مرگ مارادونا / دربارۀ پسری که فوتبالیست نبود، خود فوتبال بود
تاریخ انتشار: ۶ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۱۱۱۲۷۳
عصر ایران؛ امیر حسن خدیر- در توصیف «چارلی چاپلین» می گویند او هنرپیشه و کارگردان و همه فن حریفِ سینما نبود، خودِ سینما بود. چندان که حافظ نه شاعر که خود شعر است چرا که تمام وجود نوادر و نوابغی از این دست، در حرفه و در واقع هنری که با آن شناخته می شدند ادغام شده بود و جدا از هم قابل تصور نبودند.
پسر محبوب آرژانتینی که ششم آذر 1399 خورشیدی دوستداران خود را نه تنها در آرژانتین که در گوشه گوشۀ دنیا از بنگلادش تا ایتالیا و البته ایران خود ما ترک کرد و رفت نیز از همین قبیله بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آری، می دانم مقایسۀ او با بزرگانی که چون او به برخی ورطه ها نیفتادند شاید به مذاق کسانی خوش نیاید اما بگذارید همچون «گواردیولا» خطاب به اوبگوییم:«مهم نیست با زندگی خودت چه کردی، مهم این است که برای زندگی ما چه کردی» و نیک می دانیم که با زندگی ما چه کرد.
از پسر آرژانتینی یی حرف می زنیم بنام «دیه گو آرماندو مارادونا» که همواره به او به دیدۀ همان نوجوان ماجراجویی نگاه می شد که انگار قرار نبود هیچ گاه به مرد عاقل و بالغی تبدیل شود. چون دیوانه بود: دیوانۀ توپ فوتبال و نبوغ و جنون چنان در هم آمیخته بود که در زندگی شخصی انگار توان نیک و بد را از دست داده بود و به ورطه هایی افتاد که هر چند بیرون آمد اما سبب شد در 60 سالگی چشم از جهان ببندد و اسطوره تر شود و این از معدود دفعاتی است که بی هیچ نگرانی واژۀ «اسطوره» را به کار می برم زیرا که بود. در «حیات» هم اسطوره بود:
1. آرژانتین در سال 1978 میزبان جام جهانی فوتبال بود و برای اولین بار قهرمان جام جهانی هم شد. همان جام جهانی که ایران نیز برای اولین بار در آن شرکت داشت. مارادونا برای تیم ملی انتخاب شده بود اما در آن زمان فیفا اجازه بازی در تیم بزرگسالان را به زیر 18 سال نمی داد. با این حال سزار منوتی سرمربی آرژانتین گفت این پدیده جهان را مبهوت خواهد کرد و اندک زمانی بعد نیز استعداد خود را در جام جهانی جوانان زیر 20 سال 1979 نشان داد وقتی که یک تنه تیم را قهرمان کرد.
2. مارادونا یک شورشی تمام عیار در مقابل تشکیلات فیفا بود اما توان فنی او چنان بود که او را فوتبالیست بزرگ قرن - پس از پله- لقب داد هر چند که بسیاری او را برتر می دانند.
3. در سال 1986 دانیل پاسارلا کاپیتان تیم بازوبند را به او داد. چرا که همۀ نگاه ها به مارادونا بود و بازوبند بر دست دیگری برازنده نمی نمود.ماریو کمپس ستاره آرژانتینی در جام جهانی 1978 هم پیراهن شمارۀ 10 را به او داد و خود پیراهنی با شمارۀ دیگر پوشید.
4. دیشب، ناپل ایتالیا مثل بوئنوس آیرس سوگواربود. چرا که ناپولی در تاریخ خود تنها با او صدر و قهرمانی را تجربه کرد.
5. اعتیاد به مواد مخدر هر ستاره ای را از آسمان شهرت و محبوبیت به زیر می کشد اما این قاعده دربارۀ او صدق نکرد و شمایل شد همچنان که الویس پریسلی و مایکل جکسون در دنیای موسیقی.
6. یگانه فوتبالیست در این سطح بود که بین دو نیمه یک رهبر سیاسی در اندازه و آوازۀ فیدل کاسترو با او تماس گرفت. هم او که بر کتف خود تتوی «چه گوارا» را نشانده بود. با این همه بیش از آن که چپ گرا به مفهوم سیاسی و فنی کلمه باشد یا از سیاست با زیر و بم آن سر دربیاورد اهل طغیان و یاغی گری علیه سرمایه داری بود و تشکیلات فیفا را به این خاطر دوست نداشت.
7. ستاره کنونی فوتبال جهان - لئونل مسی- با تمام افتخاراتی که کسب کرده از نظر محبوبیت همواره زیر سایۀ سنگین مارادو بوده و چه بسا اگر این سایه نبود در تیم ملی هم مثل باشگاه می درخشید.
تفاوت اصلی اما جای دیگری است. دیه گو از کف خیابان های آرژانتین به اوج شهرت و محبوبیت رسید. مسی اما بعد از کشف استعداد و در کودکی به اروپا رفت و با آن فرهنگ پرورش یافت. به همین خاطر هیچ گاه نخواست یا نتوانست حس و حال مارادونا را با همۀ اعجوبه بودن خود تکرار کند.
8. اگر فوتبال به محبوب ترین و پربیننده ترین ورزش جهان بدل شده و کسانی که اهل ورزش نیستند نیز بازی ها را دنبال می کنند به خاطر سرمایه گذاری‌ها و تبلیغات و انواع سیستم های بازی نیست. امثال مارادونا فوتبال را زیبا می کنند و فرد می تواند فارغ از نتیجه از تماشای هنرنمایی فردی آنان لذت ببرد.
