به نقل از «همشهری آنلاین»

عوارض مزمن کرونا ممکن است تا مدت‌ها ماندگار بماند | تهدید سلامت روان

تاریخ انتشار: ۲ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۴۱۸۸۱۲

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از خبرگزاری مهر، مینوش شعبانی، در خصوص عوارض طولانی مدت بعد از کرونا، اظهار کرد: با طولانی شدن پاندمی، به نظر می‌رسد کووید -۱۹ برای بیماران مبتلا، بعد از بهبود نیز گرفتاری‌هایی ایجاد می‌کند. البته بسیاری از بیماران خوشبختانه ریکاوری کامل پیدا می‌کنند، اما در درصدی از مبتلایان هم علائم ماندگار می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: بسیاری از ارگان‌ها در جریان ابتلاء به کرونا درگیر می‌شوند و در کنار همه این ارگان‌ها، سیستم ایمنی و حتی روان بیماران نیز متحمل آسیب می‌شود. شرایط برای درصد کمی از افراد مبتلا که ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها برخی علائم را با خود همراه داشته باشند، کلافه کننده خواهد بود و عملکرد زندگی‌شان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

شعبانی تصریح کرد: باید به این نکته توجه شود حتی مبتلایانی که در بیمارستان بستری نشده‌اند و افرادی که در فاز حاد بیماری نیازی به کمک گرفتن از پزشک پیدا نکرده‌اند، هم ممکن است دچار طولانی شدن همان علائم خفیف یا بعضاً پیدایش علائم جدید در طی هفته‌های بعد شوند.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، اطلاعات مرتبط با عوارض طولانی مدت کووید ۱۹ را بسیار محدود دانست و گفت: اطلاعات موجود، حاصل تلاش‌های دست و پا شکسته دو سه ماه اخیر و تجربه‌های پیشین از ویروس‌های هم خانواده کووید ۱۹، مثل سارس و مرس است. البته مطالعات متعددی در سراسر دنیا، از جمله ۶ مطالعه ۶ ماهه در انگلیس و یک مطالعه دو ساله در نیویورک در این خصوص آغاز شده است و در واقع باید منتظر گذشت زمان و حاصل این نتایج بود.

علایم تهدید کننده سلامت روان در دوران کرونا

شعبانی ادامه داد: در بیمارانی که بیماری اولیه شدیدتری داشتند و در نهایت هم در بیمارستان بستری شدند، عوارض بعد از کرونا و درگیری مزمن شدیدتری گزارش شده است. البته نه فقط در ریه، در تمام ارگان‌های مربوطه. در شواهد قبلی هم نشان داده شده که در بیماری‌ای همچون سارس، عوارض تا سال‌ها هم ادامه داشته است.

وی در ارتباط با عوارض مزمن کووید ۱۹، افزود: این عوارض ممکن است بعد از ماه‌ها، حتی بیشتر از ۶ ماه ادامه پیدا کند، اما انجمن بیماری‌های عفونی آمریکا (IDSA) به طور دقیق عنوان می‌کند اگر بیشتر از سه هفته علائم با بیمار باشد، اصطلاح «نشانگان پس از کووید-۱۹ حاد» (Post-Acute Covid-19) و اگر بیشتر از ۱۲ هفته طول بکشد«نشانگان مزمن پس از کووید-۱۹» (Chronic Post Covid Syndrome) به آن اطلاق می‌شود.

شعبانی ادامه داد: بسته به شدت بیماری اولیه مریض و بستری شدن یا نشدن وی، نوع علائم مزمن متفاوت است. بیماری که در بخش مراقبت ویژه بستری شده و خدمات متعدد درمانی دریافت کرده باشد، خود به خود جدا از درگیری‌های ابتلاء به کرونا، عوارضی را تجربه خواهد کرد، از طرفی برای این دسته از بیماران، علائم پسا-کووید ۱۹ شدیدتر و احتمالاً طولانی‌تر خواهد بود.

متخصص بیماری‌های عفونی و گرمسیری، افزود: درصد بالایی از بیماران هم که بهبود پیدا می‌کنند، ممکن است این ریکاوری ظاهری و بالینی باشد و آسیب‌هایی به ارگان‌های آنها وارد شده باشد که ادامه دار شود.

