جمهوری آذربایجان بیخیال ایرانیها نمیشود!
تاریخ انتشار: ۲ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۹۹۴۷۳۳
در واقع آنها یا در ایران پشت سد سایر ملیپوشان مانده و شانسی برای پیشرفت و رسیدن به مدالهای بینالمللی ندارند یا اینکه از لحاظ مالی تأمین نشده و در پی آن هستند که با سفر به کشوری دیگر و بازی برای پرچمی دیگر، در این زمینه تأمین شوند. با این شرایط میشود پی برد که چرا ورزشکاران ایرانی انتخابهای متفاوتی دارند؛ عدهای به کشورهای اروپای غربی و عدهای دیگر به کشورهای آمریکایی مهاجرت میکنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
تغییر رویه جمهوری آذربایجان
پیش از این مرسوم بود که ورزشکاران رشتههای انفرادی و فردی به آذربایجان مهاجرت کنند یا با تغییر تابعیت برای تیمهای ملی مختلف این کشور به میدان بروند. حالا اما به نظر میرسد جمهوری آذربایجان علاوه بر رشتههای فردی، برنامه دارد تا ورزشکاران ایرانی را جذب رشتههای تیمی هم کند. انتخاب دو فوتبالیست ایرانی برای حضور در تیم ملی آذربایجان شاید گامی تازه به نظر بیاید ولی آذربایجانیها پیش از این، از چهار فوتسالیست ایرانی هم در ترکیب تیم ملی کشورشان استفاده کردهاند. با توجه به اینکه در فوتسال فقط پنج بازیکن به میدان میروند میشود اینطور استنباط کرد که جمهوری آذربایجان در پی ساختن شاکلهای از تیم فوتسال با بنای بازیکنان ایرانی است. وحید شفیعی بازیکن سابق تیم ملی ایران و تیمهای دبیری تبریز و سنایچ ساوه، امیر شجاعی بازیکن تیم اهورای بهبهان، اسحاق سورغالی بازیکن تیم ارژن شیراز و هادی احمدی بازیکن تیم فرشآرا چهار بازیکنی هستند که در ترکیب تیم ملی آذربایجان در رشته فوتسال به میدان رفتهاند و به نظر میرسد آنها هم با تغییر تابعیت مشکلی نداشتهاند.
گام اول کشتی فرنگی
برای رسیدن به ریشه مهاجرت و تغییر تابعیت ورزشکاران ایرانی به جمهوری آذربایجان باید به اواخر دهه 80 رجوع کرد؛ شاید پیش از آن هم چند ورزشکار ایرانی به آذربایجان رفته باشند ولی با تغییر تابعیت سامان طهماسبی، فرنگیکار ملیپوش ایرانی بود که سروصدای زیادی به راه افتاد. او که سابقه مبارزهکردن برای تیم ملی کشتی فرنگی ایران را داشت و حتی به دو مدال برنز جهانی هم رسیده بود سال 89 تصمیم به تغییر تابعیت گرفت و برای جمهوری آذربایجان به میدان رفت. دو مدال نقره و یک برنز جهانی حاصل تلاش او با پرچم جمهوری آذربایجان بود. البته او دو المپیک 2012 و 2016 را هم برای آذربایجانیها مبارزه کرد و بعد از دنیای حرفهای خداحافظی کرد. همزمان با آن تغییر تابعیت، مسعود هاشمزاده هم دیگر فرنگیکاری شد که تابعیت جمهوری آذربایجان را پذیرفت. با این حال از آنجا که او توفیقی به دست نیاورد چندی بعد به ایران برگشت و دوباره فعالیتهای حرفهایاش را با پرچم ایران دنبال کرد. صباح شریعتی هم سومین فرنگیکار ایرانی بود که با تغییر تابعیت پذیرفت برای تیم ملی جمهوری آذربایجان مبارزه کند.