9. ظریفی گفته است همواره در آرزوی تیمی بوده ام که سه مهاجم آن پله، مارادونا و کرایف باشند! از این سه اکنون تنها پله مانده است. هم او گفته روزی در آسمان با مارادونا بازی خواهد کرد.
10. این خاطرۀ لوته ئار ماته ئوس هم جالب است که در سه دقیقه پایانی بازی با آرژانتین با مارادونا «من تو من» کردم که تا بازی تمام شد پیراهن او را بگیرم و گرفتم و نشُستم. چون بوی مارادونا را می داد.
11. در فیلم سینمایی «جوانی» به کارگردانی پائولو سورنتینو هم بازی کرده با این دیلوگ مشهور: « مارادونا: ببخشید، من هم چپ دستم/ جیمی: همۀ دنیا می دونه تو چپ دستی!»- اشاره به گلی که با دست به تیم ملی انگلستان زد و گفت: دست من، دست خدا بود!
12. در مستند «دیه گو مارادونا» ساختۀ «آصف کاپادیا» این جملۀ فیلم مشهور شده: «اگر کوکایین نبود، چه فوتبالیست بهتری بودم من!» و این پاسخ ناپلی ها: غمگین نباش! از این بهتر امکان پذیر نبوده و نخواهد بود.
13. مارادونا به «جرج بست» علاقۀ بسیار داشت و درست 15 سال بعد از مرگ او از دنیا رفت و در همان روز. جرج بست در 59 سالگی و مارادونا در 60 سالگی.
14. هر چند مشهورترین استفاده از دست مارادونا همان گل مشهور است اما به یاد دارم که در آخرین حضور تیم ملی فوتبال شوروی در جام جهانی (1990) نیز با دست، مانع به ثمر رسیدن گل و حذف آرژانتین شد.
15. شهرت مارادونا چنان است که به ضرب المثل های زبان فارسی هم راه یافته است: « مارادونا را رها کن، غضنفر رابگیر!». تعبیری که برای ضربه از خودی به کار می رود.
از شاعرانگی فوتبال مارادونا گفتیم. پس بی مناسبت نیست که با شعر سعدی به پایان بریم:
من خود به چشم خویشتن، دیدم که جانم می رود. حالا حکایت فوتبال است که به تماشای رفتن روح خود نشسته است...
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: دیه گو مارادونا جام جهانی تیم ملی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۱۱۱۲۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مارینوس اوزونیدیس: ۲ یا ۳ شانس خوب را از دست دادیم
سرمربی تیم فوتبال گل گهر سیرجان گفت: بعد از گل اول شانس داشتیم که گل دوم را بزنیم و کار را تمام کنیم ولی گل ساده و راحتی خوردیم و دو یا سه شانس خوب را از دست دادیم.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از کرمان، مارینوس اوزونیدیس امروز _چهارشنبه دوازدهم اردیبهشت_ در نشست خبری پس از دیدار مقابل مس رفسنجان اظهار کرد: بازی خیلی خوبی بین دو تیم خوب برگزار شد؛ هر دو تیم سعی کردند فوتبال بازی کنند و شانس‌هایی را ساختند ولی نمی‌دانم باید چه‌کار کنیم که پیروز شویم.
وی با اشاره به اینکه تیم حریف در ۱۵ دقیقه اول بهتر شروع کرد و این موضوع طبیعی بود چون در خانه بازی می‌کردند، افزود: بعد از آن کنترل بازی را به دست گرفتیم و گل زدیم و بعد از گل شانس داشتیم که گل دوم را بزنیم و کار را تمام کنیم ولی گل ساده و راحتی خوردیم و دو یا سه شانس خوب را از دست دادیم.
سرمربی تیم فوتبال گل گهر سیرجان با بیان اینکه دو تیم تلاش کردند که گل دوم را هم بزنند، تصریح کرد: این اتفاق برای ما از اول فصل افتاده است که خوب بازی و کنترل می‌کنیم ولی در انتها بازی مساوی است و نمی‌توانیم سه امتیاز بگیریم اما به‌طور کلی از روشی که پیش می‌رویم، راضی هستم.
اوزونیدیس با اشاره به اینکه به راحتی دو امتیاز بازی را از دست دادیم، گفت: سعی کردیم سبک گل گهر را تغییر دهیم و در زمین شروع به بازی کنیم ولی به نظر خودم لیاقت این را داشتیم که حتی امتیاز بیشتری بگیریم؛ ما راهمان را ادامه می‌دهیم و امیدوارم مصدومان ما کم کم برگردند.
وی با ابراز امیدواری از بهبودی مصدومیت بازیکنان تیم گل گهر ادامه داد: معتقدم تا این لحظه شایسته امتیازات بیشتر بودیم و به مس رفسنجان تبریک می‌گویم؛ تیم‌خیلی خوبی است و سبکشان تغییر کرده است و این روشی که بازی می‌کنند را دوست دارم.
سرمربی تیم فوتبال گل گهر سیرجان در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران، وضعیت چمن ورزشگاه شهدای مس رفسنجان را خیلی خوب توصیف کرد و شرایط آب و هوایی و باران را کمی مشکل‌ساز دانست و افزود: ما تمام تلاشمان را کردیم که بتوانیم کل تیم را در اختیار داشته باشیم ولی در نیم فصل دوم تغییرات زیادی داشتیم و به خاطر مصدومانی که از دست دادیم، حتی در یازده نفر اول هم مجبور بودیم تغییر بدهیم.
کد خبر 749885
بازداشت مروج کودکهمسری برای تبلیغ آرایشگاه زنانه در اینستاگرام