آقایان کاندیدا! با حمله به دولت «سوپرمن» نمی شوید/اگر انصاف ندارید، لااقل منطقی باشید
تاریخ انتشار: ۱۷ خرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۱۴۷۴۷۶
آفتابنیوز :
مناظره نخست سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری همچنان در صدر تحلیلها قرار دارد.در کنار کلی گوییها و متلک پرانیها و ابهامات بسیار در برنامههای ارائه شده از سوی هفت نامزد، حمله به دولت و نهاد قوه مجریه از سوی داوطلبان حضور در این نهاد، واکنشهایی در پی داشت.
دولت بر اساس ماده ۶۴ قانون انتخابات ریاست جمهوری از کمیسیون تبلیغات خواسته است تا فرصتی برای دفاع داشته باشد اما توهین به دولت براساس واکنشهای مشاهده شده در بطن حقیقی جامعه و فضای مجازی، نتوانسته مردم را علاقمند به نامزدی خاص کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
واکنش دولتیها به بی انصافیهای مناظره
انتقادات غیرمنصفانه از دولت در مناظره ها، واکنش اعضای آن را در پی داشت؛ «علی ربیعی» سخنگوی دولت در نامه ای به رییس سازمان صداوسیما نوشت: «در اولین مناظره انتخابات ریاستجمهوری، شاهد اتهامزنیهای متعدد ناشی از کم اطلاعاتی و نیز طرح افترائات ناروا علیه دولت از سوی برخی نامزدها بوده ایم، مجددا تاکید مینماییم در این زمینه لازم است براساس مراعات انصاف و نیز ایجاد شفافیت، در اسرع وقت فرصت مقتضی در برنامه زنده تلویزیونی برای پاسخ به اتهامات یاد شده، به نماینده دولت اختصاص یابد.»
«محمود واعظی» رییس دفتر رییس جمهوری در واکنش به اظهارات عجیب برخی نامزدها در یادداشتی نوشت: «نادیده انگاشتن توفیقات این دولت و سیاهنمایی، علاوه بر اینکه جفا در حق خانواده میلیونی دولت است، موجب ناامیدی مردم و مشارکت کمتر آنها در انتخابات خواهد شد. دوران مسئولیت این دولت کمتر از دو ماه دیگر به اتمام خواهد رسید اما این رویکرد غیرمنصفانه در خاطره و یاد ملت بزرگ ایران خواهد ماند.»
واعظی همچنین در نامهای به وزیر کشور به عنوان رییس کمیسیون بررسی تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری، بر ضرورت تعیین وقتی مناسب در برنامه مناظره دوم نامزدها در رسانه ملی برای پاسخگویی به اتهامات مطرح شده از سوی برخی نامزدها علیه دولت در نخستین مناظره زنده تلویزیونی، تاکید کرد.
«علیرضا معزی» معاون ارتباطات و اطلاع رسانی دفتر رییس جمهوری در توییتی تاکید کرد: حتی در مناظره غیابی با روحانی هم پیروز نشدند گواه آنکه مخالفان کوچکترین اشارهای به تاثیر جنگ تحریمی و کرونا بر اقتصاد ایران نداشتند و تاریخیترین فشار اقتصادی و مهیبترین بحران سلامت عمومی را سانسور کردند.
«سید عباس صالحی» وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در توئیتی درخصوص مناظرههای انتخاباتی نوشت: منطق گفتوگو و ادب گفتوگو معیارسنج مناظره سالم هستند. مناظره نه میدان مبارزه گلادیاتورهاست و نه جای نقاشی مار و تزویر عوام! وقتی که هر چهار سال یکبار قاب سیما را برای گفتوگو و مناظره میگشاییم، نابلدی و هولزدگی و بداخلاقی دور از انتظار نیست!»
انصاف ندارید؛ منطقی باشید
حمله نامزدهای انتخاباتی ریاست جمهوری به دولت مستقر درحالی صورت میگیرد که نه در پرسشهای طراحی شده از سوی طراحان مناظره در رسانه ملی و نه در پاسخهای عجیب و مبهم نامزدهای انتخاباتی، هیچ اشاره ای به مهمترین عامل فلج شدگی اقتصاد ایران در سه سال گذشته یعنی تحریمها و فشار حداکثری دولت آمریکا نشد.