شعبانی در خصوص علائم شایع که شامل درصد بالاتری از بیماران مزمن می‌شود، گفت: خستگی، تنگی نفس، سرفه، درد قفسه سینه، کاهش یا از دست دادن تمرکز، اختلالات حافظه، افسردگی، اختلالات اضطرابی و استرسی پس از حادثه، درد عضلانی، سردرد، تب‌هایی که قطع و وصل و بالا پایین می‌شود، از علائمی است که بیشتر گزارش شده است.

عضو هئیت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، ادامه داد: پزشکان پیش بینی می‌کردند که این بیماری ویروسی باعث بروز مشکلات عدیده مزمن می‌شود، اما این موضوع اوایل پاندمی دغدغه مهمی نبود. در آینده نزدیک با حجم بالایی از این بیماران روبه رو خواهیم بود و شاید این رخداد دست کمی از سونامی نداشته باشد.

وی تصریح کرد: معما از مراجعه بیماران جوانی شروع می‌شود که مشکل خاص زمینه‌ای ندارند و در زمان ابتلاء به کووید -۱۹ هم علائم خفیفی را تجربه کرده اند. اینها مدعی هستند صبح‌ها با خستگی بسیار بیدار می‌شوم، وقتی به سرکار می‌روم اصلاً انرژی ندارم و کلافه هستم، همین شرایط موجب می‌شود به مرور زمان برخی اختلالات روحی و روانی، اضطراب و افسردگی در فرد ظاهر شود.

این متخصص بیماری‌های عفونی و گرمسیری، در خصوص میزان شیوع این سندرم، گفت: طبق مطالعه‌ای که در کشور ایتالیا با تحت نظر قرار دادن جمعیت آماری ۱۴۳ نفر به مدت ۲ ماه بعد از اتمام فاز حاد بیماری، انجام شده، بالغ بر ۸۰ درصد از یک سری علائم رنج می‌بردند که از این تعداد حدود ۳۰ درصد آنها دو علامت و حدود ۵۰ درصد سه علامت به بالا به همراه داشتند. همچنین حدود ۴۵ درصد از کل این بیماران از کاهش کیفیت زندگی گله‌مند بودند.

وی افزود: بیمارستانی در پاریس نیز به طور میانگین هفته‌ای ۳۰ مورد نشانگان پسا-کووید گزارش می‌کند که اکثر آنها خانم‌هایی با حدود ۴۰ سال سن هستند.

به گفته شعبانی، خستگی، تنگی نفس، درد مفاصل، درد سینه، سرفه، اختلال چشایی و بویایی، خشکی چشم، قرمزی چشم، سردرد، خلط گلو، کاهش اشتها، درد گلو، سرگیجه، درد عضلانی و اسهال از شایع‌ترین علامت‌های مزمن است.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، ادامه داد: با توجه به اینکه تقریباً ریه اولین اندامی است که درگیر می‌شود، بسیاری از بیماران از طولانی شدن سرفه‌های خشک یا خلط دار شکایت می‌کنند. موضوع سرفه تحت حاد و مزمن به مدت ۳ تا ۸ هفته ناشی از ابتلاء به ویروس‌های تنفسی و برونشیت همیشه مطرح بوده است، اما به طور کلی طولانی شدن علائم، نیاز به ویزیت حضوری توسط پزشک را پررنگ‌تر می‌کند. البته بررسی تیمی از متخصصان نتیجه بهتری به همراه دارد.

وی با تاکید بر لزوم مراجعه حضوری به پزشک، افزود: افراد تا جایی که امکان دارد از ویزیت‌های تلفنی پرهیز کنند، چراکه بررسی برخی علائم خطر به صورت تلفنی امکان پذیر نیست.

شعبانی با اشاره به اینکه اکثر بیماران بستری بعد از ترخیص علائم ماندگاری را تجربه می‌کنند، گفت: در برخی مواقع دیده شده حتی بعد از گذشت یک ماه از بروز بیماری، اسکار بیش از یک سوم از بافت ریه را گرفته است. در مطالعه‌ای در اتریش نشان داده شده که ۸۸ درصد از بیماران بستری ۶ هفته بعد از ترخیص ضایعات واضحی داشته اند و در هفته دوازدهم این رقم به ۵۵ درصد کاهش یافته است.

