به نقل از «شبستان»

دعا با قسم دادن امام هشتم به فرزندشان استجابت می شود

تاریخ انتشار: ۴ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۰۹۲۲۲۰

حجت الاسلام عدالتیان گفت: این شدت علاقه امام رضا (ع) به فززندانشان از نظر عاطفی و آن نقش ویژه ای که امام جواد (ع) در روشن شدن حقیقت امامت حضرت داشتند سبب شدکه شیعیان هر وقت امام رضا (ع) را به نام فرزندشان قسم می داند، آن را رد نمی کردند.

خبرگزاری شبستان- مشهد- مرضیه وحدت؛ امام محمد تقی (ع)، به دلیل بخشندگی فوق‌العاده و برآورده کننده نیازها مشهور به جوادالائمه (ع) یا باب‌الحوائج هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ایشان در دهم رجب سال ۱۹۵ هجری قمری چشم به جهان گشود. امام محمد تقی (ع) نهمین امام شیعیان و فرزند امام رضا (ع) هستند. به مناسبت میلاد باسعادت این امام همام خبرگزاری شبستان گفتگویی با حجت الاسلام مهدی عدالتیان، رئیس موسسه فرهنگی راه روشن داشته که تقدیم خوانندگان می شود:

 

نحوه تبلیغ امام جواد (ع) برای اسلام علنی بوده یا در خفا و جو سیاسی آن زمان چگونه بود و ایشان چگونه دین اسلام را ترویج می دادند؟

نکته ای که باید در اینجا توجه داشته باشیم این است که  جو حاکم در زمان امام جواد (ع) جو نفاق بود یعنی مامون با اینکه قاتل امام رضا (ع) بود خود را را محب اهل بیت جلوه می داد و می خواست جنایت بزرگ خود را بپوشاند و از طرفی اگر امام می خواستند در ظاهر او را تایید کنند او موفق شده بود نفاق خود را عملی کند و تظاهر به دوستی با اهل بیت را در ذهن مردم تثبیت کنند و اگر حضرت می خواستند با او مبارزه علنی کنند او به زودی و قبل از اینکه امام موفق به اجرای اهداف الهی شوند به شهادت می رساند و اهداف الهی حضرت ناکام می ماند لذا در این جو نفاقی که حاکم بود حضرت از سه روش برای تبلیغ استفاده کردند.

یکی تبلیغ شبکه مبلغان که از ناحیه حضرت اداره می شد و هر کدام از مبلغان در همه نقاط ممالک اسلامی و نقاطی که می خواستند پیام بگیرند، حضور داشتند و پیام حضرت را می رساندند. دوم مشخص کردن خطوط بود که حضرت تلاس زبادی می کردند تا خط صحیح و ناصحیح و خط نفاق و خط ظلم از خطوط دیگر متمایز شود و حیله گری افرادی که ظلم می کنند به نتیجه نرسد و  سوم روشنگری بود که امام جواد (ع) با رفتار و گفتار به موقع خود روشنگری می کردند و دست دشمنان را رو می کردند و افشاگری از کارهای آنها با تدبیر ویژه امام باعث شد که مردم فریب نفاق را نخورند.

 

گمشده جامعه امروز چیست و در چه زمینه ای جامعه امروز نیاز دارد از ایشان الگو بگیرد؟

ما اگر بخواهیم در جامعه امروز دنبال گمشده ای باشیم، به عبارتی نیاز و کمبودی که در جامعه احساس می کنیم در سه بخش سیاسی، اجتماعی و فردی این گمشده را می توانیم بیان کنیم. در بخش سیاسی نشناختن دقیق دوست و دشمن است، می بینیم در این خصوص تاکید فراوانی دارند که دوست و دشمن شناخته شوند. در بخش اجتماعی دور شدن از خیرخواهی و نوع دوستی خطری است که جامعه را تهدبد می کند و گمشده امروز است. بخش فردی خطر و گمشده این است که دنیا پرستی به سراغ انسان بیاید و حب دنیا در انسان ریشه کند و اسیر دنیا شود.

 

در هر سه زمینه امام جواد (ع) الگوی بسیار ارزشمندی هستند هم در جهت دوست و دشمن شناسی هم در جهت پرهیز از دنیا پرستی و روی آوردن به زهد حقیقی که زهد حقیقی نداشتن نیست بلکه خواستن و اسیر نبودن نسبت به دنیا است، چه بسیار کسانی که ثروت زیادی دارند و اسیر ثروت نیستند لذا در بعد اجتماعی خیرخواهی و نوع دوستی را حضرت با عمل و گفتارشان ترویج دادند.

