به نقل از «ناطقان»

چرا سگ‌ها استخوان را دفن می‌کنند؟

تاریخ انتشار: ۷ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۸۰۰۱۵۱

جویدن استخوان از تفریحات مورد علاقه‌ی سگ‌هاست و اگر این استخوان را خیلی دوست داشته باشند حتی ممکن است آن را دفن کنند. ناطقان: تئوتی اندرسون (Teoti Anderson) مربی حرفه‌ای سگ‌ها و مشاور رفتاری در فلوریدا می‌گوید: دلیل اینکه سگ‌ها اجسام را دفن می‌کنند این است که می‌خواهند آن را برای آینده ذخیره کنند. هنگامی که نمی‌دانید کی دوباره غذا پیدا خواهید کرد طبیعی است که باقی‌مانده آن را پنهان کنید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دفن کردن استخوان نوعی ذخیره غذا برای دسترسی‌های بعدی به آن است. این رفتار در بین بیشتر گونه‌های پرندگان و پستانداران از جمله سگ‌سانانی که نوادگان سگ‌های اهلی امروزی هستند مانند گرگ خاکستری معمول است. سگ‌ها غریزه‌ی دفن کردن خود را از آن‌ها به ارث برده‌اند.

گرگ‌ها که مهارت شکارشان معروف است در محل‌هایی که لاشخور‌ها وجود دارند می‌مانند و طعمه خود را کاملا می‌خورند. اما بر طبق مقاله‌ای که در سال ۱۹۷۶ در مجله‌ی اتولوجی (Ethology) منتشر شد گاهی اوقات گرگ‌ها باقی‌مانده شکار خود را با خود می‌برند و در مکانی دفن می‌کنند. گرگ‌ها و سایر سگ‌سانان به عنوان احتکار کنندگان پراکنده شناخته می‌شوند، به این معنا که باقی مانده غذای خود را در مناطقی وسیع به طور پراکنده پنهان می‌کنند. بر طبق همین تحقیقات حتی توله‌های گرگ‌ها نیز برای پنهان کردن شکار خود از خواهر‌ها و برادرهایشان آن را دفن می‌کنند پس هنگامی که سگ‌ها این رفتار غیرمعمول را در حیاط خانه شما انجام می‌دهند در حال پیروی از "گرگ درونشان" هستند.

بیشتر سگ‌ها امروزه نیازی به ذخیره غذا ندارند، زیرا صاحبانشان به آن‌ها غذا خواهند داد، اما این به آن معنا نیست که غریزه‌ی آن‌ها برای ذخیره کردن دیگر وجود نداشته باشد.

سزار میلان (Cesar Millan)، رفتارشناس سگ می‌گوید: گاهی اوقات غریزه دفن اجسام ربطی به ذخیره‌ی غذا و یا حضور لاشخور‌ها ندارد بلکه دفن کردن می‌تواند روشی برای بو کشیدن و لذت بردن از اجسام مورد علاقه باشد و یا روشی برای سگ‌هایی بی حوصله برای شروع بازی با صاحبانشان و یا حتی راهی برای کاهش اضطراب.

بعضی از نژاد‌های سگ علاقه بیشتری به کندن زمین دارند. مانند تریر‌ها (terriers) که زمین را برای دفن غذا و یا بدون هیچ دلیل خاصی می‌کنند.

اندرسون می‌گوید: سگ‌هایی که برای شکار و یا تعقیب پرورش یافته‌اند اغلب به دفن کردن اسباب بازی‌ها، استخوان‌ها و خوراکی‌های تشویقی علاقه بیشتری نشان می‌دهند. پس عجیب نیست اگر یک سگ داکسهوند (Dachshund) استخوانی را زیر بالش‌های مبل پنهان کند. او افزود: اگر سگی غریزه دفن کردن نداشته باشد آن‌گاه جای نگرانی است.

بعضی از سگ‌ها هرگاه که حس‌شان بگوید به سراغ مخفی‌گاه‌هایشان می‌روند. بعضی دیگر تشویقی خود را پنهان می‌کنند و برای یک هفته به سراغش نمی‌روند گروهی قبل از انتخاب مکان نهایی برای پنهان کردن جای جایزشان را ۲۰ بار عوض می‌کنند و برخی استخوان را دفن می‌کنند و آن را به کلی فراموش می‌کنند.

