافظت ایجاد نمی‌کند و نتایج تحقیقات اولیه بر روی گروهی از افرادی که به‌تازگی از بیماری کووید۱۹ بهبودیافته بودند نشان داد، افرادی که بالاترین ظرفیت خنثی‌سازی رادارند کسانی هستند که طیف گسترده‌ای از آنتی‌بادی‌ها رادارند.

این یک موازنه حساس برای ایجاد آنتی بادی در آزمایشگاه خواهد بود، اما اگر تنوع واقعا کلید بهبود و مصونیت طولانی‌مدت باشد این توازن مهم است. گره‌های لنفاوی پرلیس می‌توانند دقیقا نوع تطبیق‌پذیری لازم برای کشف این تغییرات ظریف را ارائه دهند.

درحالی‌که بیشتر روش‌های درمانی از چند آنتی‌بادی جداشده تولید می‌شود، سیستم پرلیس کل پاسخ ایمنی را دارد و این به عهده محققان است که بخواهند بیشتر بر روی کدام عناصر تمرکز کنند. مواد اولیه برای گره‌های لنفاوی به محققان بینش گسترده‌ای در مورد پاسخ ایمنی در مورد افراد بدون علامت و یا حتی با سویه‌های مختلف ویروس ارائه دهد.

درحالی‌که آنتی‌بادی‌های سارس-کوو-۲ هنوز به مرحله بالینی نرسیدند، این فناوری می‌تواند پلی بسیار ارزشمند بین آزمایشگاه و کلینیک باشد زیرا دانشمندان و متخصصان پزشکی تلاش می‌کنند تا بر همه‌گیر کنونی حاکم و برای مورد بعدی آماده شوند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی علمی دانشگاهی کروناویروس کووید 19 سیستم ایمنی بدن گره های لنفاوی آنتی بادی آنتی بادی ها چاپ سه بعدی غدد لنفاوی پاسخ ایمنی بیماری زا اندام ها همه گیر سلول ها بر روی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۷۲۵۸۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

داروهای غیر آنتی‌بیوتیک باکتری‌ها را از بین می‌برند

ایسنا/خراسان رضوی تاریخ بشر با کشف آنتی‌بیوتیک‌ها در سال ۱۹۲۸ برای همیشه تغییر کرد. بیماری‌های عفونی مانند ذات‌الریه، سل و سپسیس بسیار گسترده و کشنده بودند تا اینکه پنی‌سیلین آنها را قابل درمان کرد.

با آنتی‌بیوتیک‌ها روش‌های جراحی که زمانی با خطر بالای عفونت همراه بودند، ایمن‌تر و معمول‌تر شدند. آنتی‌بیوتیک‌ها لحظه‌ای پیروزمندانه در علم را رقم زدند که کار پزشکی را متحول کرد و جان افراد بی‌شماری را نجات داد.

اما آنتی‌بیوتیک‌ها اخطاری ذاتی دارند؛ زمانی که بیش از حد مورد استفاده قرار گیرند، باکتری‌ها می‌توانند به این داروها مقاوم شوند.

سازمان بهداشت جهانی تخمین زده است که این ابر میکروب‌ها باعث مرگ ۱.۲۷ میلیون نفر در سراسر جهان در سال ۲۰۱۹ شدند و شاید در سال‌های آینده به تهدیدی فزاینده برای سلامت عمومی جهانی تبدیل شوند.

اکتشافات جدید به دانشمندان کمک می‌کنند تا با این چالش به روش‌های نوآورانه روبرو شوند. نتایج تحقیقات نشان داده است که حدود یک چهارم داروهایی که اغلب به‌عنوان آنتی‌بیوتیک تجویز نمی‌شوند، مانند داروهای مورد استفاده برای درمان سرطان، دیابت و افسردگی، می‌توانند باکتری‌ها را در دوزهایی که به‌طور معمول برای افراد تجویز می‌شود، از بین ببرند.

درک مکانیسم‌های زیربنایی چگونگی سمی بودن داروهای خاص برای باکتری‌ها، ممکن است تبعات گسترده‌ای برای پزشکی داشته باشد. اگر داروهای غیر آنتی‌بیوتیکی باکتری‌ها را به روش‌های متفاوتی از آنتی‌بیوتیک‌های استاندارد هدف قرار دهند، می‌توانند به‌عنوان سرنخ در تولید آنتی‌بیوتیک‌های جدید عمل کنند. اما اگر داروهای غیر آنتی‌بیوتیکی باکتری‌ها را به روش‌های مشابه آنتی‌بیوتیک‌های شناخته شده از بین ببرند، استفاده طولانی‌مدت از آن‌ها، مانند درمان بیماری‌های مزمن، ممکن است ناخواسته مقاومت آنتی‌بیوتیکی را افزایش دهد.

ماریانا نوتو گیلن، فارغ‌التحصیل از دانشگاه بوئنوس آیرس آرژانتین در علوم زیستی با تاکید بر زیست‌شناسی مولکولی، گفت در تحقیقی، من و همکارانم روش یادگیری ماشینی جدید ایجاد کردیم که نه تنها چگونگی کشتن باکتری‌ها توسط داروهای غیر آنتی‌بیوتیکی را شناسایی می‌کند، بلکه می‌تواند به یافتن اهداف باکتریایی جدید برای آنتی‌بیوتیک‌ها نیز کمک کند.

روش‌های جدید از بین بردن باکتری‌ها

نوتو گیلن بیان کرد دانشمندان و پزشکان متعددی در سرتاسر جهان در حال مقابله با مشکل مقاومت دارویی هستند، ازجمله من و همکارانم در آزمایشگاه میچل در دانشکده پزشکی ماساچوست آمریکا، از ژنتیک باکتری‌ها برای بررسی اینکه کدام جهش باکتری‌ها را نسبت به داروها مقاوم‌تر یا حساس‌تر می‌کند، استفاده می‌کنیم.

