چهره قریبیان کاملا فرامرزی است
تاریخ انتشار: ۳ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۴۲۸۱۴۱
ساعت 24-با دیدنش در یک جمع خصوصی که به خاطر شرایط کرونا در فضای باز برگزار می‌شود، پرتاب می‌شوم به دهه شصت. روبوسی نمی‌کنیم ولی روی باز و خوشش به هزار بوسه لاجرم می‌ارزد. دهه شصت به خاطر جنگ و رویدادهای سیاسی 10 سال نبود. می‌شود جنگ هشت‌ساله ما را جنگ جهانی سوم نامید. تمام جهان یک طرف بود و ما یک طرف.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ابرها و آسمان گرفته بودند و رویاها با صدای گلوله‌های ضدهوایی ناتمام می‌ماندند. من هرگز به مدرسه‌های عبوس دهه شصت عادت نکردم و به همین دلیل خیلی از کلاس‌های من در سینماهای شهرمان برگزار می‌شد. خوی در دهه شصت سه سینمای فعال داشت در صورتی که شهرهای بزرگ‌تر از خوی یا سینما نداشتند یا حداکثر یک سینما داشتند. خوی علاوه بر سینما بازیگرهای خوبی هم دارد. هادی حجازی‌فر که این روزها خوب می‌درخشد خویی است. بهروز وثوقی هم متولد خوی است. حالا با همبازی بهروز وثوقی در فیلم گوزن‌ها صحبت می‌کنم. آنها که یادشان است می‌گویند بازی‌اش بیشتر مورد توجه قرار گرفت و بعد از اکران فیلم مردم او را روی دست بردند. یاد فیلم «پایگاه جهنمی» افتاده‌ام که سال شصت و سه بعد از دیدنش در سینما آسیای خوی با حس قهرمانی از سینما خارج شدم. جمشید هاشم‌پور هم که آن روزها به او جمشید آریا می‌گفتند از قهرمان‌های فیلم پایگاه جهنمی بود. هرگز سانسور کلمه آریا را نفهمیدم. ناسلامتی همه ما آریایی هستیم. خلاصه من و آقای قریبیان و آقای آریا همه عراقی‌ها را شکست دادیم. آخ که چقدر محتاج این همزادپنداری بودم. ما به انبوهی از امیدواری این فیلم‌ها که فرامرز قریبیان مرد اول آنها بود، نیاز داشتیم. حالا فرامرز قریبیان از خاطرات «پایگاه جهنمی» می‌گوید. از آمادگی بدنی آقای آریای ما و هاشم‌پور نسل جدید تعریف می‌کند. فرامرز قریبیان آقای خاص سینمای ایران است. نه به خاطر اینکه در گرفتن سیمرغ بلورین هت‌تریک کرده یا اینکه در بیش از صد فیلم و سریال بازی کرده است؛ خاص است چون می‌تواند با ریش در نقش قیس بن مسهر بدرخشد و بدون ریش کاریزمای بازیگران سینمای کلاسیک هالیوود را در یک فیلم ایرانی تزریق کند. بله حق با شماست چهره قریبیان کاملا فرامرزی است. خاص است چون در هیچ حلقه چهار نفره یا پنج نفره از بازیگرهای همسنش که در سینمای ایران مد است، نبوده و هرگز سینما را فدای کار با یک گروه مشخص نکرده است. سال 81 وقتی قریبیان در اولین فیلم بلند سینمایی - رقص در غبار - نقش‌آفرینی کرد من تمام نقش‌های دیگرش را و حتی نامش را فراموش کردم. او فقط یک مرد مارگیر بود. وقتی یک بازیگر می‌تواند از چنگ حافظه بیننده‌ای مثل من که دهه شصت به لطف مدرسه فیلم‌هایش را چندین بار دیده بودم، بگریزد یعنی کارش را بلد است. سال بعد در فیلم «شهر زیبا» از اصغر فرهادی، قریبیان رویی دیگر از توانایی‌اش در فیگورشناسی نقش را با بازی در نقش یک مرد شکسته‌بند سوگوار نشان داد. اما باید از خودمان بپرسیم چرا قریبیان در اوج تجربه و با داشتن آمادگی بدنی عالی در دهه هشتم زندگی‌اش از سینما خداحافظی می‌کند. سینمای ما سینمای گوش است تا چشم. فیلمنامه‌ها بیشتر متکی به قصه هستند تا ادبیات. این سینما جرات و بضاعت تصویر‌پروری ندارد و به تصویرها و فیگورهای تکراری و عموما طنز خود بسنده می‌کند و بازیگرانی با سطح و سابقه آقای قریبیان سال‌هاست که از دوران مشق کردن عبور کرده‌اند و تن به بازی در کاراکترهای نخ‌نما نمی‌دهند. نکته دیگر ساختار و روابط بسیار مبهم و پیچیده صنفی در بدنه سینمای ایران است که کار را برای هنرمندهای مستقل سخت می‌کند و اما رسانه‌ها و جامعه نشر ایران هم در ثبت و مستند کردن تجربیات هنرمندانی مثل آقای قریبیان اهمال می‌کنند. مگر نه اینکه بیش از نیم قرن حضور مستمر و حرفه‌ای در متن سینمای ایران سرمایه و میراث فرهنگی است. حواس‌مان به آقای خاص و افراد خاص سینما باشد. آنها را همه جا نمی‌شود دید. باید گشت و پیدای‌شان کرد .
این سینما جرات و بضاعت تصویر‌پروری ندارد و به تصویرها و فیگورهای تکراری و عموما طنز خود بسنده می‌کند و بازیگرانی با سطح و سابقه آقای قریبیان سال‌هاست که از دوران مشق کردن عبور کرده‌اند و تن به بازی در کاراکترهای نخ‌نما نمی‌دهند.
حواس‌مان به آقای خاص و افراد خاص سینما باشد. آنها را همه جا نمی‌شود دید.
منبع: ساعت24
کلیدواژه: سینمای ایران آقای قریبیان دهه شصت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۴۲۸۱۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تعویض ششم اوسمار کاملا بی نتیجه بود!
به گزارش "ورزش سه"، در شرایطی که پرسپولیس هر 5 تعویض خود را در وقت نود دقیقه‌ای و معمول مقابل ایرالکو انجام داه بود شانس این را داشت تا طبق قانون جدید و در وقت‌های اضافه یک تعویض دیگر هم انجام دهد.
در شرایطی که پرسپولیس با دو گل در وقت‌های اضافه جلو افتاده و نتیجه را چهار بر دو به سود خود کرده بود در دقیقه 113 اوسمار با بیرون کشیدن عیسی آل کثیر محمد مهدی احمدی را به میدان فرستاد. این در شرایطی بود که علی نعمتی قبل‌تر جای عبدالکریم حسن را در دفاع چپ گرفته و ظاهرا احمدی قرار بود روی دست نعمتی در جناح چپ خط میانی بازی کند تا پرسپولیس راه نفوذ از آن سمت را ببندد اما عملا این تعویض هم به نتیجه‌ای منجر نشد چرا که پرسپولیس در فاز دفاع همچنان شکننده بود و در نهایت گل چهارم را نیز خورد.
نکته جالب اینجاست که مجتبی حسینی سرمربی آلومنیویم اراک از علیرضا نقی زاده باتجربه به عنوان آخرین تعویضش در همان دقیقه 113 که احمدی وارد زمین شد استفاده کرد که نقی زاده گل مساوی تیمش را در وقت‌های تلف شده زد و البته با گل کردن پنالتی آخر تیمش سند صعود ایرالکو را امضا کرد اما نمایش احمدی در آن دقایقی که در زمین بود اصلا به چشم نیامد و او هم نتوانست با حفظ توپ یا پیش بردن آن به حفظ برتری تیمش در زمانی که بازی 3-4 بود کمک کند.
در عین حال شاید اگر اوسمار در عوض میدان دادن به احمدی از ابوالفصل بابایی یا حتی محمد بادپا که در خط حمله بازی می‌کنند به جای آل کثیر خسته سود می برد شاید این بازیکنان می توانستند توپ را در زمین حریف نگه دارند، خطا بگیرند یا حتی گل پنجم را به ثمر برسانند که البته همه اینها فرضیه‌ای است که نمی توان با قاطعیت گفت حتما جواب می داد و تعویض اوسمار اشتباه بود.
دانشجویان سال سوم دانشگاهها، بورسیه دانشگاه فرهنگیان می‌شوند