خبرساز مثل تکواندو
اوایل دهه 90 اما مهاجرت ورزشکاران ایرانی به آذربایجان شتاب بیشتری گرفت و این بار تکواندوکارهای ایرانی بودند که یکی پس از دیگری از ایران مهاجرت کرده و برای آذربایجان مبارزه میکردند. سینا بهرامی، مهمترین چهرهای بود که سال 1393 تبعه آذربایجان شد. اگرچه به همراه او یکی، دو تکواندوکار دیگر هم رفته بودند ولی سرشناستر از سینا نبودند. هنوز ورزش ایران در شوک کوچ سینا بهرامی بود که یکباره خبر رسید میلاد بیگی هم قرار است با پرچم آذربایجان رقابت کند. میلاد بیگی را شاید بتوان مهمترین شکار جمهوری آذربایجان در بین ورزشکاران ایرانی دانست. او با پرچم جمهوری آذربایجان دو مدال نقره جهانی به دست آورد و سپس در افتخاری فراموشنشدنی موفق شد آذربایجان را صاحب مدال برنز المپیک در سال 2016 کند. سهیلا سیاحی هم دیگر تکواندوکار ایرانی بود که سر از تیم ملی جمهوری آذربایجان درآورد هرچند توفیقی مثل بقیه در این زمینه به دست نیاورد.
2 مربی صاحب سبک
البته جمهوری آذربایجان فقط سراغ ورزشکاران ایرانی در طول یک دهه اخیر نیامده است؛ رضا مهماندوست، سرمربی سابق تیم ملی تکواندوی ایران هم یکی از برجستهترین مربیانی است که آذربایجانیها او را به خدمت گرفتهاند. اختلاف او با پولادگر، رئیس فدراسیون تکواندو باعث شد تا جمهوری آذربایجان بهخوبی از این فرصت استفاده کند و این مربی را به کشورش ببرد. اتفاقا حضور مهماندوست در آذربایجان سرآغاز دعوای تازهای در تکواندوی ایران هم شد به طوری که پولادگر اعتقاد داشت مهماندوست تکواندوکارهای ایرانی را برای حضور در آذربایجان هوایی میکند. موردی که از سوی مهماندوست اتهامی واهی تلقی میشد و میگفت اگرچه هر مربی دوست دارد بازیکنان خوبی داشته باشد ولی نقشی در انتقال ورزشکاران ایرانی به جمهوری آذربایجان نداشته است. به غیر از رضا مهماندوست، جمشید خیرآبادی هم دیگر مربی سرشناسی است که برای آذربایجانیها کوچینگ کرده است. او به همراه یکی، دو مربی دیگر توانستند انقلاب مهمی در کشتی فرنگی آذربایجان به وجود بیاورند و با سبکی نو، کاری کنند تا جوانان جمهوری آذربایجان در عرصه کشتی حرفی برای گفتن داشته باشند. قهرمانی تیم آذربایجان تحت حمایت خیرآبادی در تهران، شاید یکی از مهمترین طعنههایی بوده که آذربایجانیها در این بین به ورزش ایران زده باشند.
پول حرف همیشگی را میزند؟
چهرههایی که در بالا نامشان ذکر شد، آنهایی بودند که بیشتر مورد توجه قرار گرفته بودند وگرنه تعداد بیشتری از ورزشکاران ایرانی سر از آذربایجان و تغییر تابعیت به این کشور درآوردهاند. آنطور که به نظر میرسد در یک دهه اخیر، پیشنهاد مالی بالای جمهوری آذربایجان سرمربی و ورزشکاران ایرانی را وسوسه کرده تا تغییر تابعیت دهند. آنطور که از صحبتهای مربیان برمیآید آنجا علاوه بر دستمزد خوب، امکانات مناسبی هم در اختیار ورزشکاران و مربیان گذاشته میشود تا بتوانند به بهترین شکل ممکن تمرین کنند. فارغ از این مورد به نظر میرسد پشت خط ماندن در تیم ملی هم دیگر دلیلی بوده که ایرانیها را وادار به مهاجرت کرده است. بیشتر ورزشکاران ایرانی که با پرچم جمهوری آذربایجان توفیقی داشتهاند همانهایی بودهاند که در تیمهای ملی موردنظرشان پشت چهرههای نامآشنایی مانده و فرصتی برای درخشیدن به دست نیاوردهاند. حالا با توجه به مطلبی که در بالا ذکر شد به نظر میرسد خطر مهاجرت ورزشکاران ایرانی به جمهوری آذربایجان بیش از پیش هم شده باشد؛ این روزها به دلیل نوسان زیاد نرخ ارز و کاهش قیمت ریال ایران، بسیاری از ورزشکاران ایرانی میپذیرند که در لیگهای مختلف کشور جمهوری آذربایجان به میدان بروند. آذربایجانیها هم با رصد مسابقات، به چهرههای برتر ایرانی پیشنهاد تغییر تابعیت میدهند و غالبا هم با پاسخ مثبت آنها روبهرو میشوند. خطر مهمتر اینکه حالا فقط چهرههای شاخص ورزشهای انفرادی مورد توجه نیستند و آنها سراغ رشتههای تیمی هم آمدهاند. دو مثال در رشته فوتبال و فوتسال که ایرانیها حالا قرار است برای جمهوری آذربایجان مسابقه دهند، گوشهای از این زنگ خطر است. منبع: روزنامه شرق
منبع: ساعت24
کلیدواژه: ورزشکاران ایرانی جمهوری آذربایجان جمهوری آذربایجان تیم ملی آذربایجان ورزشکاران ایران تغییر تابعیت برای آذربایجان آذربایجانی ها نظر می رسد تیم ملی برای تیم هم دیگر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۹۹۴۷۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عدم تمایل جمهوری آذربایجان به روند ادغام در اروپا
به گزارش تابناک به نقل از تسنیم، یکی از رویدادهای در دستور کار سیاسی این هفته قفقاز جنوبی، سفر صدیر جپاروف رئیس جمهوری قرقیزستان به جمهوری آذربایجان بود.