نامزدها و برگزار کنندگان نشست به عمد یا به سهو فراموش کردند که دولت «دونالد ترامپ» با هدف ساقط کردن نظام جمهوری اسلامی، از راه فروپاشی اقتصادی، کارزار تحریمها را آغاز و با سرحد امکان افزایش داد. اما این تنها بخشی از داستان بوده و واقعیت آن است که مخالفان دولت ماهها و سالهاست حسن روحانی و پاستور را به جای دونالد ترامپ و کاخ سفید مورد لعن و نفرین قرار میدهند. چه آن زمان که به تصمیم نظام پای میز مذاکره با آمریکا نشست و برجام را برای حراست از منافع کشور امضا کرد و چه آن زمان که زیر بار زیادهخواهی ترامپ نرفت؛ در هر دو برهه با شدیدترین لحن مورد هجمه قرار گرفت.
بر اساس آماری که بهار سال گذشته رییس جمهوری از تاثیر تحریمها ارائه داد و قطعا تاکنون آمارها افزایش تصاعدی هم داشته، درآمد کشور در شرایط تحریم ۵۰ میلیارد دلار کمتر شده است، کشور کمترین میزان صادرات نفت طی حداقل سه دهه اخیر را تجربه کرد و فروش دو میلیون و ۷۰۰ هزار بشکه نفت پیش از تحریمها، بر اساس برآوردها به حدود کمتر از ۷۰۰ هزار بشکه رسیده و درآمد نفتی دولت ۶۶ درصد کاهش یافت. شرکتهای فناوری و تحقیقاتی، حمل و نقل و کشتیرانی، شرکتهای فولاد، آهن، آلومینیوم، شرکت های ساختمانی و برق، شرکت های پتروشیمی، بیمه، طلا، بانک ها، تبادلات پولی و بانکی، معدن، سوئیفت، منابع ارزی ایران در جهان، سپاه پاسداران ونیروهای مسلح، بخش عمرانی، سازمان های هوافضا، قضات، اساتید، مسوولان لشگری و کشوری کنونی و سابق، دوره های آموزشی، دارو و غذا و حتی اپلیکیشنهای تلفن همراه، نمونه هایی از فهرست تحریمهای آمریکاست که از اردیبهشت ۹۷ و همزمان با خروج ترامپ از برجام شروع شد و روز به روز هم بر تعداد آنها افزوده شد.
با این همه موارد تروریسم اقتصادی علیه ملت ایران؛ رقبای سیاسی و مخالفان در هر دورهای به نوعی دولت را مقصر این موضوع جلوه دادند. برخی نامزدها درحالی مدعی سیاه بودن و بیخاصیت بودن اقدامات دولت هستند که طی هشت سال گذشته هیچ اقدامی برای کمک به بهبود شرایط انجام ندادند؛ لوایح مهم دولت را در مجمع تشخیص مصلحت نظام و مجلس یازدهم مسکوت گذاشتند و حال مدعی هستند چرا دولت به افغانستان و اروپا صادرات ندارد!
دولت در جنگ تمام عیار اقتصادی قرار دارد، آمارها از کاهش شدید درآمدهای نفتی حکایت دارد و این میان برخی از نامزدها که تنها مسوولیت اجرایی کارنامه آنها، ریاست بسیج دانشجویی در دورهای خاص است، مدعی بیکفایتی دولت تدبیر و امید هستند، بیآنکه اشارهای به دلایل ایجاد شرایط داشته باشند.
مشتاقان مهجور مذاکره که هشت سال با آن مخالفت کردند و اکنون موافق صددرصدی این اقدام هستند؛ بهتر است در کنار تخطئه برجام؛ به این آمار جهانی هم توجه کنند که تولید ناخالص داخلی پس از اجرای برجام و در سالهای ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ بهترتیب ۱۲.۵ درصد و ۳.۷ درصد شد، بر اساس اعلام صندوق بینالمللی پول «خیز رشد اقتصادی» پس از عملیاتی شدن برجام کلید خورد و در سال ۹۵ به ۴ تا ۵/ ۵ درصد رسید، بر اساس آمارهای همین نهاد بین المللی در سال ۲۰۱۶، رشد اقتصادی ایران به ۱۲.۵ درصد و صادرات نفت ایران نیز در این سال به ۲ و ۱۵۰ هزار میلیون بشکه در روز رسید.
ویروس تحریمهای اعمال شده از سوی آمریکا، اسفند سال ۹۸ به کووید ۱۹ هم آغشته شد و دولت در یکی از بحرانیترین شرایط قرار گرفت. میزان خسارت ناشی از این بیماری در جهان و ایران هنوز برآورد دقیق نشده است اما جمهوری اسلامی حتی از دسترسی به منابع مالی تخصیص یافته از سوی مجامع جهانی هم به دلیل پاره ای از تحریمها، محروم شد و این بیانصافی محض است که شرایط کشور را فارغ از این دو متغییر مهم ارزیابی کرده و دولت را متهم به بیکفایتی کنیم. بیانصافی که دستکم تا به امروز تبلیغات انتخاباتی از سوی مردم به قدری دور از واقعیت و منطق است که رغبت چندانی به هیچ یک از نامزدها نشان نمیدهند.