اگر سگی به سراغ گنج پنهان کرده خود نمی‌رود به این معنا نیست که جایش را فراموش کرده است. براساس مقاله‌ای در مجله‌ی (Applied Animal Behaviour Science) قدرت بویایی سگ‌ها ۱۰هزار تا ۱۰۰ هزار برابر انسان‌هاست، پس یادآوری مخفی‌گاهشان به ندرت برای آن‌ها مشکل ساز خواهد شد.

به جز استخوان دیگر چه چیز‌هایی را دفن می‌کنند؟

اندرسون می‌گوید: من یک بار سگی را دیدم که سنگ‌ها را دفن می‌کرد. من نمی‌دانم چرا این سنگ‌ها خاص بودند، اما برای او خاص بودند. منبع: باشگاه خبرنگاران برچسب ها: سگ ها ، استخوان ها ، دفن کردن

منبع: ناطقان

کلیدواژه: سگ ها استخوان ها دفن کردن دفن می کنند دفن کردن گرگ ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۸۰۰۱۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

این ویتامین را بخورید و این ورزش را انجام دهید؛ پوکی استخوان نمی‌گیرید

آفتاب‌‌نیوز :

افزایش سن با ضعف، شکستگی استخوان، خمیدگی پشت و کوتاه شدن قد همراه است که اغلب افراد از آن‌ها به عنوان نشانه‌های پیری یاد می‌کنند، اما این علائم در واقع نشانه‌های ابتلا به پوکی استخوان هم است. از دیگر عوامل خطر مهم در بروز این بیماری می‌توان به مواردی همچون عدم تحرک، یائسگی، رژیم غذایی فاقد کلسیم، مصرف برخی دارو‌ها همانند کورتیکو استروئید، مصرف سیگار، عدم تماس با نور خورشید و نیز زمینه‌های ارثی و عوامل ژنتیکی اشاره کرد. مطالعات مختلف نشان داده‌اند که این بیماری تا ۷۰ درصد می‌تواند تحت کنترل ژن‌ها باشد و در خانواده تکرار شود.

خانم‌ها با میزان بالاتری نسبت به آقایان به این بیماری مبتلا می‌شوند که البته دلایل زیادی برای آن ذکر شده است که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به یائسگی اشاره کرد. در این دوران به علت کاهش هورمون استروژن از میزان تراکم استخوانی کاسته می‌شود. این بیماری علائم قابل توجهی ندارد به همین دلیل به بیماری خاموش شناخته می‌شود. در مراحل اولیه‏ بروز، علائم آن به ندرت ظاهر می‏‌شود و به همین دلیل تشخیص بیماری را دشوار می‏‌کند.

از مهم‌ترین علائم پوکی استخوان می‌توان به شکستگی خود به خود استخوان‌ها با کمترین ضربه اشاره کرد که به میزان بالایی در گردن، ران و لگن و ستون مهره‏‌ها ایجاد می‌شود که به دنبال این شکستگی‌ها، درد در نواحی دارای شکستگی ایجاد می‌شود. انحراف ستون مهره‌ها و کوتاه شدن قد نیز از علائم آن است.

این بیماری هزینه‌های زیادی را به جامعه و فرد تحمیل می‌کند به شکلی که بر اساس مطالعاتی که در دانشگاه علوم پزشکی تهران صورت گرفته است، استئوپروز (پوکی استخوان) مسئول از دست رفتن بیش از ۳۶ هزار سال زندگی مردان و زنان ایرانی در مقیاس DALY است؛ بنابراین می‌توان گفت که مرگ و میر و بار ناشی از استئوپروز به دلیل شکستگی‌های مکرر استخوان‌ها و هزینه‌های درمانی و بستری همیشه قابل توجه بوده و در نتیجه پیشگیری از آن نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی، کاهش مرگ و میر و هزینه‌های خدماتی و درمانی دارد.

برای تشخیص این بیماری از روش‌های متفاوتی استفاده می‌شود که شامل گرفتن شرح حال کامل، انجام معاینات فیزیکی، ارزیابی آزمایشگاهی، تست سنجش تراکم استخوان و گا‌ها عکس‌های رادیولوژی است. یکی از مهم‌ترین ابزار‌هایی که برای پیش‌بینی خطر شکستگی و در نتیجه شناسایی افراد در معرض خطر بکار برده می‌شود، ابزار فرکس است.