 

بسیار شنیده ایم که می گویند اگر امام رضا(ع) را به جان فرزندشان امام جواد (ع) قسم بدهی دعایت مستجاب می شود، آیا روایت یا حدیثی در این زمینه وجود دارد؟  

در این زمینه ما روایتی نداریم و حدیثی نیست اما از این جهت که امام رضا (ع) فرزندشان جوادالائمه را در سن بالا  خدای متعال به ایشان داد و این باعث شد نگرانی عظیمی از شیعیان برطرف شود چون دشمنان می گفتند اگر ایشان امام است چرا فرزندی ندارند، لذا وقتی امام جواد (ع) متولد شدند امام رضا (ع) فرمودند:" در اسلام مولودی با برکت تر از این نبوده است". این شدت علاقه امام رضا (ع) به فززندانشان از نظر عاطفی و آن نقش ویژه ای که امام جواد (ع) در روشن شدن حقیقت امامت حضرت داشتند سبب شدکه شیعیان هر وقت حضرت را به نام فرزندشان قسم می داند، آن را رد نمی کردند لذا از این جهت این مسئله به صورت تجربی یعنی کسی که حاجتی داشت و می گرفت و به دیگران می گفت، به این صورت در بین شیعیان شایع شد و حقیقتی است که شیعیان این گونه توسل را دیدند.

 

علت ازدواج امام جواد (ع) با ام الفضل دختر مامون با اینکه می دانستند، وی ایشان را به شهادت می رساند چه بود؟

مامون با چهار هدف دختر خود را به ازدواج امام جواد (ع) در آورد، اول دور کردن اذهان مردم  از قتل امام رضا (ع) که این نسبت را از خود دور کند. دوم داشتن جاسوسی در بیت امام، سوم تظاهر به دوستی با خاندان رسالت و اهل بیت و چهارم دور نگه داشتن شیعیان از مبارزه با طاغوت زمان و با حکومت خود بود، لذا این ازدواج را به حضرت تحمیل کرد.

گاهی نقشه دشمنان این بود وقتی می خواستند چیزی را تحمیل کنند به صورت خصوصی به آن شخصیت ابلاغ می کردند که شما باید این کار را قبول کنی ولی در ملا عام تظاهر به یک درخواست رسمی بود. مامون در خفا حضرت را مجبور به این کار کرد و حضرت هم در شرایطی قرار گرفتند که هم از جهت موقعیت اجتماعی که تشکیل شد و خطر اضمحلال و تفرقه بین شیعیان و دوستان  و آن جوی که مامون ایجاد کرد و با ابلاغ پیام رسمی به حضرت، این تهدید خود را برای حضرت مشخص کرد و امام جواد (ع) دانستند که اگر این ازدواج را نپذیرند قبل از انجام رسالت خود، ایشان را به شهادت خواهد رساند.

 

اگر چه همه امامان آماده شهادت بودند اما شهادت باید در زمانی اتفاق بیفتد که ماموریت خود را انجام داده باشند و قبل از آن اگر خود را در معرض چنین خطری قرار بدهند، رسالت و ماموریت الهی که به آنها واگذار شده، ناتمام می ماند. لذا حضرت این ازدواج تحمیلی را پذیرفتند و در آن شرایط چاره ای جز پذیرش این مسئله نداشتند و با همه خطراتی که داشت اما به خاطر  رسالت الهی و روشنگری هایی که باید در این فضا و با استفاده از این امکانات انجام می دادند این مسئله را قبول کردند.

 

پایان پیام/648

منبع: شبستان

کلیدواژه: رهبران جامعه اسلامی ولادت امام جواد ع بصیرت و دشمن شناسی امام رضا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۰۹۲۲۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلمانِ نیک به خدا نزدیک ترند / جایگاه معلم و ارزش علم آموزی از منظر امام رضا(ع)

دوازدهم اردیبهشت سالروز شهادت استاد شهید مطهری، به عنوان روز معلم نامیده شده است. شاید بتوان گفت در بین همه ادیان آسمانی و مکتب‌های موجود در دنیا، بیشترین سفارش و توصیه به علم‌آموزی و تکریم و تجلیل از حق معلم و استاد، در دین مبین اسلام بوده است.

بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها» خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلمان بشریت هستند. مقام معلم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً».

40 چهارشنبه را میهمان کلمات گهربار و حیات‌بخش حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) هستیم و همراه خوانندگان، شرح یک حدیث رضوی را در گفت‌وگو با اساتید حوزه و دانشگاه بررسی خواهیم کرد. شرح حدیث این هفته را در محضر استاد حوزه و دانشگاه، حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمد باقر ربانی هستیم تا از جام معرفت کلمات رضوی، جان تشنه خویش را سیراب کنیم.