وی اظهار کرد: زمانی که اختلال در عملکرد سیستم ایمنی رخ دهد، گویی تمام ارگان‌های بدن درگیر شده است. یکی دیگر از ارگان‌هایی که احتمال درگیری آن درجریان ابتلاء به کرونا بالاست، قلب است. در فاز حاد حدود یک سوم از افراد دچار علائم قلبی می‌شوند و بعد از ریکاوری، برخی مشکلات التهابی باعث می‌شود عوارض مزمن قلبی را شاهد باشیم. البته این اختلالات بیشتر افرادی که سابقه بستری دارند را درگیر می‌کند.

شعبانی در خصوص مشکلات نورولوژیک (عصب‌شناختی) ناشی از ابتلاء به کووید ۱۹، عنوان کرد: بر اساس مرور سیستماتیک چندین مقاله، به طور متوسط حدود ۲۰ درصد افراد سردرد را تجربه می‌کنند. این سردرد نمونه‌ای از علائمی اسن که قبلاً اشاره شد که لزوماً نمی‌توان تلفنی بیمار را ویزیت کرد و تشخیص افتراقی های مختلف دارد. باید شرح حال مناسب گرفته شود تا علت آن ریشه یابی شود. اختلالات سرگیجه در ۷ درصد و اختلال بویایی و چشایی در ۵ تا ۸ درصد افراد گزارش شده است. اینکه تا چه زمانی این علائم ادامه دارد، اصلاً مشخص نیست حتی ممکن است تا ۶ ماه هم با بیمار همراه باشد. علائمی همچون تشنج و سکته مغزی، علائم غیرشایعی هستند.

وی، مهم‌ترین عارضه را درگیری سلامت روان دانست و افزود: این مشکل نیاز به بررسی و اطلاع رسانی گسترده دارد.

شعبانی خصوص نشانگان خستگی مزمن نیز ادامه داد: خستگی مزمن و اختلال تمرکز قبلاً هم به دلایل ناشناخته و احتمالاً به دلیل ویروس‌های دیگر مطرح بوده ولی افراد مبتلا باید بدانند که با انجام بعضی کارها می‌توان سیر بهبودی را تسریع کرد؛ مثل رعایت برخی نکات بهداشتی، از جمله بهداشت خواب بسیار اهمیت دارد. همچنین ورزش نیز کمک کننده است. البته برای شروع ورزش بعد از گذر از دوران بیماری باید به برخی نکات توجه و در صورت امکان با پزشک مشورت کرد.

وی افزود: برای مثال اگر فرد مبتلا، ورزشکار باشد و بیماری بدون علامت حادی را هم تجربه کرده باشد، باید به تدریج بعد از حداقل یک هفته بدون هیچ علامتی، با نصف فعالیت قبل شروع کند. حال این زمان وقفه برای افرادی که عوارض ریوی و قلبی را تجربه کرده اند باید طولانی‌تر باشد و بر تمرینات تنفسی تمرکز کنند. همچنین افرادی که در جریان کرونا دچار التهاب عضله قلب شدند باید بعد از گذشت سه تا ۶ ماه از بهبودی، ورزش را شروع کنند.

به گفته عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، طب سوزنی، ماساژ، مصرف داروهای ضد افسردگی با دز کم و آرامبخش برای رف مشکل خواب تحت نظر پزشک و داشتن تغذیه سالم در کاهش نشانگان خستگی مزمن نقش بسزایی دارد.

وی در پایان اظهار کرد: استفاده از ماسک، رعایت فاصله گذاری اجتماعی، پرهیز از حضور در اجتماعات، داشتن خواب راحت و کافی، داشتن تغذیه سالم و ورزش هوازی حداقل سه روز در هفته، بهترین راه‌های پیشگیری از ابتلاء به کرونا است.

کد خبر 574552 برچسب‌ها بیماری روانی

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: بیماری روانی علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی طولانی شدن ارگان ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۴۱۸۸۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علت آن

به گزارش «تابناک»، در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحله‌ای از درمان قرار دارد؟

بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- دارو‌های ضد تشنج

- دارو‌های ضد ویروس

- آنتی بیوتیک‌ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها

فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام‌های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم می‌شود.

درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.

سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:

- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.

منبع : همشهری