وی اظهار کرد: هنگامی که من و گروه تحقیقاتی در مورد فعالیت گسترده ضد باکتریایی داروهای غیر آنتی‌بیوتیکی مطلع شدیم، چالش ایجاد شده این داروها ما را به خود مشغول کرد که چگونه این داروها باکتری‌ها را از بین می‌برند.

گیلن توضیح داد: من حدود ۲ میلیون مورد سمیت بین ۲۰۰ دارو و هزاران باکتری جهش‌یافته را جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل کردم. با استفاده از الگوریتم یادگیری ماشینی که برای استنباط شباهت‌های بین داروهای مختلف ایجاد کردم، داروها را بر اساس نحوه تأثیر آنها بر باکتری‌های جهش یافته در یک شبکه با هم گروه‌بندی کردم.

نوتو گیلن اظهار کرد: طرح‌های من به‌وضوح نشان می‌داد که آنتی‌بیوتیک‌های مطرح به‌دلیل کلاس‌های شناخته‌شده مکانیسم‌های کشنده، به‌شدت با هم گروه‌بندی شده‌اند. به‌عنوان مثال، تمام آنتی‌بیوتیک‌هایی که دیواره سلولی؛ لایه محافظ ضخیم اطراف سلول‌های باکتریایی، را هدف قرار می‌دهند با هم گروه‌بندی شدند و به‌خوبی از آنتی‌بیوتیک‌های دخیل در تکثیر دی‌ان‌ای باکتری‌ها، جدا شده‌اند.

وی اضافه کرد: جالب اینجاست که وقتی داروهای غیر آنتی‌بیوتیکی را به تجزیه و تحلیل خود اضافه کردم، آنها قطب‌های جداگانه‌ای از آنتی‌بیوتیک‌ها را تشکیل دادند. این امر نشان می‌دهد که داروهای غیر آنتی‌بیوتیکی و آنتی‌بیوتیکی راه‌های مختلفی برای از بین بردن سلول‌های باکتریایی دارند. در حالی که این گروه‌بندی‌ها نشان نمی‌دهند که چگونه هر دارو به‌طور خاص آنتی‌بیوتیک‌ها را از بین می‌برد، اما نشان می‌دهد که دسته‌بندی‌شده‌ها به احتمال زیاد به روش‌های مشابهی کار می‌کنند.

گیلن در ادامه گفت اینکه ما توانستیم اهداف دارویی جدیدی را در باکتری‌ها برای کشتن آنها پیدا کنیم حاصل تحقیقات همکارم کارمن لی است. وی صدها نسل از باکتری‌ها را رشد داد و در معرض داروهای مختلف غیر آنتی‌بیوتیکی قرار داد که اغلب برای درمان اضطراب، عفونت‌های انگلی و سرطان تجویز می‌شدند.

تعیین توالی ژنوم باکتری‌هایی که تکامل یافته و با حضور این داروها سازگار شده‌اند، به ما امکان مشخص کردن پروتئین باکتریایی خاصی را می‌دهد که تری‌کلابندازول، داروی مورد استفاده برای درمان عفونت‌های انگلی، هدف قرار می‌دهد تا باکتری را از بین ببرد. نکته مهم این است که آنتی‌بیوتیک‌های فعلی به‌طور معمول این پروتئین را هدف قرار نمی‌دهند.

وی خاطرنشان کرد: علاوه بر این، ما متوجه شدیم که ۲ داروی غیر آنتی‌بیوتیک دیگر که از مکانیسم مشابهی مانند تری‌کلابندازول استفاده می‌کنند نیز همان پروتئین را هدف قرار می‌دهند. این امر نشان‌دهنده قدرت طرح‌های شباهت دارویی ما برای شناسایی داروهایی با مکانیسم‌های کشندگی مشابه بود، حتی زمانی که این مکانیسم هنوز ناشناخته بود.

کمک به کشف آنتی‌بیوتیک

یافته‌های این تحقیق فرصت‌های متعددی را در اختیار محققان قرار می‌دهد تا نحوه عملکرد داروهای غیر آنتی‌بیوتیکی متفاوت از آنتی‌بیوتیک‌های استاندارد را بررسی کنند. روش این محققان برای نقشه‌برداری و آزمایش داروها همچنین این پتانسیل را دارد که مشکل مهم در توسعه آنتی‌بیوتیک‌ها را برطرف کند.

جستجوی آنتی‌بیوتیک‌های جدید اغلب مستلزم صرف منابع قابل توجهی برای غربالگری هزاران ماده شیمیایی است که باکتری‌ها را می‌کشند و نحوه عملکرد آنها را مشخص می‌کند. اکثر این مواد شیمیایی مشابه آنتی‌بیوتیک‌های موجود عمل می‌کنند و کنار گذاشته می‌شوند.

محققان گفتند: کار ما نشان می‌دهد، ترکیب غربالگری ژنتیکی با یادگیری ماشینی می‌تواند به کشف مواد شیمیایی کمک کند که قادر به از بین بردن باکتری‌ها به روش‌هایی هستند که محققان پیش از این به کار نبرده‌اند. راه‌های مختلفی برای کشتن باکتری‌ها وجود دارد که هنوز از آن‌ها بهره‌برداری نکرده‌ایم و هنوز راه‌هایی وجود دارد که می‌توانیم برای مبارزه با تهدید عفونت‌های باکتریایی و مقاومت آنتی‌بیوتیکی در پیش بگیریم.

منابع

https://japantoday.com

https://www.yahoo.com

https://theconversation.com

انتهای پیام