نتایج حمله به دولت
نادیده گرفتن دستاوردهای دولتی که با دو اَبَرچالش کرونا و تحریم جنگید و تا سر حد توان اجازه فروپاشی اقتصادی و اجتماعی و سیاسی را نداد، به توصیف واعظی مردم را بیش از پیش ناامید خواهد ساخت. رییس دفتر رییس جمهوری در این زمینه نوشته است: «این روزهای تلخ تجربهای برای دولتمردان آینده هم هست. وقتی رییسجمهوری که با ۲۴ میلیون رای و مشارکت کمنظیر مردم روی کار آمد و پنجه در پنجه دشوارترین مشکلات داخلی و خارجی انداخت و برای موفقیت ایران همراه مردم مردانه جنگید، اینچنین مورد بیحرمتی قرار گیرد، آیا تضمینی وجود دارد که برای دولت بعدی این بیاخلاقیها افزایش نیابد؟»
بی حرمتی به دولت و زحمات هشت ساله اعضای آن، نه مردم را برای حضور در انتخابات اقناع خواهد کرد و نه نامزدها را به «سوپرمن!»های ناجی بدل. تنها نتیجه محتوم چنین بی اخلاقیهایی رویگردانی هرچه بیشتر مردم از نامزدها و اصل انتخابات است و خطری بزرگتر از آن برای جمهوریت نظام قابل تصور نیست.
مناظرههای آینده اگر عرصه تداوم اهانت ها به رییس جمهوری و دولت تدبیر و امید شود شاید منحنی مشارکت در انتخابات از این میزان هم بیشتر نزول کند، پس بهتر آن خواهد بود که نامزدهای محترم به جای بی حرمتی به دولت، کلیگویی و متلکپرانی، به ارائه برنامههایی بپردازند که مدعی هستند در صورت اجرا شدن آنها کشور به گلستان تبدیل خواهد شد.
منبع: خبرگزاری ایرنامنبع: آفتاب
کلیدواژه: انتخابات ریاست جمهوری انتخابات ریاست جمهوری برخی نامزدها رییس جمهوری شده از سوی بی انصافی تحریم ها بر اساس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۱۴۷۴۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جنجال شعرخوانی علم الهدی درباره منیژه از شاهنامه | لااقل بیت هایی بهتر پیدا میکردید
روزنامه اصلاح طلب هم میهن در گزارشی با عنوان «نگر تا نباشی به جز دادگر» نوشت:
چند سال پیش که شهرداری مشهد ذوقی به خرج داده بود و تصویرهایی از شاهنامه در و دیوار شهر را آراسته بودند، دستور به زدودن این تصویرها داده شد، گویی که بین این تصویرها و آنچه مشهد به آن شهره است، تقابلی وجود دارد. چندین دهه به دلیل همین تصور، توسعه و رسیدگی به آرامگاه فردوسی که یکی از بزرگترین شاعران و حکیمان ایران است، متوقف بود تا اینکه از مقامات بالاتر حکم به آبادانی آرامگاه فردوسی داده شد.
مقامات استانی و از جمله امام جمعه شال و کلاه کردند و به آرامگاه فردوسی رفتند. اگر اسم این مقامات و فردوسی را کنار هم در موتورهای جستوجوگر بنویسید و نتایج را هر چه بالا و پایین کنید، همان چند عکس را خواهید دید. با چنین پیشینهای است که سخنان آیتالله علمالهدی و استنادش به شاهنامه برای دفاع از اجبار در پوشش با واکنشهای بسیاری روبهرو شده است.