همانطور که اشاره شد روش‌های متفاوتی برای تشخیص استئوپروز وجود دارد که گرفتن شرح حال کامل از مهم‌ترین آن‌ها است، زیرا این مرحله به تشخیص اولیه یا ثانویه بودن استئوپروز فرد کمک به سزایی می‌کند. بررسی علایم رادیولوژیک بخصوص بصورت شکستگی مهره‌ها و کاهش تراکم استخوان نیز در این زمینه کمک کننده است. تست سنجش تراکم استخوان به عنوان تست طلایی برای تشخیص استئوپروز است. مارکر‌های آزمایشگاهی همانند سطوح سرمی کلسیم، فسفر، آلکالین فسفاتاز، آلکالین فسفاتاز استخوانی، هورمون پاراتورمون و همچنین بیومارکر‌های استخوانی شامل استئوکلسین و C ترمینال تلوپپتید (CTX) نیز در این روند کمک کننده هستند. البته بیوپسی استخوان نیز در تشخیص بیماری و بررسی کیفیت استخوانی کمک کننده است که به علت تهاجمی بودن کاربردی ندارد؛ بنابراین به نظر می‌رسد شناسایی بیماران در معرض خطر این بیماری و سپس پیشگیری از بروز آن از اهمیت بالایی برخوردار باشد. کیفیت زندگی که شامل داشتن تغذیه مناسب، فعالیت فیزیکی کافی و تماس با نورآفتاب کافی است در این راستا حائز اهمیت است. همانطور که می‌دانیم تغذیه به طور کلی به عنوان یک فاکتور موثر در بسیاری از بیماری‌ها مورد توجه است و بیماری استئوپروز نیز از این قاعده مستثنی نیست.

رژیم غذایی دارای کلسیم و ویتامین D کافی برای پیشگیری از این بیماری مورد نیاز است. مواد لبنی از جمله مواد غذایی غنی از کلسیم نیز باید در رژیم روزانه افرد قرار گیرد و از آنجایی که حضور ویتامین D به همراه کلسیم برای سلامت استخوان‌ها مورد نیاز است پس باید ویتامین D کافی نیز در بدن وجود داشته باشد. نور آفتاب به عنوان یک منبع مهم برای جذب کافی ویتامین D شناخته شده است. لازم به ذکر است که تماس با نور آفتاب به طور مستقیم و نه مثلا از پشت پنجره، برای ساخت ویتامین D مورد نیاز است. از این رو تماس مستقیم با نور آفتاب با میزان ۳۰ دقیقه در روز در برنامه روزانه فرد قرار گیرد.

از راه‌های مهم پیشگیری از استئوپروز، انجام فعالیت فیزیکی به صورت منظم است. مطالعات مختلف نشان داده‌اند که ورزش‌های تحمل کننده وزن که فشار بالایی به استخوان‌های فرد وارد می‌کنند می‌توانند تاثیر مثبتی بر تراکم استخوان داشته باشند و بدین ترتیب موجب افزایش تراکم استخوان فرد شوند، لذا انجام این ورزش‌ها حداقل ۳۰ دقیقه در روز می‌تواند کمک کننده باشد.

بنابر اعلام مرکز تحقیقات استئوپروز، پیاده‌روی به عنوان یک ورزش موثر بر تراکم استخوان بسیار توصیه شده است. از طرفی انجام فعالیت فیزیکی موجب افزایش تعادل فرد می‌شود و بدین ترتیب در دوران کهنسالی برای حفظ تعادل فرد بسیار کمک کننده است. برای پیشگیری از این بیماری، افراد می‌بایست در دوران کودکی و نوجوانی یک رژیم غذایی غنی از کلسیم داشته و به طور منظم ورزش کنند و تماس کافی با نور آفتاب را همواره مد نظر داشته باشند تا بدین ترتیب قبل از رسیدن به پیک تراکم استخوانی در دهه سوم زندگی، ذخیره کافی استخوانی برای خود تهیه کنند و بدین ترتیب با افزایش سن این افراد کمتر در خطر پوکی استخوان قرار گیرند.

منبع: خبرگزاری ایسنا