با عرض تبریک روز معّم خدمت شما استاد گرامی، صفحات رواق را منور به روایتی از حضرت رضا(ع) درباره علم آموزی و اهمیت کار معلّمی بفرمایید.

این روز بزرگ که به مناسبت شهادت استاد بزرگ حوزه و دانشگاه حضرت آیت الله شهید مطهری نامگذاری شده است، گرامی می‌دارم و مخصوصاً برای روح پاک آن دانشمند نمونه و دلسوز  پر تلاش، از درگاه خداوند طلب رحمت و رضوان دارم و به همه اساتید کشور عزیزمان ایران، این روز بزرگ را تبریک و تهنیت عرض می کنم. همان‌طور که می‌دانید اسلام، تأکید بسیاری بر ارزش ذاتی علم و تعلیم و تعلم آن دارد تا جایی که بسیاری از آیات قرآن و روایات پیامبر و اهل بیت(ع) در این باره وارد شده است. بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها»، خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلّمان بشریت هستند. مقام معلّم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلّم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً»

از امام رضا(ع) که خود ملقّب به عالم آل محمد(ص) است و معلم همه بشریت نیز روایاتی در این باب نقل شده که یکی از مهمترین آنها روایتی است که به نقل از پدران خود و آنها هم به نقل از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل فرموده‌اند که آن حضرت فرمود: «طَلَبُ اَلْعِلْمِ فَرِیضَةٌ عَلَی کُلِّ مُسْلِمٍ، فَاطْلُبُوا اَلْعِلْمَ مِنْ مَظَانِّهِ، وَ اِقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ، فَإِنَّ تَعْلِیمَهُ لِلَّهِ حَسَنَةٌ، وَ طَلَبَهُ عِبَادَةٌ، وَ اَلْمُذَاکَرَةَ فِیهِ تَسْبِیحٌ، وَ اَلْعَمَلَ بِهِ جِهَادٌ، وَ تَعْلِیمَهُ مَنْ لاَ یَعْلَمُهُ صَدَقَةٌ، وَ بَذْلَهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللَّهِ، لِأَنَّهُ مَعَالِمُ اَلْحَلاَلِ وَ اَلْحَرَامِ، وَ مَنَارُ سَبِیلِ اَلْجَنَّةِ، وَ الْمُؤْنِسُ فِی اَلْوَحْشَةِ، وَ اَلصَّاحِبُ فِی اَلْغُرْبَةِ وَ اَلْوَحْدَةِ، وَ اَلْمُحَدِّثُ فِی اَلْخَلْوَةِ، وَ اَلدَّلِیلُ عَلَی اَلسَّرَّاءِ وَ اَلضَّرَّاءِ، وَ اَلسِّلاَحُ عَلَی اَلْأَعْدَاءِ، وَ اَلزَّیْنُ عِنْدَ اَلْأَخِلاَّءِ، یَرْفَعُ اَللَّهُ بِهِ أَقْوَاماً وَ یَجْعَلُهُمْ فِی اَلْخَیْرِ قَادَةً». در این روایت زیبا، امام رضا(ع) از قول پیامبر(ص) به ارزش ذاتی علم و لزوم تعلیم و تعلم و دلایل اهمیت علم نزد شارع مقدس اشاره می‌فرمایند. در این روایت، و به جهت مناسبتی که می‌خواهیم در این باره بحث کنیم، به شرح فقره‌ای از این روایت که درباره معلّم و ثواب تعلیم و دلایل این ثواب آمده است اشاره مختصری خواهم داشت.

امام رضا(ع) چه توصیه‌ای درباره شخصیت معلم و اینکه استاد و مربی چه خصوصیاتی باید داشته باشد دارند؟

امام رضا(ع) در جمله «فَاطْلُبُوا الْعِلْمَ فِی مَظَانِّهِ» اشاره نموده‌اند به اینکه در هر جا که مسلمان احتمال دهد علم وجود دارد، باید برای دریافت آن اقدام کند. در جمله بعدی امام اشاره به این موضوع دارند که «وَ اقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ» یعنی علم را از اهل آن بگیرید» گر چه با توجه به فقره اول که گذشت، طلب علومی که معارف دینی نیستند حتی اگر نزد مشرک باشند، ضروری و واجب بوده و گمشده عاقل یا مؤمن تلقی شده اند اما علوم مربوط به دین و معارف دینی را باید از افرادی که شایستگی آن را دارند دریافت کرد و با توجه به سخن امیرالمؤمنین علی(ع) که تبعیت از اهل بیت(ع) و عدم پیشی گرفتن از ایشان را توصیه و عقب ماندن از آنها را نهی نمودند، اهل بیت(ع) کارشناسان واقعی علوم دینی بوده و مسلمانان تنها مجاز هستند علوم دین را از ایشان دریافت کنند. چنان که فرموده‌اند: «بر آنها پیشی مگیرید که گمراه می شوید و از آنان پس نمانید که تباه می‌شوید»

