گزارش| راه طولانی تحزب در ایران| احزابی که هستند اما نیستند
تاریخ انتشار: ۳ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۴۳۵۴۲۴
براساس قانون جدید احزاب، از ۲۵۰ حزبی که در کشور داشتیم ۱۲۰ حزب مجوز فعالیت دریافت کردند اما تحزب در ایران تا رسیدن به جایگاه واقعی هنوز راه درازی در پیش دارد. - اخبار سیاسی -
گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم- جمال عرف معاون سیاسی وزیر کشور در روزهای گذشته در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم اعلام کرد که تاکنون، از 250 حزب و تشکل سیاسی، 120 حزب و تشکل سیاسی وجود دارد و عملاً بیش از نیمی از آنها نتوانستند خود را با قانون جدید تطبیق دهند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در صفحه اینستاگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
اشاره آقای عُرف به قانون جدید احزاب که قرار بود سر و سامانی به وضعیت احزاب بدهد. قانون نحوه فعالیت احزاب و گروه‌های سیاسی در سال 95 به تصویب رسید و مقرر شد تشکل‌های سیاسی فعالیت‌های خود را با مفاد مصرح در این قانون جدید وفق و تطبیق دهند. براین اساس احزاب و تشکلها موظف شدند مجمع عمومی مؤسس خود را با حضور حداقل سیصد نفر از اعضای رسمی در بیش از نیمی از استان‌های کشور برگزار کرده و اسناد تأسیس دفاتر رسمی خود را حداقل در یک‌سوم از مراکز استان‌های کشور ارائه کنند.
این اقدام از مهرماه سال 96 برای ساماندهی احزاب اجرایی شد. اقدامی که شاید خوشایند یکسری از تشکل‌های سیاسی نبود اما مجبور بودند خود را با معیارهای قانونی وفق دهند. احزاب و تشکل‌های سیاسی براساس قانون باید ظرف 6 ماه خود را با قانون جدید منطبق می‌کردند که این فرصت تا پایان سال 96 بود.
ابتدای سال 98 مدیرکل سیاسی وزارت کشور در نشستی خبری گفته بود: 105 حزب شرایط خود را با قانون جدید احزاب تطبیق داده‌اند و 15 حزب هم در حال تطبیق شرایط خود هستند. احزابی که این تطبیق را انجام نداده‌اند قانونا نمی‌توانند فعالیت سیاسی داشته باشند و برای فعالیت باید مجدد تقاصای تاسیس دهند.
جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در کانال اینستاگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)
** تحزب در ایران
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، در دو اصل 26 و 27 به کلیات مربوط به آزادی احزاب و انجمن‌ها و شرایط و حدود فعالیت آنها پرداخته است. در دهه ابتدایی انقلاب چند حزب مهم و موثر از جمله حزب جمهوری اسلامی، سازمان مجادهین انقلاب، جامعه روحانیت و.. شکل گرفت که تاحد زیادی شکل و شمایل واقعی تحزب را داشتند اما با انحلال حزب جمهوری اسلامی، در دهه هفتاد و بعد از روی کارآمدن دولت خاتمی که شعارش را توسعه سیاسی انتخاب کرده بود، شاهد رشد کمی و قارچ‌گونه احزاب بوددیم اما از نظر کیفی تحزب به معنای واعقی ان شکل نگرفت و متاسفانه نوعی قهقرا رفتن بود و حزب، جایگاه و کارکرد خود را در جامعه از دست داد. بطوری که اگر از یک شهروند عادی بخواهیم به صورت بداهه نام چند حزب در ایران را بگوید شاید به زحمت یک یا دو حزب را نام ببرد. البته اگر مخاطب‌مان به مسایل سیاسی علاقه‌مند باشد نام‌های آشنایی مانند حزب موتلفه اسلامی، اعتماد ملی، کارگزاران و جامعه روحانیت را خواهد برد که باز هم به تعداد انگشتان دو دست نخواهد رسید.
این در حالیست که تعداد احزاب و تشکل‌های سیاسی ثبت‌شده در ایران رقم بالایی است اما اسم بسیاری از آنها را کمتر شنیده‌ایم و می‌توان گفت این احزاب در عمل فعالیت رسمی ندارند. درواقع تا همین سال گذشته لیست وزارت کشور مملو از نام احزابی بود که اسما «هستند» اما عملا «نیستند».
با نگاهی به سابقه احزاب در کشور نیز این نکته کاملا بارز است که تولد و سابقه فعالیت بسیاری از این احزاب و تشکلها به انتخابات‌های مهم کشور گره خورده است. کما اینکه پیش از هر انتخاباتی، احزاب یا ائتلاف‌های نوظهوری وارد عرصه فعالیت‌های سیاسی کشور می‌شوند و انحلال برخی از آنها پس از انتخابات‌های مختلف نیز گویای این موضوع است که پایان کار یک حزب می‌تواند ارتباط مستقیمی با یک انتخابات داشته باشد.
بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که یکی از دلایل تاسیس حزب‌هایی که تنها در حد یک اسم هستند و هیچ فعالیتی ندارند، همین استفاده‌های انتخاباتی از آنهاست و این موضوع انتقادهای بسیاری به همراه داشته است.