گفتگوهای صدیر جپاروف با الهام علیاف رئیسجمهور آذربایجان در چارچوب این سفر را میتوان به عنوان گسترش روابط دوجانبه و همکاری چندجانبه یاد کرد.
در این سفر 18 سند بین جمهوری آذربایجان و قرقیزستان امضا شد. بر اساس مفاد آن اسناد، میتوان گفت که دو کشور بر دیدگاه پویایی روابط اقتصادی-تجاری و حملونقل تأکید دارند.
الهام علیاف رئیسجمهور آذربایجان طی کنفرانس مشترک با همتای قرقیزستانی خود برای مطبوعات اعلام کرد: ما به طور گسترده در بخش انرژی و حملونقل بحث کردیم. ما در اینجا پتانسیل زیادی را میبینیم. ما علاقهمند به پروژههای سرمایهگذاری انرژیهای تجدیدپذیر در قرقیزستان هستیم. در مورد بخش حملونقل، پروژههای حملونقل بزرگ و ساخت راهآهن در قرقیزستان و آذربایجان در حال اجرا هستند. البته در حال حاضر لازم است رایزنیها در زمینه دیجیتالی شدن مسیرهای حملونقل و توافق بر سر سیاست تعرفه آغاز شود. ما باید مسیر اروپا را از طریق دریای خزر، آسیای مرکزی نهتنها از نظر مسافت، بلکه از نظر جذابیت تجاری نیز راحت کنیم.
صدیر جپاروف نیز گفت: در این مذاکرات دورنمای فعالیت متقابل دو کشور در خصوص توسعه کریدورهای حملونقل بینالمللی از آسیای مرکزی و قفقاز جنوبی مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
این اظهارات حاکی از آن است که طرفین در حال بررسی زمینههای منطقهای گستردهتر در فضای ژئوپلیتیکی هستند و در عین حال بر اهمیت حمایت از یکدیگر در روابط دوجانبه و سازمانهای بینالمللی تأکید دارند.
تراب رضایف کارشناس سیاسی آذری در مورد توسعه روابط جمهوری آذربایجان با قرقیزستان در مصاحبه با خبرگزاری ترند گفت: جمهوری آذربایجان در واقع آشکارا اعلام کرده که ما دیگر از روند ادغام در اتحادیه اروپا حمایت نمیکنیم.
وی تأکید کرد: مسیر آینده ما از طریق ادغام با کشورهای تُرک است. روابط سیاسی، اقتصادی و نظامی بین آذربایجان و ترکیه برقرار است. ما با قزاقستان و ترکمنستان در زمینه انرژی، حملونقل و لجستیک همکاری داریم. در 2 سال گذشته، گردش تجاری بین کشورهای تُرک بیش از دو برابر شده است.
این کارشناس سیاسی خاطرنشان کرد: روابط اقتصادی و سیاسی با قرقیزستان هنوز ضعیف است. ما در تلاش برای بهبود روابط سیاسی و اقتصادی با قرقیزستان در آینده هستیم. علاوه بر این، بین کشورهای ما در مسائل تاریخی، ملی، فرهنگی و مذهبی ارتباط وجود دارد. استقبال از رئیسجمهور الهام علیاف در سفرهایش به قزاقستان، ازبکستان و قرقیزستان نشان داد که روابط با کشورهای تُرک مبتنی بر پیوند اخلاقی است. به همین ترتیب، به ویژه مهم است که یادآوری کنیم که رؤسای جمهور قزاقستان و ازبکستان در طول سفرهای خود به آذربایجان، مدرسهای در قرهباغ ساخته و از زیرساختها حمایت میکنند. قرقیزستان نیز در کار ساختوساز در سرزمینهای آزاد شده آذربایجان مشارکت خواهد کرد. برداشتن چنین گامی از طرف قرقیزستان برای ما اهمیت ویژهای دارد. در همین زمان بنای یادبود چنگیز آیتماتوف در آذربایجان برپا شد. این به روابط ملی، فرهنگی و ادبی نیز کمک میکند.
«آقشین کریموف» در روزنامه «کاسپی» در این خصوص مینویسد: برای روشن شدن بیشتر موضوع باید گفت که قرقیزستان را نمیتوان کشوری بسیار قوی از نظر قدرت نظامی و شاخصهای اقتصادی دانست. اما عضویت بیشکک در سازمان کشورهای تُرک (TDT) سود اقتصادی، سیاسی و ژئوپلیتیکی بیشتری برای آن به همراه دارد. آذربایجان و متحد راهبردی آن ترکیه نقش عمدهای در شکلگیری این وضعیت دارند. هدف پشت سر هم باکو-آنکارا محافظت قابلتوجه از دولتهای تُرک در کشورهای آسیای مرکزی، از جمله قرقیزستان، از عواقب رقابت غرب، روسیه و چین از نظر منافع مشترکشان است.
آقشین معتقد است: بنابراین، علاوه بر تقویت هویت سازمان کشورهای تُرک در قرقیزستان، نشان دادن علاقه به ثبات سیاسی و امنیت پایدار در این کشور بسیار مهم است. کشور آذربایجان به رهبری الهام علیاف از ثبات و امنیت در همه مناطق حمایت میکند. با این حال، در بحبوحه تشدید رقابت تمرکز جهانی قدرت، بسیاری از مناطق در معرض مداخله خارجی قرار دارند. وضعیت سیاسی و امنیتی قرقیزستان نیز حساس است و خطر تحت فشار قرار گرفتن در بحبوحه رقابت قدرت را از دست نداده است. بنابراین، نیاز به افزایش توجه به پروژههای سرمایهگذاری در مقیاس بزرگ برای تضمین ثبات سیاسی، اقتصادی و امنیتی در قرقیزستان وجود دارد. به همین دلیل، تصادفی نیست که الهام علیاف و صدیر جپاروف مواضع خود را در مورد سبد سرمایهگذاری در پرتو همکاریهای اقتصادی-تجاری و حملونقل متقابل بیان کردند.
وی تأکید میکند: البته نمیتوان تقویت اهرم اقتصادی چین در منطقه آسیای مرکزی را نادیده گرفت. پکن سرمایهگذاریهای اقتصادی قابلتوجهی را در آسیای مرکزی به عنوان بخشی از طرح کمربند و جاده انجام میدهد و فرصتهای قابلتوجهی برای توسعه زیرساختها ارائه میدهد. آخرین نمونه از آن برای دولت بیشکک، پروژه راهآهن چین- قرقیزستان- ازبکستان است. در حال حاضر، توجه به پروژه راهآهن چین، قرقیزستان، ازبکستان، خزر و ایجاد فرصت برای افزایش گردش کالا میتواند به عنوان یک اولویت مهم در خط باکو-بیشکک تلقی شود. بنابراین، قرقیزستان باید به چالشهای قرار دادن این کشور در یک تعادل سالم قابلتوجه در زمینه روابط با آذربایجان و نمایندگی در سازمان کشورهای تُرک نگاه کند. از این منظر میتوان گفت که نظم سیاسی سازمان کشورهای تُرک از نشان دادن رویکرد چند بعدی خود بین روسیه-غرب-چین ابایی ندارد. زیرا بسیاری از پروژهها در منطقه از جمله کریدور حملونقل ترانس خزر (دالان میانی) بر فرصتهای ژئوپلیتیک چین تمرکز دارند. این افزایش توجه بدون شک غرب و روسیه را تا حد امکان بر روی رقابت شدیدتر با یکدیگر متمرکز میکند. با این حال، تمرکز بر جهتگیری غربی نخبگان سیاسی قرقیزستان از وابستگی اقتصادی یکطرفه جلوگیری میکند و جذب سرمایهگذاری خارجی مستقیم یا غیرمستقیم را تسهیل میکند.