علمالهدی گفته است: مسئله حجاب نیز یکی از همین هویتهای دینی و ملی است. اصلاً حجاب متعلق به فرهنگ ایران است. حتی آن زمان که هنوز اسلام وارد ایران نشده بود، حجاب فرهنگ ایرانیان بود؛ بهخصوص در تاریخ ایران باستان و انعکاس این فرهنگ را میتوان در شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی دید. او همچنین بهعنوان نمونه بیتی از شاهنامه خوانده است که منیژه خطاب به بیژه گفته است: منیژه منم دخت افراسیاب/برهنه ندیده تنم آفتاب
این سخن که زنان ایرانی براساس آنچه به ما رسیده، پوششی برای موی سر داشتهاند یا چیزی شبیه چادر حتی، نادرست نیست. حتی این سخن که در شاهنامهی فردوسی پاکدامنی و شرم از ویژگیهای مثبت زنان و البته مردان شمرده میشود، هم بیراه نیست، هرچند تعریف پاکدامنی در نگاه حکیم توس و امام جمعه مشهد متفاوت است، اما بیتی که آقای علمالهدی به آن ارجاع داده، ربطی به زنان ایران ندارد. افراسیاب شاه توران است و منیژه دختری تورانی است نه ایرانی. این به خودی خود ایرادی در استدلال امام جمعه به حساب نمیآید و میتواند بگوید که حکیم خصلت نیکو را حتی در دشمن ستوده است. ماجرا از اینجا جالب میشود که بدانیم این بیت را منیژه کی خوانده است و اصلاً ارتباطی به پوشش سر دارد یا نه؟
منیژه دلبستهی بیژن شاهزادهی ایرانی میشود و -به زبان امروزی- او را چیزخور کرده بیهوش به شبستان خود میآورد و همهی این اتفاقات بدون اجازهی والدین و بدون پیمان زناشویی -که از قضا در ایران باستان هم مرسوم بوده- رخ میدهد. بیژن در قصر او به هوش میآید و باقی قضایا و منیژه در چنین لحظات احساسی دربارهی اهمیت چیزی که به بیژن عرضه میکند این بیت را به زبان میآورد که تا به حال چنین بوده، اما بعدش را میتوان در شاهنامه خواند.
البته اگر مشاوران امام جمعه با شاهنامه به از این بودند که هستند، بیتهایی میتوانستند پیدا کنند که به کارشان بیاید، مثلاً آنجا که شیرین میگوید:
به سه چیز باشد زنان را بهی/ که باشند زیبای گاه مهی/ یکی آنک با شرم و با خواسته است/ که جفتش بدو خانه آراسته است/ دگر آن که فرخ پسر زاید او/ ز شوی خجسته بیافزاید او/ سه دیگر که بالا و رویش بود/ به پوشیدگی نیز مویش بود
این ابیات به روشنی از پوشیدگی موها میگوید، درحالیکه در بیت استنادی امامجمعهی مشهد، تفاوت برهنگی و نداشتن پوشش سرنادیده گرفته است. این مغالطه در سخنان بسیاری دیگر از مقامات هم دیده میشود. نداشتن پوشش سر با برهنگی هممعنا نیست. با این حال همچنان که در بیت انتخابی امام جمعه مشهد و این ابیات میبینیم هیچکدام توصیهی فردوسی نیست و سخنان شخصیتهای شاهنامه است. شاهنامه مثل هر متن کهن ادبی در کنار ارزشهای ادبی و زیباشناختی و روایی خود، مجموعهای از ارزشهای اخلاقی و اجتماعی زمانهی خود را منتقل میکند که به دنیایی دیگر تعلق دارند، چنانکه در همین بیتهای بالا پسرزا بودن جزو ارزشهایی شمرده شده است.
در شاهنامه زنان برجستهای نقشآفرینی کردهاند که الگوی زن مطلوب امام جمعه مشهد نمیتوانند باشند. برخی از زنان برجستهی شاهنامه مثل منیژه در طلب معشوق در انتظار خواستاری و خواستگاری او نماندهاند و از جملهی آنان تهمینه است مادر سهراب که در شاهنامه زنی ستوده است و تنها یک شب همخواب رستم بوده است. رودابه مادر رستم نیز در راه دادن زال به قصرش از موی خویش کمندی بافته و انداخته و بعد هم که ماجرا در شاهنامه روشن است.
در این میان داستان گردآفرید اگرچه متفاوت است، اما در کنشگری از روابط خصوصی پیشتر رفته و اگر روی و موی پوشیده به این خاطر است که شناخته نشود و آنجا که روی و موی گشاده به قصد فریب دشمن است:
رها شد ز بند زره موی اوی/ در افشان چو خورشید شد روی اوی/ بدانست سهراب کو دختر است/ سر و موی او از در و افسر است
درست است که فکر میکنم شاهنامه ارزشهای جهانی دیگر را منتقل میکند و چنین استناداتی به آن راه به جایی نمیبرد، اما به نظرم از قضا در شاهنامه برای صاحبان مقام و قدرت توصیههایی شایستهتر میتوان یافت، مضمونهایی که بارها تکرار شده است. یکی از این مضمونها دادگری است. دادگر در شاهنامه همصفت خداوند است که جای نام نشسته است و هم وظیفهی صاحب قدرت. فردوسی میگوید، پادشاهی که دادگر باشد، نیازی به فریادرس ندارد: کجا پادشا دادگر بود و بس/ نیازش نیاید به فریادرس