حضور چنین تشکل‌هایی که حتی بسیاری از سیاسیون نام برخی از آنها را نمی‌دانند و تنها در دوران انتخابات به جنب و جوش می‌افتند، سبب شد تا نمایندگان مجلس شورای اسلامی در دوره نهم و دهم به فکر ساماندهی احزاب بیفتند تا تاسیس و تداوم حضور آنها به عنوان یک حزب دارای قواعد و شرایطی باشد اما به‌هرروی این قانون اگرچه به کم شدن احزاب کمک کرد اما تحزب در ایران تا رسیدن به جایگاه واقعی هنوز راه درازی در پیش دارد زیرا فراهم شدن فعالیت حزبی مستلزم مهیا بودن ساختار حزبی، امکانات و ابزار است.
گرچه پس از قانون احزاب مصوب سال 1395 تعداد احزاب ثبت شده به نصف کاهش یافت و به 120 حزب رسید اما همین تعداد هم برای یک نظام سیاسی بسیار زیاد است مگر اینکه فرض کنیم این احزاب همچون گذشته تنها اسمی بر روی کاغذ هستند.
این موضوعی است که معاون سیاسی وزیر کشور هم بر آن تاکید کرده و می‌گوید: من خودم شخصاً به‌عنوان کارشناس و نه به‌عنوان معاون سیاسی، اعتقاد به 120 حزب ندارم و فکر می‌کنم در یک نظام سیاسی باید بتوانیم 5-6 حزب قوی و فراگیر داشته باشیم و به‌معنای واقعی کارکرد حزبی داشته باشند.
براین اساس تا زمانی که احزاب به جایگاه واقعی خود نرسند، انتظار تشکیل نظام حزبی یا انتخابات براساس حزب، امری خیالی خواهد بود.
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: احزاب اصلاح طلب احزاب اصولگرا خانه احزاب ایران احزاب اصلاح طلب احزاب اصولگرا خانه احزاب ایران جدیدترین خبرها و تحلیل های ایران و جهان تشکل های سیاسی تسنیم بخوانید تحزب در ایران حزب در ایران احزاب و تشکل قانون جدید کلیک کنید
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۴۳۵۴۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تحلیلگران سیاسی درباره «وعده صادق» چه گفتند؟
به گزارش خبرگزاری مهر، جمهوری اسلامی ایران اخیرا در واکنش به حمله تروریستی رژیم صهیونیستی به کنسولگری تهران در دمشق حمله های ترکیبی موشکی و پهپادی گسترده‌ای را علیه اهداف معینی در سرزمین‌های اشغالی انجام داد.
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در این عملیات ده‌ها پهپاد انتحاری از نوع شاهد ۱۳۱ و ۱۳۶ و موشک‌های هایپرسونیک فتاح و سجیل و خرمشهر را علیه اهداف مهمی در سرزمین‌های اشغالی شلیک کرد. در موج حمله های سپاه صدها پهپاد و موشک به سمت سرزمین‌های اشغالی پرتاب کرده است. آخرین گزارش‌ها حاکی از آن است که عملیات ترکیبی ایران به اراضی اشغالی خسارت‌های فراوانی به صهیونیست‌ها وارد کرده است.
این عملیات واکنش بسیاری از شخصیت‌ها و تحلیلگران برجسته سیاسی و فعالان رسانه‌ای را به همراه داشت.
شاشنک جوشی، سردبیر دفاعی اکونومیست
اسراییل پیشتر به آمریکایی‌ها و دولت‌های منطقه اطلاع داده که واکنش آن (تل‌آویو) اجتناب‌ناپذیر است و احتمالا به پایگاه‌های نظامی یا تأسیسات هسته‌ای ایران حمله کند.
البته این تحلیل درحالی است که رژیم صهیونیستی عملا از هرگونه واکنش به اقدام تنبیهی جمهوری اسلامی ایران خودداری کرد زیرا وحشت داشت که پاسخ ایران کوبنده تر و دردناک تر از قبل باشد.
جنک یوگر، یکی از تولیدکنندگان برنامه خبری یانگ تِرکس
اگر شما یک دموکرات هستید که از بوش به خاطر آوردن ما به جنگ عراق عصبانی هستید، بهتر است که بایدن را بابت وارد کردن ما به جنگی به مراتب فاجعه بارتر با ایران، تشویق نکنید. لطفاً سعی کنید حداقل کمی اصول و ثبات داشته باشید. به بایدن بگویید ما این جنگ را نمی‌خواهیم!
علی واعظ، مدیر پروژه ایران در گروه بحران
ایران ممکن است توجه جهان را از آنچه در غزه اتفاق میفتد منحرف کند اما دستاوردهای قدرت نرم این حمله برای ایران در جهان اسلام را دست کم نگیرید.
سوال این است که آیا ایران از انزوای اسرائیل سود بیشتری می‌برد یا از محبوبیت خود؟
مایراو زونسن، کارشناس گروه بحران
محتمل‌ترین راه برای جلوگیری از همه درگیری ها، دستیابی به آتش‌بس است.
سینا طوسی، کارشناس اندیشکده مرکز سیاست بین‌الملل
تصور می‌کنم رسانه‌ها و مقامات آمریکایی با استفاده از عباراتی همچون «۹۹٪ رهگیری» یا «فقط اصابت ترکش» - تأثیر حمله‌ها را کم‌اهمیت جلوه می‌دهند که نشان دهنده تمایل به جلوگیری از تشدید تنش است. آنها با به حداقل رساندن شدت حمله ها، ترجیح می‌دهند تا از حمله متقابل بزرگ اسراییل اجتناب کنند.
تامی ویتور، کارمند سابق دفتر اوباما
این دیوانه‌ها سخت می‌خواهند که ما را وارد جنگ مستقیم با ایران کنند. این بی‌رحمانه و احمقانه است و آن چیزی نیست که رای دهندگان در این کشور واقعاً می‌خواهند.
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد