به نقل از «خبرآنلاین»

در سوگ روحانی دلباخته امام حسین(ع)

تاریخ انتشار: ۳ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۰۰۲۰۲۰

او که یکی از روحانیون تلاشگر در صحنه های اجتماعی ، و به ویژه حسینی بشمار می آمد، از خاندان والا تبار و کهن حکیم بود.  مرحوم حجة الاسلام و المسلمین حکیم، والاترین عنوان، یعنی خادمی سرور شهیدان حضرت أباعبد الله الحسین(ع ) را بیش از پنج دهه از آن خود نموده بود.
او که یکی از پیش گامان نیم قرن أخیر در بر پا داشتن موکب حسینی بشمار می آمد ، در أیام عزاداری امام حسین (ع ) در دهه عاشوراء و به ویژه در ایام اربعین حسینی ، با خدمت در موکب خود در میانه راه نجف به کربلا ، خدمات بی شائبه و مخلصانه خویش را تقدیم زائران حضرت می نمود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

چهره خندان و متواضعانه او را که سالها در میانه راه ، مشغول خدمتگزاری و سخن با زائران از ملیت های گوناگون بود را من و بسیاری دیگر از دوستان و ارادتمندان به او ، از یاد نبرده و نخواهیم برد.
وی علاوه بر این توفیق ، نزدیک به سه دهه ، امامت نماز جماعت مسجد کوفه را به عهده داشت که گاه صفً های نماز جماعت او ، بیش از نیمی از فضای مسجد گسترده کوفه را در بر می گرفت.

یکی دیگر از ویژگی های این سید بزرگوار و عالم جلیل القدر ، تواضع و خوشرویی و داشتن سفره گسترده برای زائران و دوستداران آل الله بود.
بیاد دارم که هرگاه با این بزرگوار برخورد می نمودم ، با اصرار های او برای دعوت به خانه اش روبرو می گردیدم.
التماس های وی را در میانه راه نجف به کربلا در ایام اربعین حسینی ، همه بیاد داشته و تواضع و خلوص و مهربانی در او موج می زد.
دیدارهایم با او چه در مسجد کوفه ، و چه در جوار ضریح سفیر امام حسین ع ، یعنی حضرت مسلم بن عقیل ع و چه در حرم علوی ، و چه در میانه راه اربعین ، و نیز در حرمین حسینی و عباسی ، خاطرات زیبایی از ویژگی های این بزرگ را در ذهنم بیادگار نهاده است که از یاد نخواهم برد.

در اربعین حسینی و در میانه راه نجف و کربلا در برابر موکب وی

از او می توان به سمبلی از عشق و ایثار به سرور شهیدان ، حضرت أبا عبد الله الحسین ع در دوران حاضر یاد نمود.
دیگر از ویژگی های این بزرگوار ، سفره گسترده او در طول سال بود! تعارف و میزبانی او شامل اغلب چهره های سرشناس و اجتماعی و زائران علوی و حسینی ع در خانه ساده و بی آلایش وی گردیده بود.
دیگر از ویژگی های این شخصیت علمی و خدمتگزار و خادم حسینی ، حضور بی شائبه و متواضعانه و مخلصانه او در مجالس حسینی در نجف و کربلا بود. وی سعی داشت که در اغلب مواکب حسینی که در خیابان  زین العابدین ع ، و دیگر خیابانهای پیرامون شهر قدیم ، در حسینیه های محلًه های مشراق ، حویش ، براق ، و عماره و جز اینها از محله ها و شهرک های پیرامون نجف ، در موکب نجف أشرف ، و جز اینها از مواکب مشهور نجف که گاه بیش از نیم قرن از تاسیس آنها سپری گردیده است ، حضور یافته و با عزاداران ، به عزاداری می پرداخت.

در اربعین حسینی سال ١٣٩٥ شمسی در برابر موکب حکیم در میانه راه نجف به کربلا

وی یک روحانی دلباخته امام حسین ع بود و این دلباختگی را در عمل و سخن و برخورد با مردم کوچه و بازار و مسجد و حرم ، وشرکت در مراسم بزرگداشت سرور شهیدان  و مواکب حسینی ، با سخن و عمل به همه نمایانده بود.
به گفته خود ، نزدیک به نیم قرن ، زیارت شبهای جمعه کربلا را درک نموده بود.
او در شب های جمعه ، نماز جماعت مغرب و عشای خود را در مسجد کوفه بر پاساخته  و شتابان به سوی زیارت بارگاه حسینی و عباسی ع به کربلا حرکت می نمود.
چه بسیار شب های جمعه ای که در عراق مشرف بودم ،این عاشق دلباخته حسینی را در حرمین زیارت کرده ، و مورد لطف و محبت او قرار می گرفتم. اصرار او بر حضور در کنار سفره همواره گسترده اش ، پایانی نداشته و زمان و مکان نمی شناخت.