امیرالمؤمنین(ع) در جای دیگر فرموده‌اند: «ای کمیل! علم و معارف و اعتقادت را جز از ما نگیر تا از ما باشی». حدیث مزبور، دریافت علم از کسانی که علوم اهل بیت(ع) را نشر می‌دهند رد نمی‌کند، زیرا گرفتن علم از فقها و نشردهندگان علوم اهل بیت(ع) به نوعی گرفتن علوم از اهل بیت(ع) است.

پس معلوم شد که در علم‌آموزی غیر معارف دینی، باید انسان حتی اگر فقط در دست کفار و مشرکان این علم وجود دارد از آنها اخذ کند ولی در علوم دینی، کسب معارف فقط باید از طریق اهل بیت(ع) باشد. پس طلب علمی که واجب شده است بر همه مسلمانان؛ طریقی دارد که رکن اصلی این طریق معلم و استاد است. در ادامه این روایت، برخی امتیازها و نقاط مثبت تعلیم و تعلم بیان شده است.

از این امتیازها مخصوصاً در ثواب شغل معلمی برای خوانندگان رواق بگویید تا جامعه ما، ارزش معلّم را بیشتر بداند و از ایشان تکریم کند؟

حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در ادامه اشاره به این مطلب دارند که یاد دادن و آموزش علم به دیگران اگر برای خدا باشد، حسنه و نیکی است «تَعلیمه لِلهِ حَسَنَة؛ یادگیری علم برای خداوند حسنه است». در فقره بعدی حضرت می‌فرمایند که مذاکره علم، تسبیح خداست: «الْمُذَاکَرَةِ فِیهِ تَسْبِیحٌ.» یعنی سر کلاس نشستن و درس معلم و استاد را گوش دادن، همتراز تسبیح خداوند متعال است. در روایات داریم که یک ساعت در طلب علم بودن بهتر از احیای یک شب و یک روز در طلب علم بودن بهتر از سی ماه روزه است. سپس حضرت به یک امتیاز دیگر معلّمان اشاره دارند و می فرمایند، آموزش علم به دیگران، صدقه است: «تَعْلِیمُهُ مِنْ لَا یَعْلَمُهُ صَدَقَهَ» از دیدگاه امام رضا(ع) آموزش علم به افرادی که نمی‌دانند، نوعی صدقه است چرا که صدقه، به کمک مالی محدود نمی‌شود، بلکه شامل هر کار خوبی می‌شود، چنان که در روایت دیگری فرموده‌اند: «کل معروف صدقة».

امتیاز مهم دیگری که حضرت به آن اشاره می‌فرمایند، این است که معلم اگر علم خود را به اهل آن یاد بدهد و آنها را تربیت کند، موجب قرب و نزدیکی او به خداوند می‌شود و می‌توان گفت معلمانِ نیک، به خدا نزدیکترند. جمله «بَذلُهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللهِ» دلالت بر این مطلب دارد.

بنا بر آنچه گفته شد، مقام معلم بسیار بالا و والا است و همان طور که مرحوم امام خمینی(ره) فرمودند: «معلمی شغل انبیاست». یعنی اگر بخواهیم کسی و شغلی را همتراز شغل انبیاء معرفی کنیم، شغل شریف «معلمی» است.

با توجه به این حدیث شریف، خطاب به جامعه و مسئولان و نیز معلمان عزیز چیست؟

گرچه فرصت و مجال بسیار کوتاه بود تا این حدیث زیبا و پر معنا را شرح دهیم، لیکن خلاصه و پیام آن را می‌توان برای معلمان عزیز این دانست که قدر این شغل مهم را بدانند و آن را با هیچ بهای مادی تعویض ننمایند و اخلاص و تقرب الهی را هدف خود در این شغل مهم قرار دهند. پیام دوم خطاب به مسئولان و جامعه است، همان گونه که احترام و تجلیل از انبیای الهی لازم است، باید جانشینان آنان در تعلیم و ارشاد دیگران به معرفت و بینش را تکریم و تعظیم کنند و به گونه‌ای شود که شغل معلمی در جامعه از احترام و ارزشی فوق‌العاده برخوردار شود.

منبع: روزنامه قدس مریم احمدی شیروان