در ملاقات و دیدار با هرشخص و یا گروه ، روایت و یا نصیحت  و یا با آیاتی از قرآن ، از جایگاه امام حسین در بارگاه الهی سخن می گفت و گفتار خود را با تعارف به منزل و کاشانه اش به پایان می برد. وی از آن سنخ روحانیونی بود که خود به دنبال مردم می شتافت ! و با گفتار و کردارش ، ( زینی) برای مکتب بشمار می آمد.
وی سعی آن داشت که در حرکت خود به سوی محراب ، و یا پس از آن ، در میانه مسجد کوفه ، و یا در کنار ضریح حضرت مسلم ، و یا رواق و مرقد هانی بن عروه ، در ماشین ، و کوچه و بازار ، و فشرده سخن از هر موقعیتی ، بهره گرفته و به سخن و موعظه ، و نکته های تاثیر گذار اشاره نماید.
بیاد دارم شبی پس از اقامه  نماز جماعت در مسجد کوفه ، که همواره رو به سوی زیارت بارگاه حضرت مسلم بن عقیل ع و هانی ابن عروه می نهاد ، در حرم حضرت مسلم ع با وی روبرو شده و پس از سلام و تعارفات معمول ، از من سوال کرد که امشب از تو پرسشی دارم! اگر امشب من آسمانی شوم ! فرشتگان مرا رو به سوی دوزخ می برند ؟ و یا به سوی بهشت؟ وی منتظر پاسخ نمانده و ادامه داد:
پاسخ این پرسش را قرآن داده است: ( قُل لا أسألکم أجراً إلاً المودًة فی القربی)
سپس دقایقی در این راستا سخن گفته و سرانجام سخن را به فرموده رسول خدا ص رسانید که می فرماید: ( حسینٌ منًی و أنا مِنْ حُسین )
و ادامه داد که پایندگی اسلام به زیارت امام حسین ع ، و برپایی شعائر حسینی ، و مواکب حسینی است.
در زیارت جامعه داریم که معصوم می فرماید:
(مَن أطاعکم فقد أطاع الله ، و من عَصاکم فقد عَصی اللًه)
پس ما که محبت امام حسین ع در  قلب و سلولهای پیکرمان نهادینه شده ، و از آنان اطاعت می کنیم ، و شعائر حسینی و مواکب حسینی و زیارت حسینی را بر پاکرده و بجا می آوریم. به فرموده قرآن ، از بهشتیان هستیم انشاء الله.

در یک جمله ، در انجمن هایی که مردم با او برخورد می نمودند ، بیشترین نام و کلمه ای که در سخنان و گفته ها و جملات از زبان او جاری می گردید ، نام حسین ع بود.
وی از معدود افرادی بود که در زندگی خود ، به دلباختگی و عشق به امام حسین ع ، حسرت او و حایگاهش را می خوردم. تردید ندارم که روح این روحانی عاشق و دلباخته امام حسین ع ، امشب میهمان ارباب و مقتدایش خواهد بود.

اینجانب فقدان این شخصیت بزرگوار و خادم الحسین ع را به شخصیت های خاندان والامقام حکیم ، به ویژه به آیة الله العظمی سید محمد سعید حکیم ، و دوستداران و مواکب حسینی نجف أشرف ، و مردم کوفه که نزدیک به سه دهه از حضور او در اقامه نماز جماعت در ظهر ها و مغرب ها بهره می بردند ، تسلیت عرض می نمایم.
نام او ، و یاد او ، به ویژه در مجالس و مواکب حسینی که تندیسی از عشق و دلباختگی بود. همواره زنده و جاوید باد.

* خادم افتخاری اعتاب مقدسه عراق / عضو فرهنگستان علوم پزشکی ایران

کد خبر 1518101

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: هادی انصاری روحانیت روحانیون طلاب نجف اشرف مواکب حسینی اربعین حسینی امام حسین ع نماز جماعت حضرت مسلم مسجد کوفه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۰۰۲۰۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نوه امام خمینی در خارج از کشور چه کاره است؟ 

به گزارش «تابناک» به نقل از عصر ایران، معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.

آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).

از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.

او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.

با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.

درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آن‌ها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما ‌شدند و هول و هراس ایجاد ‌کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.

دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»